του δημοσιογράφου Νίκου Πηγαδά
Ο πιο βάρβαρος καπιταλισμός κι ένας συγκεκαλυμμένος, αλλά ορατός, νεοναζισμός βρίσκονται πια εντός των τειχών.
Και λειτουργούν διαλυτικά για τη χώρα και τις κοινωνικές κατακτήσεις, οδηγώντας παράλληλα σε αφανισμό τα μικρομεσαία στρώματα. Συγκεκριμένα :
1. H έξωθεν επιβαλλόμενη κατεδάφιση του κοινωνικού κράτους και η οικονομική εξόντωση εργαζομένων και συνταξιούχων συνεχίζονται βασανιστικά.Μάλιστα, δεν υπάρχει στον ορίζοντα προοπτική υποχώρησης της ανθρωποβόρου κρίσης.
και Λ.Παπαδήμου απέναντι στην διεθνή των λωποδυτών, με πρόσχημα την δήθεν σωτηρία της χώρας, στερεί από σημαντικό αριθμό πολιτών ακόμα και το ψωμί. Κραυγαλέα απόδειξη της πείνας, που μαστίζει συμπολίτες μας, αποτελεί η οργάνωση συσσιτίων από διάφορους φορείς.Είναι άραγε τυχαίο το γεγονός, ότι το υπουργείο Παιδείας χορηγεί "μικρογεύματα" σε 5.000 μαθητές της Αθήνας; Και η κατάσταση από μέρα σε μέρα επιδεινώνεται. Έτσι, όπως πάμε, θα θρηνήσουμε και νεκρούς από την πείνα, όπως συνέβαινε στην Κατοχή.
3. Η ενδοτικότητα των προαναφερομένων κυβερνήσεων στις παράλογες απαιτήσεις, πιέσεις και εκβιασμούς των τροϊκανών -και λοιπών μαντρόσκυλων του νεοφιλελευθερισμού-αγγίζει πια τα όρια της εθνικής μειοδοσίας.Επιπλέον, δίνει τη δυνατότητα στο Βερολίνο να απαιτεί προκλητικά τον διορισμό κοινοτικού "επιτρόπου"για την εκτέλεση του προϋπολογισμού της χώρας μας! Ο "επίτροπος" θα έχει δηλαδή το εξής, μεταξύ άλλων, δικαίωμα :
-να χρησιμοποιεί τα έσοδα του ελληνικού κράτους για την κατά προτεραιότητα εξυπηρέτηση του χρέους μας προς τους διεθνείς λωποδύτες. Αν περισσεύουν κάποια ψίχουλα, αυτά θα δίνονται για την ικανοποίηση κάποιων αναγκών του δημοσίου!
Παρεμφερές μέτρο κατάλυσης της εθνικής κυριαρχίας είχαν στανικώς επιβάλλει στη χώρα οι Άγγλοι δανειστές μας κατά τον 19ο αιώνα. Συγκεκριμένα, εισέπρατταν στην πηγή όλα τα έσοδα των ελληνικών τελωνείων, καθώς και των τότε κρατικών μονοπωλίων αλατιού και χαρτοπαιγνίων.
Στην Ελλάδα και στο εξωτερικό αρκετοί πολιτικοί και οικονομολόγοι ζητούν να σταματήσει αυτός ο κατήφορος που οδηγεί την χώρα στην πλήρη και ανεξέλεγκτη χρεοκοπία. Παρά ταύτα, η κυβέρνηση του πρώην στελέχους της "Γκόλντμαν Σακς" συνεχίζει προκλητικά την αδιέξοδη πολιτική του ΓΑΠ. Και προωθεί η ανάλγητη νέα αντιλαϊκά επώδυνα μέτρα συνοδευόμενα από το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας στο διηνεκές. Μέτρα, που θα πλήξουν ανεπανόρθωτα τις επόμενες γενιές και θα παραδώσουν στους καρχαρίες τα φιλέτα της πατρίδας μας.
Η κατάσταση έφθασε στο απροχώρητο. Δεν πάει άλλο. Μήπως λοιπόν ήρθε η ώρα του πανελλαδικού ξεσηκωμού; Η στιγμή για μια νέα εθνική αντίσταση;
Το 1941 ο Μανώλης Γλέζος κι ο Λάκης Σάντας έδειξαν τον δρόμο...
O βασικός ήρωας του πολυαγαπημένου και πολυδιαβασμένου βιβλίου του παιδικού του φίλου, Κώστα Μουρσελά και μιας από τις μεγαλύτερες τηλεοπτικές επιτυχίες όλων των εποχών (1992-1993, ΑΝΤ1), σε σκηνοθεσία Κώστα Κουτσομύτη. Τον ενσάρκωσε ο Γιώργος Νινιός (που από τότε «ξεπετάχτηκε», όπως και η Καριοφυλιά Καραμπέτη και πολλοί άλλοι ηθοποιοί). Αφορμή του οποίου υπήρξε και το αριστουργηματικό ομώνυμο μουσικό άλμπουμ, σε στίχους & μουσική Βασίλη Δημητρίου και ερμηνεία Γιώργου Νταλάρα. Αφορμή του οποίου υπήρξε κι εκείνη η κατάθεση ψυχής του, που έγινε εξώφυλλο στο περιοδικό του Πειραιά «ΛΙΜΑΝΙ», τον Φεβρουάριο του 1993, με τίτλο: «ΜΑΝΩΛΗΣ ΑΥΤΙΑΣ Ή ΛΟΥΗΣ-ΠΕΙΡΑΙΑΣ ΚΑΙ ΒΑΜΜΕΝΑ ΚΟΚΚΙΝΑ ΜΑΛΛΙΑ». Μιας κατάθεσης, για την οποία νοιώθω ιδιαίτερη τιμή και υπερηφάνεια λόγω της εμπιστοσύνης που έδειξε στο πρόσωπό μου, αλλά και λόγω των τόσο βαθιά φιλοσοφημένων απόψεών του που είναι ιδιαίτερα επίκαιρες, ΑΚΡΙΒΩΣ, 19 χρόνια μετά. ΧΡΗΣΙΜΕΣ, δε, ΟΣΟ ΠΟΤΕ…
