Είναι Τρίτη, τελευταία μέρα του Γενάρη κι εμείς –οι δημοσιογράφοι- ψηφίσαμε για το μέλλον του λειτουργήματος και επαγγέλματός μας, αλλά κυρίως για την αξιοπρέπειά μας ως πολίτες αυτής της χώρας. Μιας χώρας που κάποιοι αποφάσισαν ότι πρέπει να μπει στο …ψυγείο. Άλλωστε και η νύχτα που ξημέρωσε ήταν από τις πιο παγωμένες, όπως και η αποψινή. Πώς αλλιώς θα μπορούσε να ήταν, αφού χθες …απέδρασε, ξεκουράστηκε και το μεσημέρι ταξίδεψε ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΓΝΗΣΙΟΣ ΠΕΙΡΑΙΩΤΗΣ μιας άλλης –εξίσου- δύσκολης εποχής. Μία από τις μοναδικές επαφές- σχέσεις που μου έχει χαρίσει αυτό το «κωλοεπάγγελμα» που επέλεξα, στα πρώτα βήματα της -ό,ποιας- πορείας μου μέχρι σήμερα. Ένας πραγματικός ΠΕΙΡΑΤΗΣ της ΖΩΗΣ, με την αξιοπρέπεια της ανθρωπιάς και της απλότητας που ήταν χαραγμένες στο κούτελό του, κυριολεκτικώς. «Πιστεύω να το φέρει ο διάβολος και του Μανώλη η σκούφια να ψοφήσω σε καμμιά βάρκα πάλι. Να κλείσω τον κύκλο μου. Δεν μπορώ μωρέ αυτές τις γελοιότητες, αυτό το θέαμα… κουβαλάνε τέσσερις, μπροστά ένας παπάς, να ψαλτήρια, να λιβάνια… να…».
ΛΑΜΠΡΟΣ Θ. ΠΑΠΑΞΕΝΑΚΗΣ
