αναδημοσίευση
27.11.2014 | 23:09
Κανείς μας δεν έχει συνειδητοποιήσει ότι το φαινόμενο των Ενώσεων Στρατιωτικών που ουσιαστικά προϋπήρχαν της κρίσης αλλά “θέριεψαν” εξαιτίας της δεν “ανήκει” σε κανέναν. Ούτε στον Τσουκαράκη που ξεκίνησε με τον ΣΥΣΜΕΔ ,ούτε σε οποιονδήποτε άλλο! Όσο πιο σύντομα όλοι μας και κυρίως οι πολιτικοί το καταλάβουν τόσο καλύτερα θα είναι τα πράγματα για τις Ένοπλες Δυνάμεις. Γιατί το ζητούμενο είναι να μην γίνει ζημιά σ΄ αυτές κι όχι στον Τσουκαράκη ή σ΄ όσους φέρονται τώρα να τον αμφισβητούν . Αφορμή για τις παραπάνω διαπιστώσεις είναι η διαφαινόμενη “σύγκρουση” στο “στρατόπεδο” των στρατιωτικών που έχουν εμπλακεί στην υπόθεση των Ενώσεων Στρατιωτικών. Και λέμε διαφαινόμενη ,γιατί όσοι φέρονται να ασκούν κριτική στον πρόεδρο της ΠΟΕΣ δεν το κάνουν ανοιχτά αλλά με αιχμές “γενικώς και αορίστως” . Κάνουν λόγο για προσπάθεια κομματικοποίησης των Ενώσεων επισημαίνοντας ταυτόχρονα ότι αυτοί οι ίδιοι είναι “υπέρ της ενότητας”.
Πρώτα απ΄ όλα να αναρωτηθούμε: υπήρξε πρόβλημα ενότητας στο μέτωπο των στρατιωτικών; Που εκδηλώθηκε αυτό το πρόβλημα; Αν εξαιρέσουμε την ενόχληση που το τελευταίο διάστημα εκφράζεται συστηματικά από μία Ένωση ,αυτή της Κεντρικής Μακεδονίας ,δεν υπάρχει κάτι ή κάποιος που να έθεσε θέμα ενότητας. Και η ενόχληση αυτή μπορεί να είναι και θεμιτή και αναγκαία. Μόνο που το “κοινό ανακοινωθέν” που ακολούθησε από τρεις Ενώσεις Στρατιωτικών δημιουργεί σκέψεις.
Επειδή διαπιστώνουμε ότι προς το παρόν τουλάχιστον όλοι αποφεύγουν να πουν τα πράγματα με τ΄ όνομά τους, θα προσπαθήσουμε να τα βάλουμε σε μια σειρά. Οι εκτιμήσεις μας σαφώς είναι υποκειμενικές και προέρχονται από τον τρόπο που εμείς “διαβάσαμε” τις εξελίξεις και τις ανακοινώσεις που είδαν το φως της δημοσιότητας. Συνεπώς οποιαδήποτε ένσταση, διαφωνία και αντίρρηση είναι ευπρόσδεκτη.
Ποιο είναι το θέμα που προσπαθούν …με τρόπο να θίξουν οι τρεις Ενώσεις από Ήπειρο,Θεσσαλία και Κεντρική Μακεδονία; Ότι ο Τσουκαράκης πιθανόν να “εξαργυρώσει” ή να προσπαθεί να “εξαργυρώσει” την δραστηριότητά του με κάποια βουλευτική έδρα . Πράγμα πάρα πολύ συνηθισμένο στην “συνδικαλιστική” πραγματικότητα της Ελλάδας.
Το πρώτο ερώτημά μας είναι αν αυτή η …υποψία αφορά μόνο στον Αντισυνταγματάρχη Τσουκαράκη. Εμείς λέμε ότι αφορά κι αρκετούς άλλους ,ακόμη και από το “στρατόπεδο” όσων τώρα φέρονται να τον “αντιπολιτεύονται”.
Το δεύτερο ερώτημα: Είναι απαραίτητα αρνητικό στρατιωτικοί που εμπλέκονται ενεργά με τις Ενώσεις να εκτεθούν σε εκλογές και να εκλεγούν βουλευτές; Προσωπική μας άποψη είναι πως όχι δεν είναι απαραίτητα κακό. Οι αστυνομικοί δηλαδή που έχουν τέτοια φαινόμενα ζημιωθηκαν ή κέρδισαν από τον συνδικαλιστή που είναι βουλευτής; Και οι στρατιωτικοί που μπορεί να έχουν αναγνωριστεί από την Δικαιοσύνη αλλά όχι από την πλειοψηφία των πολιτικών θα πάθουν ζημιά ;
Το τρίτο ερώτημα. Να κατηγορήσουμε όλοι μας τον Τσουκαράκη ότι πάει να “εξαργυρώσει” την προεδρία του στον ΣΥΣΜΕΔ ,μετά στην ΕΣΠΕΑ και στην ΠΟΕΣ. Αλλά κάποιοι από τους “κατήγορους” μπορούν να μας πουν που ήταν όλα αυτά τα χρόνια που ο Τσουκαράκης ήταν …ο γραφικός της παρέας και κανένας μας -οι δημοσιιγράφοι συμεπριλαμβανόμαστε σ΄ αυτούς- τον αντιμετωπίζαμε ως τον “τρελό του χωριού”; Που ήταν κάποιοι από τους σημερινούς “κατηγορους” όταν έξι όλοι κι όλοι στρατιωτικοί προσέφυγαν στο Συμβουλίο της Επικρατείας; Νοιώσαμε την παρουσία τους για πρώτη φορά όταν ο Τσίπρας δεν αναφέρθηκε στους στρατιωτικούς στην ΔΕΘ . Και καλά έκαναν και το επεσήμαναν. Η δεύτερη φορά που έκαναν αισθητή τηνν παρουσία τους ήταν όταν η ΠΟΕΣ άρχισε να δημοσιοποιεί ανοιχτές επιστολές στον πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά! Λες κι αυτό ήταν που ενοχλούσε και απασχολούσε τους στρατιωτικούς κι όχι τι πρέπει να κάνουν ή να μην κάνουν με τα εργασιακά και οικονομικά τους θέματα.
Παραδόξως δεν είδαμε την ίδια ενόχληση όταν ο πρωθυπουργός μέχρι τελευταία στιγμή είχε -μέσω διαρροών- δημιουργήσει την πεποίθηση ότι θα αναλάβει το ΥΠΕΘΑ “ως ένδειξη του ενδιαφέροντός του για τις ΕΔ” και τελικά έκανε πίσω λες κι πρόκειται για ένα “ασήμαντο” υπουργείο. Αλλά μπορεί μόνο εμείς να το είδαμε έτσι…
Το συμπέρασμα είναι ένα. Ότι κι αν προκύψει από την διαφαινόμενη σύγκρουση στο χώρο των Ενώσεων Στρατιωτικών κανείς δεν μπορεί να κάνει τους στρατιωτικούς να επιστρέψουν στην κατάσταση της μίζερης σιωπής που τους είχαν επιβάλλει σ΄ όλη τη διάρκεια της μεταπολίτευσης . Ο Τσουκαράκης ,ο Θεοδώρου,ο Νατσιούλας και ο Καμπουρίδης σήμερα είναι κι αύριο δεν είναι. Αυτό που μένει είναι ότι οι στρατιωτικοί έμαθαν ότι το να εκφράζουν τους προβληματισμούς τους για θέματα εργασικά και οικονομικά δεν είναι ούτε κακό,ούτε παράνομο. Αντιθέτως είναι υποχρέωσή τους.
Τέλος θα θέλαμε να κλείσουμε μ΄ ένα συμπέρασμα. Οι στρατιωτικοί δεν είναι αυτιστικοί όπως είχε υποστηρίξει ο Βενιζέλος. Είναι στην συντριπτική τους πλειοψηφία, εύστροφοι, σπουδαγμένοι ,επαγγελματίες στην δουλειά τους, ανθεκτικοί στις δυσκολίες και στα εμπόδια . Άρα καταλαβαίνουν πολύ περισσότερα απ΄ όσα όλοι εμείς πιστεύουμε . Ας μην το υποτιμά αυτό κανένας μας.
