Κάποτε σε καλύτερες εποχές για τους δημοσιογράφους και τη δημοσιογραφία, αγωνιζόμασταν ενάντια στον λαϊκισμό, τον "αυριανισμό",τον κιτρινισμό ,την επιβολή του "λαϊφ στάϊλ", και άλλα τέτοια εύπεπτα "φρούτα".
Τώρα αγωνιζόμαστε για τα βασικά και ουσιαστικά του δημοσιογραφικού επαγγέλματος: την έρευνα, την αποκάλυψη, τη δημοσίευση δημόσιων εγγράφων όπως είναι ένα Φ.Ε.Κ., την αυτολογοκρισία και την..λογοκρισία.
Αγωνιζόμαστε για το δικαίωμα του δημοσιογράφου να έχει μάτια, αυτιά, στόμα και εντέλει κρίση και άποψη. Με δυο λόγια υπερηφάνεια.
Η Πόπη Χριστοδουλίδου ανήκει σε αυτή τη γενιά των δημοσιογράφων που υπηρέτησαν και υπηρετούν μια ξεχασμένη ίσως κατηγορία της δημοσιογραφίας, τη μάχιμη δημοσιογραφία.
Και αυτοί οι μάχιμοι δημοσιογράφοι δεν συνταξιοδοτούνται, δεν εφησυχάζουν, δεν λουφάζουν.
.Γι αυτό και τους συναντάμε στα δικαστήρια, στη ΓΑΔΑ, στη διαδήλωση, στα συνδικαλιστικά όργανα, στην πόλη τους να υπερασπίζονται τα αυτονόητα..Γι αυτό και είμαστε πλάι τους. Γι αυτό υπερασπίζομαι την μάχιμη Πόπη!
Δήμητρα Κουντή, δημοσιογράφος
