ΔΥΣΤΟΣ! Δεν ήταν ναυάγιο! Ηταν έγκλημα!

Σάββατο, 28 Δεκεμβρίου 2013

 http://voliotaki.blogspot.gr

αναδημοσίευση

Το τσιμεντάδικο πλοίο ΔΥΣΤΟΣ 

δεν έπεσε θύμα της κακοκαιρίας.

Βρισκόταν καιρό πριν σε προδιαγεγραμμένη

 πορεία ναυαγίου, με αποστολή να φέρει μερικές 

ακόμα χιλιάδες εκατομμύρια ματωμένα δολάρια 

στα ταμεία των εφοπλιστών.

Με τίμημα τη ζωή 17 ναυτικών και τριών 

μελών των οικογενειών τους, που προστέθηκαν

 στη ματωμένη λίστα των θυμάτων του αδίστακτου εφοπλιστικού κεφαλαίου.
Η κακοκαιρία ήταν μόνο το πρόσχημα για το έγκλημα.

Η βιασύνη, με την οποία, ο υπουργός των εφοπλιστών Στ. Σουμάκης έσπευσε να υιοθετήσει

 την εντολή των αφεντικών του, να κηρυχθεί εκ του ασφαλούς ένοχος ο νεκρός καπετάνιος

 του ΔΥΣΤΟΣ, ενοχή που έφερε στο εφοπλιστικό ταμείο ακέραιη την αποζημίωση από την

 ασφάλεια, καταχωρήθηκε, ήδη, στη συνείδηση του ναυτικού κόσμου ως η ομολογία των

 πραγματικών ενόχων.

Παρά τα μαγειρέματα, οι εξόφθαλμες αντιφάσεις στις διάφορες "μαρτυρίες", που προσέβαλαν

 ευθέως τη μνήμη άξιων εργατών της θάλασσας, δεν μπόρεσαν να κρύψουν την αλήθεια που ομολογήθηκε ανοιχτά πάνω από τα φέρετρα:

Το σαπάκι που ονομαζόταν ΔΥΣΤΟΣ ήταν ανερμάτιστο, τα "μπλακ άουτ" ήταν συνεχή.

Η εταιρία χρονομετρούσε τις φορτώσεις, πόσο μάλλον τα δρομολόγια.

Ο καπετάνιος εξαναγκάστηκε να εγκαταλείψει το ασφαλές αγκυροβόλιο της Σκιάθου, 

για να προλάβει το δρομολόγιο που είχε καθυστερήσει εξαιτίας της κακοκαιρίας. 

Τα μοιραία κύματα που μπατάρισαν το πλοίο βρήκαν μπροστά τους ένα κουφάρι από 

καιρό ανάξιο να πλέει.

Το "βύθισαν" χρόνια πριν.

Το ναυάγιο του ΔΥΣΤΟΣ τρία μίλια ανοιχτά της Κύμης άρχισε αρκετά χρόνια πριν

Στην καλύτερη των περιπτώσεων, όταν έγινε η μετασκευή του από "μπαλκ κάριερ" σε 

τσιμεντάδικο, μετασκευή που ανέβασε το κέντρο βάρους του πλοίου πάνω από το σημείο

που οι πρώτοι ναυπηγοί του είχαν προβλέψει ως ικανό για να πλέει με ευστάθεια. 

Το επόμενο χτύπημα στο ήδη γέρικο σκαρί δόθηκε, όταν άρχισαν να τσιμεντάρονται τα

 ρήγματα με τις γνωστές στους ναυτικούς των τσιμεντάδικων λινάτσες.

Οταν και τα διάτρητα διπύθμενα άρχισαν να δηλώνουν ανικανότητα να εξασφαλίσουν ένα ικανοποιητικό "σαβούρωμα" για ευσταθή πλου, τα συνεχή "μπλακ άουτ" της μηχανής 

έρχονταν πλέον μόνο ως τελική προειδοποίηση...

Η απόφαση της εταιρίας να δεξαμενίζεται το πλοίο κάθε δύο χρόνια, αντί για κάθε ένα 

και η μείωση της σύνθεσης του πληρώματος προανήγγειλαν το αναγκαστικό, πλέον, σήμα,

 που έστειλε η συσκευή ΕPIRB, όταν ήρθε, τελικά, σε επαφή με τη θάλασσα.

Για την μνήμη του Γιάννη (Ασυρματιστή) και των άλλων ψυχών