Αγρια βράχια στην Ανατολή και ήμεροι κόλποι στη Δύση, η ανατολικότερη των Κυκλάδων, καταμεσής της θάλασσας ολομόναχη, η αγαπημένη μου μυρίζει θυμάρι. Ισως να αγαπώ πιο πολύ το μύθο της!

Αγία Αννα

www.daskalopoulou.gr

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ

Η αγαπημένη μου παραλία: Αμοργός

 της Ντίνας Δασκαλοπούλου

Ο Γκάτσος δεν την είχε δει ποτέ όταν έγραψε την «Αμοργό». Ούτε εγώ την είχα δει ακόμα όταν την ερωτεύτηκα.

Αιγιάλη

αυτό που αγαπώ πάνω από όλα είναι νομίζω η μυρωδιά της. Αγρια βράχια στην Ανατολή και ήμεροι κόλποι στη Δύση, η ανατολικότερη των Κυκλάδων, καταμεσής της θάλασσας ολομόναχη, η αγαπημένη μου μυρίζει θυμάρι. Ισως να αγαπώ πιο πολύ το μύθο της. Τα παραμύθια της Κρίστυς Στασινοπούλου και τα κείμενα του Γιάννη Μπαχ Σπυρόπουλου, το αγόρι που σκότωσαν οι πειρατές και που στοιχειώνει το βράχο του Μυρίζοντα κι εκείνο το στιχάκι που προστάζει «να βρεις μιαν άλλη θάλασσα, μιαν άλλη απαλοσύνη».
Ο Γκάτσος δεν την είχε δει ποτέ όταν έγραψε την «Αμοργό». Ούτε εγώ την είχα δει ακόμα όταν την ερωτεύτηκα.
Μου μιλούσε για εκείνη ο πρώτος άντρας που αγάπησα. Την είχε ζήσει στα χρόνια του ’80, όταν ακόμα τα αγόρια και τα κορίτσια έφταναν στο νησί με λάντζες κι έστηναν τις σκηνές τους στον ελαιώνα. Ύστερα ήρθε το «Απέραντο γαλάζιο», οι καραβιές με τους γάλλους τουρίστες, τα «ρουμς του λετ» και οι ντόπιοι έδιωξαν τα φρικιά.
Είχε μπει πια για τα καλά η δεκαετία του ’90 όταν πρωτοπάτησα στο νησί. Ενας μελισσοκόμος «μύησε» εμένα και τον νέο μου αγαπημένο στη λατρεία της Κυβέλης και της Εκάτης (που στα αρχαία χρόνια λατρεύονταν εδώ) κι ένας ναυτικός μάς μιλούσε τα βράδια για τα ξωτικά και τα φαντάσματα που στοιχειώνουν τον τόπο «με τα ισχυρότερα μαγνητικά πεδία της Ελλάδας». Κολυμπούσαμε γυμνοί στη θάλασσα και γράφαμε ο ένας στον άλλο ποιήματα.
Σε καμπίνα α” θέσης, με αμάξι και μια καινούργια αγάπη, επιστρέφω στο νησί. Δίπλα στη θάλασσα, με ένα λονγκ ντρινκ, ο καλός μου κράζει τα φρικιά που έχουν απομείνει γιατί «είναι δήθεν και κολλημένα». Τους νησιώτες γιατί «κάνουν αρπαχτές και δεν είναι καλοί επαγγελματίες». Κι εμένα γιατί «δεν ξεκολλάω από τον όρμο της Αιγιάλης και δεν έχω δει τα υπόλοιπα αξιοθέατα του νησιού που τόσο εμβριθώς περιγράφει ο ταξιδιωτικός οδηγός».
Στο επόμενο καρέ είμαστε όλοι γύρω στα 30. Η Αιγιάλη έχει μεταμορφωθεί σ” έναν απέραντο κάμπο με Φου Ζου (φιλικά ζευγάρια), διαφημίζεται στο Ιντερνετ ως ο «ιδανικός προορισμός για ένα ρομαντικό γάμο» και το πιο ξεφτιλισμένο δίκλινο κοστίζει 50 ?. Κι όμως εμείς γελάμε πολύ. Και μια νύχτα που έχουμε γίνει πίτα στο μπαρ του Τζίμυ ένας καπετάνιος μας διηγείται πώς είναι να διαπλέεις τη Γη του Πυρός. Ενας πιτσιρίκος την πέφτει στη Βάγια, ένας ηθοποιός φλερτάρει τον Λύο, μια φοιτητριούλα καρφώνει τον Θανάση. Με το τρακ του πρωτάρη, εξασκούμε την τέχνη να γοητεύουμε.
Τώρα φοράω το μακό του καινούργιου μου αγαπημένου. Τα βράδια του μιλάω για το αγόρι που σκότωσαν οι πειρατές κι από τότε στοιχειώνει το βράχο του Μυρίζοντα. Ετοιμαζόμαστε να βουτήξουμε μαζί στο ηλιοβασίλεμα που πυρπολεί τον κόλπο της Αιγιάλης. Κι όπως κάθε φορά στην Αμοργό, θα έχουμε την ψευδαίσθηση ότι αυτή τη φορά θα είναι «για πάντα». Ισως φταίει η μυρωδιά της.