ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ -ΤΡΟΪΚΑ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
αναδημοσίευση
Στην γκιλοτίνα οδηγούν κυβέρνηση και τρόικα το εργατικό εισόδημα και για άλλη μια φορά μέσα σε λίγους μήνες, μετά την Πράξη του Υπουργικού Συμβουλίου που κατεδάφισε τον κατώτερο μισθό κατά 22% και 32% αντίστοιχα για τους νέους και υπονόμευσε τις συλλογικές συμβάσεις, επιτίθενται απροκάλυπτα στους μισθούς των εργαζομένων.
Χτες, στο υπουργείο Εργασίας η πολιτική του ηγεσία μαζί με τους εκπροσώπους της τρόικας συζήτησαν και έθεσαν ανοιχτά και επίσημα ζήτημα για παραπέρα μείωση των αποζημιώσεων σε περίπτωση απόλυσης εργαζομένου, τη δεύτερη κατά σειρά μέσα σε δύο χρόνια. Ταυτόχρονα εξέτασαν τα χρονοδιαγράμματα βάσει των οποίων θα προωθηθεί η νομοθέτηση της κατάργησης ουσιαστικά της Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας και της παραπέρα ευελιξίας στην αγορά εργασίας, που αποτελεί και αντικείμενο του «Κοινωνικού Διαλόγου» ο οποίος διεξάγεται με τη συμμετοχή της ΓΣΕΕ.
Παραπέρα μείωση των αποζημιώσεων
Η εκ νέου μείωση των αποζημιώσεων σε περίπτωση απόλυσης - που μπορεί να γίνει και πάλι με τον περιορισμό του χρόνου προειδοποίησης χωρίς να αποκλείεται και μείωση στα ποσά που αντιστοιχούν στα συγκεκριμένα χρόνια εργασίας - αποτελεί μία μόνιμη και βασική επιδίωξη του μεγάλου κεφαλαίου. Και αυτό γιατί με αυτό τον τρόπο οι μεγάλες επιχειρήσεις πετυχαίνουν πιο εύκολα την απαλλαγή τους από παλιούς εργαζόμενους με μισθούς σχετικά υψηλότερους - εξαιτίας και της πολυετίας - από τους νέους εργαζόμενους, μειώνοντας δραστικά τη δαπάνη της μισθοδοσίας και ενισχύοντας τη θέση τους στον ανταγωνισμό. Στη θέση τους μπορούν να ανακυκλώνουν νέους εργαζόμενους με χαμηλότερο μισθό, από τους οποίους εύκολα μπορούν να απαλλάσσονται και μάλιστα χωρίς να καταβάλλουν ούτε ένα ευρώ αποζημίωση, αφού πλέον με άλλη διάταξη στο νόμο 3863/2010, ο χρόνος της δοκιμαστικής περιόδου στην εργασία αυξήθηκε από 2 στους 12 μήνες. Ετσι εκτός από τη μείωση του εργατικού εισοδήματος, με το μέτρο αυτό θα πυροδοτηθεί παραπέρα το τσουνάμι των απολύσεων και η διόγκωση της ανεργίας που ήδη άγγιξε στο 1/4 του εργατικού δυναμικού (24,4% τον περασμένο Αύγουστο). Και όταν μόλις χτες, ο επικεφαλής του ΟΑΕΔ Η. Κικίλιας δήλωνε πως σύμφωνα με στοιχεία του Οργανισμούπερίπου 400.000 οικογένειες στην Ελλάδα δεν έχουν ούτε έναν εργαζόμενο!
Μπροστά σε αυτές τις δραματικές εξελίξεις, που θα τις επιταχύνει ένα τέτοιο μέτρο, η ηγεσία του υπουργείου Εργασίας όχι μόνο δεν διαφωνεί, αλλά σε μια προσπάθεια να θολώσει τα νερά, υποστήριξε απλά ότι «δεν κρίνει ώριμο το χρόνο για να ανοίξει»!
Προς κατάργηση τριετιών και επιδομάτων
Παράλληλα κυβέρνηση και τρόικα προωθούν με σχέδιο την κατάργηση της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, αφού η νομοθέτηση εκ μέρους του κράτους του κατώτερου μισθού - το μνημόνιο μιλάει για ελάχιστο μισθό - ο οποίος δεν μπορεί να αυξάνεται, δεν καταργεί μόνο τη δυνατότητα των διαπραγματεύσεων μεταξύ συνδικάτων και εργοδοτικών φορέων, δε βάζει απροκάλυπτα νομικό φραγμό σε κάθε διεκδίκηση αυξήσεων εκ μέρους των εργαζομένων. Ταυτόχρονα υποκρύπτει και τη βαθύτερη επιδίωξη που είναι η κατάργηση όλων των προβλέψεων που περιλαμβάνονται στην ΕΓΣΣΕ. Δηλαδή, την κατάργηση των τριετιών που εγγυάται η ΕΓΣΣΕ, των επιδομάτων, των αδειών και όσων εργατικών δικαιωμάτων περιέχονται σε αυτή. Ετσι μετά τη νομοθέτηση μιας τέτοιας διάταξης αυτό που θα απομείνει απ' όλο το οικοδόμημα της Εθνικής Γενικής Σύμβασης θα είναι μόνο ο «ελάχιστος μισθός» για να επιτευχθεί ο στόχος της ανταγωνιστικότητας της «εθνικής οικονομίας», δηλαδή των καπιταλιστικών επιχειρήσεων με τους ανταγωνιστές των όμορων κρατών. Ουσιαστικά, και αυτός ο «ελάχιστος μισθός» θα βρίσκεται υπό συνεχή αμφισβήτηση αφού η θέσπισή του θα εξαρτάται από το αν και τι θα νομοθετεί η εκάστοτε κυβέρνηση. Την ίδια ώρα, στόχος είναι οι όποιες διαπραγματεύσεις εργοδοτών - εργαζομένων να εγκλωβιστούν στα αντεργατικά παζάρια του «κοινωνικού διαλόγου», μακριά από τη δυναμική του οργανωμένου ταξικού αγώνα.
Ωράριο ...χωρίς ώρες εργασίας
Στις διαρθρωτικές αλλαγές, οι οποίες σχεδιάζονται να προωθηθούν και να νομοθετηθούν, είναι και η παραπέρα ευελιξία στον σταθερό ημερήσιο χρόνο εργασίας και που οδηγούν στο σπάσιμο οποιασδήποτε κανονικότητας στις ώρες εργασίας και στον οριστικό ενταφιασμό του οχτάωρου, πενθήμερου, 40ωρου. Στόχος είναι να αυξηθεί κατακόρυφα ο βαθμός εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης, ενώ μοιραία «διαλύεται» όχι μόνο η προσωπική ζωή, αλλά και η ίδια η υγεία των εργαζομένων.
Στη σχετική ατζέντα εξετάζονται:
-- Η αύξηση του μέγιστου αριθμού ημερών εργασίας σε 6 ημέρες ανά εβδομάδα για όλους τους τομείς.
-- Ο ορισμός της ελάχιστης ημερήσιας ανάπαυσης στις 11 ώρες.
-- Η αποσύνδεση των ωρών εργασίας των εργαζομένων από τις ώρες λειτουργίας της επιχείρησης.
-- Η άρση των περιορισμών σχετικά με τον ελάχιστο/μέγιστο χρόνο ανάμεσα στις πρωινές και τις απογευματινές βάρδιες.
-- Να επιτρέπεται η άδεια δύο διαδοχικών εβδομάδων να ληφθεί οποτεδήποτε κατά τη διάρκεια του χρόνου στους εποχικούς τομείς.
