Θέλουμε να λέμε αλήθειες ;
Η να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, νομίζοντας ό,τι , αν υπογράψουμε,
θα σωθούμε ;
Ψευδαίσθηση.
Και ως πότε συνάδελφοι, θα ζείτε με ψευδαισθήσεις ;
Έχει διαψευστεί αυτό, προ πολλού στην πράξη, στο συγκεκριμένο εκδοτικό συγκρότημα.
Οι εκβιασμοί, πληροφορούμαστε, έχουν ξεπεράσει κάθε όριο .Και θαρρείς, πως,
"οι Γερμανοί ξαναήρθαν" και εκτελούν αθώους εργαζόμενους, δίχως τον παραμικρό δισταγμό.
Από το καλοκαίρι ,
ο Φώτης Μπόμπολας ξεκαθάρισε το τοπίο, απολύοντας τους "ενοχλητικούς". Και τώρα πλέον ,
χωρίς καμιά απολύτως αντίσταση από τα κάτω,
απειλεί, εκβιάζει, ασκεί ψυχολογική πίεση, μειώνει μισθούς και απολύει.Όποτε θέλει , όσους θέλει και όποιους θέλει.
Και σε ό,τι αφορά , το "Έθνος" ,
αν απολύσει μερικούς ακόμα ρεπόρτερ σημαντικούς,
η εφημερίδα θα φθάσει τελείως στον πάτο !
Κρίμα κι άδικο...για μια εφημερίδα, που είχε κι έχει ακόμα
καλούς, ώριμους, δυνατούς δημοσιογράφους.
Τα στελέχη σφυρίζουν αδιάφορα, όπως πάντα.
ΠΩΣ ΘΑ ΣΏΣΟΥΝ
τους ΔΙΚΟΎΣ ΤΟΥΣ ΠΑΧΥΛΟΎΣ ΜΙΣΘΟΎΣ ΝΟΙΆΖΟΝΤΑΙ ...ΜΟΝΌ.
Άλλωστε, που θα τους ξαναβρούν ΄τέτοιυς μισθούς στην....πιάτσα;
Τους συμπονώ !
Ψιλά γράμματα είναι , ακόμα και για αξιόλογους συναδέλφους ,
η βεβαιότητα, πως, η υπογραφή της "θανατικής" τους καταδίκης δεν τους σώζει με τίποτα, την ώρα του μακελειού.
Και δυστυχώς κυριαρχεί και η ανθρωποφαγία , που, για το συναδελφικό κλίμα ,που υπήρχε από παλιά, ειδικά, στο "Έθνος" είναι κατάντια !
Αλληλεγγύη υπό το μηδέν !
Παρόλα αυτά, δικαιολογώ όσους από πραγματικό φόβο επέλεξαν-50 , ήδη, υπέγραψαν- να δουν την επαγγελματική και προσωπική τους αξιοπρέπεια να βυθίζεται , δίχως ελπίδα καμιά !
Τώρα, για στελέχη η ανθρώπους σε διατεταγμένη υπηρεσία δεν σχολιάζω.
Γιατί , οι περίπου 1.400 δημοσιογράφοι , στην μεγαλειώδη συνέλευση της ΕΣΗΕΑ, στις 24 Ιανουαρίου του 2012 , τους προσπερνάμε προς το παρόν.
Καθώς στόχος είναι η αγωνιστική ενότητα των υπολοίπων και η απεργία διάρκειας με πλαίσιο, πρόγραμμα και μάχες αξιοπρέπειας, ουσίας και ιστορικής σημασίας για τον κλάδο μας ,
μέχρι την τελική νίκη όλων των εργαζομένων στα ΜΜΕ...
Η δικαιολογία δε , πως , πρέπει να σώσουμε το "μαγαζί" κι επομένως δεν πρέπει να απεργήσουμε, μπορεί να με πείσει μόνο, αν ο κ. Φώτης συνεταιρίστηκε στην πράξη με ορισμένους "δικούς" του δημοσιογράφους.
Κι επομένως, όσοι το λένε αυτό, μιλούν ως αφεντικά πλέον.
Οι συνάδελφοι της "Ημερησίας", παρά τις αντιξοότητες, σήκωσαν λίγο κεφάλι, χτες
και μπράβο τους.
Στο goal news δε και στον "Σέντρα" -πλην των στελεχών- τα παιδιά δείχνουν να κατανοούν,
πως, η τακτική μειώσεων αποδοχών -απολύσεων είναι καταδίκη σε θάνατο ,
με μηδενική μάλιστα ελπίδα, έστω και την τελευταία στιγμή, να σου δώσει την πολυπόθητη...χάρη, ο ...δήμιος !
Ελπίζω...
Λυπάμαι πολύ και συμπαρίσταμαι σε όσους στο "Έθνος" βασανίζονται όλο αυτόν τον καιρό
και τους καλώ
ΝΑ ΥΨΩΣΟΥΝ ΤΟ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΣ ΤΟΥΣ ΑΝΑΣΤΗΜΑ,
ΈΣΤΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ.
ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΑ.
Συνάδελφοι στον "Πήγασο"
Μια ζωή ζούμε , μικρή και δύσκολη.
Αν την φορτώσουμε και με αναξιοπρεπείς υποχωρήσεις ,
άστα να πάνε !
Συναδελφικά !
Πόπη Χριστοδουλίδου,
μέχρι τον Ιούνιο του 2011, μαζί σας,
στο διπλανό γραφείο με τα καραβάκια της !
