αναδημοσίευση
Έχε το νου σου στο παιδί
του Γεράσιμου Τρύφωνα
Τακτοποιημένοι στην... αυτάρκη φτώχεια μας - σε εκείνο το σημείο που δεν έχεις πια λεφτά για ξόδεμα, αλλά μόνο για να πληρώσεις το φαΐ σου και τα καθημερινά του σπιτιού, όχι φυσικά τα γνωστά χαράτσια, γι΄αυτά δεν φτάνουν - στην αρχή δεν το πιστέψαμε.
Ποτέ δεν είσαι έτοιμος να το πιστέψεις στην πραγματικότητα, ειδικά σε μια χώρα σαν την Ελλάδα, που άργησε, ευτυχώς, να γίνει Ευρώπη και σ' αυτό.
Αλλά στην Αθήνα του υπερπληθυσμού και της ανεργίας, εδώ που δεν υπάρχει το μποστανάκι του χωριού και το κομπόδεμα των παππούδων να τα βολέψουμε, η πείνα και η ανέχεια σταμάτησε να μας χτυπάει πια την πόρτα.
Την άνοιξε και μπήκε μέσα, ξεκινώντας, όπως γίνεται πάντα, από τις πιο αδύναμες οικογένειες. Αυτές που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα.
Δάσκαλοι στα δημοτικά της Κυψέλης βλέπουν μικρά παιδιά να κοιτούν στο διάλειμμα χωρίς να έχουν να αγοράσουν τίποτα από το κυλικείο, να μένουν νηστικά όλη τη μέρα, να φορούν τρύπια παπούτσια και ρούχα περσινά, που τους πέφτουν στενά.
Ένας πατέρας με τρία παιδιά στους Αμπελόκηπους αυτοκτόνησε την περασμένη εβδομάδα, τρελαμένος γιατί δεν μπορούσε να τα συντηρήσει, απογοητευμένος με τον εαυτό του, χωρίς ελπίδα καμιά.
Και στο Κερατσίνι οι γονείς φτιάχνουν ομάδες για να στηρίξουν τις οικογένειες που δεν έχουν ούτε ένα πιάτο φαΐ να εξασφαλίσουν στα παιδιά τους.Το κοριτσάκι που λιποθύμησε πέρυσι στο σχολείο και με τα πολλά ομολόγησε στους δασκάλους του, όταν το συνέφεραν, ότι είχε να φάει δύο μέρες γιατί στο σπίτι δεν είχαν τίποτα, δεν είναι στατιστικό λάθος, απλώς αυτή την ιστορία τη μάθαμε.
Ξέρω τι θα πουν οι διάφοροι... προσεκτικοί. Ήταν σύμπτωση, ένα τυχαίο γεγονός, ποιος ξέρει αν το παιδί ήταν ανορεξικό, άλλωστε είναι ένα μεμονωμένο περιστατικό. Η γενίκευση είναι λαϊκισμός.
Μην κοπιάζετε. Τη γενίκευση, πιθανότατα, θα τη γλυτώσουμε, απλώς γιατί σε αυτή τη χώρα επιβιώνουν οι ιδιοτυπίες της οικογενειακής ζωής του παλιού καιρού· το αποκούμπι στο χωριό και οι παππούδες, που λέγαμε προηγουμένως.
Αλλά και η αλληλεγγύη, που κάποτε - τότε που το ΕΑΜ γεννήθηκε μέσα από την πείνα εκείνου του πρώτου χειμώνα της κατοχής και την νίκησε - ξέραμε τα θαύματά της και τώρα ίσως τα ξαναθυμηθούμε.
Ο,τι και να γίνει κανένα παιδί δεν μπορεί να είναι στατιστικό λάθος. Δεν πρέπει να το επιτρέψουμε. Και μόνο εμείς έχουμε αυτή τη δύναμη.
