να το βλέπετε αυτό 
 φυσικό , λογικό και ηθικό .
Από την πλευρά σας.
Και όντας , κλεισμένοι σε "χρυσά κλουβιά".
Στα κουτσομπολιά και τα γεύματα , τα μεσημεριανά σας , 
τα οποία,  , μόνο εργασίας ,
δεν τα χαρακτηρίζεις...
Στους ψιθύρους των διαδρόμων,  παραδομένοι
και στις φιλοδοξίες σας στοχοπροσηλωμένοι, 24 ώρες, το 24ωρο !
Από τώρα, για να μην πω, πολύ καιρό , τώρα, "τρώγεστε" να γίνετε αρχηγοί....
Και τι ...στον κόσμο.
Όμως , την ώρα, που, η πλειονότητα του προσωπικού, στο Σώμα... πεινάει,
μετατίθεται αδίκως και δυσμενώς
 η βλέπει τους ημέτερους να αποσπώνται , όπως και όπου επιθυμούν,
η βλέπει τον μισθό να κατεβαίνει και το ενοίκιο στο νησί να ανεβαίνει.
Η δεν μπορεί να πάρει τα φάρμακά του και οι γιατροί απλήρωτοιτου κλείνουν την πόρτα κατάμουτρα...
Η βλέπει να γίνονται δίπλα του
αδικίες και λαμογιές απαράδεκτες...
Η νοιώθει παραπεταμένο κι απελπισμένο ,
εργαζόμενο με αυταπάρνηση
σε ενα Σώμα, που, οι ηγεσίες του,
ποσώς νοιάζονται κι ασχολούνται με τα προβλήματα του ...
Με ενοχλεί, λοιπόν, πολύ ,
η τακτική σας και η πρακτική σας .
Την θεωρώ απρεπή, ασεβή και
επιεικώς απαράδεκτη !
Αυτή είναι η γνώμη μου.
Ξεκάθαρα, ανοιχτά
και χωρίς υπεκφυγές !
Πόπη Χριστοδουλίδου
