Δεν ήταν έτσι τα πράγματα.
Ελεγχόμενα απολύτως.
Κατευθυνόμενα απολύτως.
Λογοκρινόμενα απολύτως...
Παλιότερα -και κάποιοι από εμάς, ευτυχίσαμε να εργαζόμαστε από τότε, η δημοσιογραφία ήταν αλήθεια, αποκάλυψη, γροθιά στο στομάχι της εξουσίας.
Ήταν..
Πέρασαν ανεπιστρεπτί οι μέρες εκείνες, καθώς και οι δικές μας συνδικαλιστικές ηγεσίες , εκτός από το ξεπούλημα το καθαρά συνδικαλιστικό, αδιαφόρησαν για την δημοσιογραφία και ως πειθήνια δουλικά υπηρέτησαν τις εντολές των αφεντάδων τους εκδοτών η καναλαρχών, σιωπώντας.
Κάποιοι μάλιστα , βασιλικότεροι του βασιλέως, αν και επικεφαλής σε συνδικαλιστικά μας όργανα, όπως ο κ. Σόμπολος, η κ. Μαγιάση και λοιποί...
πρωτοστάτησαν
υπηρετώντας, πρώτοι και καλύτεροι το ελεγχόμενο δημοσιογραφικό προϊόν..
Λες και ....πουλάμε πατάτες.
Αλήθεια...πουθενά.
Σκότος...
Γράφεις για την αντίσταση του λαού στο Μνημόνιο;;;
Σου πετάνε το κείμενο στον κάλαθο των αχρήστων...
Σου κόβουν, σου αλλάζουν τα κείμενα η σε στέλνουν να καταγράψεις τηλεοπτικώς ,σαχλαμάρες, την ημέρα, που γίνεται, στη χώρα, χαμός με το ΔΝΤ!!!
ΠΑΛΙΌ ΤΟ ΠΑΡΑΜΎΘΙ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΜΈΝΟ ...
Οι εφημερίδες και τα κανάλια, πιστά στρατιωτάκια του εκάστοτε πρωθυπουργού, υπουργού και τα λοιπά,τα παρουσιάζουν όλα καλά κι όλα ωραία
κι ας αγκομαχά, ας υποφέρει, ας μάχεται ο εργαζόμενος λαός....
Που να σε αφήσουν δε να προχωρήσεις και σε αποκαλύψεις;;;;
Μην ενοχληθεί ο υπουργός, ο τάδε, ο δείνα κ.λ.π...
Και όσοι αρνούμαστε να παραμείνουμε γρανάζι σε αυτό τον άθλιο συρφετό των πουλημένων του επαγγέλματός μας,
αντιστεκόμαστε μέσα από τα blogs...
Εδώ αξίζει να μάχεσαι για την αλήθεια,
να τα λες χύμα,
να αποκαλύπτεις
και να δίνεις την μάχη ως εργαζόμενος και εσύ, από το δικό σου μετερίζι..
Άλλο φως, δεν βλέπω....
Πόπη Χριστοδουλίδου
