(Φωτο: Το ξύλο στο λιμάνι το 2002, με εντολή του "καλεσμένου" Γ. Ανωμερίτη)
Οι εκπρόσωποι των ταξικών συνδικάτων, ναυτεργατικών και στεριανών – επαναλαμβάνω ταξικών και σίγουρα σε αυτά δεν συμπεριλαμβάνονται η Ενωση των Πλοιάρχων και στους εκπροσώπους τους δεν ανήκει ο γενικός γραμματέας της ΠΝΟ Γ. Χαλάς – θα ήταν αξιοπερίεργο να μην πω άθλιο, αν έμεναν στο πάρτι του «ΠΕΙΡΑΤΙΚΟΥ» και «τα έπιναν» είτε στο ίδιο, είτε σε διπλανό τραπέζι, με τον Χρ. Παπουτσή, τον Γ. Ανωμερίτη και γενικά με τους εκπροσώπους της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, που βρίσκονταν (κακώς κατά τη γνώμη μου) εκεί ως καλεσμένοι (δεν ξέρω αν ήταν και της ΝΔ).
Δεν μπορεί αυτή την περίοδο να έχει εξαπολυθεί από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ , με την στήριξη - ως γνωστό - της ΝΔ, μία ανελέητη, πρωτοφανή επίθεση σε βάρος των εργαζομένων και εμείς, αντί να τους καταδικάζουμε με κάθε τρόπο στην απομόνωση, αντί να έχουμε σύνθημά μας την ιστορική φράση του Κολοκοτρώνη «φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους», να τους υποδεχόμαστε με ανοιχτές αγκάλες, σαν να μη τρέχει τίποτα!
Δεν μπορεί να αναπτύσσεται ολόκληρη φιλολογία επειδή οι εκπρόσωποι της ΠΕΜΕΝ και του ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ αρνήθηκαν να είναι «μια ωραία ατμόσφαιρα» με αυτούς που εξασφαλίζουν στους εφοπλιστές χρήμα (βλέπε επιδοτήσεις) και προνόμια για να κολυμπάνε στα κέρδη και την χλιδή και επιβάλουν στους ναυτεργάτες το έσχατο κατασταλτικό μέτρο της πολιτικής επιστράτευσης επειδή διεκδικούν το αυτονόητο δικαίωμά τους στο μπάρκο με πλήρη εργασιακά δικαιώματα και στοιχειώδεις αυξήσεις.
Εχω την αίσθηση ότι το «ΠΕΙΡΑΤΙΚΟ» θα πρέπει να ρυθμίσει την πυξίδα του και να επιλέξει ρότα. Θα είναι «ΠΕΙΡΑΤΙΚΟ» μόνο κατ' όνομα; Να χαρακτηρίζει δηλαδή «φίλους» αυτούς που τσακίζουν τη ζωή των εργαζομένων, να «μαλώνει» τους εφοπλιστές που δεν παραβρέθηκαν στο πάρτι, να «μιλάει» για ...«συνυπάρξεις», «μέχρι να γίνει η επανάσταση», ότι το «ΠΕΙΡΑΤΙΚΟ» είναι σαν τη Βουλή όπου υπάρχουν από το ΚΚΕ μέχρι η άκρα δεξιά και άλλα τέτοια, να μην τα χαρακτηρίσω; 'Η θα είναι πραγματικά «ΠΕΙΡΑΤΙΚΟ» και θα ταχθεί με την πλευρά των αδικημένων; Των ανθρώπων του μόχθου, αυτών που παράγουν με κόπο και ιδρώτα όλο αυτό τον πλούτο που βλέπουμε γύρω μας και τον κλέβουν τα παράσιτα της κοινωνίας;
Υ.Γ. Εκπλήσσομαι που σήμερα κάποιοι εμφανίζονται τιμητές ενός ανθρώπου που εγώ προσωπικά δεν νομίζω ότι είμαι άξια να πιάσω στο στόμα μου το όνομά του. Αναφέρομαι σε αυτούς που, πέρα όλων των άλλων, έφταναν στο σημείο να φεύγουν από συνεντεύξεις Τύπου επιδεικτικά όταν αυτός υπέβαλλε τις ερωτήσεις του (όλες πάντα καρφιά στην αντιλαϊκή πολιτική και με γνώμονα το συμφέρον των ναυτεργατών) επιχειρώντας από την μια να δείξουν ότι τον υποτιμούν και από την άλλη να δείξουν καλή διαγωγή στα αφεντικά τους. Και ... «ο νοών νοείτω».
ΑΘΗΝΑ ΖΥΜΑΡΗ
