Εν αναμονή δημοσίευσης του ΠΔ για τη σύσταση του νέου Υπουργείου Θαλασσίων Υποθέσεων, Νήσων και Αλιείας, έχει διοχετευθεί στον Τύπο και στα blogs έντονη παραφιλολογία περί των αρμοδιοτήτων και της δομής του.
Μάλιστα, προκαλεί ιδιαίτερη έκπληξη το γεγονός ότι τις τελευταίες μέρες αναρτάται σωρεία ανακοινώσεων εκ μέρους κυρίως ορισμένων εφοπλιστικών ενώσεων και συνδικαλιστικών οργάνων του λιμενικού σώματος, όπου μάλλον συντονισμένα, καθώς τόσο το περιεχόμενο, όσο και το ύφος τους εμφανώς προσομοιάζουν, έχοντας όπως φαίνεται πλήρη πληροφόρηση επί του κειμένου του κυοφορούμενου ΠΔ (άραγε από πού προέρχεται πάλι η διαρροή;) προσπαθούν έντονα να πιέσουν τον πρωθυπουργό σε συγκεκριμένες διορθώσεις αναφορικά με την οργανωτική δομή του νέου Υπουργείου, που ουσιαστικά επικεντρώνεται στην υπαγωγή όλου του λιμενικού σώματος στο νέο Υπουργείο.
Οι πολίτες και η ευρύτερη ναυτιλιακή κοινότητα (εταιρείες, προμηθευτές, εργαζόμενοι, ναυτικοί, ακαδημαϊκοί, επιβάτες κ.α.), που δεν διαθέτουν οποιαδήποτε άλλη πληροφόρηση, με δεδομένη, τόσο τη σύσταση του νέου Υπουργείου ,όσο και τις μέχρι σήμερα δηλώσεις Υπουργών, όπως του κυρίου Παπουτσή, μπορούν μόνο να εικάσουν ότι πρόκειται για ένα νέο Υπουργείο στο οποίο θα υπάγονται ενιαία στο σύνολό τους όλες οι αρμοδιότητες της ναυτιλίας (διευρυμένες μάλιστα σε τομείς όπως η περιφερειακή ανάπτυξη των νήσων και η αλιεία), οι οποίες είχαν στο παρελθόν είχαν τριχοτομηθεί, και στο οποίο θα συμμετέχουν και τα στελέχη του λιμενικού σώματος τα οποία κατέχουν τη σχετική με θέματα ναυτιλίας επιστημονική και επαγγελματική κατάρτιση και εμπειρία. Όλα όσα δηλαδή ζητούσαν και οι εφοπλιστικές ενώσεις τους προηγούμενους μήνες και με τα οποία ο πρωθυπουργός φαίνεται ότι προσπαθεί να διορθώσει λειτουργικές αδυναμίες του προηγούμενου σχήματος.
Γιατί λοιπόν αυτή η εμμονή από κάποιους στην απόσχιση του λιμενικού σώματος στο σύνολό του από το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη και την πλήρη ενσωμάτωσή του στο νέο Υπουργείο;
Ένα επιχείρημα που προτάσσεται είναι, ότι επιτυχημένα, εδώ και ενενήντα χρόνια από την ίδρυσή του το 1919 εξυπηρετεί τα συμφέροντα της ελληνικής ναυτιλίας.
Πράγματι, για τα δεδομένα του 1919 ή ακόμη και αργότερα, όπου το ελληνικό κράτος στήριξε την οργανωτική και λειτουργική του δομείς σε αναπτυξιακούς τομείς όπως οι υποδομές, οι τηλεπικοινωνίες, η ναυτιλία κ.α. σε στρατιωτικού τύπου μοντέλα διοίκησης υπό στρατιωτικά σώματα και ελλείψει άλλων πιο σύγχρονων μορφών δημόσιας διοίκησης, το στρατιωτικό σύστημα διοίκησης, συμπεριλαμβανομένου και του λιμενικού σώματος, εξυπηρέτησε ικανοποιητικά τους βασικούς σκοπούς του, δεδομένης της ιστορικής συγκυρίας.
Με το πέρασμα του χρόνου, όμως, όταν οι συνθήκες, αλλά και οι απαιτήσεις της κοινωνίας και της οικονομίας άλλαξαν, η διοίκηση του ελληνικού κράτους, βραδυπορώντας βέβαια, προσαρμόστηκε στα νέα διεθνή και ευρωπαϊκά δεδομένα, όπου οι αναπτυξιακοί τομείς της δημόσιας διοίκησης λειτούργησαν υπό σύγχρονο δημοκρατικό μοντέλο ενώ όλοι οι κρατικοί στρατιωτικοί μηχανισμοί εξειδικεύτηκαν στην αποκλειστική άσκηση των ιδιαιτέρως σπουδαίων επιχειρησιακών τους καθηκόντων με προοπτική εκσυγχρονισμού. Όλοι πλην ενός. Και ενώ, κυρίως χάριν στον πατριωτισμό και την αίσθηση καθήκοντος των στελεχών του λιμενικού σώματος, ελλείψει βέβαια διαχρονικά, μετά ελαχίστων εξαιρέσεων, σοβαρής διακυβέρνησης, οργάνωσης και οράματος τόσο από την πολιτική όσο και από τη στρατιωτική τους ηγεσία, η χώρα μας αντιμετώπισε ικανοποιητικά προκλήσεις και προβλήματα στους τομείς της ασφάλειας, της φύλαξης και αστυνόμευσης λιμένων, ακτών και θαλασσίων συνόρων, σε αναπτυξιακούς και οικονομικούς παραγωγικούς τομείς όπως η ναυτιλιακή πολιτική (διεθνής και ευρωπαϊκή), η ναυτική εκπαίδευση, η ναυτική εργασία κλπ. οι επιδόσεις ήταν μάλλον κάτω του μετρίου.
Και αυτό όχι λόγω έλλειψης ικανών στελεχών του λιμενικού σώματος με επιστημονική κατάρτιση και γνώση, αλλά κυρίως λόγω κακής διαχείρισής τους από την ηγεσία τους (Συχνές μεταθέσεις, αποσπάσεις ή διαθέσεις σε άσχετες με τα τυπικά τους προσόντα Υπηρεσίες, κομματικά κριτήρια και έλλειψη της παραμικρής αξιοκρατίας έστω και σε θεσμικό επίπεδο) ή τοποθέτησης σε Υπηρεσίες που απαιτούν στελέχη ειδικών προσόντων, αξιωματικών που δεν τα κατέχουν ή δεν έχουν την παραμικρή εμπειρία με κριτήριο, μεταξύ «άλλων», το βαθμό. Είναι άλλωστε γνωστή η συνήθης φράση εντός του λιμενικού σώματος: «Είσαι αξιωματικός, τα ξέρεις και τα μπορείς όλα».
Ένα άλλο επιχείρημα είναι ότι το λιμενικό σώμα έχει τη γνώση περί των θεμάτων της ναυτιλίας.
Βεβαίως, όπως προαναφέρθηκε, υπάρχουν δεκάδες στελέχη του λιμενικού σώματος, που διαθέτουν εμπειρία, γνώση και πανεπιστημιακούς τίτλους περί των θεμάτων της ναυτιλίας, παρά το γεγονός της μη βέλτιστης αξιοποίησής τους μέχρι σήμερα. Φυσικά αυτά τα στελέχη πρέπει να υπηρετούν στο νέο Φορέα και να μην συνεχιστεί το λάθος της μη ορθής διαχείρισης κάποιων από αυτά που γινόταν επί δεκαετίες στο προηγούμενο σχήμα.
Άλλωστε, σύμφωνα με δηλώσεις του κ. Παπουτσή φαίνεται ότι κάτι τέτοιο θα προβλεφθεί για τη λειτουργία του νέου Υπουργείου, όπου όλα τα στελέχη αυτά θα υπηρετούν μαζί με τα υπόλοιπα αξιόλογα, καταρτισμένα επιστημονικά και έμπειρα, (πλην ενίοτε παροπλισμένα) στελέχη του πολιτικού προσωπικού.
Άλλο επιχείρημα αναφέρει ότι με το νέο σχήμα θα διχοτομηθεί το λιμενικό σώμα. Μάλλον το αντίθετο φαίνεται ότι θα συμβεί.
Αφενός θα απεγκλωβιστούν συγκεκριμένα στελέχη του (ελάχιστος αριθμός σε σχέση με το σύνολο των 7500 στελεχών του λιμενικού σώματος), τα οποία έχουν εκπαιδευτεί και εξειδικευτεί και εν τέλει βρίσκουν επαγγελματική ικανοποίηση σε οικονομικές παραγωγικές Υπηρεσίες περί τη ναυτιλιακή διοίκηση και είτε δεν έχουν εκτελέσει ποτέ ή όποτε τους ανατέθηκαν εκτέλεσαν ως πάρεργο τα όποια αστυνομικά και επιχειρησιακά καθήκοντα και αφετέρου το λιμενικό σώμα θα μπορέσει να υπηρετήσει αποτελεσματικά τα εξ’ ορισμού αστυνομικά και επιχειρησιακά του καθήκοντα αναδεικνύοντας τις αρετές και τα προσόντα των στελεχών του που επέλεξαν συνειδητά να υπηρετήσουν στη θαλάσσια ασφάλεια και προστασία της πατρίδας.
Και μάλιστα με το βέλτιστο δυνατό διοικητικό σχήμα σε κοινό με τα υπόλοιπα σώματα ασφαλείας Φορέα στο πλαίσιο ολιστικής αντιμετώπισης των ολοένα αυξανόμενων σημαντικών προβλημάτων της ασφάλειας των συνόρων, της λαθρομετανάστευσης, της έρευνας και διάσωσης, της προστασίας των πολιτών και της περιουσίας τους και άλλων που απασχολούν και μάλλον θα αναχθούν στο μέλλον σε μείζονα θέματα τόσο για τη χώρα μας όσο και για την υπόλοιπη Ευρώπη.
Γιατί λοιπόν τέτοια εμμονή υπαγωγής του λιμενικού σώματος στο νέο Υπουργείο, από ορισμένους που φαίνεται ότι έχουν επιρροή στις προαναφερόμενες ενώσεις;
Μήπως λόγω υπέρμετρου συντηρητισμού και αυθόρμητης και αντανακλαστικής άρνησης και φόβου έναντι κάθε καινούριου που αλλάζει την κατεστημένη κατάσταση;
Μήπως λόγω συντεχνιακής προσήλωσης σε παραδόσεις και λάβαρα του παρελθόντος;
Μήπως λόγω προσπάθειας επίδειξης επιρροής και ισχύος, έναντι μάλιστα του πρωθυπουργού της χώρας;
Πάντως δεν θα ήθελε κανείς να υποθέσει και να πιστέψει ότι ο βαθύτερος λόγος έχει να κάνει με την προσπάθεια διατήρησης ενός μηχανισμού απόλυτα ελεγχόμενου και καθοδηγούμενου, επιβεβαιώνοντας έτσι και τις πρόσφατες σχετικές δηλώσεις του κυβερνητικού εκπροσώπου κ. Πεταλωτή.
