Δέκα χρόνια συμπληρώθηκαν σήμερα από το ναυάγιο του «Εξπρές Σάμινα» που έγινε υγρός τάφος για 80 επιβάτες και ναυτικούς.
Λίγα λόγια θέλω να γράψω και γω, καθώς το ρεπορτάζ της Πόπης Χριστοδουλίδου με καλύπτει απόλυτα.
Ημέρα μνήμης για όλους, ημέρα ντροπής για το Λιμενικό Σώμα καθώς αξιωματικοί του έκαναν τα «στραβά μάτια» στις παρατηρήσεις και τις ελλείψεις ακόμα και σωσιβίων στο καράβι.
Βέβαια, δεν φταίνε όλοι οι λιμενικοί. Ο τότε υπολιμενάρχης Πάρου πλήρωσε με την ίδια του τη ζωή την επιχείρηση διάσωσης των ναυαγών εκείνο το μοιραίο βράδυ της 26ης Σεπτεμβρίου 2000. Τον πρόδωσε η καρδιά του εν ώρα καθήκοντος.
Σήμερα πραγματοποιήθηκε μνημόσυνο για τα θύματα της ναυτικής τραγωδίας στην Πάρο, λίγα μέτρα από τις βραχονησίδες Πόρτες όπου προσέκρουσε το μοιραίο φέρυ μπόουτ. Δεν ήμουν εκεί αλλά θα ήθελα να δω εκεί στο μνημόσυνο εκτός από τους συγγενείς των θυμάτων και τους θύτες, όλους τους υπεύθυνους του ναυαγίου, από τους υπεύθυνους της πλοιοκτήτριας εταιρείας μέχρι τους αρμόδιους επιθεωρητές του Λιμενικού, να πουν ένα ειλικρινές «συγνώμη».
Δέκα χρόνια μετά η κατάσταση στις ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες έχει βελτιωθεί με τη δρομολόγηση νέων πλοίων. Όμως υπάρχουν ακόμα πολλά υποσυντήρητα που ταλαιπωρούν τους επιβάτες με μηχανικές βλάβες και πολύωρες καθυστερήσεις στην εκτέλεση των δρομολογίων. Ας ελπίσουμε το πάθημα να έγινε μάθημα για όλους…
Δέκα χρόνια μετά ελπίζω να μην χρειαστεί Πρωθυπουργός να επαναλάβει αυτό που είχε πει ο τότε κυβερνήτης Κώστας Σημίτης. Την ατάκα «αυτή είναι η Ελλάδα». Εύχομαι η Ελλάδα των ανευθυνοϋπεύθυνων να έχει αλλάξει από τότε προς το καλύτερο, έστω και αν μας έφτασαν στην οικονομική χρεοκοπία…
Βέβαια, το μαχαίρι δεν έφτασε ποτέ στο κόκκαλο, όπως είχε υποσχεθεί ο τότε υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας Χρήστος Παπουτσής ο οποίος συμπτωματικά-δέκα χρόνια μετά-ήταν και πάλι στο «τιμόνι» του Λιμενικού Σώματος (σ.σ. έστω για τρεις εβδομάδες μέχρι τη νέα ανακατανομή των αρμοδιοτήτων...). Εκτός από τον πλοίαρχο και τον υποπλοίαρχο του πλοίου δεν πήγε κανείς άλλος φυλακή, αν και δεν ήταν οι μόνοι που έφταιγαν…
Για παράδειγμα δεν έφταιγαν αυτοί για τις ελλιπείς επισκευές και τα φθαρμένα σωσίβια. Άλλοι έπρεπε να τα βάλουν στο πλοίο.
Για παράδειγμα άλλοι δεν εφάρμοσαν το ηλεκτρονικό σύστημα έκδοσης εισιτηρίων με αποτέλεσμα πολλά 24ωρα μετά να μην ξέρει κανείς τον ακριβή αριθμό των θυμάτων…
Πάντως, δέκα χρόνια μετά η κατάσταση έχει βελτιωθεί αλλά και πάλι υπάρχουν πολλά αξιοπερίεργα. Ακόμα και σήμερα ακτοπλοϊκές εταιρείες και ναυτικοί πράκτορες δεν εκδίδουν ονομαστικά τα εισιτήρια των επιβατών και έτσι σε μια δύσκολη στιγμή ενδεχομένως να μην ξέρουμε όχι πόσοι αλλά ποιοι ταξίδευαν. Κάποιοι στην ηγεσία του Λιμενικού Σώματος κάνουν τα "στραβά μάτια" στην παρανομία. Ελπίζω να μην κάνουν...εκπτώσεις και σε θέματα αξιοπλοϊας ακτοπλοϊκών καραβιών.
Ο νοών νοείτο…
Βασίλης Τζήμτσος
Λίγα λόγια θέλω να γράψω και γω, καθώς το ρεπορτάζ της Πόπης Χριστοδουλίδου με καλύπτει απόλυτα.
Ημέρα μνήμης για όλους, ημέρα ντροπής για το Λιμενικό Σώμα καθώς αξιωματικοί του έκαναν τα «στραβά μάτια» στις παρατηρήσεις και τις ελλείψεις ακόμα και σωσιβίων στο καράβι.
Βέβαια, δεν φταίνε όλοι οι λιμενικοί. Ο τότε υπολιμενάρχης Πάρου πλήρωσε με την ίδια του τη ζωή την επιχείρηση διάσωσης των ναυαγών εκείνο το μοιραίο βράδυ της 26ης Σεπτεμβρίου 2000. Τον πρόδωσε η καρδιά του εν ώρα καθήκοντος.
Σήμερα πραγματοποιήθηκε μνημόσυνο για τα θύματα της ναυτικής τραγωδίας στην Πάρο, λίγα μέτρα από τις βραχονησίδες Πόρτες όπου προσέκρουσε το μοιραίο φέρυ μπόουτ. Δεν ήμουν εκεί αλλά θα ήθελα να δω εκεί στο μνημόσυνο εκτός από τους συγγενείς των θυμάτων και τους θύτες, όλους τους υπεύθυνους του ναυαγίου, από τους υπεύθυνους της πλοιοκτήτριας εταιρείας μέχρι τους αρμόδιους επιθεωρητές του Λιμενικού, να πουν ένα ειλικρινές «συγνώμη».
Δέκα χρόνια μετά η κατάσταση στις ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες έχει βελτιωθεί με τη δρομολόγηση νέων πλοίων. Όμως υπάρχουν ακόμα πολλά υποσυντήρητα που ταλαιπωρούν τους επιβάτες με μηχανικές βλάβες και πολύωρες καθυστερήσεις στην εκτέλεση των δρομολογίων. Ας ελπίσουμε το πάθημα να έγινε μάθημα για όλους…
Δέκα χρόνια μετά ελπίζω να μην χρειαστεί Πρωθυπουργός να επαναλάβει αυτό που είχε πει ο τότε κυβερνήτης Κώστας Σημίτης. Την ατάκα «αυτή είναι η Ελλάδα». Εύχομαι η Ελλάδα των ανευθυνοϋπεύθυνων να έχει αλλάξει από τότε προς το καλύτερο, έστω και αν μας έφτασαν στην οικονομική χρεοκοπία…
Βέβαια, το μαχαίρι δεν έφτασε ποτέ στο κόκκαλο, όπως είχε υποσχεθεί ο τότε υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας Χρήστος Παπουτσής ο οποίος συμπτωματικά-δέκα χρόνια μετά-ήταν και πάλι στο «τιμόνι» του Λιμενικού Σώματος (σ.σ. έστω για τρεις εβδομάδες μέχρι τη νέα ανακατανομή των αρμοδιοτήτων...). Εκτός από τον πλοίαρχο και τον υποπλοίαρχο του πλοίου δεν πήγε κανείς άλλος φυλακή, αν και δεν ήταν οι μόνοι που έφταιγαν…
Για παράδειγμα δεν έφταιγαν αυτοί για τις ελλιπείς επισκευές και τα φθαρμένα σωσίβια. Άλλοι έπρεπε να τα βάλουν στο πλοίο.
Για παράδειγμα άλλοι δεν εφάρμοσαν το ηλεκτρονικό σύστημα έκδοσης εισιτηρίων με αποτέλεσμα πολλά 24ωρα μετά να μην ξέρει κανείς τον ακριβή αριθμό των θυμάτων…
Πάντως, δέκα χρόνια μετά η κατάσταση έχει βελτιωθεί αλλά και πάλι υπάρχουν πολλά αξιοπερίεργα. Ακόμα και σήμερα ακτοπλοϊκές εταιρείες και ναυτικοί πράκτορες δεν εκδίδουν ονομαστικά τα εισιτήρια των επιβατών και έτσι σε μια δύσκολη στιγμή ενδεχομένως να μην ξέρουμε όχι πόσοι αλλά ποιοι ταξίδευαν. Κάποιοι στην ηγεσία του Λιμενικού Σώματος κάνουν τα "στραβά μάτια" στην παρανομία. Ελπίζω να μην κάνουν...εκπτώσεις και σε θέματα αξιοπλοϊας ακτοπλοϊκών καραβιών.
Ο νοών νοείτο…
Βασίλης Τζήμτσος
