Μπροστά μπροστά σ' έναν καταπέλτη στα Λεμονάδικα και δίπλα δίπλα, με τους υπόλοιπους διαδηλωτές του ΠΑΜΕ, στέκονταν καμιά δεκαπενταριά "σκουρόχρωμοι" αλλοδαποί. Ασιάτες ίσως κι από κάπου αλλού, κρατούσαν πανό και τσάτρα πάτρα φώναζαν κι αυτοί συνθήματα.
Έβγαζαν μάτι αν και τα βλέματα στους προβλήτες, ήθελαν να τραβούν συνεχώς οι ίδιοι "επαναστατημένοι" επιβάτες που, άλλοι εβρίζαν χυδαία, με λέξεις όπως "σκατόγερε" ηλικιωμένους αγωνιστές του δρόμου... κι άλλοι έκαναν δονκιχοτισμούς στις τηλεοπτικές κάμερες... συντονισμένοι από τους προβοκάτορρες!
Πάντως σίγουρα δεν ήταν τα πρόσωπα της ήμερας αν και τους είδαμε να κυριαρχούν στις ειδήσεις.
Ήταν όμως αυτοί οι 15 αλλοδαποί από το Πακιστάν και την Ινδία.
Είχαν κατέβη με πούλμαν από τη Ριτσώνα Ευβοίας, που δουλεύουν σε ένα ελαιοσαπουνοποιείο. Στην πραγματικότητα απεργούσαν (!) και έκαναν ολόκληρο ταξίδι για να συμπαρασταθούν σ' αυτούς που είχαν κάνει ακριβώς το ίδιο λίγους μήνες πριν, όταν δούλευαν... μαύροι και ανασφάλιστοι. Με μισθό πείνας αν και είναι αυτοί που ουσιαστικά κάνουν τα πάντα στο εργοστάσιο.
Το ΠΑΜΕ τότε, είχε καταγγελία από τους αλλοδαπούς και έκανε πολυήμερη απεργία. Το αφεντικό εκτέθηκε και.σήμερα δουλεύουν με μισθό βάση της συλλογικής σύμβασης και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Σαν άνθρωποι.
Το πιο εντυπωσιακό πάντως είναι πως απεργούσαν και διαδήλωναν με όποιο κόστος... και δη επιβίωσης.
Χάρης Μπόλκας
