Είναι...άσχετο, αλλά ωραίο και πάει και στην περίσταση...
Ήταν λέει ένας κουραμπιές καμαρωτός και ευγενής , που έψαχνε μέρες να εντοπίσει την...άχνη του.
Όμως πέρασαν τα Χριστούγεννα, ήρθε ο Αη-Βασίλης, έριξαν τον σταυρό στο λιμάνι, γιορτάσαμε τους 45 Γιάννηδες και η άχνη άφαντη...
Τι να κάνει κι ο κουραμπιές εγκατέλειψε την προσπάθεια κι έκανε σάλτο για τον τενεκέ των σκουπιδιών...
Αλλά ήταν άτυχος...
Ένα πιτσιρίκι ζωηρό τον...εντόπισε, τον πήρε στα χέρια του, τον κοίταξε υποτιμητικά και του είπε:"πως είσαι έτσι...καυμένε, τα χάλια σου έχεις"
Φόρτωσε ο κουραμπιεδάκος μας , έκανε ένα σάλτο πάλι και για κακή του τύχη, βρέθηκε στο φαράσι ενός σκουπιδιάρη.
Εκείνος τον κοίταξε με λύπηση και του είπε:" Πέρασαν οι γιορτές, βρε φουκαρά.
Τώρα μας είσαι...άχρηστος"
Τότε, ο κουραμπιεδάκος μας, ο δήθεν ευγενής ,... φόρτωσε και με ενα σάλτο, βρέθηκε πάλι μέσα στον κάδο, παρέα με τα σκουπίδια.
"ΕΔΩ ΕΊΝΑΙ Η ΘΈΣΗ ΜΟΥ, ΣΚΈΦΤΗΚΕ. ΚΟΥΡΑΜΠΙΕΣ ΧΩΡΙΣ ΑΧΝΗ,
Ο,ΤΙ ΑΛΛΟ ΚΑΙ ΝΑ ΥΠΟΚΡΙΘΩ ΠΩΣ ΕΙΜΑΙ, ΘΑ...ΑΠΟΤΥΧΩ".
ΑΝΤΕ ΚΑΙ ΑΝ ΕΊΣΑΣΤΕ ΚΑΛΆ ΠΑΙΔΆΚΙΑ ,
ΘΑ ΕΠΑΝΈΛΘΩ, ΜΕ ΆΛΛΟ ΔΙΔΑΚΤΙΚΌ ΠΑΡΑΜΥΘΑΚΙ...
ΠΟΠΗ ΧΡ.
