Και τώρα οι δυό μας, Πόντιε υπουργε...πού, λέει ο λόγος.
Αν ετοιμάζεσαι να ανταμείψεις όσους διέλυσαν το Λ.Σ η όσους αδιαφορούν ακόμα για αυτο η και κάποιους λαδιάρηδες, ένα θα σού πω...
Μονάχα ένα...,
είμαι τρελή για σένα...
Αν την Παρασκευή, σού έρθει, αγαπητέ, το.... ΠΑΣΟΚ στο ...κεφάλι...
να θυμηθείς κι αυτο...
Ενας είναι ο....αρχηγός, ο κυρίαρχος λιμενικός.
Δηλαδή, οι αξιωματικοί, που φοράνε παντελόνια ακόμα, το προσωπικό, που τιμά τη στολή του, τα παιδιά στην παραμεθόριο, οι λιμενάρχες, που επιμένουν να παλεύουν για ένα Σώμα γκρεμισμένο, ΤΑ ΠΑΙΔΙΆ ΣΤΟΥ ΤΖΕΛΈΠΗ, στη ΛΕΡΟ, στη ΣΑΜΟ, στη ΜΥΤΙΛΗΝΗ, στην Κερκυρα, στην Αλεξανδρούπολη, στη ΧΊΟ, ΣΤΗΝ Καλαματα, στην ΠΑΤΡΑ, στη ΛΕΥΚΑΔΑ,
στην ΚΟΡΙΝΘΟ, στη ΣΥΡΟ,στην Ηγουμενίτσα,στη Θεσσαλονίκη
εκεί, που, όσοι το υπηρετούν, ζητούν να είναι περήφανοι για αυτο και να προσφέρουν.
Ξερεις, ΜΙΧΑΛΗ ΜΑΣ, ο...κοντός στην ψυχή, στην εντιμότητα και στα γαλόνια, κοντός θα
παραμείνει πάντα.
Ενω τα ψηλά σε λεβεντιά παιδιά του Λ.Σ , θα είναι πάντα πρώτο μπόι, είτε τους το αναγνωρίσεις, είτε όχι.
και μετα την απομάκρυνση εκ του ταμείου, κύριε πρωθυπουργέ, ουδεν λάθος αναγνωρίζεται...
Είναι αργά για...δάκρυα...
---------------------------------------------
Στίχοι: Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου
Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις
Πρώτη εκτέλεση: Λάκης Παππάς
Άλλες ερμηνείες: Γρηγόρης Μπιθικώτσης
Σαν τον αετό είχα φτερά
και πέταγα πολύ ψηλά
μα ένα χέρι λατρεμένο
ένα χέρι λατρευτό
μου τα κόβει τα φτερά μου
για να μη ψηλά πετώ
Είμ' αετός χωρίς φτερά
χωρίς αγάπη και χαρά
χωρίς αγάπη και χαρά
είμ' αετός χωρίς φτερά
Το χέρι αυτό το λατρευτό
μες στη ζωή θα τ' αγαπώ
ότι και να μου 'χει κάνει
όλα του τα συγχωρώ
με φτερούγες τσακισμένες
πάντα εγώ θα τ' αγαπώ
καληνύχτα
και
καλη ημέρα σας...
πόπη χριστοδουλίδου
