Μεγάλωσα
Στίχοι: Αλεξίου Χαρούλα
Μουσική: Αλεξίου Χαρούλα
Ερμηνευτές: Αλεξίου Χαρούλα
Μεγάλωσα
Στο τέρας της πολης
Ήπια φόβο πολύ, ήπια μόλυνση, ήπια ψέματα
Κατάπια λόγια λιπαρά
Ξεγλίστρησα από τον πόθο μου να μάθω
Κορόιδεψα τη δίψα μου να δω… γιατί είμαι εδώ
Μεγάλωσα
Με αισθήματα χημείας, με στυλ δοσοληψίας
Με βλέμματα συμπάθειας
Και άσκοπης προσπάθειας να είμαστε καλοί
Εμείς;
Άλλο εμείς, άλλοι εμείς
Πάντα γι’ άλλα μιλάμε – Πάντα γι’ άλλους μιλάμε
Πάντα γι’ άλλους μιλάμε
έτσι δεν πονάμε
έτσι ξεχνάμε
Μεγάλωσα
Τέρας της οικογένειας
Ανούσιας ευγένειας με ψευτο – υποταγή
Ηθοποιός παιδί στο ρόλο του μεγάλου
Δεν σου μιλώ για βία, μιλάω για βιασμό
Να ζεις την εφηβεία σημαίνει πόλεμο
Με μια εφηβεία λάσπη, στο σιχαμένο άστυ
Ενήλικας μετά νευρωτικός
Πάντα γι’ άλλα μιλάμε
Πάντα γι’ άλλους μιλάμε
έτσι δεν πονάμε
έτσι ξεχνάμε
Μεγάλωσα
Σύνδεση ‘’otenet’’
Γλυκά απ’ το ‘’Palette’’
Μετά στα ‘’Silhouette”
Σκεπάζουμε τους πόνους με φαϊ
Τα όνειρα σε σύνθλιψη, αργότερα η κατάθλιψη
Φρικιό του Εγώ με τσαμπουκά ναυαγό
Πάμε γι’ άλλα μια ζωή πάμε γι΄άλλα
Βάλτο στα πόδια – πονάει πολύ
Σε φτύνω σε φιλώ – δε σε πάω μα σ’ αγαπώ
Παράνοια – διάνοια – επιφάνεια
Επιφάνεια – επιφάνεια – επιφάνεια
Στεριά – Πιάσαμε στεριά
Δάκρυα…καυτά μου δάκρυα
Ο πόνος μαλακώνει
Δάκρυα καλά μου δάκρυα – Βιολογικός καθαρισμός
Πάντα γι’ άλλα μιλάμε – Πάντα γι’ άλλους μιλάμε
Πάντα γι’ άλλους μιλάμε
έτσι δεν πονάμε
έτσι ξεχνάμε
Μεγάλωσα
Αγάπη πριν το Άλφα
Και κάτω απ’ το μηδέν το υποσυνείδητό μου
Το χώμα του λασπώνει
Τους σάπιους μου καρπούς ανακυκλώνει
Μεγάλωσα
Μα το παιδάκι κλαίει
Δεν ξέρει γιατί φταίει. Δεν έχει πού να πάει
Τα νύχια του μασάει και βρέχει τα σεντόνια
Αποσυρμένο χρόνια στης φάτνης του τα βάθη
‘’Καλά να πάθει – Καλά να πάθει - Καλά να πάθει’’
Η μάνα του φωνάζει
Του δίνει γάλα, το μαλώνει
Έτσι πια θα το μεγαλώνει
Πάντα γι’ άλλους μιλάμε
έτσι δεν πονάμε
έτσι ξεχνάμε
Μεγάλωσα θα πει – να κάνεις το παπί
Να ζεις την απουσία
Να γίνεις εξουσία
Να μάθεις να γελάς
Και να παραφυλάς
Να παίρνεις αποφάσεις
Να απαγορεύεται να χάσεις
Μεγάλωσα σημαίνει
Να ζεις μ’ αυτό που σ’ αρρωσταίνει
Να χτίζεις κι άλλα κεραμίδια
Να βγάζεις τόνους τα σκουπίδια
Να ρίχνεις σ’ αλλους τ’ άδικα
Να βλέπεις πρωϊνάδικα
Να ακούς πιστά τις αναλύσεις
Να αιμοδιψάς για ειδήσεις
Να λες και yes να λες και no
Να συνηθίζεις τα πορνό
Να πολεμάς στον καναπέ
Να μην μπορείς χωρίς Φραπέ
Πάντα γι’ άλλους μιλάμε
Μεγαλώνω θα πει
Να ‘ρχεται η ανατροπή
Οι καιροί να στη φέρνουν
Τα μυαλά να σου γδέρνουν
Να ζητάς να κουρνιάσεις
Και να βρίσκεις οάσεις
Στις ψυχώσεις των άλλων
Που έχουν για περιβάλλον
Ίδιες φάτσες με σένα
Γόνατα λυγισμένα
Όνειρα ξεχασμένα
Πάντα γι’ άλλους μιλάμε
έτσι δεν πονάμε
έτσι ξεχνάμε
