Εξέπνευσε ο νεαρός Κούρδος που ήθελε να ζήση ελεύθεροςΔώστε στη δημοσιότητα
την πρώτη ΕΔΕ
της Ηγουμενίτσας κ. Παπληγούρα
Από τον Οτσαλάν στον Αριβάν
η ίδια ντροπή για όλους τους Έλληνες
Της Θεοδοσίας Κοντζόγλου
Σοκ! Αυτό ήταν το πρώτο συναίσθημα που με κατέλαβε μόλις διάβασα το δελτίο τύπου του Υπουργείου Ναυτιλίας που αναφέρεται στο θάνατο του μετανάστη της Ηγουμενίτσας. Εκατόν δεκατέσσερις ημέρες άντεξε η καρδιά του Αριβάν που έδινε τη μάχη στην εντατική μονάδα του νοσοκομείου Παπανικολάου μετά τον ξυλοδαρμό που έτυχε από όργανα του Λιμενικού Σώματος.
Από τον Οτσαλάν στον Αριβάν
Αν και σχεδόν σύσσωμο το Λιμενικό Σώμα υποκρίνεται ότι ο πολυτραυματισμός του άτυχου Κούρδου δεν προκλήθηκε από ξυλοδαρμό, ωστόσο υπάρχουν και εκείνες οι φωνές μέσα από το Υπουργείο Ναυτιλίας που αρνούνται να συμμετάσχουν στην υποκρισία και αναγνωρίζουν ότι ψεύδονται ασύστολα όσοι κατέθεσαν υπέρ των φερόμενων ως δραστών-στελεχών του λιμεναρχείου Ηγουμενίτσας ενώ αναγνωρίζω στον υπουργό Ναυτιλίας Αναστάση Παπαληγούρα τη καθαρή του θέση με την οποία απέρριψε - δικαίως αυτή τη φορά - την ΕΔΕ που δεν κατάφερε να αποκαλύψει την αλήθεια γιατί θα ήταν πολύ σκληρό να πούμε ότι είχε πρόθεση να συγκαλύψει το έγκλημα.
Αυτή η χώρα φαίνεται πως ξέρει πως να μας κάνει να ντρεπόμαστε έναντι του Κουρδικού λαού. Την πρώτη φορά παραδώσαμε τον αρχηγό τους. Πολύ σωστά ο υπουργός ανέθεσε εκ νέου την ΕΔΕ από τις 15 Ιουλίου, μόνον που το θύμα δεν θα ανοίξει ποτέ πλέον τα μάτια του και δεν θα βρει ποτέ ξανά τη φωνή του για να καταθέσει την προσωπική του μαρτυρία. Ωστόσο, είναι οι ομοεθνείς του που ήσαν παρόντες στο περιστατικό και είναι και οι γιατροί που περιέθαλψαν τον τραυματία οι οποίοι μπορούν να καταθέσουν και να περιγράψουν τα τραύματα που έφερε ο νεαρός Κούρδοςτου οποίου το μοναδικό αμάρτημα ήταν ότι επεδίωξε να ζήσει λεύτερος.
Και η μοίρα τον έφερε στη χώρα που γεννήθηκε η Δημοκρατία.
Και η χώρα που γέννησε τη Δημοκρατία τον σκότωσε γιατί ο νεαρός Κούρδος της πάτησε το γράμμα του ...νόμου.
Μήπως όμως είναι η πρώτη φορά που καρφώνουμε τα όνειρα των Κούρδων. Άλλωτε παραδώσαμε τον Οτσαλάν στους Τούρκους. Σήμερα σκοτώσαμε έναν άοπλο νεαρό παλικάρι που έφυγε μέσα απ' τη φωτιά αναζητώντας μια ζωή πνιγμένη στην καθημερινότητα της βιοπάλης και της επιβίωσης χωρίς τις κλαγκές των όπλων, χωρίς τους ήχους των αντιαεροπορικών, χωρίς τις εκρήξεις των βομβών, χωρίς την καθημερινή εικόνα με αίμα και νεκρούς και ερείπια.
Έψαχνε μόνον για ένα σπίτι, μια γειτονιά, για φίλους, για οικογένεια, για δουλειά, για φορολογία, για συνωστισμό στους δρόμους. Έψαχνε ίσως και για πολιτισμό, για θέατρο, για τραγούδι, για μουσεία, για πινακοθήκες. Έψαχνε ίσως και για την ευκαιρία να ζει κι αυτός τον δικό μας καύσωνα, με τις παραλίες, τις βόλτες στα ορεινά, τα μεζεδάκια, τις φιλικές φάρσες, τα καθημερινά προβλήματα, το σερφάρισμα στο διαδίκτυο, την αναζήτηση νέων στόχων...
Τώρα;
Κενό.
Τώρα, ό,τι κι αν γίνει θα πρέπει να γίνει σωστά ώστε κανένας πλέον Έλληνας να μην εξαντλεί τον υπέρμετρο ζήλο του πάνω σε απροστάτευτες ανθρώπινες ζωές.
Κλείνοντας, πολύ θα ήθελα να έχω τις μαρτυρίες όσων κατέθεσαν στην πρώτη ΕΔΕ. Στην ΕΔΕ της ντροπής. Θα ήθελα να μάθω με ποιόν τρόπο οι έξι λιμενικοί που κατέθεσαν, απήλλαξαν τους φερόμενους ως δράστες από την κατηγορία του εγκλήματος. Θα ήθελα να μάθω πως δικαιολογούν τα πολλαπλά κτυπήματα που έφερε ο άτυχος νέος. Έπεσε και κτύπησε κατέθεσαν όλοι. Όμως η λέξη προς λέξη κατάθεσή τους, ίσως αποτελέσει παράδειγμα προς αποφυγήν αφού θα έχουν εκτεθεί στα μάτια των συναδέλφων τους και όλων των Ελλήνων.
Δώστε λοιπόν στη δημοσιότητα κ. Υπουργέ ολόκληρη την πρώτη ΕΔΕ αν πράγματι έχετε κότσια να σταθείτε απέναντι σ' αυτά τα ανθρωπάρια, τα ανθρωπάκια, τα φασισταριά, τα χαμίνια, τους χαμερπείς, τους υπάνθρωπους.
Της Θεοδοσίας Κοντζόγλου
Σοκ! Αυτό ήταν το πρώτο συναίσθημα που με κατέλαβε μόλις διάβασα το δελτίο τύπου του Υπουργείου Ναυτιλίας που αναφέρεται στο θάνατο του μετανάστη της Ηγουμενίτσας. Εκατόν δεκατέσσερις ημέρες άντεξε η καρδιά του Αριβάν που έδινε τη μάχη στην εντατική μονάδα του νοσοκομείου Παπανικολάου μετά τον ξυλοδαρμό που έτυχε από όργανα του Λιμενικού Σώματος.
Από τον Οτσαλάν στον Αριβάν
Αν και σχεδόν σύσσωμο το Λιμενικό Σώμα υποκρίνεται ότι ο πολυτραυματισμός του άτυχου Κούρδου δεν προκλήθηκε από ξυλοδαρμό, ωστόσο υπάρχουν και εκείνες οι φωνές μέσα από το Υπουργείο Ναυτιλίας που αρνούνται να συμμετάσχουν στην υποκρισία και αναγνωρίζουν ότι ψεύδονται ασύστολα όσοι κατέθεσαν υπέρ των φερόμενων ως δραστών-στελεχών του λιμεναρχείου Ηγουμενίτσας ενώ αναγνωρίζω στον υπουργό Ναυτιλίας Αναστάση Παπαληγούρα τη καθαρή του θέση με την οποία απέρριψε - δικαίως αυτή τη φορά - την ΕΔΕ που δεν κατάφερε να αποκαλύψει την αλήθεια γιατί θα ήταν πολύ σκληρό να πούμε ότι είχε πρόθεση να συγκαλύψει το έγκλημα.
Αυτή η χώρα φαίνεται πως ξέρει πως να μας κάνει να ντρεπόμαστε έναντι του Κουρδικού λαού. Την πρώτη φορά παραδώσαμε τον αρχηγό τους. Πολύ σωστά ο υπουργός ανέθεσε εκ νέου την ΕΔΕ από τις 15 Ιουλίου, μόνον που το θύμα δεν θα ανοίξει ποτέ πλέον τα μάτια του και δεν θα βρει ποτέ ξανά τη φωνή του για να καταθέσει την προσωπική του μαρτυρία. Ωστόσο, είναι οι ομοεθνείς του που ήσαν παρόντες στο περιστατικό και είναι και οι γιατροί που περιέθαλψαν τον τραυματία οι οποίοι μπορούν να καταθέσουν και να περιγράψουν τα τραύματα που έφερε ο νεαρός Κούρδοςτου οποίου το μοναδικό αμάρτημα ήταν ότι επεδίωξε να ζήσει λεύτερος.
Και η μοίρα τον έφερε στη χώρα που γεννήθηκε η Δημοκρατία.
Και η χώρα που γέννησε τη Δημοκρατία τον σκότωσε γιατί ο νεαρός Κούρδος της πάτησε το γράμμα του ...νόμου.
Μήπως όμως είναι η πρώτη φορά που καρφώνουμε τα όνειρα των Κούρδων. Άλλωτε παραδώσαμε τον Οτσαλάν στους Τούρκους. Σήμερα σκοτώσαμε έναν άοπλο νεαρό παλικάρι που έφυγε μέσα απ' τη φωτιά αναζητώντας μια ζωή πνιγμένη στην καθημερινότητα της βιοπάλης και της επιβίωσης χωρίς τις κλαγκές των όπλων, χωρίς τους ήχους των αντιαεροπορικών, χωρίς τις εκρήξεις των βομβών, χωρίς την καθημερινή εικόνα με αίμα και νεκρούς και ερείπια.
Έψαχνε μόνον για ένα σπίτι, μια γειτονιά, για φίλους, για οικογένεια, για δουλειά, για φορολογία, για συνωστισμό στους δρόμους. Έψαχνε ίσως και για πολιτισμό, για θέατρο, για τραγούδι, για μουσεία, για πινακοθήκες. Έψαχνε ίσως και για την ευκαιρία να ζει κι αυτός τον δικό μας καύσωνα, με τις παραλίες, τις βόλτες στα ορεινά, τα μεζεδάκια, τις φιλικές φάρσες, τα καθημερινά προβλήματα, το σερφάρισμα στο διαδίκτυο, την αναζήτηση νέων στόχων...
Τώρα;
Κενό.
Τώρα, ό,τι κι αν γίνει θα πρέπει να γίνει σωστά ώστε κανένας πλέον Έλληνας να μην εξαντλεί τον υπέρμετρο ζήλο του πάνω σε απροστάτευτες ανθρώπινες ζωές.
Η ΕΔΕ της ντροπής
Κλείνοντας, πολύ θα ήθελα να έχω τις μαρτυρίες όσων κατέθεσαν στην πρώτη ΕΔΕ. Στην ΕΔΕ της ντροπής. Θα ήθελα να μάθω με ποιόν τρόπο οι έξι λιμενικοί που κατέθεσαν, απήλλαξαν τους φερόμενους ως δράστες από την κατηγορία του εγκλήματος. Θα ήθελα να μάθω πως δικαιολογούν τα πολλαπλά κτυπήματα που έφερε ο άτυχος νέος. Έπεσε και κτύπησε κατέθεσαν όλοι. Όμως η λέξη προς λέξη κατάθεσή τους, ίσως αποτελέσει παράδειγμα προς αποφυγήν αφού θα έχουν εκτεθεί στα μάτια των συναδέλφων τους και όλων των Ελλήνων.
Δώστε λοιπόν στη δημοσιότητα κ. Υπουργέ ολόκληρη την πρώτη ΕΔΕ αν πράγματι έχετε κότσια να σταθείτε απέναντι σ' αυτά τα ανθρωπάρια, τα ανθρωπάκια, τα φασισταριά, τα χαμίνια, τους χαμερπείς, τους υπάνθρωπους.
ΑΠΟ ΤΟ ΝΕΧΤΟΚ ΚΑΙ ΤΗ ΣΥΝΑΔΕΡΦΟ ΘΕΟΔΟΣΙΑ ΚΟΝΤΖΟΓΛΟΥ
