Διάβαζα τα άρθρο σας...
http://peiratikoreportaz.blogspot.com/2019/10/blog-post_52.html?m=1#more
Το φαινόμενο δεν είναι τυχαίο. Σωστά γράφετε, όταν κάποιος παραμένει αμετάθετος (ιδιαίτερα σε "ευαίσθητες" θέσεις - πόστα), κίνδυνοι ελλοχεύουν. Οι οικειότητες που δημιουργούνται διευκολύνουν άπαντες σε περαιτέρω "συνεργασίες". Γι' αυτό και οι μεταθέσεις έχουν κάποιο λόγο σε αυτό...
Συναφές φαινόμενο όμως (που θα μπορούσατε να αναδείξετε) είναι και το φαινόμενο στελέχη να παραμένουν στις ίδιες θέσεις - γραφεία πλέον του επιτρεπόμενου χρονικού διαστήματος και εντός κάποιας Υπηρεσίας, γεγονός που δημιουργεί και εκεί "οικειότητες".
Σχετικό τυγχάνει το άρθρο 5 παρ. 1ε του Κανονισμού Λειτουργίας Λιμενικών Αρχών (ΦΕΚ 3212Β /2014). Αναφέρει σχετικά:
"Ο Λιμενάρχης, λαμβάνοντας υπόψη τις υπηρεσιακές ανάγκες και τη σύνθεση του προσωπικού, προβαίνει σε χρονικά διαστήματα που δεν υπερβαίνουν την τριετία στην εναλλαγή του προσωπικού και των Προϊσταμένων των Τομέων και Γραφείων, με εξαίρεση το προσωπικό της παραγράφου 4 του άρθρου 4 του παρόντος, για το οποίο το εν λόγω χρονικό διάστημα δεν πρέπει να υπερβαίνει την πενταετία."
Η Ηγεσία πια ελάχιστα (ή καθόλου) ελέγχει το ποσό χρονικό διάστημα κάποιος παραμένει στο ίδιο γραφείο - θέση - πόστο, έτσι που, αρκετοί θεωρούν έπειτα" τσιφλικι" τους τη θέση αυτή.
Προφανώς κα Χριστοδουλιδου οι αλλαγές είναι επιτακτικές για διάφορους λόγους (ο νομοθέτης άλλωστε κάτι είχε κατά νου). Και η Διοίκηση έχει την ευθύνη για αυτές τις αλλαγές (εσωτερικές εντός της ίδιας Υπηρεσίας αλλά και ενδοϋπηρεσιακές μέσω μεταθέσεων).
Σας ευχαριστώ για το χρόνο σας.
Καλή συνέχεια στο έργο σας.
Με τιμή,
Ένας αναγνώστης σας.
Το φαινόμενο δεν είναι τυχαίο. Σωστά γράφετε, όταν κάποιος παραμένει αμετάθετος (ιδιαίτερα σε "ευαίσθητες" θέσεις - πόστα), κίνδυνοι ελλοχεύουν. Οι οικειότητες που δημιουργούνται διευκολύνουν άπαντες σε περαιτέρω "συνεργασίες". Γι' αυτό και οι μεταθέσεις έχουν κάποιο λόγο σε αυτό...
