αναδημοσίευση
Οσο συνεχίζουμε να διαβάζουμε τις
κινήσεις της κοινωνίας σαν κεφάλαια αστυνομικού μυθιστορήματος, θα
συνεχίζουμε να αναζητούμε «υποκινητές».
Τέτοιο πεδίο και η εκπαίδευση. Τα προβλήματά της τα παραδίδει άλυτα κάθε απερχόμενος υπουργός Παιδείας στον διάδοχό του, μαζί με ένα μεγαλοφάνταστο μεταρρυθμιστικό σχέδιο, που έγινε στάχτες χωρίς καν να καεί. Προβλήματα και σπουδαιοφανείς «μεταρρυθμιστικές» σκέψεις θα παραδώσει και ο νυν υπουργός. Και αυτός υποκινητές βλέπει. Και αυτός δηλαδή δεν τα πάει καλά με την ανάγνωση, καίτοι υπουργός Παιδείας· ή τουλάχιστον δεν τα πάει τόσο καλά όσο με το μπάσκετ και όσο με το πιο αγαπημένο του άθλημα: την ακατασχετολογία. Σαν να τον βασανίζει διαρκώς το όνειρο να γίνει Βενιζέλος στη θέση του Βενιζέλου, στην κομματική αρχηγία και στην πλούσια αοριστολογία. Πρωτοτυπώντας, ο κ. Λοβέρδος ανακάλυψε τους υποκινητές στο ίντερνετ. Και ζήτησε τη συνδρομή της Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος για να βρεθεί ο πνευματικός πατήρ ενός σάιτ που καλούσε λέει τους μαθητές σε καταλήψεις. Οι οποίοι μαθητές, όλοι, μέχρις ενός, είναι -κατά Λοβέρδο- αμνοί. Οχι με την έννοια του αμώμου αλλά του προβάτου· μαριονετίτσες στα χέρια κάθε φαντασματικού φεϊσμπουκάρχη. Τόση εκτίμηση...
Υποκινητές; Ιδού ένας: ο κ. Λοβέρδος. Που αναζητεί «εθελοντές» εκπαιδευτικούς, οι οποίοι θα δουλέψουν δωρεάν για να καλύψουν τα (υποκινητικά) κενά. Δεν βλέπει βέβαια ότι με τους μισθούς που παίρνουν οι εκπαιδευτικοί είναι ήδη εξαναγκασμένοι εθελοντές.