* Αλέξανδρος Τριανταφυλλίδης, δημοσιογράφος στην Ελεύθερη ΕΡΤ
Ξαναδιαβάζω κείμενα αυτών των δώδεκα μηνών: «Τα Αριστερά Σκυλιά
της ΕΡΤ….», «Με την παρούσα κυβέρνηση ανοίξαμε λογαριασμούς….», «Όλα για
όλους στο φως….», «DIGEA καλεί Σταύρο...», «Γιώργος Προκοπάκης: Ο
θλιβερός «λαθρέμπορος» - διαχειριστής του «μαύρου», Παντελή Καψή, «το
γαρ πολύ του δέοντος, γεννά παραφροσύνη», Τι σημαίνει «...για όλες τις
συνέπειες» κύριε Καψή; «Ποια ΕΡΤ θέλουμε;», «Σχέση αορίστου χρόνου,
χωρίς αποδοχές, με την κοινωνία!», «ΝΕΡΙΤ (μικρά, καχεκτική, full
control…)». «ΕΡΤ: Ενώ τελειώνουν τα ψέματα, μάταια συνεχίζουν να
ψεύδονται ...», «EΡΤ3: Συνεχίζουμε, εξαθλιωμένοι αλλά Όρθιοι». «Η Χρυσή
Αυγή - Χρυσή Εφεδρεία των Δανειστών», «Ανατροπή με... κούριερ;»....
Αυτούς τους δώδεκα μήνες από τη επέτειο του Μαύρου της ΕΡΤ, στο μπουκέτο των Μαύρων που σβήνουν από το χάρτη την ελληνική κοινωνία, ξαναγεννηθήκαμε, ξανα-συστηθήκαμε, αναμετρηθήκαμε με εαυτούς και αλλήλους. Μετρήσαμε το μπόι μας, τη σχέση μας με τις έννοιες, τους ανθρώπους, τις ανάγκες και τον κώδικα Αξιών, τις ορίζουσες μιας ολόκληρης ζωής.
Αναλογιστήκαμε την εύκολη επιλογή της διαχείρισης της τρέχουσας μιζέριας: «γιατί δεν γίνεται διαφορετικά, σκύψε, κρύψου, κάνε ό, τι κάνουν οι πολλοί, μην εκτίθεσαι…μην είσαι χαζός, αν δεν πας εσύ, θα πάει κάποιος άλλος.» Συγκρουσθήκαμε με τον κυνισμό, την παραίτηση, την απελπισία και τη μοιρολατρία. Πατήσαμε στα πόδια μας από το σοκ, την καταστροφή μιας ολόκληρης ζωής, την επένδυση ονείρων και κόπων, με μεράκι και φιλότιμο.
Μετά την απόλυση-ανεργία, τη διαπόμπευση περί ιερών αγελάδων, αμαρτωλών και διαφθοράς, τον εμπαιγμό και τη διαπόμπευση περί αποζημιώσεων 80.000 ευρώ από ομάδα βουλευτών Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ, τη χωρίς όρια εκδικητική μανία που έφθασε στο σημείο να ανασυρθούν και οι αλήστου μνήμης φάκελοι περί αριστεροκρατούμενης ΕΡΤ, ήρθε και ο σπόρος της διαίρεσης. Η ιλαροτραγωδία των προκηρύξεων πρόσληψης για να μας τεμαχίσουν, να μας σκορπίσουν και να μας καταπιούν ευχερέστερα. Συν-άδελφοι και Πλην-άδελφοι. Κατάφεραν να μας μοιράσουν.
Από την απόγνωση της 11ης Ιουνίου, στη γνώση της 9ης Αυγούστου, όταν με επίγνωση των συνεπειών του νόμου λέγαμε ΟΧΙ στη Δ.Τ.-ΝΕΡΙΤ, έχοντας αγκαλιά τα παιδιά μας. Μόνο ένας δρόμος έμενε πλέον για εμάς και τις οικογένειές μας. Ο δρόμος του αγώνα μέχρι την τελική δικαίωση.
Μπήκαμε στο αντίθετο ρεύμα και η μετωπική πλέον με το καθεστώς Βενιζέλου-Σαμαρά ήταν αναμενόμενη. Σχεδιάσαμε στρατηγικά όταν χτίσαμε το ΕΜΠΑΡΓΚΟ των κομμάτων της Αντιπολίτευσης. Ήταν 27 Αυγούστου. Ο κύριος «504.000» δεν το ανέμενε , αιφνιδιάσθηκε. Την επόμενη μέρα στο MEGA θυμάμαι ότι κραύγαζε, αλυχτούσε. Απόντες από το προσκλητήριο της Συνενοχής στο Μαύρο: ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ, ΚΚΕ, παρόντες, στο πλευρό των ελεύθερων αγωνιζομένων της ΕΡΤ. Η ΔΗΜΑΡ χάθηκε κάπου στο δρόμο….
Οι επισκέψεις των Αλληλέγγυων από Ελλάδα και εξωτερικό στη Λεωφόρο Στρατού στην ΕΡΤ3 , βάλσαμο στην πληγή της απόλυτης μοναξιάς στα άδεια κτίρια. Όταν αισθανόσουν με 40 βαθμούς ντάλα καλοκαίρι να σε λούζει ο ιδρώτας, αλλά η ψυχή σου να είναι κρύα-μπούζι, βλέποντας έξω από το παράθυρο πως περνούν ακόμη τα λεωφορεία του ΟΑΣΘ και η ζωή συνεχίζεται , χωρίς εσένα.
Όταν ξεκαθαρίζαμε με αφορμή την επέτειο του Πολυτεχνείου πώς: «Μέχρι την 11η Ιουνίου είχαμε σύμβαση αορίστου χρόνου, Με το κράτος, Με αποδοχές. Από την 11η Ιουνίου και μετά ΕΧΟΥΜΕ ΥΠΟΓΡΑΨΕΙ ΣΧΕΣΗ ΑΟΡΙΣΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ, ΧΩΡΙΣ ΑΠΟΔΟΧΕΣ, ΜΕ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ . Ούτε «θα», ούτε «όταν».Αυτήν τη σχέση, την Τιμούμε, όχι λόγω, αλλά έργω. Ούτε Επαναστάτες είμαστε , ούτε Δον Κιχώτες, αλλά Εραστές του Αγώνα του Λαού μας για Αξιοπρέπεια, Ελευθερία και Δικαιοσύνη».
Παραμείναμε ΟΡΘΙΟΙ. Χωρίς τους παραμορφωτικούς φακούς της κάμερας, αποδεσμευτήκαμε από την ομηρία της εικόνας. Μετρηθήκαμε και είπαμε ΕΜΕΙΣ, ΕΜΕΙΣ θα σηκώσουμε τη βαριά ιστορία της Ε-Ρ-Τ. Στην εποχή που όλα συσκευάζονται σε πακέτα ευκαιριών , αρνηθήκαμε τις εκπτώσεις, έχοντας να αντιμετωπίσουμε την καχυποψία, την εύκολη και ανέξοδη ταμπέλα περί χειραγώγησης και του «όσα δεν φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια».
Ακούσαμε το Χρόνη Μίσσιο να μας κραυγάζει «Πάντα Έκθετοι μωρέ, Ποτέ Ένθετοι», τον Αργύρη Χιόνη να μας κρατά σε εγρήγορση «Σκέψου πριν Σκύψεις» και τον καθηγητή Γιάννη Μανωλεδάκη να μας δίνει ευχή και κατάρα: «να αγωνιστούμε για το Αδύνατο , για να μη βιώσουμε το Αδιανόητο».Από το Μαύρο στο ΦΩΣ.
Τώρα με το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών στην πλάτη, τη «μισή νίκη»-νερό να πιεις χωρίς να ξεδιψάσεις, διαπιστώνουμε πως ο Αγώνας γίνεται πιο δύσκολος , πιο απαιτητικός, πιο περίπλοκος.
Η πατρίδα μοιράστηκε, η Ελλάδα διχάστηκε. Η δική μας Πατρίδα του Μανόλη Γλέζου, που κατέβασε τη σβάστικα από την Ακρόπολη από τη μια και η άλλη Ελλάδα με τους τρεις απόστρατους χρυσαυγίτες ευρωβουλευτές που θαρρείς πως θέλουν να την ξανανεβάσουν. Έτσι για να δένει με το κατοχικό πλάνο των πολιτών που σπρώχνονται στη σκιά της Ακρόπολης για μια σακούλα φρούτα από το συσσίτιο.
Καλή Πατρίδα Αδελφέ, Καλή Πατρίδα Σύντροφε.
* Αλέξανδρος Τριανταφυλλίδης, δημοσιογράφος στην Ελεύθερη ΕΡΤ
Αυτούς τους δώδεκα μήνες από τη επέτειο του Μαύρου της ΕΡΤ, στο μπουκέτο των Μαύρων που σβήνουν από το χάρτη την ελληνική κοινωνία, ξαναγεννηθήκαμε, ξανα-συστηθήκαμε, αναμετρηθήκαμε με εαυτούς και αλλήλους. Μετρήσαμε το μπόι μας, τη σχέση μας με τις έννοιες, τους ανθρώπους, τις ανάγκες και τον κώδικα Αξιών, τις ορίζουσες μιας ολόκληρης ζωής.
Αναλογιστήκαμε την εύκολη επιλογή της διαχείρισης της τρέχουσας μιζέριας: «γιατί δεν γίνεται διαφορετικά, σκύψε, κρύψου, κάνε ό, τι κάνουν οι πολλοί, μην εκτίθεσαι…μην είσαι χαζός, αν δεν πας εσύ, θα πάει κάποιος άλλος.» Συγκρουσθήκαμε με τον κυνισμό, την παραίτηση, την απελπισία και τη μοιρολατρία. Πατήσαμε στα πόδια μας από το σοκ, την καταστροφή μιας ολόκληρης ζωής, την επένδυση ονείρων και κόπων, με μεράκι και φιλότιμο.
Μετά την απόλυση-ανεργία, τη διαπόμπευση περί ιερών αγελάδων, αμαρτωλών και διαφθοράς, τον εμπαιγμό και τη διαπόμπευση περί αποζημιώσεων 80.000 ευρώ από ομάδα βουλευτών Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ, τη χωρίς όρια εκδικητική μανία που έφθασε στο σημείο να ανασυρθούν και οι αλήστου μνήμης φάκελοι περί αριστεροκρατούμενης ΕΡΤ, ήρθε και ο σπόρος της διαίρεσης. Η ιλαροτραγωδία των προκηρύξεων πρόσληψης για να μας τεμαχίσουν, να μας σκορπίσουν και να μας καταπιούν ευχερέστερα. Συν-άδελφοι και Πλην-άδελφοι. Κατάφεραν να μας μοιράσουν.
Από την απόγνωση της 11ης Ιουνίου, στη γνώση της 9ης Αυγούστου, όταν με επίγνωση των συνεπειών του νόμου λέγαμε ΟΧΙ στη Δ.Τ.-ΝΕΡΙΤ, έχοντας αγκαλιά τα παιδιά μας. Μόνο ένας δρόμος έμενε πλέον για εμάς και τις οικογένειές μας. Ο δρόμος του αγώνα μέχρι την τελική δικαίωση.
Μπήκαμε στο αντίθετο ρεύμα και η μετωπική πλέον με το καθεστώς Βενιζέλου-Σαμαρά ήταν αναμενόμενη. Σχεδιάσαμε στρατηγικά όταν χτίσαμε το ΕΜΠΑΡΓΚΟ των κομμάτων της Αντιπολίτευσης. Ήταν 27 Αυγούστου. Ο κύριος «504.000» δεν το ανέμενε , αιφνιδιάσθηκε. Την επόμενη μέρα στο MEGA θυμάμαι ότι κραύγαζε, αλυχτούσε. Απόντες από το προσκλητήριο της Συνενοχής στο Μαύρο: ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ, ΚΚΕ, παρόντες, στο πλευρό των ελεύθερων αγωνιζομένων της ΕΡΤ. Η ΔΗΜΑΡ χάθηκε κάπου στο δρόμο….
Οι επισκέψεις των Αλληλέγγυων από Ελλάδα και εξωτερικό στη Λεωφόρο Στρατού στην ΕΡΤ3 , βάλσαμο στην πληγή της απόλυτης μοναξιάς στα άδεια κτίρια. Όταν αισθανόσουν με 40 βαθμούς ντάλα καλοκαίρι να σε λούζει ο ιδρώτας, αλλά η ψυχή σου να είναι κρύα-μπούζι, βλέποντας έξω από το παράθυρο πως περνούν ακόμη τα λεωφορεία του ΟΑΣΘ και η ζωή συνεχίζεται , χωρίς εσένα.
Όταν ξεκαθαρίζαμε με αφορμή την επέτειο του Πολυτεχνείου πώς: «Μέχρι την 11η Ιουνίου είχαμε σύμβαση αορίστου χρόνου, Με το κράτος, Με αποδοχές. Από την 11η Ιουνίου και μετά ΕΧΟΥΜΕ ΥΠΟΓΡΑΨΕΙ ΣΧΕΣΗ ΑΟΡΙΣΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ, ΧΩΡΙΣ ΑΠΟΔΟΧΕΣ, ΜΕ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ . Ούτε «θα», ούτε «όταν».Αυτήν τη σχέση, την Τιμούμε, όχι λόγω, αλλά έργω. Ούτε Επαναστάτες είμαστε , ούτε Δον Κιχώτες, αλλά Εραστές του Αγώνα του Λαού μας για Αξιοπρέπεια, Ελευθερία και Δικαιοσύνη».
Παραμείναμε ΟΡΘΙΟΙ. Χωρίς τους παραμορφωτικούς φακούς της κάμερας, αποδεσμευτήκαμε από την ομηρία της εικόνας. Μετρηθήκαμε και είπαμε ΕΜΕΙΣ, ΕΜΕΙΣ θα σηκώσουμε τη βαριά ιστορία της Ε-Ρ-Τ. Στην εποχή που όλα συσκευάζονται σε πακέτα ευκαιριών , αρνηθήκαμε τις εκπτώσεις, έχοντας να αντιμετωπίσουμε την καχυποψία, την εύκολη και ανέξοδη ταμπέλα περί χειραγώγησης και του «όσα δεν φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια».
Ακούσαμε το Χρόνη Μίσσιο να μας κραυγάζει «Πάντα Έκθετοι μωρέ, Ποτέ Ένθετοι», τον Αργύρη Χιόνη να μας κρατά σε εγρήγορση «Σκέψου πριν Σκύψεις» και τον καθηγητή Γιάννη Μανωλεδάκη να μας δίνει ευχή και κατάρα: «να αγωνιστούμε για το Αδύνατο , για να μη βιώσουμε το Αδιανόητο».Από το Μαύρο στο ΦΩΣ.
Τώρα με το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών στην πλάτη, τη «μισή νίκη»-νερό να πιεις χωρίς να ξεδιψάσεις, διαπιστώνουμε πως ο Αγώνας γίνεται πιο δύσκολος , πιο απαιτητικός, πιο περίπλοκος.
Η πατρίδα μοιράστηκε, η Ελλάδα διχάστηκε. Η δική μας Πατρίδα του Μανόλη Γλέζου, που κατέβασε τη σβάστικα από την Ακρόπολη από τη μια και η άλλη Ελλάδα με τους τρεις απόστρατους χρυσαυγίτες ευρωβουλευτές που θαρρείς πως θέλουν να την ξανανεβάσουν. Έτσι για να δένει με το κατοχικό πλάνο των πολιτών που σπρώχνονται στη σκιά της Ακρόπολης για μια σακούλα φρούτα από το συσσίτιο.
Καλή Πατρίδα Αδελφέ, Καλή Πατρίδα Σύντροφε.
* Αλέξανδρος Τριανταφυλλίδης, δημοσιογράφος στην Ελεύθερη ΕΡΤ
