Με πάθος για τη δημοσιογραφία και την πολιτική
http://syspeirosi.wordpress.com
αναδημοσίευση
Δημοσιευμένο 12/05/2014«Οι πολίτες πρέπει να καταλάβουν ότι έχουν δύναμη»
Πιστεύει ότι η κρίση δίνει την ευκαιρία στους επαγγελματίες δημοσιογράφους να τοποθετηθούν απέναντι στη νέα πραγματικότητα που δημιούργησαν τα μνημόνια.
Άλλοι δημοσιογράφοι στρατεύτηκαν ήδη στο πλευρό των αδύνατων πολιτών και άλλοι υπερασπίζονται τα ισχυρά συμφέροντα που εξυπηρετεί η νεοφιλελεύθερη πολιτική που εφαρμόζει η κυβέρνηση, λέει χαρακτηριστικά στο Exelixeis.gr.
Εκτιμά πως έχει έρθει η ώρα οι δημοσιογράφοι να δημιουργήσουν τα δικά τους ΜΜΕ. Όπως τα μεγάλα εκδοτικά συγκροτήματα συσπειρώνονται και οικοδομούν τα δικά τους group media, έτσι και οι δημοσιογράφοι μπορούν ενωμένοι να χτίσουν τα δικά τους αυτόνομα group media, δηλώνει με αυτοπεποίθηση.
Ο λόγος για την Ντίνα Δασκαλοπούλου δημοσιογράφο στην «Εφημερίδα των Συντακτών» και υποψήφια δημοτική σύμβουλο με το συνδυασμό «Ανοιχτή Πόλη».
- Ρεπόρτερ και υποψήφια δημοτική σύμβουλος: δημοσιογραφία και πολιτική χωρούν στην ίδια βάρκα;
Το ερώτημα της «αντικειμενικής» δημοσιογραφίας, των ίσων αποστάσεων μου έχει τεθεί από παλιά: στα φραουλοχώραφα της Μανωλάδας, στην ΜΕΘ που νοσηλευόταν η Κούνεβα, στα πογκρόμ που εξαπέλυαν κατά των μεταναστών οι τάχα «αγανακτισμένοι κάτοικοι», στα εργατικά ατυχήματα της Λάρκο, στο ξεπούλημα των ναυπηγείων Σκαραμαγκά ή της Βιομηχανίας Ζάχαρης. Επέλεγα πάντα την πλευρά των θυμάτων. Όταν ξεκίνησε η κρίση στην Ελλάδα, τάχθηκα με την πλευρά εκείνων που οι ζωές τους καταστράφηκαν, όπως κι η δική μου ζωή. Η συμμετοχή μου στο ψηφοδέλτιο της «Ανοιχτής Πόλης» με τον Γαβριήλ Σακελλαρίδη είναι η συνέχεια του ίδιου αγώνα και με άλλα μέσα. Θεωρώ λοιπόν, πως δεν υπάρχει καμία αντίφαση. Όπως δεν υπάρχει καμία αντίφαση στη συμπεριφορά «συναδέλφων» που λειτουργούν ως επιχειρηματικός στρατός, λέγοντάς μας ότι τα μνημόνια είναι μονόδρομος.
-Εάν εκλεγείτε ποιες θα είναι οι προτεραιότητες σας;
Στην «Ανοιχτή Πόλη» είμαστε ομάδα πριν τις εκλογές και θα είμαστε και μετά. Δεν έχουν σημασία τα πρόσωπα που θα εκλεγούν. Προτεραιότητά μας είναι να ασκήσουμε πολιτική υπέρ των φτωχών και των αδυνάτων. Από εκεί και πέρα, το ρεπορτάζ, η καθημερινή επαφή με τους ανθρώπους και τα προβλήματά τους είναι εμπειρία ζωής, αλλά και γνώση για το πώς κινούνται οι θεσμοί, όπως εν προκειμένω ο Δήμος. Η δουλειά μου είναι να ακούω τους ανθρώπους. Αυτή την εμπειρία μεταφέρω στην ομάδα μας. Να φέρω ένα παράδειγμα, τον Άγιο Παντελεήμονα, που χρησιμοποίησαν ως πρώτο πεδίο για να δημιουργήσουν θύλακες οι ναζί. Οι κάτοικοι δεν ζητούσαν φοβερά πράγματα από το Δήμο, αλλά τα αυτονόητα: η γειτονιά τους να είναι καθαρή, οι δρόμοι φωτισμένοι κι ο δήμος να κάνει δέκα πράγματα για να ζήσουν αρμονικά με τους καινούργιους ξενόφερτους γείτονές τους. Οι πραγματικοί κάτοικοι κι όχι εκείνοι που προβάλλονταν ως τάχα «αγανακτισμένοι πολίτες». Αυτοί οι άνθρωποι αφέθηκαν μόνοι από το Δήμο, που, αντιθέτως, κατέστησε συνομιλητές του τους «αγανακτισμένους πολίτες». Στο πρώτο δημοτικό συμβούλιο ο Μιχαλολιάκος μπήκε συνοδευόμενος από φουσκωτούς, που προπηλάκιζαν ακόμα και τους δημοσιογράφους. Όταν διαμαρτυρηθήκαμε έγινε μια μίνι διακοπή κι η διαδικασία συνεχίστηκε κανονικά. Μετά από λίγο ήρθε και το «ζιγκ χάιλ»… Δηλαδή, ο κ. Καμίνης τουλάχιστον ανέχτηκε τους νεοναζί μέσα στο δημοτικό συμβούλιο, αν όχι τους νομιμοποίησε. Από το Δήμο οι φασίστες έκαναν το πρώτο βήμα για να κερδίσουν θέση στο ελληνικό Κοινοβούλιο.
- Η επί σειρά ετών ανάδειξη δημοτικής αρχής από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ έχει δημιουργήσει ισχυρούς μηχανισμούς που η αλλαγή προσώπων δεν αρκεί για να τους «σπάσει». Από ρουσφέτια λιγότερα βέβαια, σε σχέση με το παρελθόν, τα οποία παραμένουν στον κώδικα επικοινωνίας μεταξύ της κεντρικής εξουσίας και των πολιτών. Εάν αρνηθείτε να τα εξυπηρετήσετε, μερίδα της κοινωνίας ενδεχομένως να σταθεί απέναντι σας και ισχυροί οικονομικοί κύκλοι θα σας κηρύξουν αδυσώπητο πόλεμο, πως θα το αντιμετωπίσετε;
Το κοινωνικό αίτημα είναι να «σπάσει» ο φαύλος κύκλος της διαπλοκής. Αυτό αποδεικνύει το γεγονός ότι τα μέχρι πρότινος δύο μεγάλα κόμματα καταποντίζονται. Αναγνωρίζω ωστόσο ότι κάποιοι μηχανισμοί επιβιώνουν, όπως κι ότι μια μερίδα συμπολιτών μας επιδιώκει ακόμα «να τη βολέψει» μέσα από τέτοιου είδους μηχανισμούς. Όμως οι άνεργοι, οι ανασφάλιστοι, οι απλήρωτοι αν κι εργαζόμενοι, εκείνοι που αναγκάζονται να φύγουν μετανάστες, ή να επιστρέφουν στο παιδικό τους δωμάτιο στα 30 και τα 40 τους, έχουν ξεπεράσει αυτή τη νοοτροπία. Αν ο δήμος, η περιφέρεια κι αύριο η κυβέρνηση περάσει στα χέρια της Αριστεράς, η κοινωνία θα στηρίξει τη σύγκρουση και με τα ισχυρά συμφέροντα και τους μηχανισμούς.
-Σκέφτεστε να ακολουθήσετε πολιτική καριέρα;
Από τα 18 μου μέχρι και σήμερα, 20 χρόνια μετά, είμαι ρεπόρτερ και δεν ένοιωσα ποτέ ότι «χτίζω καριέρα». Κάνω μια δουλειά κι αυτή είναι να γράφω. Με απωθούν οι λέξεις «πολιτική» και «καριέρα» στην ίδια φράση. Πολιτική κάνουμε όλοι: από τον τρόπο που σχετιζόμαστε με το σύντροφό μας και που μεγαλώνουμε τα παιδιά μας, μέχρι τον τρόπο που θα πούμε καλημέρα.
- Η δημοσιογραφία τα τελευταία χρόνια έχει πληγεί καίρια, κυρίως, από έλλειψη αξιοπιστίας. Πιστεύετε ότι μπορεί να κερδίσει ξανά την αξιοπιστία της κι αν ναι, πως;
Δεν είμαστε όλοι οι δημοσιογράφοι ίδιοι, δεν κάνουμε όλοι την ίδια δουλειά. Η δημοσιογραφία που έχει επιλέξει να εξυπηρετεί τα συμφέροντα των αφεντικών της ή των πολιτικών της προϊσταμένων, δεν με ενδιαφέρει να κερδίσει τη χαμένη αξιοπιστία της. Αντιθέτως, με αφορά οι πολίτες να καταλάβουν το ρόλο που παίζουν αυτά τα ΜΜΕ. Δέστε την περίπτωση της Χαλκιδικής. Εκεί π.χ όταν οι κάτοικοι διαμαρτύρονταν, στο δελτίο του Μέγκα έλεγαν ότι είναι 1000 άτομα, ενώ ήταν 5.000. Μετά έστηνε η εταιρία το δικό της συλλαλητήριο κι εκεί δεν βρίσκονταν πάνω από 1000 άτομα και στο δελτίο του κυρίου Μπόμπολα έλεγαν ότι είναι 5.000. Η Πανελλήνια Ομοσπονδία Συντακτών, ο τότε πρόεδρος της Ένωσης Συντακτών, Δημήτρης Τρίμης, η πρόεδρος του Εποπτικού Συμβουλίου Δεοντολογίας, Μιμή Τουφεξή, ο πρόεδρος των Φωτορεπόρτερ, Μάριος Λώλος, τοποθετήθηκαν δημόσια, κάνοντας λόγο για αποδείξεις διαπλοκής και κουρέλιασμα της δημοσιογραφικής δεοντολογίας. Επομένως, σε ό,τι αφορά τα media, δεν πιστεύω στο ρεφορμισμό, δεν νομίζω ότι τώρα πια οι δημοσιογράφοι στα μεγάλα εκδοτικά συγκροτήματα μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα από τα μέσα – καλά καλά δεν τους επιτρέπεται να μιλήσουν αν διαφωνούν με τη «γραμμή». Οι δημοσιογράφοι που σήκωσαν ανάστημα μέσα στα μεγάλα συγκροτήματα του Τύπου στη συντριπτική τους πλειοψηφία απολύθηκαν και δεν πρόκειται να βρουν δουλειά. Έτσι λοιπόν, η δημοσιογραφία που με ενδιαφέρει είναι αυτή που κάνει η εφημερίδα που εργάζομαι, το περιοδικό unfollow, εσείς μέσα από το συνεταιριστικό σάιτ σας, κι άλλα νέα ανεξάρτητα ΜΜΕ που έχουν δημιουργήσει συνάδελφοί μας. Λόγω της κρίσης όλοι οι επαγγελματίες δημοσιογράφοι αναγκάσθηκαν να τοποθετηθούν κι η κοινωνία ξέρει πολύ καλά τι ρόλο παίζει ο καθένας. Είναι καιρός να δημιουργήσουμε τα δικά μας Μέσα κι όπως οι ισχυροί των ΜΜΕ συσπειρώνονται και δημιουργούν media group, να οικοδομήσουμε κι εμείς τα δικά μας.
-Πιστεύετε ότι τέτοιου είδους εγχειρήματα μπορούν υπό τις ήδη πιεστικές οικονομικές συνθήκες να αντέξουν στο χρόνο και να ανοίξουν νέους δρόμους στη δημοσιογραφία;
Φυσικά και το πιστεύω. Όπως πιστεύω ότι δεν υπάρχει άλλος τρόπος οι πολίτες να έχουν πρόσβαση σε αυθεντική πληροφορία. Όλα τα μεγάλα συγκροτήματα Τύπου είναι υπερχρεωμένα. Αυτά τα επιχειρηματικά βαμπίρ ζουν χάρη στις τράπεζες. Εάν κάποια άλλη εταιρεία εμφάνιζε τη δική τους οικονομική κατάσταση, δεν θα δανειοδοτούνταν. Έχουν καθήκον, όμως να τοποθετηθούν και οι τηλεθεατές και οι αναγνώστες: να συνειδητοποιήσουν τι κάνουν κάθε φορά που ανοίγουν την τηλεόραση, ή αγοράζουν ένα έντυπο. Δεν υπάρχει κατηγορία εργαζομένων που να μην έχουν λοιδορήσει τα mainstream ΜΜΕ: δασκάλους, δημοσίους υπαλλήλους, καθαρίστριες κ.α. Δεν μπορεί από τη μια να κατακρίνουμε τα συμφέροντα κι από την άλλη να αγοράζουμε εφημερίδες με τις οποίες διαφωνούμε για τα cd, ή για τα κουπόνια του σούπερ μάρκετ. Οι πολίτες πρέπει να καταλάβουν ότι έχουν δύναμη κι αυτή τη δύναμη να την αξιοποιήσουν».
- Μετά τον Γ. Πρετεντέρη και η Μ. Σπυράκη δήλωσε πρόσφατα ότι απέκρυψε σημαντική είδηση από τους πολίτες για το καλό της χώρας. Έχουν δικαίωμα οι δημοσιογράφοι να αποκρύπτουν ειδήσεις από την κοινωνία;
Προφανώς και δεν έχουμε δικαίωμα να αποκρύπτουμε ειδήσεις! Είναι καλοδεχούμενες οι παραδοχές, που έκαναν, ο κ. Πρετεντέρης και η κ. Σπυράκη, μακάρι να κάνουν και άλλες τέτοιες παραδοχές, γιατί τότε θα καταλάβει η κοινωνία πολύ καλά με ποιο τρόπο λειτουργούν οι ιμάντες διακίνησης πληροφορίας».
- Ποιοι είναι οι λόγοι που η «Εφημερίδα των Συντακτών» κατάφερε ως συνεταιριστικό εγχείρημα να σταθεί;
Κάνουμε έντιμη, θαρραλέα κι αποκαλυπτική δημοσιογραφία. Δεν εξαρτιόμαστε από κανέναν, δεν έχουμε κρυφή ατζέντα. Οι μόνοι μας εργοδότες είναι οι αναγνώστες μας.
- Ποια όνειρα έχετε στόχο να πραγματοποιήσετε τα επόμενα πέντε χρόνια;
Να παραμείνω όρθια, γερή κι αξιοπρεπής. Να μην καταφέρει κανείς να με διώξει από τη χώρα μου, γιατί είναι άλλο να φεύγεις και άλλο να σε διώχνουν. Να κερδίσουμε το δήμο, την περιφέρεια, η Αριστερά να γίνει κυβέρνηση. Να ξαναγίνουμε χώρα και όχι αποικία. Να γίνουμε όλοι χαρούμενοι ξανά – δηλαδή ελεύθεροι.
