αναδημοσίευση
Του Βασίλη Τζήμτσου
Αν
είχαν κατασκευάσει εξόδους διαφυγής ή αν πλήρωναν έναν ακόμα
εργαζόμενο-επιτηρητή, πολλοί-αν όχι όλοι- από τους 8 άτυχους
εργαζόμενους...
θα είχαν σωθεί και δεν θα πέθαιναν σαν τα ποντίκια από ασφυξία στα αμπάρια του μοιραίου υγραεριοφόρου «Friendship Gas».
Αυτήν
την τραγική διαπίστωση έκανε ο ναυπηγός-μηχανολόγος Αχιλλέας
Κακαράντζας καταθέτοντας στο Τριμελές Πλημμελειοδικείο Πειραιά, όπου
δικάζονται οι υπεύθυνοι για την τραγωδία στο Πέραμα τον Ιούλιο του 2008.
Ο
Α. Κακαράντζας, ο οποίος είχε οριστεί μαζί με τους Θεοδωρίδη και
Χατζηγιάννη ως πραγματογνώμονες για τη διερεύνηση των αιτίων και των
συνθηκών του δυστυχήματος, επεσήμανε πως αν τηρούνταν τα προβλεπόμενα
μέτρα ασφαλείας, τότε ενδεχομένως να μην είχαν πεθάνει από ασφυξία οι 8
εργαζόμενοι.
Ως προς το θέμα του επιτηρητή, ο μάρτυρας ανέφερε χαρακτηριστικά: «Έπρεπε να πάρουν επιπλέον μέτρα. Να υπάρχει επίβλεψη. Αν κάτι δεν πήγαινε καλά, να κλείσει μια στρόφιγγα παροχής του προπανίου» (σ.σ. υπήρχαν δύο πάνω στο κατάστρωμα όπου θα έπρεπε να είναι παρών ο επιτηρητής...).
«Είχε
δεξιά και αριστερά στο κατάστρωμα. Έπρεπε να κλείσει από το κατάστρωμα,
πάνω. Αυτό που προκάλεσε την φωτιά ήταν η καύση του προπανίου κατά τη
γνώμη μας. Εκ του αποτελέσματος οι άνθρωποι δεν μπορούσαν να διαφύγουν.
Στην προσπάθεια τους να ανέβουν προς τα πάνω, δεν μπορούσαν γιατί υπήρχε
καπνός», πρόσθεσε ο μάρτυρας.
Υπενθυμίζεται, πως στο πόρισμα τους οι τρεις πραγματογνώμονες ανέφεραν για το ίδιο θέμα:
«Εάν
από τους υπεύθυνους των εργασιών επισκευής του πλοίου είχαν ληφθεί και
εφαρμοσθεί ορθά όλες οι διατάξεις και ρυθμίσεις της νομοθεσίας για την
υγιεινή και ασφάλεια της εργασίας, ήταν δυνατόν να είχε αποφευχθεί η
ταχεία εξάπλωση και ενδυνάμωση της πυρκαγιάς και τα εξ' αυτής
προκληθέντα αποτελέσματα ήταν διαφορετικά, εάν ληφθεί υπόψη και το
γεγονός ότι, σύμφωνα με τις διενεργηθείσες τοξικολογικές εξετάσεις των
θανόντων, οι επτά (7) από τις (8) αυτές εξετάσεις αναφέρουν ότι ο
θάνατος επήλθε συνεπεία ασφυκτικού θανάτου συμβατού με πρόκληση του διά
εισπνοής μονοξειδίου του άνθρακος».
Δεν υπήρχαν έξοδοι διαφυγής. Πέθαναν από ασφυξία σαν τα ποντίκια !
Εξάλλου,
ιδιαίτερη αναφορά έκανε ο μάρτυρας και ως προς τις εξόδους διαφυγής που
δεν υπήρχαν στις ούτως ή άλλως επικίνδυνες εργασίες στα διπύθμενα του
καραβιού, με αποτέλεσμα οι άτυχοι εργαζόμενοι να βρουν ασφυκτικό θάνατο,
καθώς δεν μπορούσαν να απεγκλωβιστούν από το σημείο όπου είχε εκδηλωθεί
η φωτιά.
Ο
Α. Κακαράντζας επεσήμανε δύο τρόπους, που έπρεπε να είχαν ακολουθηθεί.
Είτε να γίνει δεξαμενισμός και να γίνουν οι εργασίες από την κάτω πλευρά
του πλοίου, είτε να ανοίξουν έξοδοι κινδύνου από τα πλαϊνά μέρη του
καραβιού. Ούτε το ένα, ούτε το άλλο έγινε.
Ποιος ευθύνεται ήταν η ερώτηση της Εισαγγελέως της Έδρας, για να πάρει την απάντηση:
«Οι πάντες, αλλά όχι οι εργαζόμενοι προφανώς σε καμία περίπτωση.
Ο τεχνικός ασφαλείας έπρεπε να το υποδείξει στον κύριο του έργου.
Ερ.: Μπορούσαν να γίνουν ανοίγματα στο πλοίο;
Απ.: Ναι. Το να ανοίξεις δύο κομμάτια γίνεται. Το να κόψεις όλη την πλευρά, μπορεί να σπάσει το βαπόρι. Έχει ρίσκο.
Θα μπορούσαν να γίνουν σταδιακά οι εργασίες.
Έπρεπε να ανοίξουν τρύπες, χωρίς κίνδυνο ή τουλάχιστον με μειωμένο κίνδυνο.
Οι εργασίες στα διπύθμενα αποτελούν από μόνες τους επικίνδυνες εργασίες.
Τα έξοδα της δεξαμενής είναι λίγο πιο ακριβά...».
Επεσήμανε δε πως για να ανοίξουν εξόδους διαφυγής σε πλαϊνά σημεία του πλοίου, θα έπρεπε να γίνει μελέτη από ναυπηγό. «Με
το να κάνεις μελέτη κλπ θα έχεις καθυστέρηση. Δεν είναι σπάνιο να
γίνονται εργασίες σε κλειστό χώρο. Αντίθετα, συνηθίζεται να γίνονται
χωρίς να ανοίξουν. Όταν δεν λαμβάνεις μέτρα ασφαλείας, είναι ρίσκο» συμπλήρωσε με νόημα ο ίδιος μάρτυρας.
Σε άλλο σημείο της κατάθεση του ανέφερε:
«Τα πλοία κοιτάζουν να βγάλουν λεφτά-ναύλα. Πρέπει να φύγουν γιατί έχουν κλείσει ναύλο και περιμένουν να γίνουν οι εργασίες».
Στο
σημείο αυτό παρενέβη ο δικηγόρος της πλοιοκτήτριας εταιρείας
υποστηρίζοντας πως το συγκεκριμένο καράβι δεν είχε κλεισμένο ναύλο μέχρι
το Δεκέμβριο του ίδιου χρόνου.
Επίσης,
ο μάρτυρας υποστήριξε έπρεπε να γίνουν "ανθρωποθυρίδες" ανάμεσα στους
νομείς του αμπαριού όπου δούλευαν οι άτυχοι εργατοτεχνίτες.
Είπε συγκεκριμένα: «Έπρεπε να γίνουν ανθρωποθυρίδες για να μπορέσουν να διαφύγουν. Για να ανοίξουν ανθρωποθυρίδες, πρέπει να κάνεις μελέτη».
Η κατάθεση του πραγματογνώμονα ρίχνει φως στις συνθήκες του πολύνεκρου δυστυχήματος.
Αν
είχαν γίνει μελέτες για να ανοίξουν ανθρωποθυρίδες και έξοδοι διαφυγής
καθώς και αν υπήρχε επιτηρητής στο κατάστρωμα του επισκευαζόμενου
πλοίου, τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά.
Αν
είχαν γίνει αυτά, τότε ενδεχομένως να είχαν σωθεί όλοι ή πολλοί από
τους εργαζόμενους που σκοτώθηκαν μέσα στο αμπάρι του «Friendship Gas»...
Ποιοι
ευθύνονται; Το είπε ο πραγματογνώμονας... Όλοι αλλά όχι οι
εργαζόμενοι... παρά το γεγονός ότι οι συνήγοροι των κατηγορουμένων (πλην
του Καββαδία) επιμένουν στο σημείο της πραγματογνωμοσύνης που λέει τα
εξής:
«Η
πλέον πιθανή κι εύλογη αιτία εκδήλωσης πυρκαγιάς οφείλεται κατά πάσα
πιθανότητα σε αμέλεια του Β. Καββαδία, τεχνίτη ελασματουργού και του
άτυχου βοηθού του Κωνσταντίνου Οικονομάκη.
Πιο
συγκεκριμένα, δεν αντιλήφθηκαν ότι τηκόμενο μέταλλο της οξυγονοκοπής
(κάφτρες) έπεφτε, είτε απευθείας πάνω στα λάστιχα παροχής αερίων στο
εργαλείο της οξυγονοκοπής (σαλμός) είτε πάνω σε απορρίμματα και κυρίως,
σε χαρτιά, που ενδεχομένως να υπήρχαν στον εγγύτερο χώρο και σε άμεση
επαφή με τους λαστιχένιους σωλήνες παροχής αερίων στο εργαλείο
οξυγονοκοπής που οι ίδιοι χρησιμοποιούσαν, με αποτέλεσμα την ανάφλεξη
των ίδιων των ελαστικών σωλήνων παροχής αερίου προπανίου - οξυγόνου και
περαιτέρω την ανεξέλεγκτη πυρκαγιά».
Όμως
και να οφείλεται το δυστύχημα στην αμέλεια των εργαζομένων, οι τραγικές
τους συνέπειες (8 νεκροί) θα είχαν αποφευχθεί, να τηρούνταν τα μέτρα
ασφαλείας που επεσήμανε ο Α. Κακαράντζας...
Υπενθυμίζεται
πως στη δική του κατάθεση, ο πραγματογνώμονας Μιχάλης Θεοδωρίδης
αναφέρθηκε και σε ακόμα μια σημαντική αιτία. Την υπερκόπωση των
εργαζομένων που δούλευαν υπερωρίες μετά την παρέλευση του οκταώρου,
επισημαίνοντας πως πλησίαζε το χρονοδιάγραμμα παράδοσης του έργου...
Η δίκη συνεχίζεται.
