Δευτέρα, 3 Ιουνίου 2013
www.kassosnews.blogspot.gr
αναδημοσίευση
Το χρονικό ενός ταξιδιού
Γύρω στις 2:00 π.μ επιβιβαζόμαστε
στο πλοίο Πρέβελης για Κάσο μετά από μια βδομάδα παραμονής στη Ρόδο για
προγραμματισμένες ιατρικές εξετάσεις που για κάποιους μπορεί να είναι
εύκολο να πάει στο διπλανό νοσοκομείο ενώ εμείς πρέπει να τις
προγραμματίζουμε έναν ολόκληρο χρόνο για να πάμε στη Κρήτη ή τη Ρόδο.
Παρ’ όλη την ταλαιπωρία και την κούραση που περάσαμε έχουμε όλο χαρά για
την επιστροφή μας στην Κάσο. Που να ξέρουμε τι μας περιμένει σ’ αυτό το
ταξίδι.. Ιούνης μήνας βλέπετε που συνήθως δεν κρύβει καιρικά απρόοπτα. Δεν μπήκα λοιπόν και στο Ποσειδών αφού ήμουνα σίγουρος για τον καιρό αλλά που να ξέρω ότι εσκάρταρε κι η φύση και κάνει τα δικά της.
Μέχρι την Κάρπαθο έχουμε ένα υπέροχο ταξίδι. Φτάνοντας στην Κάρπαθο αρχίζουν τα πρώτα τηλέφωνα:
<<Πού πάτε κακόμοιροι; Δε βγαίνετε στην Κάρπαθο;>>
<<Τι λέτε βρε παιδιά, μη μας κοροϊδεύετε.
Τέτοια εποχή και φυσά; Κι αο πού;>>
<<Ε σας κοροϊδεύουμε . Από το Πόλι φυσά, Σοροκάδα.>>
Ε
τώρα με ζώνουνε τα φίδια. Ο ένας με τον άλλο, καμιά τριανταριά άτομα
μαθαίνουμε τι γίνεται στην Κάσο, μαζευόμαστε κι αρχίζουμε τις
διαβουλεύσεις. Άλλοι να βγούμε στην Κάρπαθο, άλλοι να το ρισκάρουμε κι ό,τιβγει. Εμένα δεν το χωράει ο νους μου. Έδωσε μωρέ το κράτος ένα κάρο λεφτά, επεριμέναμε και
σαράντα χρόνια για να γίνει το λιμάνι και δε θα δέσει το καράβι Ιούνη
μήνα; Πάμε και θα πιάσει το καράβι σίγουρα. Κι όμως έπεσα πάλι έξω όπως
και με τον καιρό. Γυρίζουμε από την Ακτή φυσάει ένας τοπικός νοτιάς που
τη μια μπορεί να πάρει τον κόσμο και την άλλη μπορεί να μη φυσά
καθόλου. Όλοι εμείς οι ‘’ειδικοί΄΄ κοιτάμε από τα παράθυρα, βλέπουμε τη θάλασσα και σχολιάζουμε. <<Ποιος είναι μάφε στη γέφυρα ο καπετάν Κορές ή ο καπετάν Βαγγέλης; Αν είναι ο Καπετάν Κορές θα κάμει προσπάθεια.>> (Αργότερα μάθαμε ότι ήταν βάρδια ο Καπετάν Κορρές) Με τούτα και με εκείνα φτάνουμε στον Κολοφώνα αλλά το καράβι αντί για το λιμάνι τραβάει ίσα για τα Αρμάθια. Όλα αυτά γύρω στις 9:40π.μ.
Με μια λιτή ανακοίνωση ότι το καράβι λόγω δυσμενών καιρικών συνθηκών το
πλοίο δεν μπορεί να προσεγγίσει το λιμάνι της Κάσου και πάει για Σητεία
ή Ηράκλειο. Τώρα αρχίζουν τα δράματα: τα μωρά κλαίνε, οι γυναίκες
ουρλιάζουν, οι άντρες φωνάζουν κι αποτέλεσμα κανένα.
Τι απάντηση να δώσω
εγώ τώρα στο δακρυσμένο κι αθώο βλέμμα του εξάχρονου γιού μου που δε
μπορεί να καταλάβει το γιατί. Ότι είμαστε Κασιώτες κι
είναι γραφτό της μοίρα μας όσα λεφτά και να δώσουν όσα λιμάνια και να
γίνουν η τύχη μας να κρέμεται στις ικανότητες και την όρεξη ενός φενταγήν καπετάνιου κι ερχόμενοι από Ρόδο να πηγαίνουμε Κρήτη κι ερχόμενοι από Πειραιά να πηγαίνουμε Κάρπαθο. Και τι κάνω…
Τα
λεφτά μας για τριήμερη διαμονή στην Κρήτη δεν φτάνουν με τίποτα, για να
επιστρέψουμε την επόμενη με αεροπλάνο ακόμα χειρότερα.
Ένα λοιπόν μας
μένει. Να πάμε ως τον Πειραιά και να γυρίσουμε. Αυτό αποφασίζουν κι οι
περισσότεροι από τους συνταξιδιώτες μας. Δεν έχω βλέπετε και το τηλέφωνο
του Παυλίδη να τον πάρω να κάμει τίποτα. Να σταματήσει τουλάχιστον το
παπόρι μέχρι να φτιάξει ο καιρός. Γιατί έτσι μάθαμε εμείς στην Κάσο.
Θέλουμε κρεβάτι στην εντατική τον Παυλίδη παίρνουμε, θέλουμε
ΕΚΑΒ, τον Παυλίδη παίρνουμε, θέλουμε αίμα πάλι τον Παυλίδη θα πάρουμε. Τι κάνουμε οι κακόμοιροι αφού δεν έχουμε και κανέναν άλλο;. Κι
ενώ σκέφτομαι όλα αυτά και δεν μπορώ να κάνω τίποτα , προετοιμαζόμαστε
για το σαρανταοχτάωρο ταξίδι που θα ακολουθήσει και συμβαίνει κάτι το
απρόσμενο. Είμαστε πια έξω από την Πλάτη και ακούγεται από το μεγάφωνο
του καραβιού ότι το πλοίο επιστρέφει στο λιμάνι της Κάσου για να κάνει
προσπάθεια προσέγγισης. Έλα Παναγία μου! Στο λεπτό μαζευόμαστε στη
ρεσεψιόν του πλοίου. Κανείς δεν ξέρει να μας πει τι συνέβη και κανένας
μας δεν μπορεί να καταλάβει πως έγινε αυτό. Εγώ σκέφτομαι και πάλι. Να
δεις μωρέ που κάποιος από τις αρχές του τόπου μας μαςσκέφτηκε κι έκανε ενέργειες να γυρίσει το πλοίο πίσω. Εδώ κάνανε καταγγελία για τα εμβατήρια της 21ηςΑπριλίου
και τιμώρησαν τον καπετάνιο για τρεις ολόκληρες μέρες!!! και δεν θα
κάνουνε τώρα που παίρνει χωρίς καμιά προσπάθεια τριάντα ψυχές στην Κρήτη
και τον Πειραιά. Αλλά για τρίτη φορά έκανα λάθος. Μέχρι αυτή τη στιγμή
είχα ακούσει ότι τρίχα από μ…. τραβάει καράβι τώρα έμαθα πως οι φωνές
μιας σερβιτόρας που έφευγε από το νησί ήταν αυτές που μας γύρισαν πίσω.
Γιατί η κοπέλα διαμαρτυρόμενη και με απειλές για μηνύσεις και καταγγελία κατάφερε να κινητοποιήσει το λιμεναρχείο βασιζόμενη σε κάτι αυτονόητο. Ενώ το εισιτήριο της γράφει αναχώρηση 10:20 π.μ. το καράβι πέρασε στις 9:40 π.μ.
και χωρίς προσπάθεια και χωρίς να περιμένει την ώρα αναχώρησης τράβηξε
για Κρήτη. Επιστρέφοντας στο λιμάνι ο καιρός έχει σπάσει και δένει το
Πρέβελης στο λιμάνι με μεγάλη ευκολία.
Θέλω λοιπόν να ευχαριστήσω αυτή
την κοπέλα, που δεν ξέρω το όνομά της, όχι γιατί γλίτωσε εμένα και την
οικογένειά μου από μια τεράστια ταλαιπωρία αλλά γιατί μας έδειξε πως
μπορούμε να διεκδικήσουμε το δίκιο μας με τα εύκολα κι αυτονόητα κι όχι
με τα δύσκολα κι ουτοπικά.
Ευχαριστώ για τη φιλοξενία
Βασίλειος Α. Παπαγεωργίου
