28ο
Τακτικό Παν-Ναυτικό Συνέδριο ΠΝΟ (3-4 Δεκέμβρη 2012)
ΟΙ
ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΗΣ ΝΣΚ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ ΤΑΞΙΚΑ ΕΝΑΝΤΙΑ
ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΥΠΗΡΕΤΕΣ ΤΟΥ
Στα θέματα που συζητήθηκαν στο συνέδριο για τον Απολογισμό – Προγραμματισμό Δράσης – Οικονομικό Απολογισμός (2007 – 2012), στην πράξη για αυτά τα θέματα ελέγχεται μόνον ο Γ.Γ. γιατί με βάση το ισχύον καταστατικό, η διοίκηση που αποτελείται από τον Γ.Γ. και τους 14 προέδρους των σωματείων, κανένα συνέδριο δεν εκλέγει την διοίκηση, διορίζονται εξ οφιτσίου, δεν ελέγχονται, δεν απολογούνται σε κανένα όργανο της ομοσπονδίας αλλά ασκούν την διοίκηση της ΠΝΟ.
Αυτός πού εκλέγεται και ελέγχεται από το Συνέδριο είναι μόνον ο Γ.Γ., που είναι ένας από τους 15 που αποτελούν την Εκτελεστικής Επιτροπή της ΠΝΟ!
Το σώμα που τον εκλέγει είναι ακρωτηριασμένο με τον περιορισμό του 1/10 επί του συνόλου του αριθμού των ψηφισάντων στα ναυτεργατικά σωματεία, ενώ σύμφωνα με τους ψηφίσαντες έπρεπε να είναι 110 αντιπρόσωποι στο συνέδριο εμφανίζονται μόνο 76!
Οι δυνάμεις της ΝΣΚ, του ΠΑΜΕ, έβαλαν το ζήτημα σε αυτές τις εξελίξεις τι συνδικαλιστικό κίνημα χρειαζόμαστε οι ναυτεργάτες και οι εργαζόμενοι. Σε ποια βάση ενωνόμαστε και συγκροτούμε συνδικαλιστικές οργανώσεις των εργαζομένων, σε ποια κατεύθυνση αγωνιζόμαστε.
Αυτό που επιβάλλεται είναι ένα κίνημα ταξικό, καρφί στο μάτι της πλουτοκρατίας, οργανωμένο και προσανατολισμένο απέναντι στην εργοδοσία, τους νόμους και το κράτος της, μαζικό, οργανωμένο στον τόπο δουλειάς και τον κλάδο. Κίνημα απαλλαγμένο από τους ανθρώπους της εργοδοσίας, που θα στηρίζεται και θα αναπτύσσει την κοινωνική συμμαχία που δε θα παλεύει μόνο για επιμέρους βελτιώσεις αλλά για το σύνολο των αναγκών της λαϊκής-εργατικής οικογένειας, κίνημα που θα βάζει στην ημερήσια διάταξη το κεντρικό πρόβλημα – ερώτημα που πρέπει να απαντήσει η εργατική τάξη, οι εργαζόμενοι.
Ανάπτυξη για τον λαό με απαλλαγή από τον ζυγό των μονοπωλίων και της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή ανάπτυξη για τα μονοπώλια με το λαό εξαθλιωμένο.
Ένα τέτοιο κίνημα με αυτά τα χαρακτηριστικά μπορεί να οδηγήσει στην πραγματική λύτρωση την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα, για την δική τους εξουσία.
Στον απολογισμό του συνεδρίου περιγράφεται ότι: «Δύο είναι τα χαρακτηριστικά που προσδιορίζουν τη φυσιογνωμία της Ελληνικής εμπορικής ναυτιλίας, το πρώτο αφορά την σταθερή μείωση του αριθμού των ελλήνων και αύξηση των αλλοδαπών ναυτεργατών που απασχολούνται σε υπό ελληνική σημαία πλοία και το δεύτερο, στην μείωση του αριθμού των υπό ελληνική σημαία πλοίων».
Καμία αναφορά στην αιτία, γιατί αυξάνεται η «μαύρη» ανασφάλιστη εργασία, γιατί διευρύνονται οι εργασιακές συνθήκες «γαλέρας» με την πλειοψηφία των ναυτεργατών θύματα των διεθνών δουλεμπορικών κυκλωμάτων σε συνεργασία με την εργατική αριστοκρατία των εφοπλιστικών εταιρειών!
Δεν είχαμε καμία ψευδαίσθηση για τις δυνάμεις του κυβερνητικού – εργοδοτικού συνδικαλισμού, τις παρατάξεις ΔΑΚΕ-ΠΑΣΚΕ-ΑΠ, των πολιτικών δυνάμεων ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ, που αποτελούν πλειοψηφία και στην ΠΝΟ, να αποδεχτούν ότι η πολιτική της ανταγωνιστικότητας και κερδοφορίας του κεφαλαίου έχει δημιουργήσει αυτή την κατάσταση, ότι αυτή η πολιτική προκάλεσε την κρίση στην χώρα μας και διεθνώς.
Αυτές οι δυνάμεις στήριξαν και στηρίζουν αυτή την πολιτική. Είναι θιασώτες του «κοινωνικού εταιρισμού» και του «κοινωνικού διαλόγου», δεν θέλουν ούτε ένα γράμμα να αλλάξει από το αντιδημοκρατικό – αντιδραστικό καταστατικό, θέλουν να διατηρούν τον εφοπλιστικό εναγκαλισμό, να επεκτείνεται η «μαύρη», ανασφάλιστη εργασία σε όλες τις κατηγορίες πλοίων, με την στάση τους τορπιλίζουν τις αποφάσεις της «Πολιτικής των Αθηνών» για την εφαρμογή της αρχής «ΙΣΗ ΑΜΟΙΒΗ ΓΙΑ ΙΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑ» ανάλογα με την ειδικότητα, συλλέγουν χρήματα από Έλληνες και αλλοδαπούς ναυτεργάτες σε συνεργασία με την ITF αδιαφορώντας για τα δικαιώματα τους.
Σε αυτό το συνέδριο της ΠΝΟ, οι δυνάμεις του οπορτουνισμού, της πλειοψηφίας της διοίκησης της ΠΕΝΕΝ, έβγαλαν ανοιχτή επιστολή, που την έκαναν και αφίσα, εκτοξεύοντας λάσπη στις θέσεις και την στάση της ΝΣΚ, των ταξικών σωματείων ΠΕΜΕΝ - ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ.
Στη συνέχεια ο «λαγός» του εφοπλιστικού κεφαλαίου, πρόεδρος της ΠΕΝΕΝ, δεν διστάζει να καλέσει σε «ενότητα» τις ταξικές δυνάμεις, που καταγγέλλει, για την αντικατάσταση του ...«υπερήλικα σημερινού Γ.Γ. της ΠΝΟ Γιάννη Χαλά» από «πρόσωπο κοινής αποδοχής» χωρίς να χρειασθεί ...«να λύσουμε ιδεολογικές και πολιτικές διαφορές ούτε και παραταξιακές διαφορές» γιατί όπως λέει ...«εκείνο το οποίο καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε είναι μια κοινή και συμφωνημένη αναφορά στα προβλήματα και στην στρατηγική για την αντιμετώπισή τους»…!
Μα ακριβώς η στρατηγική, που απορρέει από την ιδεολογία και καθορίζει την τακτική, είναι η γραμμή σύγκρουσης του ταξικού εργατικού κινήματος με τον εργοδοτικό κυβερνητικό συνδικαλισμό και τις δυνάμεις του οπορτουνισμού, που συγκροτούν το αντι-ΠΑΜΕ μέτωπο.
Αθροίζοντας ανόμοια είδη, δηλαδή δυνάμεις ...«που έχουν αναφορά, είτε φραστικά είτε πραγματικά, τα προβλήματα των ναυτεργατών και τις διεκδικήσεις τους», που τους βγάζει 35 (46,6%) επί συνόλου 75 αντιπροσώπων του ακρωτηριασμένου από το αντιδραστικό καταστατικό σώματος του συνεδρίου της ΠΝΟ, εκφράζει τη …«βεβαιότητα και σιγουριά» ότι ...«για πρώτη φορά αγγίζουν και ξεπερνούν την πλειοψηφία»...!
Αυτό που στόχευε ήταν να παρασύρει τις ταξικές δυνάμεις, που καταγγέλλει, σε μια συνεργασία χωρίς αρχές και στόχους, για να μπορεί να υπονομεύει τον Γ.Γ. και την οργάνωση του αγώνα των ναυτεργατών, της εργατικής τάξης, των εργαζομένων.
Στο συνέδριο ήταν απόντες, δεν ήρθαν να υποστηρίξουν τις θέσεις τους, εμφανίστηκαν μόνον 2 αντιπρόσωποί τους μετά από ώρες, δεν τοποθετήθηκαν έμειναν ως παρατηρητές. Η πλειοψηφία της Διοίκησης της ΠΕΝΕΝ συνέχισε με νέες προβοκατόρικες δηλώσεις μετά το συνέδριο (δελτίο τύπου, άρθρα).
Η λάσπη τους δεν βρίσκει έδαφος, οι ναυτεργάτες, γνωρίζουν ποιοι είναι οι εχθροί και οι φίλοι τους, γνωρίζουν ποιοί είναι οι υπονομευτές, οι προβοκάτορες, οι απόντες από τους αγώνες, γνωρίζουν ποιοι συναλλάσσονται με τους εφοπλιστές και τις κυβερνήσεις, ποιοι υπογράφουν ΣΣΕ αίσχους σε βάρος τους, ποιοι συμφωνούν με το «λιγότερο κακό» για οργανικές συνθέσεις με ελάχιστους ναυτεργάτες με δικαιώματα, ποιοι λένε στους ναυτεργάτες «μην μιλάς, μην ζητάς, οι καιροί είναι δύσκολοι, πάλι καλά που δουλεύεις».
Είναι αυτοί, που στα λόγια δηλώνουν «αριστερά» και «Αυτόνομη Παρέμβαση» και στην πράξη συμφωνούν να προηγηθούν ακόμα και της νομοθεσίας, για την μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης, υπογράφουν Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας αίσχος, με μείωση πάνω από 15%, όπως η Ομοσπονδία των Ιδιωτικών Υπαλλήλων που η Αυτόνομη Παρέμβαση είναι πλειοψηφία με πρόεδρο τον Θ. Βασιλόπουλο μέλος της Διοίκησης της ΓΣΕΕ. Ορμώμενοι από αυτή την Σύμβαση ο ΣΕΕΝ απαίτησε στην τελευταία συνάντηση με την ΠΝΟ στις διαπραγματεύσεις για την ΣΣΕ μείωση 15% των αποδοχών, 30% μείωση των Γενικών Υπηρεσιών από τις οργανικές συνθέσεις των πλοίων, απελευθέρωση των δρομολογίων.
Είναι αυτοί που συμφώνησαν και συμφωνούν επίσημα και ανεπίσημα επί σειρά ετών με τις δυνάμεις του κυβερνητικού – εργοδοτικού συνδικαλισμού να βάλουν ελάχιστους ναυτεργάτες με ΣΣΕ (ποντοπόρα – κρουαζιερόπλοια κ.ά.).
Είναι αυτοί που προεκλογικά αναπαρήγαγαν αυτό που έλεγαν οι εφοπλιστές, οι υποψήφιοι βουλευτές Μ. Ματσαγκάνης (ΔΗΜΑΡ) και Ε. Τσακαλώτος (ΣΥΡΙΖΑ) στο Ραδιόφωνο του ΣΚΑΪ για 3.500 ευρώ αποδοχές μάγειρα έναντι 2.100 ενός ερευνητή σε πανεπιστήμιο.
Είναι αυτοί που όταν οι ναυτεργάτες έκαναν απεργία και διεκδικούσαν το δικαίωμα στη δουλειά με συγκροτημένα δικαιώματα ενάντια στην άρση του Cabotage στα κρουαζιερόπλοια έλεγαν ότι αυτά είναι «εξαλλοσύνες» (Α. Τσίπρας ΣΥΡΙΖΑ).
Οι ναυτεργάτες γνωρίζουν ποιοι συγκρούστηκαν με την πολιτική επιστράτευση, την ακύρωσαν στην πράξη, την έκαναν ανενεργή και υποχρέωσαν την κυβέρνηση να την αποσύρει.
Οι απεργίες, οι επισχέσεις εργασίας, οι περιφρουρήσεις των αγώνων των ναυτεργατών έχουν την σφραγίδα του ΠΑΜΕ, δεν επιτρέψαμε να τσακίσουν τους ναυτεργάτες, οι εφοπλιστές, το κεφάλαιο, το συνδικαλιστικό και πολιτικό τους προσωπικό. Γι’ αυτό λυσσομανούν και επιτίθενται στον κύριο αντίπαλο του κεφαλαίου τις ταξικές δυνάμεις.
Οι δυνάμεις της ΝΣΚ, του ΠΑΜΕ, επιμένουμε στην αναγκαιότητα του εκδημοκρατισμού του Ναυτεργατικού Συνδικαλιστικού Κινήματος και της Ναυτικής Νομοθεσίας, να γίνει υπόθεση του κάθε ναυτεργάτη, με οργανωμένη πάλη, για την αλλαγή του συσχετισμού δύναμης στα ναυτεργατικά σωματεία. Για την ενίσχυση του ταξικού Ναυτεργατικού και εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος, να δυναμώσει η συμπόρευση με τους αυτοαπασχολούμενους, την φτωχή αγροτιά, τα αγωνιζόμενα κινήματα των γυναικών, της νεολαίας, να ανοίξει ο δρόμος για την οικοδόμηση της λαϊκής συμμαχίας σε σύγκρουση και ανατροπή με την εξουσία του κεφαλαίου.
