Και οι δύο τεράστιες, αυτές, μορφές του 20ου αιώνα έμελλε να φύγουν από τη ζωή από την ασθένεια που ταλαιπωρεί εκατομμύρια ανθρώπους στον κόσμο. Έφυγαν, όμως, αξιοπρεπώς. Όπως πρέπει. Όχι όπως λιώνουν, αβοήθητοι από το κράτος, χιλιάδες συνάνθρωποί μας αυτές τις μέρες.
Ο Γιώργος Γεννηματάς υπήρξε ο οραματιστής και γνήσιος εκφραστής και εργάτης του Εθνικού Συστήματος Υγείας, του λεγόμενου ΕΣΥ, το οποίο έσπευσαν να ΚΑΤΕΔΑΦΙΣΟΥΝ οι μετέπειτα ...σύντροφοί του, με τα γνωστά τραγικά αποτελέσματα, με ΕΟΠΥΥ κλπ.
Το ωραίο και μοιραίο όραμα της Μελίνας ήταν ο πλούσιος Πολιτισμός μας και η συνεχής ανάδειξή του, ως μία από τις ελάχιστες περιουσίες της χώρας μας. Είχε κατακτήσει να διεκδικεί, πάντα με ΨΗΛΑ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ, όπως για τον επαναπατρισμό των κλεμμένων μαρμάρων του Παρθενώνα, για τα οποία ...τέτοια ώρα τέτοια λόγια.
Αναρωτιέμαι, κοιτώντας τις παραπάνω φωτογραφίες τους, πώς θα ένοιωθαν αν ζούσαν σήμερα και ποια θα ήταν η στάση τους. Την απάντηση στο πρώτο μου την δείχνουν οι εκφράσεις των προσώπων τους, σε ό,τι αφορά το δεύτερο εκτιμώ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ.
ΛΑΜΠΡΟΣ Θ. ΠΑΠΑΞΕΝΑΚΗΣ
