του Σάββα Ν.Αθανασίου«Κι οι στολοκάφτες των Σπετσών, τ’ ατρόμητα λιοντάρια, με τις βαρκούλες έπιαναν στο περιγιάλι ψάρια». Αυτές τις ημέρες όλο και περισσότερο γυρίζει στο μυαλό μου το ποίημα του Γιώργου Στρατήγη για τον Ματρόζο, τον Σπετσιώτη καπετάνιο, αγωνιστή του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα. Με την παραπάνω στροφή, ο ποιητής θέλει να περιγράψει πως οι μπουρλοτιέρηδες, οι μαχητές της θάλασσας αποσύρθηκαν από τα καράβια και από περήφανοι αγωνιστές έγιναν ψαράδες για να ζήσουν στα στερνά του βίου τους. Είναι γνωστό ότι οι περισσότεροι από αυτούς πέθαναν ξεχασμένοι και πάμπτωχοι.
Γιατί τα λέω όλα αυτά, θα αναρωτηθείτε. Αυτές τις ημέρες με προβληματίζει το γεγονός ότι χάνονται τα πρωτεία μας στη ναυτιλία, από το Αιγαίο και από το Ιόνιο και κατ’ επέκταση και από την Αδριατική. Οι εικόνες των θαλασσόλυκων του ’21 με βασανίζουν. Το ερώτημα που έρχεται συνέχεια στο μυαλό μου είναι ένα: οι καραβοκύρηδες που κυριαρχούσαν μέχρι πρότινος στις θάλασσες μας γιατί δείχνουν σημάδια κόπωσης και υποχώρησης; Τι φταίει; Τι έχει γίνει και δεν μπορούν να κρατήσουν υψωμένη την ελληνική σημαία στα πλοία τους;
Εφέτος, δεν θα υπάρχει ελληνική σημαία σε κανένα κρουαζιερόπλοιο. Όλα τα κρουαζιερόπλοια που θα προσεγγίζουν τα ελληνικά νησιά στο Αιγαίο θα έχουν ξένες σημαίες. Οι εταιρείες των Ποταμιάνων, του Κιοσέογλου, του Κυρτάτα, του Καβουνίδη, του Αγγελόπουλου, του Παναγόπουλου δεν υπάρχουν. Ακόμα και τα κρουαζιερόπλοια του Κωστάκη Λοίζου υπέστειλαν την ελληνική και ύψωσαν τη σημαία Μάλτας.
Στην Αδριατική, όλο και λιγότερα ελληνικών συμφερόντων πλοία εκτελούν καθημερινά δρομολόγια ανάμεσα στην Πάτρα και την Ηγουμενίτσα για το Μπάρι, το Μπρίντιζι, την Αγκόνα και τη Βενετία. Μέχρι πριν λίγα χρόνια υπήρχαν 40 και πλέον ελληνικά πλοία. Τώρα είναι λιγότερα από πέντε! Η έντονη δραστηριότητα των Ελλήνων εφοπλιστών είχε υποχρεώσει σε άτακτη υποχώρηση της μοναδικής κρατικής εταιρείας Adriatica στο τέλος της δεκαετίας του ’90. Το δρόμο που είχε ανοίξει ο Γιαννουλάτος, ο Καραγιώργης, συνέχισαν επάξια οι πολυμετοχικές εταιρείες της ΑΝΕΚ, των Μινωικών Γραμμών και βεβαίως η εταιρεία Strintzis της οικογένειας Στρίντζη και τα Superfast του Περικλή Παναγόπουλου.
Όμως, η είσοδος του ομίλου Γκριμάλντι στις Μινωϊκές Γραμμές και η αποχώρηση της οικογένειας Στρίντζη και του Περικλή Παναγόπουλου άλλαξαν άρδην τα δεδομένα. Μόνο η ΑΝΕΚ και η Attica Group του ομίλου της Marfin είναι ελληνικών συμφερόντων. Ο Γκριμάλντι έγινε απόλυτος κυρίαρχος στις Μινωικές Γραμμές και μέσω της εταιρείας κατόρθωσε να αποσπάσει μεγάλα μερίδια της γραμμής της Αδριατικής.
Τώρα, με τις επιχειρηματικές του κινήσεις δημιουργεί προϋποθέσεις απόλυτης κυριαρχίας του σε όλα τα λιμάνια της Αδριατικής και του Ιονίου. Με καινούργιες συνδέσεις επεκτείνει την κυριαρχία του. Τώρα ο επόμενος στόχος του είναι η γραμμή Μπρίντιζι-Ηγουμενίτσα-Πάτρα και όπως ανακοίνωσε ο Ιταλικός Όμιλος από την 11η Απριλίου θα δρομολογηθεί το m/v Sorrento. Σε λίγο, χωρίς να γίνομαι κακός προφήτης, θα ελέγξει και τις εσωτερικές ακτοπλοϊκές γραμμές. Αλλά οι Έλληνες πλοιοκτήτες έχασαν και τη μάχη του Αιγαίου.
Οι Τούρκοι εφοπλιστές ελέγχουν πλέον όλες τις γραμμές σύνδεσης των ελληνικών νησιών με τα Τουρκικά παράλια. Οι Έλληνες και σε αυτές τις γραμμές κυριαρχούσαν. Όμως, εδώ και τρία χρόνια έχουν εκτοπιστεί από τους Τούρκους συναδέλφους τους. Η Μυτιλήνη με το Αιβαλί, η Χίος με τη Σμύρνη ( Τσεσμέ), η Σάμος με το Κουσάντασι ( Έφεσος), η Ρόδος με το Μαρμαρίς ( Μαρμαράς) και η Κως με το Μποντρούμ ( Αλικανασός) συνδέονται με πλοία με Τουρκική σημαία.
Οι απόγονοι του Κεμάλ Ατατούρκ κατόρθωσαν μέσα σε 100 χρόνια, όχι μόνο να εδραιωθούν στα παράλια της Μικράς Ασίας, αλλά να δημιουργήσουν πλειάδα ναυπηγείων, μαρινών και τώρα να ελέγχουν και την ακτοπλοΐα των παράλιων τους με τα ελληνικά νησιά.
Αν ζούσε ο γέρο καπετάνιος Ματρόζος, θα επισκεπτόταν το υπουργείο Ναυτιλίας ή ό,τι έχει απομείνει από αυτό και θα έλεγε στην υπουργό Άννα Διαμαντοπούλου ό,τι είχε πει στον υπασπιστή του Κωνσταντίνου Κανάρη:
«Αν οι ζητιάνοι σαν κι εμέ δεν έχυναν το αίμα,
οι καπετάνοι σαν και σε δεν θα φορούσαν στέμμα!»…
«Δεν με θυμάσαι, Κωνσταντή;» σε λίγο του φωνάζει,
«γρήγορα συ με ξέχασες, μα σε θυμάμαι εγώ!…».
«Ποιος το ‘λπιζε να δει ποτές», ο γέροντας στενάζει,
«τον καπετάνο ζήτουλα, το ναύτη υπουργό!…».
Με άλλα λόγια: Τι να τον κάνεις τον τίτλο του υπουργού Ναυτιλίας, όταν δεν υπάρχει υπουργείο, δεν υπάρχουν αρμοδιότητες, δεν υπάρχουν καράβια, δεν υπάρχει ελληνική σημαία στο Αιγαίο, στο Ιόνιο, δεν υπάρχουν Έλληνες ναυτικοί στα καράβια; Δεν υπάρχει, τέλος πάντων, ναυτιλιακή πολιτική;
Αυτό που θέλω να πω και να φωνάξω με όση δύναμη μπορώ:
Αλλάξτε ρότα, γιατί το Αιγαίο, το Ιόνιο χάνονται μαζί με την ναυτική τεχνογνωσία.
Κάντε πολλά ( και όχι λίγα), γιατί το κρίμα στο λαιμό σας που λέει και ο λαός μας…
Από το www.matrix24.gr
«Ποιος το ‘λπιζε να δει ποτές», ο γέροντας στενάζει,
«τον καπετάνο ζήτουλα, το ναύτη υπουργό!…».
Με άλλα λόγια: Τι να τον κάνεις τον τίτλο του υπουργού Ναυτιλίας, όταν δεν υπάρχει υπουργείο, δεν υπάρχουν αρμοδιότητες, δεν υπάρχουν καράβια, δεν υπάρχει ελληνική σημαία στο Αιγαίο, στο Ιόνιο, δεν υπάρχουν Έλληνες ναυτικοί στα καράβια; Δεν υπάρχει, τέλος πάντων, ναυτιλιακή πολιτική;
Αυτό που θέλω να πω και να φωνάξω με όση δύναμη μπορώ:
Αλλάξτε ρότα, γιατί το Αιγαίο, το Ιόνιο χάνονται μαζί με την ναυτική τεχνογνωσία.
Κάντε πολλά ( και όχι λίγα), γιατί το κρίμα στο λαιμό σας που λέει και ο λαός μας…
Από το www.matrix24.gr
