Φωτογραφία «ΕΦ.ΣΥΝ.»/ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΑΘΙΟΥΔΑΚΗΣ
«Sit down please» (κάθισε, σε παρακαλώ), μας ψιθυρίζει ένας πιτσιρικάς, δείχνοντάς μας τη θέση δίπλα του στο θρανίο. Και πώς να αρνηθείς σ’ αυτό το βλέμμα που το μόνο που θέλει είναι να σου δείξει ότι έμαθε να γράφει στα αγγλικά τα χρώματα yellow (κίτρινο), red (κόκκινο) και blue (μπλε). Και όταν η επιβράβευση είναι ένα αυθόρμητο «μπράβο» από εμάς, το χαμόγελο αγγίζει τ’ αυτιά του.
Νέοι επιστήμονες από τη Συρία (15), το Αφγανιστάν (4) και πέντε Κούρδοι, σε συνεργασία με τους Ελληνες συντονιστές της εκπαιδευτικής δράσης στον καταυλισμό, Νίκο Αγαπάκη, Γιάννη Μπαβέα και Πόπη Παρασκευοπούλου, κατάφεραν και δημιούργησαν ένα μικρό θαύμα, αφού πρόκειται για το πρώτο αυτοοργανωμένο εκπαιδευτικό έργο σε Κέντρο Φιλοξενίας προσφύγων, χωρίς απολύτως καμία χρηματοδότηση από το κράτος και με τον υλικοτεχνικό εξοπλισμό να συγκεντρώνεται αποκλειστικά από αλληλέγγυους από την Ελλάδα και το εξωτερικό.
«Το εκπαιδευτικό υλικό το “κατεβάσαμε” από την ηλεκτρονική πλατφόρμα του υπουργείου Παιδείας της Συρίας, προκειμένου τα παιδιά να νιώσουν ότι συνεχίζουν από εκεί που σταμάτησαν και να καταλάβουν ότι είναι κάτι επίσημο. Να το πάρουν στα σοβαρά. Στην αρχή ήταν ατίθασα, όμως με τον καιρό έμαθαν να μας σέβονται και να λειτουργούν οργανωμένα», μας λέει ο 28χρονος Ντία από τη Χομς της Συρίας, ο οποίος διδάσκει μαθηματικά στα παιδιά του καταυλισμού εδώ και πέντε μήνες.
«Με βάρκα στη Λέσβο»
Η 19χρονη Εσρα από τη Συρία.
Βρίσκεται στο camp μαζί με τη μητέρα της και τα 7 αδέλφια της. Πήγαιναν
στη Γερμανία να βρουν τον πατέρα τους αλλά εγκλωβίστηκαν εδώ. Διδάσκει
αγγλικά. |
ΦΩΤ.: ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΑΘΙΟΥΔΑΚΗΣ
»Πέρασα με βάρκα στη Λέσβο, από εκεί πήγα στην Καβάλα και ύστερα στην Ειδομένη, περιμένοντας να ανοίξουν τα σύνορα. Απογοητεύτηκα και γύρισα στην Αθήνα. Θέλω να πάω στη Γερμανία. Περιμένω πολύ καιρό τώρα. Θα περάσω από συνέντευξη τον Ιανουάριο...» μας λέει.
ΦΩΤ.: ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΑΘΙΟΥΔΑΚΗΣ
«Την ώρα που βομβαρδίζονταν το Χαλέπι και η Χομς, αυτά τα νεαρά παιδιά έβγαζαν το πρόγραμμα του σχολείου, παρ’ όλη την αγωνία για τις οικογένειές τους που έμειναν πίσω, των οποίων η ζωή κινδύνευε θανάσιμα», τονίζει ο πρόεδρος του Ανοιχτού Σχολείου Μεταναστών Πειραιά (ΑΣΜΠ) Νίκος Αγαπάκης, ο οποίος μας εξηγεί πώς ξεκίνησαν τα πράγματα και πώς σήμερα έχουν τη δυνατότητα εκατοντάδες παιδιά που βρίσκονται στον καταυλισμό όχι μόνο να εκπαιδεύονται αλλά και να καλύπτουν δημιουργικά πολλές ώρες από την καθημερινότητά τους.
«Το βασικότερο βήμα, αυτό της καταγραφής των παιδιών, πραγματοποιήθηκε από τους ίδιους τους πρόσφυγες εκπαιδευτικούς. Πρόκειται για μια εξαιρετικά δύσκολη και σοβαρή δουλειά, καθώς από τους 3.440 πρόσφυγες που βρίσκονται στο Κέντρο, 1.200 είναι παιδιά, με τα βρέφη και τα νήπια έως 5 ετών να φτάνουν τα 500 σε αριθμό, ενώ υπάρχουν και 115 ασυνόδευτα ανήλικα. Στη συνέχεια, τα παιδιά χωρίστηκαν σε τάξεις βάσει της ηλικίας τους αλλά και του εκπαιδευτικού τους υπόβαθρου.
»Εμείς μπήκαμε στον καταυλισμό 25 μέρες μετά την έναρξη λειτουργίας του και η περισσότερη δουλειά είχε ήδη γίνει. Το δύσκολο ήταν να μας εμπιστευτεί ο κόσμος, καθώς η εμπειρία τους με τις διάφορες ΜΚΟ που δρούσαν στον καταυλισμό δεν ήταν και η καλύτερη» λέει ο κ. Αγαπάκης και προσθέτει: «Εδώ έχει επιτευχθεί κάτι μοναδικό. Πρώτον, σε κανένα camp δεν υπάρχει κοινό αυτοοργανωμένο εκπαιδευτικό έργο και, δεύτερον, αυτοί οι άνθρωποι είναι σαν να δίνουν πίσω την ελπίδα που στερήθηκαν και στα παιδιά και σε εμάς».
Τέσσερες πρόσφυγες καθηγητές αγγλικών |
ΦΩΤ.: ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΑΘΙΟΥΔΑΚΗΣ
Η UNICEF το έχει προτείνει στο ΥΠΠΕΘ και στο υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής χωρίς να έχει γίνει ακόμα τίποτα. Οι εκπαιδευτικοί όμως εντοπίζουν ακόμη ένα ζήτημα.
«Τα παιδιά είναι στενοχωρημένα και μελαγχολικά. Φοβούνται ότι θα κολλήσουν εδώ για πάντα και δεν θα μπορέσουν να προχωρήσουν, γι’ αυτό και αρνούνται να μάθουν ελληνικά», μας λέει η 19χρονη Εσρα από τη Συρία που κάνει μαθήματα αγγλικών στα παιδιά του καταυλισμού.
Γράμματα στα αγγλικά
 |
Καθημερινές στιγμές στον καταυλισμό |
ΦΩΤ.: ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΑΘΙΟΥΔΑΚΗΣ
Παρ’ όλα αυτά το σχολείο δίνει ζωή στον καταυλισμό. Ξαναδίνει τη ζωή
και στους ανθρώπους του: Η Νούρα, δασκάλα αγγλικών και δημιουργικής
απασχόλησης, λέει ότι το μάθημα βοήθησε σημαντικά και την ίδια:«Στη Συρία σπούδαζα αρχαιολογία και δούλευα ως δασκάλα σε σχολείο. Μετά όλα καταστράφηκαν. Ημουν δυστυχισμένη. Δεν είχα τίποτα να κάνω, δεν μιλούσα με κανέναν. Τώρα τουλάχιστον είμαι χαρούμενη γιατί μπορώ και διδάσκω ξανά».
Τα παιδιά έχουν έναν σκοπό, ένα πρόγραμμα. Ηδη ξεκίνησαν να γράφουν στα αγγλικά και τα πρώτα τους γράμματα σε υπαρκτούς ή φανταστικούς αποδέκτες. Μας τα έδειξε με περηφάνια η Πόπη Παρασκευοπούλου.
Το ένα απευθύνεται σε κάποιον president (πρόεδρο) και ο αποστολέας τού ζητά να ανοίξουν τα σύνορα, γιατί διαφορετικά δεν μπορεί να δει τον αδελφό του και τον πατέρα του, που έχει να τους δει τρία χρόνια, αφού αυτοί βρίσκονται στην Αυστρία.
Αλλο παιδί γράφει στον Mr. Hulk και του ζητά να σταματήσει ο πόλεμος. Του λέει ότι χρειάζονται έναν μεγάλο δυνατό άνδρα να τους βοηθήσει και πως αυτός έχει αυτές τις δυνατότητες να σταματήσει παντού τον πόλεμο.
Οι πρόσφυγες δεν είναι ευχαριστημένοι από το φαγητό που τους διανέμεται και γι’ αυτό οι περισσότεροι μαγειρεύουν μόνοι τους |
ΦΩΤ.: ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΑΘΙΟΥΔΑΚΗΣ
Το πρόγραμμα της ένταξης των προσφυγόπουλων στο εκπαιδευτικό σύστημα βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη, σύμφωνα με το υπουργείο Παιδείας. Εχει υπάρξει συνεννόηση με τους περιφερειακούς διευθυντές και τους διευθυντές Εκπαίδευσης, ενώ μέσα στην εβδομάδα θα πραγματοποιηθεί συνάντηση με τους δημάρχους των περιοχών που θα δεχτούν προσφυγόπουλα στα σχολεία.
Σε ό,τι αφορά τις δομές εντός των καταυλισμών, αυτές θα αφορούν μόνο Νηπιαγωγεία, η διαμόρφωση των οποίων θα πραγματοποιηθεί εφόσον εγκριθεί το τεχνικό δελτίο από το υπουργείο Οικονομίας και αφού βγει η προκήρυξη προμηθειών για την αγορά των αναγκαίων υλικών. «Τα παιδιά άνω των 7 ετών θα ενταχθούν όλα σε τάξεις στα σχολεία των ευρύτερων περιοχών των καταυλισμών στους οποίους διαμένουν.
»Στις 10 Οκτωβρίου θα ξεκινήσουν οι μετακινήσεις των παιδιών που έχουν εμβολιαστεί πλήρως, ενώ καθώς θα ολοκληρώνεται η διαδικασία των εμβολιασμών θα ακολουθήσουν σταδιακά και τα υπόλοιπα παιδιά, έως ότου ενταχθούν στο σύνολό τους στην επίσημη εκπαιδευτική διαδικασία, μέχρι το τέλος Οκτωβρίου» δηλώνει στην «Εφ.Συν.» ο γενικός γραμματέας του ΥΠΠΕΘ, Γιάννης Παντής, ο οποίος μας ενημερώνει επίσης ότι τα παιδιά πέντε καταυλισμών (Ελαιώνας, Λαύριο, Κόνιτσα, Λαγκαδίκια και Δερβένι) θα είναι τα πρώτα που θα μπουν στα σχολεία μέχρι το τέλος της εβδομάδας.
«Ανεδαφικές αιτιάσεις»
ΦΩΤ.: ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΑΘΙΟΥΔΑΚΗΣ
«Το υπουργείο έχει μακρόχρονη εμπειρία στη διαπολιτισμική εκπαίδευση και κανείς δεν έχει απολύτως κανέναν λόγο να μην εμπιστεύεται το έργο της Πολιτείας, από τη στιγμή μάλιστα που υπάρχει και επιστημονική τεκμηρίωση γι’ αυτό. Αλλωστε η ευθύνη της εκπαιδευτικής διαδικασίας ανήκει αποκλειστικά στο ΥΠΠΕΘ και όχι στους εκάστοτε συλλόγους», καταλήγει σε αυστηρό τόνο.
● Καθημερινά, σε εξαήμερη βάση, από τις 9 το πρωί μέχρι και τις 5 το απόγευμα, 650 παιδιά ηλικίας 5-15 ετών παρακολουθούν μαθήματα στο Hope School. Μαθαίνουν τη μητρική τους γλώσσα (αραβικά, φαρσί και κουρδικά), κάνουν μαθηματικά, αγγλικά και δημιουργική απασχόληση (ζωγραφική κ.ά.) ενώ το απόγευμα (17.00 - 20.00) λειτουργούν τμήματα ξένων γλωσσών (ελληνικά, αγγλικά, ισπανικά και γαλλικά) για εφήβους και ενήλικες, το πρόγραμμα των οποίων έχει αναλάβει το ΑΣΜΠ.
