Μ’ ένα φανάρι ξαναγυρνάς τις νυχτιές ψάχνεις γι’ ανυπόταχτες ματιές...
Άλλος μασάει, κι άλλος σωπαίνει κι ο σκυφτός λαός να περιμένει για τα δεσμά μας, δε φταίει πάντα η σκλαβιά, μα η υποταγμένη μας καρδιά. Μ’ ένα φανάρι ξαναγυρνάς τις νυχτιές ψάχνεις γι’ ανυπόταχτες ματιές.