«Παλιά οι εφημερίδες έβγαιναν
από ανθρώπους που είχαν αγωνιστεί για έντιμη και καθαρή δημοσιογραφία.
Σήμερα τη θέση τους έχουν πάρει όργανα της κεφαλαιοκρατίας που
ενδιαφέρονται να πλουτίσουν» είπε ο Κώτσας Νίτσος με δυνατή φωνή |
ΑΠΕ - ΜΠΕ / Αλέξανδρος Μπελτές
Πέρα από τα παράσημα, τους ύμνους και τα μπράβο, προχθές δύο κόσμοι, αυτός της δημοσιογραφίας και αυτός του θεάτρου, συναντήθηκαν για να πουν πρωτίστως ένα «ευχαριστώ» σε μια εμβληματική προσωπικότητα.
Για τους μικρότερους το όνομα Νίτσος δεν λέει πολλά. Κομμουνιστής, αντάρτης πόλης τα χρόνια της Κατοχής, ενώ εργαζόταν στην εφημερίδα «Εμπρός», πρόεδρος του Πανελλήνιου Συνδέσμου Δημοσιογράφων Αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης, αρχισυντάκτης και διευθυντής των «Νέων» σε μια αρκετά διαφορετική εποχή της δημοσιογραφίας και δημιουργός του «Θεάτρου», ενός από τα πιο προοδευτικά και έγκυρα πολιτιστικά περιοδικά. Εκδόθηκαν τριάντα τεύχη μέχρι τον Δεκέμβριο του 1966, καθώς το 31ο το πρόλαβε η δικτατορία, η οποία κατέστρεψε τα εναπομείναντα αντίτυπα του 30ού τεύχους που είχε αφιέρωμα στον Λόρκα. Το περιοδικό, στο οποίο έγραφε η καλλιτεχνική αφρόκρεμα της της εποχής (από τον Νίκο Εγγονόπουλο μέχρι τον Κάρολο Κουν) επανακυκλοφόρησε το 1973 και σταμάτησε να εκδίδεται το 1981 όταν ο Κώστας Νίτσος ορίστηκε διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου.
Υπήρξε επίσης διευθυντής της -εμβληματικής για την Ιστορία του Τύπου- εφημερίδας «Αδέσμευτη Γνώμη» που εκδόθηκε ως απεργιακό φύλλο κατά τη μεγάλη απεργία των δημοσιογράφων τον Μάιο του 1975. Μιας απεργίας που υπήρξε ο καταλύτης και για την έκδοση της «Ελευθεροτυπίας». Μεταξύ άλλων έχει εκδώσει, με δικό του σχολιασμό, τα «Θεατρικά Απαντα» του Γιάννη Ρίτσου.
