6 ΧΡΟΝΙΑ PEIRATIKO REPORTAZ- ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΠΕΙΡΑΤΙΚΟ ΡΕΠΟΡΤΑΖ
Σοκαρισμένοι είναι ακόμα από την τραγωδία στο Norman Atlantic οι Ελληνες ναυτεργάτες.
Ξυπνάνε με εφιάλτες, βλέποντας μπροστά τους τα μικρά παιδιά να κλαίνε και κάποιοι από αυτούς, να νοιώθουν πως δεν μπορούν να κάνουν σχεδόν τίποτα για να τα σώσουν και να προσεύχονται πεθάνουν εκείνοι, αλλά να σωθούν τα παιδιά...
Οικογενειάρχες και οι ίδιοι. Γονείς...Δεν αντέχουν να μιλάνε για αυτές τις δραματικές ώρες...
Λένε οι περισσότεροι για τον λοστρόμο, έναν άψογο επαγγελματία, που έκανε τα πάντα και τραυματίστηκε και ο ίδιος.
Μιλούν σε δημοσιογράφο και φοβούνται κι είναι αυτό πολύ λογικό. Στενοχωριούνται, ακούγοντας μαρτυρίες για το πλήρωμα, που δεν βοήθησε.Τι μας είπαν, που το μεταφέρουμε , για να καταλάβουν όλοι τι συνέβη στο πλοίο.
Ξυπνήσαμε από τους καπνούς. Ο μόνος συναγερμός που χτύπησε ήταν για όλους και όχι εσωτερικός για το πλήρωμα μόνο στις 7.01 το πρωί... Είχε χαθεί πολύτιμος χρόνος κι αυτό το καταλάβαμε γρήγορα. Πήγαμε να δώσουμε σωσίβια. Είδαμε κάποιους να φοράνε ήδη.Είχαν βοηθήσει πολύ οι οδηγοί φορτηγών.Τραβήξαμε μία μάνικα για να βγάλουμε ψύξη κι έβγαινε αφρός. Αφού δεν λειτουργούσε ούτε η emergency δεν υπήρχε νερό....Ο Ιταλός α μηχανικός είχε φύγει από τους πρώτους με την βάρκα και δεν λειτουργούσε πλέον το μηχανοστάσιο. ( Η emergency θα έπρεπε να λειτουργήσει αυτόματα, αλλά, όπως φαίνεται, κάτι τέτοιο δεν έγινε). Δεν μπορούσανε να κάνουμε πολλά. Για αυτό τρέχαμε πάνω-κάτω και προσπαθούσαμε να δώσουμε κουράγιο στον κόσμο, λέγοντας τους, πως είμαστε μαζί τους και να μην φοβούνται, θα τους βοηθήσουμε όλους να τους πάρουν τα ελικόπτερα".
- Μία στιγμή τραγική: Κάποια στιγμή ακούστηκε μία έκρηξη ισχυρή από τα γκαράζ, που καίγονταν και τότε, δυστυχώς κάποιοι έντρομοι έπεσαν στη θάλασσα . Φωνάζαμε...Πως να επιζήσουν με τέτοια κύμα και θερμοκρασίες πάγου...
- Για τους οδηγούς των φορτηγών: Δεν θα έπρεπε να ταξιδεύουν και τουρίστες. Με τα RO-RO μόνο φορτηγατζήδες για να έχουν καμπίνες οι άνθρωποι. Τώρα, που κοιμόντουσαν μέσα στα φορτηγά, τα πράγματα ήταν πολύ άσχημα. Οι πόρτες κλειστές.Πως να τους βοηθήσεις...Όσοι ταξίδευαν με τις συζύγους τους, οι γυναίκες μύρισαν τους καπνούς αμέσως και τους ξύπνησαν κι έτρεξαν μακριά από τα γκαράζ. Όσοι ήταν μόνοι τους, δεν πήραν χαμπάρι και μάλλον λιποθύμησαν από τους καπνούς και ...χάθηκαν. Μας πικραίνει αυτό πολύ...Τι να κάναμε άλλο...- Δεν υπάρχει τίποτα πιο οδυνηρό, λένε οι ναυτικοί, από εκείνο, που νιώθεις, ένα συναίσθημα με πολύ πόνο, όταν αντιλαμβάνεσαι πως δεν μπορείς να κάνεις , παρά ελάχιστα, για να σωθούν οι επιβάτες...
- Μείναμε εκεί ως το τέλος να βοηθάμε τους επιβάτες να τους παραλάβουν τα ελικόπτερα...
Θυμόμαστε με πόνο να τρέχουν ξυπόλητοι οι πιο πολλοί και να ...καίγονται τα πόδια τους από τις υψηλές θερμοκρασίες...Η κατάσταση ήταν ανεξέλεγκτη και δεν είχαμε εργαλεία. Τους μιλούσαμε συνεχώς για να τους κρατήσουμε, όσο γινόταν,ψύχραιμους...Δεν μπορούμε να συνέλθουμε...
Δεν αντέχουμε τόσο πόνο...
Πόπη Χριστοδουλίδου
Υ.Γ Ντροπή. Οι ναυτικοί παραμένουν απλήρωτοι από την ANEK LINES!!!
