09 Ιαν 2015- http://aristerisymporefsi.gr- αναδημοσίευση
Ανακοίνωση της ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ
1. Η ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ στηρίζει και συμμετέχει στην πολιτική συνεργασία της ΑΝΤΑΡΣΥΑ με τη Μετωπική Αριστερή Συμπόρευση.
1. Η ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ στηρίζει και συμμετέχει στην πολιτική συνεργασία της ΑΝΤΑΡΣΥΑ με τη Μετωπική Αριστερή Συμπόρευση.
Η συγκεκριμένη πρωτοβουλία –παρόλες τις δυσκολίες και τους
περιορισμούς της- εντάσσεται στην προσπάθεια να συγκροτηθεί η αναγκαία
απάντηση στη νέα κατάσταση που θα φέρουν οι εκλογές.
Πέντε χρόνια μετά την είσοδο της Ελλάδας στο μνημόνιο φαίνεται ότι κλείνει ένας πρώτος κύκλος ακραιφνών μνημονιακών κυβερνήσεων, και ότι μπαίνουμε σε μια περίοδο καταρχήν αντιμνημονιακών κυβερνήσεων –με αριστερό μάλιστα πρόσημο- που έχουν υποσχεθεί φιλολαϊκές πολιτικές χωρίς όμως ρήξεις με τα αντιλαϊκά κέντρα. Σε αυτή την περίοδο αναγκαστικά θα έρθουν στην επιφάνεια όλες οι αντιφάσεις του ρηχού αντιπολιτευτικού αντιμνημονιακού λόγου. Ακόμη και αυτή η κουτσουρεμένη αντιμνημονιακή προεκλογική ρητορεία θα αναμετρηθεί με το διεθνές και ευρωπαϊκό πλαίσιο στο οποίο είναι ενταγμένη η χώρα, χωρίς όμως να το αμφισβητεί και πολύ περισσότερο χωρίς να προετοιμάζεται για σύγκρουση ή αποδέσμευση από αυτό. Πρακτικά οδηγούμαστε σε ενσωμάτωση και υποχώρηση μπροστά στις απαιτήσεις της αγοράς, των δανειστών και των εταίρων. Μπροστά σ’ αυτές τις συνθήκες είναι απαραίτητη η συγκρότηση και η ενδυνάμωση μιας αριστεράς που προετοιμάζει και προετοιμάζεται για σύγκρουση και όχι συμβιβασμό.
Πέντε χρόνια μετά την είσοδο της Ελλάδας στο μνημόνιο φαίνεται ότι κλείνει ένας πρώτος κύκλος ακραιφνών μνημονιακών κυβερνήσεων, και ότι μπαίνουμε σε μια περίοδο καταρχήν αντιμνημονιακών κυβερνήσεων –με αριστερό μάλιστα πρόσημο- που έχουν υποσχεθεί φιλολαϊκές πολιτικές χωρίς όμως ρήξεις με τα αντιλαϊκά κέντρα. Σε αυτή την περίοδο αναγκαστικά θα έρθουν στην επιφάνεια όλες οι αντιφάσεις του ρηχού αντιπολιτευτικού αντιμνημονιακού λόγου. Ακόμη και αυτή η κουτσουρεμένη αντιμνημονιακή προεκλογική ρητορεία θα αναμετρηθεί με το διεθνές και ευρωπαϊκό πλαίσιο στο οποίο είναι ενταγμένη η χώρα, χωρίς όμως να το αμφισβητεί και πολύ περισσότερο χωρίς να προετοιμάζεται για σύγκρουση ή αποδέσμευση από αυτό. Πρακτικά οδηγούμαστε σε ενσωμάτωση και υποχώρηση μπροστά στις απαιτήσεις της αγοράς, των δανειστών και των εταίρων. Μπροστά σ’ αυτές τις συνθήκες είναι απαραίτητη η συγκρότηση και η ενδυνάμωση μιας αριστεράς που προετοιμάζει και προετοιμάζεται για σύγκρουση και όχι συμβιβασμό.
2. Η εκλογική συστράτευση ενός μεγάλου τμήματος της Αριστεράς και των
αριστερών με τον ΣΥΡΙΖΑ στη λογική του «να φύγουν επιτέλους, να γίνει
κάτι άλλο έστω και ελάχιστο» είναι κατανοητή, όπως κατανοητή είναι και η
καχυποψία απέναντι στην εκτός ΣΥΡΙΖΑ Αριστερά. Είναι δίκαιο το ρεύμα
τιμωρίας των Σαμαρά – Βενιζέλου, και ταυτόχρονα είναι υπαρκτό το κλίμα
καχυποψίας απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί ο λαός μπορεί και θέλει αλλά ο
ΣΥΡΙΖΑ του δημιουργεί διαρκώς ερωτηματικά. Είναι κοινά αποδεκτό ότι
παρόλο το εκλογικό ρεύμα του ΣΥΡΙΖΑ υπάρχουν χιλιάδες αριστεροί και
προοδευτικοί εργαζόμενοι και νεολαίοι που αναζητούν πολιτική έκφραση στα
αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ σε μια πολιτική που δεν θα σεβαστεί ούτε τα διεθνή
πλαίσια ούτε τα όρια που θέτει το σύστημα. Υπάρχουν χιλιάδες εργαζόμενοι
του μυαλού και του χεριού που αναζητούν μια διαφορετική Ελλάδα ένα
διαφορετικό κράτος, διαφορετικές διεθνείς σχέσεις, παιδεία και υγεία,
πού διαρκώς συνειδητοποιούν πως η ΕΕ και το ευρώ είναι το πρόβλημα και
εκεί βρίσκεται η λύση. Γιατί η σύγκρουση με αυτά αποτελεί τον πρωταρχικό
όρο για να οικοδομηθεί μια Ελλάδα χωρίς ανεργία, χωρίς το ξερίζωμα των
νέων , μια Ελλάδα με αξιοπρεπείς δημιουργικούς και περήφανους
εργαζόμενους. Για αυτό και η οπτική μας οφείλει να αφορά μια ολόκληρη
περίοδο, να βλέπει την επόμενη μέρα, να απαιτεί την προετοιμασία για τις
πολύ δύσκολες στιγμές που θα έρθουν, ώστε να μην υποδυόμαστε τους
Πόντιους Πιλάτους ούτε να αποφεύγουμε τις ευθύνες. Η επιλογή της
ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ δεν αφορά απλά την τωρινή συγκυρία. Απορρέει από μια πολιτική
με συνοχή και σχέδιο που πασχίζει να συγκροτήσει την αναγκαία μετωπική
δύναμη, ώστε η επόμενη μέρα να μη βρει το λαϊκό κίνημα σε κατάρρευση,
την Αριστερά σε ανυποληψία, την κοινωνία σε αποδόμηση. Σε αυτή την
«επόμενη μέρα» είναι αναγκαία όσο ποτέ μια μετωπική και αντισυστημική
αριστερά, και σε αυτό το καθήκον στρατεύεται η Παρέμβαση.
3. Και πριν τις εκλογές, αλλά και αμέσως μετά, με αυτοδύναμη ή όχι κυβέρνηση, ένα θέμα κυριαρχεί, σε ένα θέμα συμπυκνώνονται όλες οι αντιθέσεις και οι τριβές, όλες οι πιθανότητες ρήξης ή ενσωμάτωσης, ομηρίας ή αποδέσμευσης. Το αν είναι δυνατόν να βρεθεί διέξοδος από την κρίση και ανάταξη από τον αργό θάνατο, παραμένοντας στο ευρωπαϊκό πλαίσιο στο οποίο βρίσκεται η χώρα. Δεν είναι τυχαίο ότι το βασικό θέμα που μονοπωλεί την προεκλογική περίοδο είναι η συμμετοχή της χώρας μας στην ΕΕ και κυρίως στο ευρώ. Κόντρα στο πλαίσιο σημαίνει άλλη στρατηγική επιλογή για τη χώρα. Σημαίνει επίσης σαφή ταξική επιλογή: Το ευρωπαϊκό πλαίσιο εγγυάται τις ευνοϊκότερες δυνατές συνθήκες για το κεφάλαιο και τη μεγαλύτερη δυνατή κόλαση για την εργασία. Το βασικό πρόβλημα της χώρας και του εργαζόμενου κόσμου της, αυτή τη στιγμή, είναι η παραμονή στο ασφυκτικό καθεστώς επιτήρησης, επιτροπείας, σκληρής λιτότητας, υψηλής ανεργίας. Δηλαδή η παραμονή στο πρόγραμμα της τρόικας ή της ΕΕ. Το πρόγραμμα αυτό θα ισχύει, όσο η χώρα παραμένει δέσμια της στρατηγικής επιλογής της άρχουσας τάξης να «ανήκουμε στη Δύση». Ψηφοδέλτιο ρήξης με τη συγκεκριμένη στρατηγική επιλογή, αποτελεί η πολιτική συνεργασία ΑΝΤΑΡΣΥΑ – Μετωπική Αριστερή Συμπόρευση.
4. Η ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ συμμετέχει στην πολιτική συνεργασία ΑΝΤΑΡΣΥΑ – ΜΑΡΣ γιατί υποστηρίζει την ιδέα της ευρύτερης δυνατής συμπόρευσης δυνάμεων και αγωνιστών πάνω σε ένα αναγκαίο πρόγραμμα ρήξεων και συγκρούσεων με ό,τι μας βούλιαξε στη χρεοκοπία και στην κοινωνική καταστροφή. Μια τέτοια συμπόρευση μπορεί να είναι πρόπλασμα και μαγιά θετικών εξελίξεων για την επόμενη μέρα, παρόλο που θα έπρεπε να έχει συγκροτηθεί εδώ και τέσσερα χρόνια και να απευθύνεται στο σύνολο της Αριστεράς και στην κοινωνία. Έτσι, αυτό το καθήκον σήμερα εμφανίζεται ως υπόθεση κάποιων δυνάμεων της επαναστατικής, αντικαπιταλιστικής ή κομμουνιστικής Αριστεράς. Δεν εμφανίζεται ως υπόθεση που αφορά την κοινωνία. Η κοινωνία θέλει να ανακουφιστεί από τα μνημόνια και υπερψηφίζει τη μοναδική άμεση εναλλακτική λύση, τον ΣΥΡΙΖΑ. Στην πραγματικότητα όμως, η κοινωνία θα καθοριστεί από το αν υπάρξει μετεκλογικά ισχυρή δύναμη υπέρ της ρήξης με την τρόικα, το ευρώ και την ΕΕ. Και οι αγωνιστές που αντιλαμβάνονται αυτή την αναγκαιότητα σήμερα, δεν μπορούν να σιωπούν ή να επιλέγουν τον εύκολο δρόμο μιας παθητικής συναίνεσης στην εκδοχή του μικρότερου κακού. Γνωρίζοντας τα όρια αλλά και τις δυνατότητες της συγκεκριμένης συνεργασίας, απαιτώντας πολύ περισσότερα βήματα και τομές, οι αγωνιστές και οι δυνάμεις που κατανοούν τι μας περιμένει αύριο, πρέπει να συγκροτηθούν από σήμερα.
5. Στις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου ψηφίζουμε σκεπτόμενοι την 26η Ιανουαρίου και όλες τις επόμενες μέρες. Γιατί δεν αρκεί απλά να φύγει ο Σαμαράς. Μαζί του πρέπει να φύγει και το χρέος και η τρόικα και η επιτήρηση. Μαζί με τις μνημονιακές κυβερνήσεις πρέπει να αποτινάξουμε το μνημονιακό ζυγό. Γιατί το μνημόνιο δεν είναι απλά ένας νόμος. Είναι οι χιλιάδες αλλαγές που έστειλαν την ανεργία και τη φτώχεια στα ύψη, τους μισθούς και τις συντάξεις στα Τάρταρα. Η αποκατάσταση αυτής της τεράστιας καταστροφής δεν είναι καν στις εξαγγελίες του ΣΥΡΙΖΑ, που περιορίζεται σε ένα πρόγραμμα ανακούφισης και «ανάσχεσης» της λιτότητας. Ακόμα κι αυτό το ψαλιδισμένο πρόγραμμα – αν το αντιμετωπίσουμε ως απαρχή «ξηλώματος του μνημονίου» - δεν είναι ρεαλιστικό και εφικτό χωρίς εναλλακτικό σχέδιο σύγκρουσης με την ΕΕ και τους δανειστές μπροστά στους βέβαιους εκβιασμούς τους. Δεν αρκεί να θέλουμε τα ελάχιστα μέτρα ελάφρυνσης της κατάστασής μας. Πρέπει και να μπορούμε να τα επιβάλουμε, να τα εφαρμόσουμε και να τα υπερασπίσουμε. Και αυτό δεν γίνεται με ευχές συναινέσεων και εξορκισμούς μονομερών ενεργειών.
6. Η ψήφος στην πολιτική συνεργασία ΑΝΤΑΡΣΥΑ – ΜΑΡΣ σημαίνει υποστήριξη της αναγκαίας τομής, της αναγκαίας ρήξης με τις αγορές, τους δανειστές και την ΕΕ. Σημαίνει ενίσχυση του ανυποχώρητου και ασυμβίβαστου ΟΧΙ στις ξένες και ντόπιες δυνάμεις που έφεραν τη χώρα στην καταστροφή και τους εργαζόμενους στο Μεσαίωνα. Σημαίνει επιβράβευση ενός μικρού αλλά υπαρκτού βήματος μετωπικής συνεργασίας στην Αριστερά. Σημαίνει ακόμα πως μέσα στη σκληρή αντιπαράθεση Δεξιάς-Αριστεράς, ενισχύεται εκείνος ο αριστερός χώρος, που δε χαϊδεύει αυτιά και βρίσκεται προγραμματικά και κινηματικά σε θέσεις μάχης. Η συγκεκριμένη πολιτική συνεργασία δείχνει ότι υπάρχουν σήμερα δυνάμεις που χωρίς να συμφωνούν σε όλα, ενώνονται σε μια άμεση ανάγκη υποστήριξης ενός προγράμματος ρήξης με την τρόικα, παύσης πληρωμών του χρέους και αποδέσμευσης από το ασφυκτικό πλαίσιο της Ευρωζώνης και της ΕΕ. Αυτό είναι το μόνο πρόγραμμα που μπορεί να βγάλει τη χώρα και τον εργαζόμενο κόσμο της από τη σημερινή μνημονιακή κόλαση και την αυριανή παραμονή στα ερείπιά της.
3. Και πριν τις εκλογές, αλλά και αμέσως μετά, με αυτοδύναμη ή όχι κυβέρνηση, ένα θέμα κυριαρχεί, σε ένα θέμα συμπυκνώνονται όλες οι αντιθέσεις και οι τριβές, όλες οι πιθανότητες ρήξης ή ενσωμάτωσης, ομηρίας ή αποδέσμευσης. Το αν είναι δυνατόν να βρεθεί διέξοδος από την κρίση και ανάταξη από τον αργό θάνατο, παραμένοντας στο ευρωπαϊκό πλαίσιο στο οποίο βρίσκεται η χώρα. Δεν είναι τυχαίο ότι το βασικό θέμα που μονοπωλεί την προεκλογική περίοδο είναι η συμμετοχή της χώρας μας στην ΕΕ και κυρίως στο ευρώ. Κόντρα στο πλαίσιο σημαίνει άλλη στρατηγική επιλογή για τη χώρα. Σημαίνει επίσης σαφή ταξική επιλογή: Το ευρωπαϊκό πλαίσιο εγγυάται τις ευνοϊκότερες δυνατές συνθήκες για το κεφάλαιο και τη μεγαλύτερη δυνατή κόλαση για την εργασία. Το βασικό πρόβλημα της χώρας και του εργαζόμενου κόσμου της, αυτή τη στιγμή, είναι η παραμονή στο ασφυκτικό καθεστώς επιτήρησης, επιτροπείας, σκληρής λιτότητας, υψηλής ανεργίας. Δηλαδή η παραμονή στο πρόγραμμα της τρόικας ή της ΕΕ. Το πρόγραμμα αυτό θα ισχύει, όσο η χώρα παραμένει δέσμια της στρατηγικής επιλογής της άρχουσας τάξης να «ανήκουμε στη Δύση». Ψηφοδέλτιο ρήξης με τη συγκεκριμένη στρατηγική επιλογή, αποτελεί η πολιτική συνεργασία ΑΝΤΑΡΣΥΑ – Μετωπική Αριστερή Συμπόρευση.
4. Η ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ συμμετέχει στην πολιτική συνεργασία ΑΝΤΑΡΣΥΑ – ΜΑΡΣ γιατί υποστηρίζει την ιδέα της ευρύτερης δυνατής συμπόρευσης δυνάμεων και αγωνιστών πάνω σε ένα αναγκαίο πρόγραμμα ρήξεων και συγκρούσεων με ό,τι μας βούλιαξε στη χρεοκοπία και στην κοινωνική καταστροφή. Μια τέτοια συμπόρευση μπορεί να είναι πρόπλασμα και μαγιά θετικών εξελίξεων για την επόμενη μέρα, παρόλο που θα έπρεπε να έχει συγκροτηθεί εδώ και τέσσερα χρόνια και να απευθύνεται στο σύνολο της Αριστεράς και στην κοινωνία. Έτσι, αυτό το καθήκον σήμερα εμφανίζεται ως υπόθεση κάποιων δυνάμεων της επαναστατικής, αντικαπιταλιστικής ή κομμουνιστικής Αριστεράς. Δεν εμφανίζεται ως υπόθεση που αφορά την κοινωνία. Η κοινωνία θέλει να ανακουφιστεί από τα μνημόνια και υπερψηφίζει τη μοναδική άμεση εναλλακτική λύση, τον ΣΥΡΙΖΑ. Στην πραγματικότητα όμως, η κοινωνία θα καθοριστεί από το αν υπάρξει μετεκλογικά ισχυρή δύναμη υπέρ της ρήξης με την τρόικα, το ευρώ και την ΕΕ. Και οι αγωνιστές που αντιλαμβάνονται αυτή την αναγκαιότητα σήμερα, δεν μπορούν να σιωπούν ή να επιλέγουν τον εύκολο δρόμο μιας παθητικής συναίνεσης στην εκδοχή του μικρότερου κακού. Γνωρίζοντας τα όρια αλλά και τις δυνατότητες της συγκεκριμένης συνεργασίας, απαιτώντας πολύ περισσότερα βήματα και τομές, οι αγωνιστές και οι δυνάμεις που κατανοούν τι μας περιμένει αύριο, πρέπει να συγκροτηθούν από σήμερα.
5. Στις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου ψηφίζουμε σκεπτόμενοι την 26η Ιανουαρίου και όλες τις επόμενες μέρες. Γιατί δεν αρκεί απλά να φύγει ο Σαμαράς. Μαζί του πρέπει να φύγει και το χρέος και η τρόικα και η επιτήρηση. Μαζί με τις μνημονιακές κυβερνήσεις πρέπει να αποτινάξουμε το μνημονιακό ζυγό. Γιατί το μνημόνιο δεν είναι απλά ένας νόμος. Είναι οι χιλιάδες αλλαγές που έστειλαν την ανεργία και τη φτώχεια στα ύψη, τους μισθούς και τις συντάξεις στα Τάρταρα. Η αποκατάσταση αυτής της τεράστιας καταστροφής δεν είναι καν στις εξαγγελίες του ΣΥΡΙΖΑ, που περιορίζεται σε ένα πρόγραμμα ανακούφισης και «ανάσχεσης» της λιτότητας. Ακόμα κι αυτό το ψαλιδισμένο πρόγραμμα – αν το αντιμετωπίσουμε ως απαρχή «ξηλώματος του μνημονίου» - δεν είναι ρεαλιστικό και εφικτό χωρίς εναλλακτικό σχέδιο σύγκρουσης με την ΕΕ και τους δανειστές μπροστά στους βέβαιους εκβιασμούς τους. Δεν αρκεί να θέλουμε τα ελάχιστα μέτρα ελάφρυνσης της κατάστασής μας. Πρέπει και να μπορούμε να τα επιβάλουμε, να τα εφαρμόσουμε και να τα υπερασπίσουμε. Και αυτό δεν γίνεται με ευχές συναινέσεων και εξορκισμούς μονομερών ενεργειών.
6. Η ψήφος στην πολιτική συνεργασία ΑΝΤΑΡΣΥΑ – ΜΑΡΣ σημαίνει υποστήριξη της αναγκαίας τομής, της αναγκαίας ρήξης με τις αγορές, τους δανειστές και την ΕΕ. Σημαίνει ενίσχυση του ανυποχώρητου και ασυμβίβαστου ΟΧΙ στις ξένες και ντόπιες δυνάμεις που έφεραν τη χώρα στην καταστροφή και τους εργαζόμενους στο Μεσαίωνα. Σημαίνει επιβράβευση ενός μικρού αλλά υπαρκτού βήματος μετωπικής συνεργασίας στην Αριστερά. Σημαίνει ακόμα πως μέσα στη σκληρή αντιπαράθεση Δεξιάς-Αριστεράς, ενισχύεται εκείνος ο αριστερός χώρος, που δε χαϊδεύει αυτιά και βρίσκεται προγραμματικά και κινηματικά σε θέσεις μάχης. Η συγκεκριμένη πολιτική συνεργασία δείχνει ότι υπάρχουν σήμερα δυνάμεις που χωρίς να συμφωνούν σε όλα, ενώνονται σε μια άμεση ανάγκη υποστήριξης ενός προγράμματος ρήξης με την τρόικα, παύσης πληρωμών του χρέους και αποδέσμευσης από το ασφυκτικό πλαίσιο της Ευρωζώνης και της ΕΕ. Αυτό είναι το μόνο πρόγραμμα που μπορεί να βγάλει τη χώρα και τον εργαζόμενο κόσμο της από τη σημερινή μνημονιακή κόλαση και την αυριανή παραμονή στα ερείπιά της.
Ανακοίνωση της ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ
1. Η ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ στηρίζει και συμμετέχει στην πολιτική συνεργασία της ΑΝΤΑΡΣΥΑ με τη Μετωπική Αριστερή Συμπόρευση.
1. Η ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ στηρίζει και συμμετέχει στην πολιτική συνεργασία της ΑΝΤΑΡΣΥΑ με τη Μετωπική Αριστερή Συμπόρευση.
Η συγκεκριμένη πρωτοβουλία –παρόλες τις δυσκολίες και τους
περιορισμούς της- εντάσσεται στην προσπάθεια να συγκροτηθεί η αναγκαία
απάντηση στη νέα κατάσταση που θα φέρουν οι εκλογές. Πέντε χρόνια μετά
την είσοδο της Ελλάδας στο μνημόνιο φαίνεται ότι κλείνει ένας πρώτος
κύκλος ακραιφνών μνημονιακών κυβερνήσεων, και ότι μπαίνουμε σε μια
περίοδο καταρχήν αντιμνημονιακών κυβερνήσεων –με αριστερό μάλιστα
πρόσημο- που έχουν υποσχεθεί φιλολαϊκές πολιτικές χωρίς όμως ρήξεις με
τα αντιλαϊκά κέντρα. Σε αυτή την περίοδο αναγκαστικά θα έρθουν στην
επιφάνεια όλες οι αντιφάσεις του ρηχού αντιπολιτευτικού αντιμνημονιακού
λόγου. Ακόμη και αυτή η κουτσουρεμένη αντιμνημονιακή προεκλογική
ρητορεία θα αναμετρηθεί με το διεθνές και ευρωπαϊκό πλαίσιο στο οποίο
είναι ενταγμένη η χώρα, χωρίς όμως να το αμφισβητεί και πολύ περισσότερο
χωρίς να προετοιμάζεται για σύγκρουση ή αποδέσμευση από αυτό. Πρακτικά
οδηγούμαστε σε ενσωμάτωση και υποχώρηση μπροστά στις απαιτήσεις της
αγοράς, των δανειστών και των εταίρων. Μπροστά σ’ αυτές τις συνθήκες
είναι απαραίτητη η συγκρότηση και η ενδυνάμωση μιας αριστεράς που
προετοιμάζει και προετοιμάζεται για σύγκρουση και όχι συμβιβασμό.
2. Η εκλογική συστράτευση ενός μεγάλου τμήματος της Αριστεράς και των
αριστερών με τον ΣΥΡΙΖΑ στη λογική του «να φύγουν επιτέλους, να γίνει
κάτι άλλο έστω και ελάχιστο» είναι κατανοητή, όπως κατανοητή είναι και η
καχυποψία απέναντι στην εκτός ΣΥΡΙΖΑ Αριστερά. Είναι δίκαιο το ρεύμα
τιμωρίας των Σαμαρά – Βενιζέλου, και ταυτόχρονα είναι υπαρκτό το κλίμα
καχυποψίας απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί ο λαός μπορεί και θέλει αλλά ο
ΣΥΡΙΖΑ του δημιουργεί διαρκώς ερωτηματικά. Είναι κοινά αποδεκτό ότι
παρόλο το εκλογικό ρεύμα του ΣΥΡΙΖΑ υπάρχουν χιλιάδες αριστεροί και
προοδευτικοί εργαζόμενοι και νεολαίοι που αναζητούν πολιτική έκφραση στα
αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ σε μια πολιτική που δεν θα σεβαστεί ούτε τα διεθνή
πλαίσια ούτε τα όρια που θέτει το σύστημα. Υπάρχουν χιλιάδες εργαζόμενοι
του μυαλού και του χεριού που αναζητούν μια διαφορετική Ελλάδα ένα
διαφορετικό κράτος, διαφορετικές διεθνείς σχέσεις, παιδεία και υγεία,
πού διαρκώς συνειδητοποιούν πως η ΕΕ και το ευρώ είναι το πρόβλημα και
εκεί βρίσκεται η λύση. Γιατί η σύγκρουση με αυτά αποτελεί τον πρωταρχικό
όρο για να οικοδομηθεί μια Ελλάδα χωρίς ανεργία, χωρίς το ξερίζωμα των
νέων , μια Ελλάδα με αξιοπρεπείς δημιουργικούς και περήφανους
εργαζόμενους. Για αυτό και η οπτική μας οφείλει να αφορά μια ολόκληρη
περίοδο, να βλέπει την επόμενη μέρα, να απαιτεί την προετοιμασία για τις
πολύ δύσκολες στιγμές που θα έρθουν, ώστε να μην υποδυόμαστε τους
Πόντιους Πιλάτους ούτε να αποφεύγουμε τις ευθύνες. Η επιλογή της
ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ δεν αφορά απλά την τωρινή συγκυρία. Απορρέει από μια πολιτική
με συνοχή και σχέδιο που πασχίζει να συγκροτήσει την αναγκαία μετωπική
δύναμη, ώστε η επόμενη μέρα να μη βρει το λαϊκό κίνημα σε κατάρρευση,
την Αριστερά σε ανυποληψία, την κοινωνία σε αποδόμηση. Σε αυτή την
«επόμενη μέρα» είναι αναγκαία όσο ποτέ μια μετωπική και αντισυστημική
αριστερά, και σε αυτό το καθήκον στρατεύεται η Παρέμβαση.
3. Και πριν τις εκλογές, αλλά και αμέσως μετά, με αυτοδύναμη ή όχι κυβέρνηση, ένα θέμα κυριαρχεί, σε ένα θέμα συμπυκνώνονται όλες οι αντιθέσεις και οι τριβές, όλες οι πιθανότητες ρήξης ή ενσωμάτωσης, ομηρίας ή αποδέσμευσης. Το αν είναι δυνατόν να βρεθεί διέξοδος από την κρίση και ανάταξη από τον αργό θάνατο, παραμένοντας στο ευρωπαϊκό πλαίσιο στο οποίο βρίσκεται η χώρα. Δεν είναι τυχαίο ότι το βασικό θέμα που μονοπωλεί την προεκλογική περίοδο είναι η συμμετοχή της χώρας μας στην ΕΕ και κυρίως στο ευρώ. Κόντρα στο πλαίσιο σημαίνει άλλη στρατηγική επιλογή για τη χώρα. Σημαίνει επίσης σαφή ταξική επιλογή: Το ευρωπαϊκό πλαίσιο εγγυάται τις ευνοϊκότερες δυνατές συνθήκες για το κεφάλαιο και τη μεγαλύτερη δυνατή κόλαση για την εργασία. Το βασικό πρόβλημα της χώρας και του εργαζόμενου κόσμου της, αυτή τη στιγμή, είναι η παραμονή στο ασφυκτικό καθεστώς επιτήρησης, επιτροπείας, σκληρής λιτότητας, υψηλής ανεργίας. Δηλαδή η παραμονή στο πρόγραμμα της τρόικας ή της ΕΕ. Το πρόγραμμα αυτό θα ισχύει, όσο η χώρα παραμένει δέσμια της στρατηγικής επιλογής της άρχουσας τάξης να «ανήκουμε στη Δύση». Ψηφοδέλτιο ρήξης με τη συγκεκριμένη στρατηγική επιλογή, αποτελεί η πολιτική συνεργασία ΑΝΤΑΡΣΥΑ – Μετωπική Αριστερή Συμπόρευση.
4. Η ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ συμμετέχει στην πολιτική συνεργασία ΑΝΤΑΡΣΥΑ – ΜΑΡΣ γιατί υποστηρίζει την ιδέα της ευρύτερης δυνατής συμπόρευσης δυνάμεων και αγωνιστών πάνω σε ένα αναγκαίο πρόγραμμα ρήξεων και συγκρούσεων με ό,τι μας βούλιαξε στη χρεοκοπία και στην κοινωνική καταστροφή. Μια τέτοια συμπόρευση μπορεί να είναι πρόπλασμα και μαγιά θετικών εξελίξεων για την επόμενη μέρα, παρόλο που θα έπρεπε να έχει συγκροτηθεί εδώ και τέσσερα χρόνια και να απευθύνεται στο σύνολο της Αριστεράς και στην κοινωνία. Έτσι, αυτό το καθήκον σήμερα εμφανίζεται ως υπόθεση κάποιων δυνάμεων της επαναστατικής, αντικαπιταλιστικής ή κομμουνιστικής Αριστεράς. Δεν εμφανίζεται ως υπόθεση που αφορά την κοινωνία. Η κοινωνία θέλει να ανακουφιστεί από τα μνημόνια και υπερψηφίζει τη μοναδική άμεση εναλλακτική λύση, τον ΣΥΡΙΖΑ. Στην πραγματικότητα όμως, η κοινωνία θα καθοριστεί από το αν υπάρξει μετεκλογικά ισχυρή δύναμη υπέρ της ρήξης με την τρόικα, το ευρώ και την ΕΕ. Και οι αγωνιστές που αντιλαμβάνονται αυτή την αναγκαιότητα σήμερα, δεν μπορούν να σιωπούν ή να επιλέγουν τον εύκολο δρόμο μιας παθητικής συναίνεσης στην εκδοχή του μικρότερου κακού. Γνωρίζοντας τα όρια αλλά και τις δυνατότητες της συγκεκριμένης συνεργασίας, απαιτώντας πολύ περισσότερα βήματα και τομές, οι αγωνιστές και οι δυνάμεις που κατανοούν τι μας περιμένει αύριο, πρέπει να συγκροτηθούν από σήμερα.
5. Στις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου ψηφίζουμε σκεπτόμενοι την 26η Ιανουαρίου και όλες τις επόμενες μέρες. Γιατί δεν αρκεί απλά να φύγει ο Σαμαράς. Μαζί του πρέπει να φύγει και το χρέος και η τρόικα και η επιτήρηση. Μαζί με τις μνημονιακές κυβερνήσεις πρέπει να αποτινάξουμε το μνημονιακό ζυγό. Γιατί το μνημόνιο δεν είναι απλά ένας νόμος. Είναι οι χιλιάδες αλλαγές που έστειλαν την ανεργία και τη φτώχεια στα ύψη, τους μισθούς και τις συντάξεις στα Τάρταρα. Η αποκατάσταση αυτής της τεράστιας καταστροφής δεν είναι καν στις εξαγγελίες του ΣΥΡΙΖΑ, που περιορίζεται σε ένα πρόγραμμα ανακούφισης και «ανάσχεσης» της λιτότητας. Ακόμα κι αυτό το ψαλιδισμένο πρόγραμμα – αν το αντιμετωπίσουμε ως απαρχή «ξηλώματος του μνημονίου» - δεν είναι ρεαλιστικό και εφικτό χωρίς εναλλακτικό σχέδιο σύγκρουσης με την ΕΕ και τους δανειστές μπροστά στους βέβαιους εκβιασμούς τους. Δεν αρκεί να θέλουμε τα ελάχιστα μέτρα ελάφρυνσης της κατάστασής μας. Πρέπει και να μπορούμε να τα επιβάλουμε, να τα εφαρμόσουμε και να τα υπερασπίσουμε. Και αυτό δεν γίνεται με ευχές συναινέσεων και εξορκισμούς μονομερών ενεργειών.
6. Η ψήφος στην πολιτική συνεργασία ΑΝΤΑΡΣΥΑ – ΜΑΡΣ σημαίνει υποστήριξη της αναγκαίας τομής, της αναγκαίας ρήξης με τις αγορές, τους δανειστές και την ΕΕ. Σημαίνει ενίσχυση του ανυποχώρητου και ασυμβίβαστου ΟΧΙ στις ξένες και ντόπιες δυνάμεις που έφεραν τη χώρα στην καταστροφή και τους εργαζόμενους στο Μεσαίωνα. Σημαίνει επιβράβευση ενός μικρού αλλά υπαρκτού βήματος μετωπικής συνεργασίας στην Αριστερά. Σημαίνει ακόμα πως μέσα στη σκληρή αντιπαράθεση Δεξιάς-Αριστεράς, ενισχύεται εκείνος ο αριστερός χώρος, που δε χαϊδεύει αυτιά και βρίσκεται προγραμματικά και κινηματικά σε θέσεις μάχης. Η συγκεκριμένη πολιτική συνεργασία δείχνει ότι υπάρχουν σήμερα δυνάμεις που χωρίς να συμφωνούν σε όλα, ενώνονται σε μια άμεση ανάγκη υποστήριξης ενός προγράμματος ρήξης με την τρόικα, παύσης πληρωμών του χρέους και αποδέσμευσης από το ασφυκτικό πλαίσιο της Ευρωζώνης και της ΕΕ. Αυτό είναι το μόνο πρόγραμμα που μπορεί να βγάλει τη χώρα και τον εργαζόμενο κόσμο της από τη σημερινή μνημονιακή κόλαση και την αυριανή παραμονή στα ερείπιά της.
3. Και πριν τις εκλογές, αλλά και αμέσως μετά, με αυτοδύναμη ή όχι κυβέρνηση, ένα θέμα κυριαρχεί, σε ένα θέμα συμπυκνώνονται όλες οι αντιθέσεις και οι τριβές, όλες οι πιθανότητες ρήξης ή ενσωμάτωσης, ομηρίας ή αποδέσμευσης. Το αν είναι δυνατόν να βρεθεί διέξοδος από την κρίση και ανάταξη από τον αργό θάνατο, παραμένοντας στο ευρωπαϊκό πλαίσιο στο οποίο βρίσκεται η χώρα. Δεν είναι τυχαίο ότι το βασικό θέμα που μονοπωλεί την προεκλογική περίοδο είναι η συμμετοχή της χώρας μας στην ΕΕ και κυρίως στο ευρώ. Κόντρα στο πλαίσιο σημαίνει άλλη στρατηγική επιλογή για τη χώρα. Σημαίνει επίσης σαφή ταξική επιλογή: Το ευρωπαϊκό πλαίσιο εγγυάται τις ευνοϊκότερες δυνατές συνθήκες για το κεφάλαιο και τη μεγαλύτερη δυνατή κόλαση για την εργασία. Το βασικό πρόβλημα της χώρας και του εργαζόμενου κόσμου της, αυτή τη στιγμή, είναι η παραμονή στο ασφυκτικό καθεστώς επιτήρησης, επιτροπείας, σκληρής λιτότητας, υψηλής ανεργίας. Δηλαδή η παραμονή στο πρόγραμμα της τρόικας ή της ΕΕ. Το πρόγραμμα αυτό θα ισχύει, όσο η χώρα παραμένει δέσμια της στρατηγικής επιλογής της άρχουσας τάξης να «ανήκουμε στη Δύση». Ψηφοδέλτιο ρήξης με τη συγκεκριμένη στρατηγική επιλογή, αποτελεί η πολιτική συνεργασία ΑΝΤΑΡΣΥΑ – Μετωπική Αριστερή Συμπόρευση.
4. Η ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ συμμετέχει στην πολιτική συνεργασία ΑΝΤΑΡΣΥΑ – ΜΑΡΣ γιατί υποστηρίζει την ιδέα της ευρύτερης δυνατής συμπόρευσης δυνάμεων και αγωνιστών πάνω σε ένα αναγκαίο πρόγραμμα ρήξεων και συγκρούσεων με ό,τι μας βούλιαξε στη χρεοκοπία και στην κοινωνική καταστροφή. Μια τέτοια συμπόρευση μπορεί να είναι πρόπλασμα και μαγιά θετικών εξελίξεων για την επόμενη μέρα, παρόλο που θα έπρεπε να έχει συγκροτηθεί εδώ και τέσσερα χρόνια και να απευθύνεται στο σύνολο της Αριστεράς και στην κοινωνία. Έτσι, αυτό το καθήκον σήμερα εμφανίζεται ως υπόθεση κάποιων δυνάμεων της επαναστατικής, αντικαπιταλιστικής ή κομμουνιστικής Αριστεράς. Δεν εμφανίζεται ως υπόθεση που αφορά την κοινωνία. Η κοινωνία θέλει να ανακουφιστεί από τα μνημόνια και υπερψηφίζει τη μοναδική άμεση εναλλακτική λύση, τον ΣΥΡΙΖΑ. Στην πραγματικότητα όμως, η κοινωνία θα καθοριστεί από το αν υπάρξει μετεκλογικά ισχυρή δύναμη υπέρ της ρήξης με την τρόικα, το ευρώ και την ΕΕ. Και οι αγωνιστές που αντιλαμβάνονται αυτή την αναγκαιότητα σήμερα, δεν μπορούν να σιωπούν ή να επιλέγουν τον εύκολο δρόμο μιας παθητικής συναίνεσης στην εκδοχή του μικρότερου κακού. Γνωρίζοντας τα όρια αλλά και τις δυνατότητες της συγκεκριμένης συνεργασίας, απαιτώντας πολύ περισσότερα βήματα και τομές, οι αγωνιστές και οι δυνάμεις που κατανοούν τι μας περιμένει αύριο, πρέπει να συγκροτηθούν από σήμερα.
5. Στις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου ψηφίζουμε σκεπτόμενοι την 26η Ιανουαρίου και όλες τις επόμενες μέρες. Γιατί δεν αρκεί απλά να φύγει ο Σαμαράς. Μαζί του πρέπει να φύγει και το χρέος και η τρόικα και η επιτήρηση. Μαζί με τις μνημονιακές κυβερνήσεις πρέπει να αποτινάξουμε το μνημονιακό ζυγό. Γιατί το μνημόνιο δεν είναι απλά ένας νόμος. Είναι οι χιλιάδες αλλαγές που έστειλαν την ανεργία και τη φτώχεια στα ύψη, τους μισθούς και τις συντάξεις στα Τάρταρα. Η αποκατάσταση αυτής της τεράστιας καταστροφής δεν είναι καν στις εξαγγελίες του ΣΥΡΙΖΑ, που περιορίζεται σε ένα πρόγραμμα ανακούφισης και «ανάσχεσης» της λιτότητας. Ακόμα κι αυτό το ψαλιδισμένο πρόγραμμα – αν το αντιμετωπίσουμε ως απαρχή «ξηλώματος του μνημονίου» - δεν είναι ρεαλιστικό και εφικτό χωρίς εναλλακτικό σχέδιο σύγκρουσης με την ΕΕ και τους δανειστές μπροστά στους βέβαιους εκβιασμούς τους. Δεν αρκεί να θέλουμε τα ελάχιστα μέτρα ελάφρυνσης της κατάστασής μας. Πρέπει και να μπορούμε να τα επιβάλουμε, να τα εφαρμόσουμε και να τα υπερασπίσουμε. Και αυτό δεν γίνεται με ευχές συναινέσεων και εξορκισμούς μονομερών ενεργειών.
6. Η ψήφος στην πολιτική συνεργασία ΑΝΤΑΡΣΥΑ – ΜΑΡΣ σημαίνει υποστήριξη της αναγκαίας τομής, της αναγκαίας ρήξης με τις αγορές, τους δανειστές και την ΕΕ. Σημαίνει ενίσχυση του ανυποχώρητου και ασυμβίβαστου ΟΧΙ στις ξένες και ντόπιες δυνάμεις που έφεραν τη χώρα στην καταστροφή και τους εργαζόμενους στο Μεσαίωνα. Σημαίνει επιβράβευση ενός μικρού αλλά υπαρκτού βήματος μετωπικής συνεργασίας στην Αριστερά. Σημαίνει ακόμα πως μέσα στη σκληρή αντιπαράθεση Δεξιάς-Αριστεράς, ενισχύεται εκείνος ο αριστερός χώρος, που δε χαϊδεύει αυτιά και βρίσκεται προγραμματικά και κινηματικά σε θέσεις μάχης. Η συγκεκριμένη πολιτική συνεργασία δείχνει ότι υπάρχουν σήμερα δυνάμεις που χωρίς να συμφωνούν σε όλα, ενώνονται σε μια άμεση ανάγκη υποστήριξης ενός προγράμματος ρήξης με την τρόικα, παύσης πληρωμών του χρέους και αποδέσμευσης από το ασφυκτικό πλαίσιο της Ευρωζώνης και της ΕΕ. Αυτό είναι το μόνο πρόγραμμα που μπορεί να βγάλει τη χώρα και τον εργαζόμενο κόσμο της από τη σημερινή μνημονιακή κόλαση και την αυριανή παραμονή στα ερείπιά της.
