Η αγωνία των ανθρώπων που
περίμεναν τους δικούς τους να επιστρέψουν μετά την περιπέτεια του
«Norman Atlantic» και ο πόνος όσων έχασαν αγαπημένα τους πρόσωπα δεν
αποζημιώνονται όσο υψηλό κι αν είναι το τίμημα που πρέπει να καταβληθεί
|
ΑΠΕ-ΜΠΕ/ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΔΗΜΟΣ
Οπως εξηγούν στην «Εφ.Συν.» δύο δικηγόροι, μέλη του Δ.Σ. του Δικηγορικού Συλλόγου Πειραιά, οι Γιάννης Βρέλλος και Γιάννης Καρδαράς, οι ζημιωθέντες έχουν τη δυνατότητα να ασκήσουν αγωγή κατά της πλοιοκτήτριας εταιρείας «VISEMAR di Navigazione SRI», στην οποία ανήκε το μοιραίο «Norman Atlantic», καθώς -σύμφωνα με τον νόμο- αυτή φέρει την ευθύνη απέναντί τους. Οταν ξεκινήσουν οι αγωγές, τα εξώδικα κ.λπ. εμφανίζεται ο δικηγόρος του αλληλοασφαλιστικού οργανισμού πλοιοκτητών (ασφαλιστικός συνεταιρισμός που δημιουργούν οι πλοιοκτήτες) και, αφού έρχεται αρχικά σε επαφή με τον πλοιοκτήτη, στη συνέχεια κάνει προτάσεις συμβιβασμού στους ενάγοντες, τις οποίες -όπως έχει δείξει η διεθνής εμπειρία- άλλοι τις αποδέχονται και άλλοι όχι.
Περί συμβιβασμού
Κάτι τέτοιο μπορεί να γίνει -όπως τονίζουν οι δύο δικηγόροι- μόνο αν αποδειχθεί ότι επρόκειτο για ατύχημα. Εάν όμως αποδειχθεί ότι υπήρχε υπαιτιότητα του πλοιοκτήτη (το πλοίο δεν ήταν αξιόπλοο ή είχε ελλείψεις, από τις οποίες προήλθε η φωτιά) ο λεγόμενος «περιορισμός» δεν ισχύει, ο δικηγόρος δεν μπορεί να συζητήσει για κανέναν συμβιβασμό και να προβεί σε καμιά πρόταση στους ενάγοντες και η δικαστική πορεία συνεχίζεται.
Οι υποθέσεις αυτές καθυστερούν αρκετά να ολοκληρωθούν, και μάλιστα η αργοπορία είναι ακόμα μεγαλύτερη στην Ιταλία απ' ό,τι στην Ελλάδα. Οπως λένε χαρακτηριστικά οι δυο δικηγόροι, όταν μια υπόθεση δικάζεται στην Ιταλία αντί για μια άλλη ευρωπαϊκή χώρα, χαρακτηρίζεται ως «ιταλική τορπίλη» λόγω της μεγάλης καθυστέρησης που θα επακολουθήσει. Στην Ελλάδα διαρκούν περίπου 3 χρόνια και στην Ιταλία 4-5 χρόνια.
Τις πταίει;
Διευκρινίζουν –σε επίπεδο ευθυνών– τι ακριβώς σημαίνει ότι η ΑΝΕΚ ήταν ναυλώτρια. Η ελληνική εταιρεία είχε νοικιάσει το πλοίο από την ιταλική εταιρεία με πλοίαρχο και προσωπικό, η ίδια είχε μόνο την εμπορική εκμετάλλευση, ενώ ο Ιταλός πλοιοκτήτης είχε τη ναυτική διεύθυνση, οπότε δηλαδή και την υποχρέωση να έχει το πλοίο κατάλληλα εξοπλισμένο και εφοδιασμένο για τον ασφαλή πλου του.
Την υποχρέωση αυτή θα την είχε η ΑΝΕΚ, εάν είχε νοικιάσει το πλοίο «γυμνό» χωρίς πλοίαρχο και προσωπικό. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι και η ΑΝΕΚ δεν φέρει ευθύνες «εν μέρει και υπό προϋποθέσεις», όπως τονίζουν οι κ.κ. Βρέλλος και Καρδαράς. Και βεβαίως οι δικαιούχοι αποζημιώσεων έχουν τη δυνατότητα να κάνουν αγωγές και κατά της ΑΝΕΚ, εάν και εφόσον αποδειχθεί ευθύνη αυτής στα πλαίσια της σύμβασης μεταφοράς που συνήψαν μέσω της έκδοσης των εισιτηρίων.
Να σημειωθεί ότι οι Ελληνες διασωθέντες και συγγενείς των αγνοουμένων και των νεκρών έχουν τη δυνατότητα να καταθέσουν τις αγωγές τους στην Ελλάδα, επειδή το πλοίο ξεκίνησε από ελληνικό λιμάνι και τα εισιτήρια ήταν ελληνικής εταιρείας. Οι αγωγές μπορούν να κατατεθούν μέχρι το τέλος του 2016.
