αναδημοσίευση
Η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας που δικαιώνει απόλυτα τους στρατιωτικούς που προσέφυγαν σ΄ αυτό για τις άδικες περικοπές, έχει προκαλέσει περισσότερη καχυποψία και ανησυχία στους στρατιωτικούς. Διαβάζοντας μηνύματα στο Onalert και γενικότερα στο διαδίκτυο, παρατηρεί κάποιος ότι οι εννέα στους δέκα θεωρούν βέβαιο ότι κάτι άλλο θα “σκαρφιστεί” η κυβέρνηση για να “ισοφαρίσει” την απόφαση του ΣτΕ.Πολλά και διάφορα τα σενάρια ,για αλλαγές νόμων περί ιεραρχίας και προαγωγών, κατάργηση των μισθολογικών προαγωγών και πολλά άλλα. Και το χειρότερο είναι ότι διαπιστώνουμε ότι πολλοί είναι οι στρατιωτικοί που δείχνουν να αποδέχονται ως αναπόφευκτες τέτοιες “ρυθμίσεις”.
Νομίζουμε ότι ορισμένα πράγματα πρέπει να ξεκαθαριστούν και να γίνουν συνείδηση σ΄ όλους τους στρατιωτικούς:
• Η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας δεν είναι…παροχή της κυβέρνησης. Είναι δικαστική απόφαση που η κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη να εφαρμόσει.
• Στο Συμβούλιο της Επικρατείας δεν προσέφυγε η κυβέρνηση αλλά οι στρατιωτικοί. Αυτοί ξεκίνησαν τη μάχη, αυτή την κέρδισαν και είχαν απέναντι την κυβέρνηση η οποία έχασε και πρέπει με βάση το νόμο να πληρώσει.
• Οποιαδήποτε “ρύθμιση” ή περικοπή δεν μπορεί και δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να συνδυάζεται με την απόφαση του ΣτΕ. Θα πρόκειται για νέα περικοπή την οποία ο καθένας θα δικαιούται να χαρακτηρίσει “εκδικητική”
• Η μετάθεση της εκτέλεσης της απόφασης του ΣτΕ είναι η άποψη της ΜΕΙΟΨΗΦΙΑΣ των μελών του, άρα δεν έχει καμία σημασία. Σημασία έχει το σκεπτικό της απόφασης το οποίο είναι πολύ απλό: “Επιστροφή των μισθών στο καλοκαίρι του 2012 και αναδρομική καταβολή των χρηματων που έχασαν οι στρατιωτικοί”.
Δεν θα είναι εύκολα τα πράγματα . Η κυβέρνηση θα εξαντλήσει όλα τα περιθώρια για να αποφύγει να συμμορφωθεί . Ή τουλάχιστον να μην δώσει άμεσα αυτά που πρέπει στους στρατιωτικούς. Όχι επειδή δεν έχει τα χρήματα. “Λεφτά υπάρχουν” απ΄ ότι φαίνεται. Αυτό που της έχει κοστίσει είναι ότι η νίκη των στρατιωτικών στο ΣτΕ αποτελεί ηχηρό μήνυμα για πολλές άλλες κοινωνικές ομάδες που μέχρι τώρα δεν είχαν τολμήσει να προσφύγουν σε ένδικα μέσα εναντίον των περικοπών. Είναι ίσως η πρώτη φορά που στρατιωτικοί μπορεί να χαρακτηριστούν ακόμη και πρωτοπόροι σε τέτοιου είδους διεκδικήσεις. Αυτό είναι που προβληματίζει την κυβέρνηση. Ότι οι “αμίλητοι,ακούνητοι και ίσως αδιάφοροι” στρατιωτικοί , κινητοποιήθηκαν. Και το χειρότερο ότι κέρδισαν…
