ΚΟΙΝΟΣ ΓΙΟΡΤΑΣΜΟΣ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑΣ ΑΠΟ ΕΡΓΑΤΙΚΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ ΣΤΟΝ ΠΕΙΡΑΙΑ!

ΠΕΝΕΝ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Με πρωτοβουλία 20 εργατικών σωματείων και με την συμμετοχή εκατοντάδων εργαζομένων πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση και κατάθεση στεφανιών στο Πασαλιμάνι την Πρωτομαγιά του 2014.

Στην συγκέντρωση επίσης παρέστησαν οι επικεφαλείς και υποψήφιοι Δήμαρχοι  των δημοτικών κινήσεων για τον Δήμο Πειραιά «ΑΝΤΑΡΣΥΑ στο Λιμάνι», «Το Λιμάνι Της Αγωνίας», «Ο Πειραιάς Νικητής», και «Ο Πειραιάς όλοι μαζί». 

Από τα πολιτικά κόμματα, το μοναδικό κόμμα που συμμετείχε ήταν η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, τα άλλα πολιτικά κόμματα (πλην ΚΚΕ που συμμετείχε στην συγκέντρωση του ΠΑΜΕ) και οι περιφερειακές κινήσεις του Πειραιά επέλεξαν να γιορτάσουν την Πρωτομαγιά στην Αθήνα κάτω από τα πανώ ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ – ΕΚΑ!!!! Σημειώνεται ότι ο εκπρόσωπος του εφοπλιστικού και επιχειρηματικού λόμπυ αποδοκιμάστηκε από την πλειονότητα των εργαζομένων.

Κεντρικός ομιλητής της Πρωτομαγιάτικης συγκέντρωσης ήταν ο Πρόεδρος της ΠΕΝΕΝ Αντώνης Νταλακογεώργος.

 Παρακάτω παραθέτουμε το πλήρες κείμενο της ομιλίας του.

Συνάδελφοι, Συναδέλφισσες

Τιμούμε σήμερα την εργατική Πρωτομαγιά και θα ήθελα να ξεκινήσω την ομιλία μου κάνοντας μια ιστορική αναφορά για τον χώρο που κάνουμε την συγκέντρωσή μας και τον συμβολισμό που έχει ο χώρος αυτός για τους εργαζομένους του Πειραιά και το συνδικαλιστικό κίνημα.

Βρισκόμαστε στον Ιούνιο του 1923, όταν ο εργατικός κόσμος του Πειραιά και όχι μόνο, βρίσκεται σε μεγάλη αναταραχή.

Η Μικρασιατική καταστροφή του '22 ήταν πολύ πρόσφατη. Εκατοντάδες χιλιάδες εξαθλιωμένων ανθρώπων, περιφέρονταν στους δρόμους των πόλεων ψάχνοντας απεγνωσμένα για μια εργασία. Οποιαδήποτε εργασία κι αν ήταν αυτή, αρκεί να τους εξασφάλιζε τα απαραίτητα για να ζήσουν.

Ο Ανδρέας Χατζηκυριάκος τότε Υπουργός Εθνικής Οικονομίας, που τυγχάνει να είναι και μεγαλοβιομήχανος (συνιδρυτής της Τσιμεντοβιομηχανίας "ΤΙΤΑΝ" καθώς και ιδιοκτήτης της "ΗΡΑΚΛΗΣ") προβαίνει στις εφημερίδες σε αναλύσεις που είναι γνωστές, στην σημερινή εποχή που ζούμε...."Πρέπει να γίνουμε πιο ανταγωνιστικοί, πιο φθηνά προϊόντα, αν δεν γίνει αυτό τα εργοστάσια μπορεί και να φύγουν..." και έτσι τα ημερομίσθια πέφτουν δραματικά με μια άμεση αρχική μείωση της τάξης του 35%.

 Ένας νόμος του 1920 "περί καταγγελίας της σύμβασης εργασίας" αρχίζει να λειτουργεί πυρετωδώς, στέλνοντας τους εργαζόμενους σπίτι τους αν αυτοί δεν δεχθούν τις μειώσεις μισθών. Ο νόμος αυτός είναι απλούστατος. Απόλυσις εργατών άνευ προειδοποίησης.

Η λαϊκή αντίδραση παγωμένη αρχικά από το σοκ, αρχίζει να διαφαίνεται. Η σπίθα δεν αργεί να ανάψει, με την βοήθεια βεβαίως και της ΓΣΕΕ αλλά κυρίως του Εργατικού Κέντρου Πειραιά, που από την πρώτη στιγμή είναι αυτό που προτείνει "Πανελλήνιες απεργίες". Η αντίδραση ξεκινά με αιτήματα για παράλληλη μείωση τιμών προϊόντων όπως του ψωμιού, μείωση ανάλογη με τις περικοπές μισθών (που φυσικά όπως και σήμερα δεν γίνονται).  Πρώτοι οι εργαζόμενοι στους αλευρόμυλους ζητούν την επιστροφή των "κομμένων" μισθών τους. Οι θερμαστές ξηράς απεργούν και στέλνουν τελεσίγραφα. Θερμαστής ξηράς σημαίνει κίνηση σε κάθε εργοστάσιο, βιοτεχνία ή βιομηχανία που παράγει με την βοήθεια ατμομηχανής.  Και όταν ο θερμαστής σταματά να εργάζεται, παραλύουν τα πάντα στον βιομηχανικό τότε Πειραιά.

Περίπολοι του Πολεμικού Ναυτικού, συγκροτούν αποσπάσματα και ψάχνουν για τους απεργούς θερμαστές. Όπου τους βρίσκουν, τους συλλαμβάνουν και τους εξαναγκάζουν σε υποχρεωτική εργασία (σημερινή επιστράτευση εργαζομένων). Ακολουθούν οι ναυτεργάτες με γενική απεργία που παραλύει όλο τον κεντρικό λιμένα Πειραιώς. Η μια μετά την άλλη τάξη εργαζομένων ακολουθούν (η μέθοδος του κοινωνικού αυτοματισμού δεν έχει εφευρεθεί ακόμα, που η μια τάξη εργαζομένων στρέφεται κατά της άλλης).

Απεργία από τους σιδηροδρομικούς υπαλλήλους, σταματά η λειτουργία του ηλεκτρικού σιδηροδρόμου, ακολουθούν τα τραμ, λεωφορεία, πληρώματα, εργάτες λιμανιού, εργαζόμενοι σε κάθε είδους εργοστάσιο....

Κράτος και εργοδοσία προσπαθούν να σταματήσουν την αυξανόμενη αντίδραση χρησιμοποιώντας κάθε μέσο όπως την χρήση στρατιωτών ως οδηγούς, άνδρες του Πολεμικού Ναυτικού για την κίνηση των πλοίων, συρμών και κυλινδρόμυλων.

Στις 20 Αυγούστου η κατά τους τύπους νόμιμη Κυβέρνηση, εκδίδει την υπ΄ αριθμ. 20444 "απόφασις της Επαναστάσεως" βάσει της οποία η Κυβέρνησις μπορεί κατά την κρίση της να προβαίνει στην διάλυση επαγγελματικών σωματείων και ενώσεων. Με λίγα λόγια καθιστά τον συνδικαλισμό παράνομο.

Φθάνουμε στις 23 Αυγούστου όταν πραγματοποιείται συγκέντρωση απεργών στο Πασσά-λιμάνι (κατά την ορολογία της εποχής). Η Πλατεία Κανάρη επιλέγεται από κοινού, μετά από σύσκεψη του ΕΚΠ (Εργατικού Κέντρου Πειραιώς) και ΓΣΕΕ.

Ο λόγος απλός. Η Πλατεία Κανάρη στο Πασαλιμάνι, είναι μακριά από κάθε κυβερνητικό κτήριο, Υπουργείο, Κέντρο λήψης αποφάσεων. Ο λαός πρέπει να συγκεντρωθεί να διαδηλώσει να δείξει την δύναμή του, αλλά χωρίς να κινδυνεύσει από "προβοκάτσιες" και από στημένα επεισόδια. Σκοπός η συγκέντρωση στην Πλατεία Κανάρη και εν συνεχεία η πορεία να κινηθεί προς το Δημοτικό Θέατρο και να καταλήξει στο κτήριο του Εργατικού Κέντρου Πειραιά.

Ωστόσο άνευ αιτίας η τότε Κυβέρνηση, αυτή που αυτοπροσδιοριζόταν ως "Επαναστατική Κυβέρνησις" του Πλαστήρα και Γονατά, δίνει εντολή για βίαιη διάλυση της συγκέντρωσης. Ο στρατός επεμβαίνει και το αποτέλεσμα αυτής της επέμβασης 11 νεκροί, 100 τραυματίες και 500 συλληφθέντες. Ο λόγος της επέμβασης ήταν ότι η πορεία άρχιζε να κινείται προς το Δημοτικό Θέατρο που ήταν η έδρα του Φρουραρχείου!!!

Η απεργία δεν ήταν απεργία αλλά στάσις κατά του Κράτους και οι απεργοί δεν ήταν εργαζόμενοι που διαμαρτύρονταν για τους μισθούς τους, αλλά στασιαστές κομμουνιστές!!!

Το Α΄ Σώμα Στρατού εκδίδει ανακοινωθέν που φέρει την υπογραφή του Υποστράτηγου Παπαθανασίου και που ουσιαστικά αδυνατεί να δικαιολογήσει τον λόγο επέμβασης: "Σήμερον περί ώραν 3.30 μ.μ. κομμουνισταί απεργοί, ήρχισαν συγκεντρούμενοι εκ διαφόρων σημείων του Πειραιώς εις Πασσά-Λιμάνι. Διαταχθέντες παρά των αστυνομικών και στρατιωτικών περιπόλων όπως διαλυθώσι ηρνήθησαν προβόντες κατ΄ αρχάς μεν εις αποδοκιμασίας κατά των περιπόλων κατόπιν δε και εις επίθεσιν και αφοπλισμόν μιας εξ αυτών αποτελουμένης εξ 7 ανδρών. Εκ παραλλήλου άλλαι ομάδαι κομμουνιστών απεργών εκκινούντες εκ της πλατείας εβάδισαν προς το Δ. Θέατρον ένθα το Εργατικόν Κέντρον και το Φρουραρχείον Πειραιώς..."

Μετά από αυτό το γεγονός η ΓΣΕΕ αναγκάστηκε να διατάξει την διακοπή κάθε απεργιακής κίνησης και όλο το συνδικαλιστικό κίνημα θα βρεθεί στην φυλακή.

Ο Πρωθυπουργός Γονατάς ανακοινώνει:

"Το βέβαιον είναι ότι οι εργάται άρχισαν να πυροβολούν πρώτοι κατά του ουρανού (!!!). Ο στρατός ήταν τόσο μετριοπαθής εις τους απεργούς που αυτοί επέτυχαν να αφοπλίσουν και μια περίπολο".

Ενώ ο Υπουργός Χατζηκυριάκος προσθέτει "Με λύπη πληροφορήθηκα τα επεισόδια, τα οποία είναι δικαιολογημένα προκείμενου να προστατευθεί η κοινωνία. Εργάτες του Λιμένος είχαν στήσει ενέδρα σε διάφορα σημεία στο Πασσά - Λιμάνι, όπου επέτυχαν να αφοπλίσουν μια στρατιωτική περίπολο".

Ωστόσο η Εφημερίδα "ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ" το πρωί της 23ης Αυγούστου και πολύ πριν εκδηλωθούν τα επεισόδια, εκδίδει μια οδηγία στην πρώτη σελίδα της με τον πιο κάτω τίτλο: «ΣΥΝΙΣΤΩΜΕΝ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΠΕΡΓΟΥΣ ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΟΥΝ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ». Η οδηγία αυτή, είναι προάγγελος των επεισοδίων που θα γίνονταν το μεσημέρι της ίδιας ημέρας αφού προειδοποιεί τους εργάτες. Υπόψη ότι το άρθρο αν και βρίσκεται στην πρώτη σελίδα είναι ανυπόγραφο. Μεταξύ άλλων αναφέρει ότι οι "ηγέτες" του συνδικαλισμού είναι όργανα ξένης δύναμης και κατά συνέπεια αυτοί που τους ακολουθούν θα αντιμετωπίζονται ως "εχθρική δύναμη"…. Η εργατική τάξη του Πειραιά γράφει με το αίμα και την θυσία της μια χρυσή σελίδα για το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα της χώρας μας.

Συνάδελφοι και Συναδέλφισσες,

Συμπληρώνονται φέτος 128 χρόνια από την ηρωική εξέγερση των εργατών του Σικάγου τον Μάη του 1886 με την οποία διεκδικούσαν το 8ωρο και καλύτερες συνθήκες εργασίες. Ήταν ο αγώνας της εργατικής τάξης ενάντια στην τάξη των εκμεταλλευτών και καταπιεστών, ήταν ένας αγώνας άμεσης αμφισβήτησης της παντοδυναμίας του καπιταλιστικού συστήματος. Η εργατική εξέγερση του Σικάγου πνίγηκε στο αίμα από τις δυνάμεις καταστολής του συστήματος.

Από τον αγώνα των εργατών του Σικάγου καθιερώνεται η 1^η Μάη σαν ημέρα αγώνα, αλληλεγγύης και διεκδίκησης για το εργατικό κίνημα σε όλες τις χώρες του κόσμου.

Στο διάστημα των χρόνων που μεσολάβησε από τον εργατικό ξεσηκωμό του Σικάγου η εργατική τάξη οργανώθηκε στα συνδικάτα, πάλεψε και διεκδίκησε με σκληρούς μαχητικούς αγώνες καλύτερες συνθήκες, κατοχυρώθηκε το 8ωρο, η κοινωνική ασφάλιση, η 5ήμερη εργασία, οι ΣΣΕ, βελτιώθηκαν οι εργασιακές σχέσεις και η ασφάλιση στους χώρους εργασίας και συνολικά οι εργαζόμενοι διεύρυναν τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις τους.

Τίποτα δεν χαρίστηκε, ότι πέτυχε η εργατική τάξη είναι αποτέλεσμα σκληρών ταξικών αγώνων ενάντια στο μεγάλο κεφάλαιο. Στον αγώνα αυτόν η εργατική τάξη έχει υποστεί αμέτρητες θυσίες, διωγμούς αλλά και θυσιάστηκαν χιλιάδες αγωνιστές που έδωσαν την ζωή τους στον αγώνα για μια καλύτερη ζωή και για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.

Την Πρωτομαγιά τιμούμε τους αγωνιστές της πόλης μας που έγραψαν με την θυσία τους ηρωικές σελίδες στην ιστορία της εργατικής τάξης, που υπεράσπισαν τα συμφέροντα της τάξης μας και αντιπάλεψαν την ασυδοσία του μεγάλου κεφαλαίου.

Οι αγώνες των εργαζομένων συνεχίζονται και στις νέες συνθήκες αφού το βάρβαρο εκμεταλλευτικό καπιταλιστικό σύστημα επιδιώκει την επιστροφή στο παρελθόν, να καταργήσει τα δικαιώματα των εργαζομένων, να επαναφέρει τον εργασιακό και κοινωνικό μεσαίωνα.

Αυτό το βλέπουμε να γίνεται με τον πιο έντονο τρόπο στην χώρα μας όπου την τελευταία ιδιαίτερα 5ετία έχει εξαπολυθεί μια άνευ προηγουμένου επίθεση ενάντια στο σύνολο των εργατικών και λαϊκών κατακτήσεων. Το βλέπουμε με την ισοπέδωση των κοινωνικών, εργασιακών, ασφαλιστικών δικαιωμάτων μας τα οποία αμφισβητούνται, ακυρώνονται και καταργούνται.

Ο καπιταλισμός, οι δυνάμεις του κεφαλαίου, οι πολιτικοί τους εκπρόσωποι και οι υποτακτικοί τους στα συνδικάτα δίνουν τα ρέστα τους να στηρίξουν το σάπιο σύστημα. Στις συνθήκες αυτές επιβάλλεται οι εργαζόμενοι να πάρουν τις τύχες στα χέρια τους, χρειάζεται οι άνεργοι, οι συνταξιούχοι, οι αυτοαπασχολούμενοι, η νεολαία να αντισταθούν στις νεοφιλελεύθερες κυβερνητικές πολιτικές, να αντιτάξουν το δικό τους μέτωπο ενάντια στην Ε.Ε και την βάρβαρη αντιλαϊκή πολιτική της τρόικα. Στις σημερινές συνθήκες χρειάζεται να υπάρξει ένα ριζικά αναγεννημένο συνδικαλιστικό κίνημα μακριά από την κηδεμονία και την οποιαδήποτε μορφή εξάρτησης από το μεγάλο κεφάλαιο, την εργοδοσία, το διαπλεκόμενο πολιτικό σύστημα που υπηρετεί τα συμφέροντά τους αλλά και από τις συνδικαλιστικές δυνάμεις που υπηρετούν την ταξική συνεργασία, το δόγμα της ανταγωνιστικότητας, της κερδοφορίας του κεφαλαίου και τον κοινωνικό εταιρισμό.

Βασικό στοιχείο της ανασυγκρότησης πρέπει να είναι η στροφή στα πρωτοβάθμια σωματεία, στους χώρους δουλειάς, εκεί πρέπει να αναπτυχθούν οι πρωτοβουλίες, οι παρεμβάσεις και να αναπτυχθεί ιδεολογική πολιτική συνδικαλιστική ζύμωση και δράση που θα στηρίζεται στις αρχές, στις αξίες, στους αγώνες και τις ιδέες της ταξικής πάλης.

Από τα κάτω θα διαμορφωθεί μια νέα ελπιδοφόρα προοπτική για την ανασύνταξη, την αναγέννηση και την αντεπίθεση του εργατικού κινήματος. Από τα κάτω θα αλλάξουν οι συσχετισμοί και ο νέος προσανατολισμός του συνδικαλιστικού κινήματος.

Κλείνοντας την ομιλία του ο Πρόεδρος της ΠΕΝΕΝ αναφέρθηκε στα προβλήματα των ναυτεργατών, στην ιδιωτικοποίηση του ΟΛΠ και στην άθλια κυβερνητική προσπάθεια να τροποποιήσει τον συνδικαλιστικό νόμο 1264/82 και να θεσπίσει νέα μέτρα για την υπονόμευση της απεργίας, τον οικονομικό στραγγαλισμό των συνδικάτων και γενικότερα να βάλει εμπόδια στις συνδικαλιστικές ελευθερίες και δικαιώματα των εργαζομένων.

 

Για την ΠΕΝΕΝ

  

Ο Πρόεδρος                                                                 Ο Γεν. Γραμματέας

                       Νταλακογεώργος Αντώνης                                          Κροκίδης Νικόλαος