από το fb και τον αγαπητό συνάδελφο της ΕΡΤ3, Στέλιο
Νικητόπουλο
Ημερολόγιο καταστρώματος ελεύθερης ΕΡΤ - 10 μήνες
Είδα την ψυχή μας χθες το μεσημέρι. Την ένιωσα.
Ήταν στον αέρα, ήταν στα μάτια, ήταν στα χαμόγελα, ήταν μέσα κι έξω από το κτίριο, ήταν στα τραγούδια, ήταν στο κρασί που πίναμε, ήταν και στο πανό, νομίζω ότι την αισθάνθηκα όταν έπιασα το πανί, αλλά δεν ήταν το πανί, ήταν όσοι το έχουν κουβαλήσει, το έχουν ξετυλίξει, η αύρα όσων το κρατούσαν εκείνη την στιγμή. Ένα λεωφορείο σταμάτησε στην Αγγελάκη, κατέβασε, ανέβασε κόσμο, συνέχισε την πορεία του. Νομίζω ότι άκουσα και μία φωνή: "είστε όλοι τρελοί", αλλά αυτό ήταν από μία άλλη ιστορία, που μου είπε η Νίκη. Είδα την ψυχή μας χθες το μεσημέρι. Στην ελεύθερη ραδιοφωνία της ΕΡΤ3. Άννα χαμογέλα, εμάς δεν μας βάζουν στο χέρι.
Είδα την ψυχή μας χθες το μεσημέρι. Την ένιωσα.
Ήταν στον αέρα, ήταν στα μάτια, ήταν στα χαμόγελα, ήταν μέσα κι έξω από το κτίριο, ήταν στα τραγούδια, ήταν στο κρασί που πίναμε, ήταν και στο πανό, νομίζω ότι την αισθάνθηκα όταν έπιασα το πανί, αλλά δεν ήταν το πανί, ήταν όσοι το έχουν κουβαλήσει, το έχουν ξετυλίξει, η αύρα όσων το κρατούσαν εκείνη την στιγμή. Ένα λεωφορείο σταμάτησε στην Αγγελάκη, κατέβασε, ανέβασε κόσμο, συνέχισε την πορεία του. Νομίζω ότι άκουσα και μία φωνή: "είστε όλοι τρελοί", αλλά αυτό ήταν από μία άλλη ιστορία, που μου είπε η Νίκη. Είδα την ψυχή μας χθες το μεσημέρι. Στην ελεύθερη ραδιοφωνία της ΕΡΤ3. Άννα χαμογέλα, εμάς δεν μας βάζουν στο χέρι.
