ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ: http://www.902.gr/
Για την επέτειο των 15 χρόνων από τον πόλεμο του ΝΑΤΟ κατά της Γιουγκοσλαβίας μίλησε στη Θεσσαλονίκη ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας.
Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στο Λιμάνι της Θεσσαλονίκη και ξεκίνησε με συναυλία με τη συμμετοχή των: Γιώργου Αετόπουλου, Λιζέτας Καλημέρη, Βασίλη Κασούρα, Σοφίας Νάτσιου, Δημήτρη Νικολούδη, Ανθής Τατσιούλη και του συγκροτήματος ΚΚΕ – ΚΝΕ. Στο χώρο της εκδήλωσης διοργανώθηκε και έκθεση φωτογραφίας.
Στη συνέχεια πραγματοποιήθηκε πορεία που κατέληξε στο Αμερικανικό Προξενείο όπου οι διαδηλωτές έκαψαν τις σημαίες της ΕΕ των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ.
Στην εκδήλωση επρόκειτο να χαιρετήσει εκ μέρους του Νέου ΚΚ Γιουγκοσλαβίας ο Μάριαν Κιούμπιτς, ο οποίος λόγω προβλήματος που προέκυψε την τελευταία στιγμή δεν μπόρεσε να παραστεί. Ετσι, στη συγκέντρωση διαβάστηκε ο χαιρετισμός του Νέου ΚΚ Γιουγκοσλαβίας.
Ο Δημήτρης Κουτσούμπας μεταξύ άλλων τόνισε:
«Φίλες και φίλοι,
Συντρόφισσες και σύντροφοι
Αυτές τις μέρες συμπληρώθηκαν 15 χρόνια από τη βάρβαρη επίθεση των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και της ΕΕ στη Γιουγκοσλαβία. Πρόκειται για ιδιαίτερα σημαντική επέτειο που δε χάνει την επικαιρότητά της.
Προκύπτουν κρίσιμα συμπεράσματα, τα οποία και ο ελληνικός λαός και οι λαοί των Βαλκανίων, της Ευρώπης συνολικά, θα πρέπει να αξιοποιήσουν. Να μην ξεχάσουν. Η μνήμη, τα συμπεράσματα που προκύπτουν δεν αφορούν μια στιγμή από το παρελθόν. Αφορούν το παρόν και το μέλλον.
Η αντίστροφη μέτρηση, για τον κατακερματισμό και τη διάλυση της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας, τις αλλαγές των μεταπολεμικών συνόρων, ξεκίνησαν όταν ανατράπηκε ο σοσιαλισμός στη Σοβιετική Ένωση και τις άλλες χώρες, όταν οι καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής κυριάρχησαν μετά από δεκάδες χρόνια και στη Γιουγκοσλαβία.
Και άρα, στόχος πια στην οικονομία και στην πολιτική, δεν ήταν η κοινωνική ευημερία, αλλά η αύξηση της κερδοφορίας των μονοπωλιακών ομίλων, που είναι κυρίαρχοι και ανταγωνίζονται σκληρά στα πλαίσια της καπιταλιστικής οικονομίας.
Μετά τις ανατροπές, η επέμβαση των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων στα Βαλκάνια, πήρε γενικευμένο χαρακτήρα. Οδήγησε σταδιακά στον κατακερματισμό της Γιουγκοσλαβίας, με κορυφαία στιγμή τον πόλεμο των 78 ημερών την Άνοιξη του 1999, που είχε σαν αποτέλεσμα την απόσχιση του Κοσσυφοπεδίου από τη χώρα.
Ο στόχος τους ήταν και παραμένει το μοίρασμα των νέων αγορών που δημιουργήθηκαν. Για να το πετύχουν δε διστάζουν να αλλάξουν σύνορα, να αποδυναμώσουν κυρίαρχα κράτη και να δημιουργήσουν κράτη – προτεκτοράτα, όπως είναι το Κόσσοβο, η Βοσνία κ.α.
Φυσικά πάντα βρίσκουν προσχήματα. Εκεί το πρόσχημα τους ήταν η «αρχή» του λεγόμενου «αυτοπροσδιορισμού», της δήθεν «υπεράσπισης» των μειονοτήτων.
Η ΕΕ, οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ εξόπλισαν τους εγκληματίες του αλβανικού UCK, που υποδαύλισαν την αντιπαράθεση και διεκδίκησαν την απόσχιση του Κοσσυφοπεδίου από τη Σερβία, αξιοποιώντας το χάος που προέκυψε μετά τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, που είχαν πετύχει λίγα χρόνια πριν.
Είναι πάγια τακτική των ιμπεριαλιστών να υποκινούν υπαρκτά και ανύπαρκτα μειονοτικά ζητήματα, όχι γιατί τους έπιασε ο πόνος για τα δικαιώματα των μειονοτήτων, αλλά επειδή η μέθοδος του «διαίρει και βασίλευε» είναι δοκιμασμένη για να πετύχουν το στόχο τους. Σ’ αυτή την κατεύθυνση εξυπηρετεί και η προώθηση δημιουργίας και ανάδειξης πολιτικών κομμάτων σε εθνοτική - μειονοτική βάση.
Η μάχη που έδωσε ο λαός της Γιουγκοσλαβίας, που αντικειμενικά ήταν άνιση από την άποψη των στρατιωτικών δυνάμεων εκείνη τη δεδομένη στιγμή, δεν πήγε χαμένη.
Βοήθησε τους λαούς της περιοχής να αντλήσουν διδάγματα. Συνέβαλε στην αφύπνιση λαϊκών μαζών, που τα προηγούμενα χρόνια τις είχαν «αποκοιμίσει» με τη δήθεν «ειρηνική διευθέτηση και ανάπτυξη» που θα έφερνε η λεγόμενη «παγκοσμιοποίηση», μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ και του Συμφώνου της Βαρσοβίας.
Αποκαλύφτηκε ο ρόλος διάφορων δήθεν «αριστερών» και «σοσιαλιστών» Ευρωπαίων, των σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων που έβαλαν πλάτη για να καμφθεί η αντίσταση του λαού της Γιουγκοσλαβίας με τα όπλα. Των κυβερνήσεων των δήθεν σοσιαλιστικών και «αριστερών» κομμάτων σε Ιταλία, Γαλλία, αλλά και στην Ελλάδα που έδωσαν «γη και ύδωρ» για την υλοποίηση των ιμπεριαλιστικών σχεδίων.
Αποκαλύφτηκε η στάση των πολιτικών κομμάτων στην Ελλάδα που εξυπηρετούν τα συμφέροντα της αστικής τάξης. Όλη την περίοδο μετά το ’90 είτε με κυβέρνηση ΝΔ είτε με κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, το επίσημο κυβερνητικό επιχείρημα ήταν ότι η Ελλάδα πρέπει να είναι παρούσα στην επιχείρηση αλλαγής συνόρων, για να είναι δήθεν σε θέση να διεκδικήσει μερίδιο από τις νέες αγορές. Γι’ αυτό και έβαλε φαρδιά πλατιά την υπογραφή της τότε και στο νέο δόγμα του ΝΑΤΟ και σε όλες τις βασικές συνθήκες της ΕΕ και φυσικά στην επέμβαση στη Γιουγκοσλαβία.
Χωρίς τη συμβολή της Ελλάδας δε θα μπορούσε να επιτευχθεί το αιματοκύλισμα του γιουγκοσλαβικού λαού. Είναι νωπές οι μνήμες από τις εικόνες στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης και της ευρύτερης περιοχής με τις ορδές των τανκς και των κοντέινερς που μετέφεραν στρατεύματα και πολεμικό εξοπλισμό στη Σερβία.
Οι κομμουνιστές, όπως πάντα στην ηρωική ιστορία αυτού του τόπου -εδώ στη Θεσσαλονίκη και σε όλη την Ελλάδα- μπήκαν μπροστά, βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή της μάχης, ώστε να εκφραστεί έμπρακτα η αντίσταση του ελληνικού λαού στο σφαγιασμό του γειτονικού λαού.
Με χίλιους δυο τρόπους, αψηφώντας τον κίνδυνο, δυσκόλεψαν το πέρασμα των στρατευμάτων στη γείτονα χώρα. Σύμφωνα μάλιστα με τα δικά τους -ΝΑΤΟικά- στοιχεία, από αυτές τις κινητοποιήσεις του λαού και της νεολαίας της πατρίδας μας, το δολοφονικό τους έργο καθυστέρησε περίπου ένα μήνα. Η αλληλεγγύη εκφράστηκε και με την αποστολή αντιπροσωπειών του Κόμματος και του ΠΑΜΕ επί τόπου, στα εμπόλεμα εδάφη, στο Νις και το Βελιγράδι.
Το ΚΚΕ, από την πρώτη στιγμή, ανέδειξε τις αιτίες και τις επιπτώσεις που θα έχει ο παραπέρα διαμελισμός της Γιουγκοσλαβίας για την ασφάλεια και την ακεραιότητα της χώρας μας.
Αναδείξαμε τον πραγματικό χαρακτήρα του ΝΑΤΟ, της ΕΕ ως ιμπεριαλιστικές διακρατικές ενώσεις που συγκροτήθηκαν για να υπηρετούν τα συμφέροντα των μονοπωλίων, του κεφαλαίου και όχι φυσικά της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων των χωρών, οι οποίες συμμετέχουν σ’ αυτές.
Οι πρωτοβουλίες του ΚΚΕ δεν περιορίστηκαν μόνο κατά την περίοδο των βομβαρδισμών των 78 ημερών, αλλά συνεχίστηκαν και τα επόμενα χρόνια, με τη δημιουργία του αντιΝΑΤΟϊκού Βαλκανικού κέντρου, με εκδηλώσεις και ημερίδες για διάφορα θέματα που αναδείκνυαν τις επιπτώσεις από τη συγκεκριμένη επέμβαση.
Δεν έχουν φανεί ακόμα, όλες οι συνέπειες, το εύρος και το βάθος των συνεπειών στο περιβάλλον και την υγεία των κατοίκων της Βαλκανικής Χερσονήσου, από τους βομβαρδισμούς με βόμβες απεμπλουτισμένου ουρανίου, συνέπειες που και ο λαός μας και οι άλλοι λαοί της περιοχής θα πληρώσουμε στα επόμενα χρόνια.
Συντρόφισσες και σύντροφοι
Αξίζει να θυμηθούμε τη στάση του τότε Συνασπισμού - ΣΥΡΙΖΑ σήμερα: Ουσιαστικά, ταύτιζε το θύτη με το θύμα, έκανε δήθεν εκκλήσεις προς την Ευρωπαϊκή Ένωση «να απεμπλακεί από τα σχέδια των Αμερικάνων ώστε να ανακτήσει την αξιοπιστία και το κύρος της» και να παραμείνει «ενωμένη, ισχυρή πολιτική δύναμη στις παγκόσμιες εξελίξεις, παράγοντας ειρήνης και ελευθερίας στον κόσμο». Επικαλούνταν το διεθνές δίκαιο και τον ΟΗΕ, του συγκεκριμένου συσχετισμού δυνάμεων για να επέμβει «ειρηνικά». Μέχρι εκεί έφθανε ο αγώνας, η αγωνία τους.
Φυσικά για ένα πολιτικό κόμμα που αποστολή του είναι να πλασάρει στα λαϊκά στρώματα ότι ο καπιταλισμός μπορεί να εξανθρωπιστεί και ότι χωρίς να θιγούν τα θεμέλια της κοινωνίας της καπιταλιστικής βαρβαρότητας μπορούν οι λαοί να ζουν πραγματικά ειρηνικά, η καλλιέργεια αυταπατών και η αποκοίμιση της συνείδησης είναι πολύ προσφιλής μέθοδος.
Δεν μας εκπλήσσει. Στην πραγματικότητα, η στήριξη της λυκοσυμμαχίας της ΕΕ διαπερνάει διαχρονικά -σαν κόκκινη κλωστή- το χαρακτήρα και τη φυσιογνωμία του ΣΥΡΙΖΑ, από την ίδρυσή του ως ΣΥΝ, την πορεία του και τη γοργή μετατροπή του σήμερα σε σοσιαλδημοκρατικό κόμμα, θέλοντας να γίνει ΠΑΣΟΚ στη θέση του ΠΑΣΟΚ.
Συνειδητή και όχι ευκαιριακή ήταν η επιλογή του να υπερψηφίσει τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, που δημιούργησε την ΕΕ, μαζί με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, τα κόμματα του κεφαλαίου. Διάλεξε όχθη απέναντι από τον εργαζόμενο λαό.
Αυτή την επιλογή την υπερασπίζεται σταθερά. Στο ευρωκοινοβούλιο και την ελληνική βουλή, με παρεμβάσεις και τοποθετήσεις προσπαθεί να αποδείξει ότι δήθεν η τρόικα και τα «μνημόνια» είναι αντίθετα με τις Συνθήκες της ΕΕ, «παραβιάζουν τις αρχές και τις αξίες της».
Κρύβει συνειδητά ότι τα μνημόνια είναι η εφαρμογή της αντιδραστικής στρατηγικής ΕΕ-2020, του συνόλου των νόμων της ΕΕ, που προωθούν τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις σε όλες τις χώρες – μέλη της.
Αγαπητοί φίλοι
Έχουμε μπροστά μας την τριπλή εκλογική μάχη. Ο καθένας και η καθεμιά να πάει στην κάλπη με κριτήριο τη στάση που κρατάει το κάθε κόμμα στα βασικά, στα στρατηγικά ζητήματα, που καθορίζουν την πορεία της χώρας και τη ζωή των εργαζομένων.
Η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ διαγκωνίζονται για το ποιος θα φέρει και θα υπηρετήσει καλύτερα την καπιταλιστική ανάκαμψη, η οποία θα πατήσει πάνω στα ισοπεδωμένα δικαιώματα των εργαζομένων, που σε καμιά περίπτωση δε θα επανέλθουν στα προ κρίσης επίπεδα. Και οι δυο για το κεφάλαιο ενδιαφέρονται.
Και οι δυο μιλάνε για διασφάλιση της πορείας της Ελλάδας στην Ευρωζώνη και την ΕΕ. Ο ένας με το κουστούμι του προεδρεύοντος της ΕΕ, ο άλλος με το κουστούμι του υποψήφιου προέδρου της Κομισιόν. Δε λένε κουβέντα όμως για τα κουστούμια που έχει ράψει η ΕΕ με μνημόνια διαρκείας σε όλους τους λαούς.
Βέβαια θα μου πείτε το κουστουμάκι του υποψηφίου της Κομισιόν τον μάρανε τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ; Εδώ, το καβάλημα το καλαμιού τον οδήγησε μέχρι και ντοκιμαντέρ να συμφωνήσει να φτιαχτεί για την προβολή της «μεγαλειώδους πορείας» του σε μια εκλογική μάχη. Κάτι που δεν ανέχτηκαν για τον εαυτό τους, πολύ περισσότερο εν ζωή, εμβληματικές μορφές της πολιτικής ζωής του τόπου, ηρωικές μορφές που έδωσαν, προσέφεραν σημαντικά στο λαό, στους αγώνες, στον τόπο.
Και μόνο από αυτό το γεγονός αν κρίνει κάποιος, θα περισσέψουν οι εκφράσεις που μπορεί να χρησιμοποιήσει, ψάχνοντας ελληνικά λεξικά, για να περιγράψει το ποιόν, τη στάση και τη συμπεριφορά του συγκεκριμένου ανθρώπου, απέναντι στον κόσμο που τον ψήφισε, αλλά και σε πολιτικούς αντιπάλους του. Όποια λέξη και να χρησιμοποιήσεις, όπως και να ονοματίσεις την αμετροέπεια, τον καιροσκοπισμό, τον τυχοδιωκτισμό, το ναρκισσισμό, τον αμοραλισμό, θα είσαι μέσα…
Φίλοι και φίλες
Κανείς δεν πρέπει να παρασυρθεί από τις υποσχέσεις της κυβέρνησης για ανακούφιση, που δήθεν θα προέλθει από την ανάκαμψη και την έξοδο από τα μνημόνια και την κρίση.
Η όποια επιστροφή στην καπιταλιστική ανάκαμψη δε θα αναπληρώσει τις απώλειες σε δικαιώματα ούτε θα ανακόψει την πορεία επιδείνωσης συνολικά του λαού.
Δείτε το νέο πολυνομοσχέδιο που κατατίθεται σήμερα και επιδιώκουν να ψηφιστεί την Κυριακή, με τη διαδικασία του κατεπείγοντος, για να προλάβουν τις λαϊκές αντιδράσεις. Από μόνο του αυτό το πολυνομοσχέδιο, που δίνει νέο συντριπτικό πλήγμα σε βάρος των εργασιακών δικαιωμάτων και μισθών, των ασφαλιστικών ταμείων και των μικρών επαγγελματιών, αποδεικνύει ότι τόσο τα λεγόμενα δημοσιονομικά, όσο και τα λεγόμενα διαρθρωτικά μέτρα, έχουν κοινό στόχο τη διασφάλιση της καπιταλιστικής κερδοφορίας και ανταγωνιστικότητας.
Το πολυνομοσχέδιο είναι κομμένο και ραμμένο στα συμφέροντα των μεγαλοεπιχειρηματιών, αφού τους προσφέρει ακόμη πιο φτηνή εργατική δύναμη και νέα πεδία κερδοφορίας, που θα προκύψουν από τον εκτοπισμό αυτοαπασχολουμένων.
Τα νέα αντιλαϊκά μέτρα του πολυνομοσχεδίου, με το νέο χτύπημα στις εργασιακές σχέσεις, τα φιλομονοπωλιακά μέτρα για το ψωμί, το γάλα, το βιβλίο, τα φάρμακα, την κυριακάτικη αργία που συγκεντρώνουν την αγορά στα χέρια των λίγων και εκτοπίζουν τους μικρούς παραγωγούς, τους αυτοαπασχολούμενους, δεν είναι απλά κάποιες μνημονιακές υποχρεώσεις. Ομολογούν από μόνοι τους ποιες ήταν και είναι οι πολιτικές της ΕΕ, οι απαιτήσεις του κεφαλαίου σε συνθήκες διεθνοποιημένου ανταγωνισμού, που δρομολογήθηκαν προ κρίσης και μνημονίων και θα εξακολουθήσουν να υπάρχουν ακόμη κι αν τα μνημόνια τελειώσουν με αυτή τη μορφή.
Είναι απροκάλυπτη κοροϊδία οι υποσχέσεις της κυβέρνησης ότι με το τέλος των μνημονίων και με κάποια ανάκαμψη της οικονομίας, θα ‘ρθουν καλύτερες μέρες, την ίδια στιγμή που η ΕΕ έχει διαμορφώσει νέους μηχανισμούς επιτήρησης, για να προωθεί την αντιλαϊκή πολιτική.
Το ίδιο κοροϊδεύουν και τα άλλα κόμματα που προσκυνούν την ΕΕ και κυρίως ο ΣΥΡΙΖΑ που, ενώ δίνει καθημερινά διαπιστευτήρια στον ευρωμονόδρομο και τον ΣΕΒ, υπόσχεται κι αυτός ανακούφιση του λαού, μέσα από διαπραγματεύσεις εντός αυτών των τειχών.
Αυτή η κυβερνητική πολιτική διαίρεσης των εργαζομένων δεν πρέπει να βρει ανταπόκριση. Καμιά απόλυση δημοσίου υπαλλήλου δεν πρόκειται να ανοίξει θέσεις εργασίας για τους ανέργους, για τους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα. Όλοι θα χτυπηθούν από συνεχείς επιδρομές απολύσεων, για να επιβληθούν και να γενικευτούν σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα εργασιακές σχέσεις μεσαίωνα, με λίγη εργασία, λιγότερο μισθό, εργασιακή ευελιξία και μόνιμη ανεργία.
Οι διαθεσιμότητες και απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων δεν είναι αποκατάσταση δικαιοσύνης και ισότητας με τους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα. Οι σχολικοί φύλακες, οι καθαρίστριες, οι δημοτικοί αστυνομικοί, οι εργαζόμενοι στους ΟΤΑ, οι εκπαιδευτικοί, άλλες ειδικότητες και κατηγορίες είναι απαραίτητες και χρήσιμες για την κοινωνία. Όλοι και όλες έχουν το δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή δουλειά.
Για την κατάσταση και το ρόλο του Δημοσίου ευθύνεται η κυβερνητική πολιτική, η οποία οδηγεί σε δραματική συρρίκνωση ζωτικών δημόσιων δομών σε υγεία, παιδεία, πρόνοια και αλλού, που δε θα την πληρώσουν μόνο οι δημόσιοι υπάλληλοι, αλλά όλος ο λαός, με όλο και πιο υποβαθμισμένη και πανάκριβη υγεία, παιδεία, πρόνοια.
Να γιατί η διάσπαση πρέπει να αποκρουστεί. Να γιατί η λαϊκή συμμαχία που προτείνει το ΚΚΕ δεν εξυπηρετεί συντεχνιακά συμφέροντα, αλλά όλους τους εργαζόμενους που έχουν την ανάγκη για έναν δρόμο ανάπτυξης σε αντιμονοπωλιακή αντικαπιταλιστική κατεύθυνση.
Και μιλώντας για πεδία κερδοφορίας του κεφαλαίου πάνω στις ζωτικές λαϊκές ανάγκες, εμείς καλούμε σε λαϊκή ενότητα αντίστασης στα κύματα ιδιωτικοποιήσεων του πλούτου, όσων έχουν χτίσει με ιδρώτα και θυσίες οι εργαζόμενοι.
Παραδίνουν τα πάντα (ενέργεια, ορυκτό πλούτο, δάση, παραλίες, μεταφορές) στο βωμό μιας ανάπτυξης που θα καρπωθούν λίγοι μονοπωλιακοί όμιλοι.
Παράδειγμα ο σημερινός τόπος συγκέντρωσης. Το λιμάνι της Θεσσαλονίκης, που κι αυτό ιδιωτικοποιείται. Θυμηθείτε: Στον πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας ολόκληρα τμήματα του λιμανιού μετατράπηκαν σε βάσεις των ΝΑΤΟϊκών δολοφόνων. Φανταστείτε τι θα γίνει αν ιδιωτικοποιηθεί κιόλας!
Για το πώς αντιλαμβάνονται την ιδιωτικοποίηση των λιμανιών έχουμε ήδη δείγματα γραφής από το Λιμάνι του Πειραιά. Άρχισαν με παράδοση ενός τμήματος και τώρα το παραδίδουν ολοκληρωτικά. Πέταξαν έξω από αυτό εκατοντάδες αυτοαπασχολούμενους. Συνέδεσαν το λιμάνι με ολόκληρο το σύστημα μεταφορών, που κι αυτό πάει για ιδιωτικοποίηση, για εξυπηρέτηση τεράστιων διεθνών συμφερόντων, με αντάλλαγμα ελάχιστες θέσεις εργασίας.
Καμιά ανοχή σε καμιά παραλλαγή ιδιωτικοποίησης του λιμανιού, είτε με μεταβίβαση μετοχών, είτε με παραχώρηση. Καμιά εμπιστοσύνη στις δυνάμεις του ευρωμονόδρομου είτε στη ΝΔ είτε στο ΣΥΡΙΖΑ, που εισηγούνται τη μια ή την άλλη μορφή.
Μην μασάτε τις κατευθυνόμενες λύσεις από κόμματα και Ποτάμια δήθεν νέας κοπής που υπόσχονται την κάθαρση του πολιτικού σκηνικού, που αποτελούνται υποτίθεται από νέα και άφθαρτα πρόσωπα, που μάλιστα εμφανίζονται ότι δεν είναι και πολιτικοί, τρομάρα τους. Στην πραγματικότητα οι θέσεις του είναι θέσεις καραμπινάτης εκπροσώπησης μεγαλοσυμφερόντων.
Το θολό «ποτάμι» έχει ίδιες θέσεις με αυτές που συναντά κανείς στη ΝΔ, στο ΠΑΣΟΚ, στο ΣΥΡΙΖΑ, σε όλα τα κόμματα δηλαδή του πολιτικού κατεστημένου. Και κοντά σε όλα αυτά έχουμε και ολίγον νομιμοποίηση στο χασισάκι, πάλι από το ίδιο «ποταμάκι», την ίδια παλιά πρόταση δηλαδή του Γιωργάκη.
Ακόμα παραπέρα. Εξυμνεί την ΕΕ και την πολιτική της και διεκδικεί αναβάθμιση των ελληνικών μονοπωλίων στην ευρωπαϊκή αγορά. Όσο για τα «νέα» και άφθαρτα πρόσωπα που υπογράφουν: Πρόκειται για δοκιμασμένα στελέχη του κρατικού μηχανισμού, καθηγητές με δείγματα γραφής στον αντικομουνισμό και την παραχάραξη της ιστορίας. Να σας θυμίσουμε ότι ο ίδιος ο Θεοδωράκης «των άνω ποταμών», την περίοδο της επέμβασης στη Γιουγκοσλαβία από τηλεοράσεως, παρουσίαζε τους βομβαρδισμούς σαν «ανθρωπιστική βοήθεια», ενώ γενικότερα, από όπου δούλεψε, έβαλε γερή πλάτη στην υπεράσπιση της αντεργατικής πολιτικής και στην επίθεση των κυβερνήσεων απέναντι στα δικαιώματα της εργατικής τάξης.
Συντρόφισσες και σύντροφοι
Το ΚΚΕ μιλάει καθαρά και παίρνει τις ευθύνες του απέναντι στο λαό.
Δεν σπέρνει αυταπάτες ότι μια απλή κυβερνητική εναλλαγή αστικής διαχείρισης μπορεί να ανοίξει το δρόμο για αλλαγές υπέρ των εργαζομένων, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, του λαού. Αυτή η λογική έχει δοκιμαστεί ακόμα και με τη συμμετοχή ΚΚ σε κυβερνήσεις, στη Γαλλία, στην Ιταλία και αλλού, και συνοδεύτηκε από κλιμάκωση των αντιλαϊκών μέτρων, γιατί αυτό απαιτούσαν οι ανάγκες του κεφαλαίου, από περαιτέρω αφοπλισμό και υποχώρηση του λαϊκού κινήματος, απογοήτευση και συμβιβασμό.
Αυτό άλλωστε δείχνει και το πρόσφατο παράδειγμα της Κύπρου. Ο λαός σήμερα δεν πρέπει να «παραμυθιάζεται» ότι μπορεί να υπάρξει κυβέρνηση, χωρίς ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων, που θα υλοποιήσει πολιτική υπέρ του λαού.
Οι εργαζόμενοι, τα φτωχά λαϊκά στρώματα, αφού σήμερα δεν έχουμε την εξουσία, βρισκόμαστε εκ των πραγμάτων στην αντιπολίτευση. Μόνο που αυτό το μέτωπο της αντιπολίτευσης είναι ακόμα αδύνατο, ανίσχυρο, ανοργάνωτο, η λαϊκή συμμαχία δεν έχει προχωρήσει αρκετά, το ΚΚΕ αδυνάτισε στις προηγούμενες εκλογές, με αρνητικές επιπτώσεις για το λαό για το κίνημα.
Το ζήτημα είναι εδώ και τώρα να το συνειδητοποιήσουμε, να οργανώσουμε τη δική μας μαχητική εργατική - λαϊκή αντιπολίτευση στους χώρους δουλειάς, στις γειτονιές, στα χωριά, στους χώρους σπουδών. Αντιπολίτευση στην εργοδοσία, στο κεφάλαιο, στις κυβερνήσεις τους, συνολικά στην εξουσία τους, στην ΕΕ.
Αυτή η αντιπολίτευση σημαίνει: Να ανασυνταχθεί ταξικά το εργατικό κίνημα, να ισχυροποιηθεί η λαϊκή συμμαχία των εργατών, φτωχών ΕΒΕ, αγροτών, γυναικών, σπουδαστών σε αντικαπιταλιστική - αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση. Αυτός είναι άλλωστε ο μόνος ρεαλιστικός δρόμος για να δοθεί απάντηση σήμερα στην αντιλαϊκή επίθεση, για να αμβλυνθούν οξυμένα λαϊκά προβλήματα, για να μπουν εμπόδια στα αντιλαϊκά μέτρα. Αλλά και για να αλλάξει ο συσχετισμός δυνάμεων, να αποκτήσει ο λαός τη δύναμη, την απαραίτητη αυτοπεποίθηση και ικανότητα για να ανατρέψει αύριο την εξουσία των μονοπωλίων, να γίνει αυτός κυρίαρχος στον τόπο του.
Σ’ αυτήν την κατεύθυνση θα αφιερώσουμε τη δύναμη που θα μας δώσετε, γι’ αυτό και πρέπει να είναι όσο το δυνατόν μεγαλύτερη.»
Ο χαιρετισμός του Νέου ΚΚ Γιουγκοσλαβίας
«Αγαπητοί σύντροφοι,
Ο ελληνικός λαός ήταν πάντα διπλά μας. Η αλληλεγγύη και η στήριξη, που εκφράστηκε χιλιάδες φορές, ήταν πάντα αυθόρμητη, ποτέ κατόπιν εντολής, και αποτέλεσε έκφραση κοινών αξιών, αλτρουισμού και ηρωισμού που βασίζονται στη σκληρή ιστορία και στον αγώνα των λαών μας για την ελευθερία. Εκφράζουμε την ευγνωμοσύνη μας για τη αλληλεγγύη που μας έχετε δείξει στις πιο δύσκολες στιγμές στη σύγχρονη ιστορία μας. Δεν θα το ξεχάσουμε ποτέ αυτό. Θα είστε πάντα μέρος των αγώνων μας και όλων των μελλοντικών νικών.
Αγαπητοί σύντροφοι,
Η Γιουγκοσλαβία ήταν ένα έθνος που δημιουργήθηκε μέσα από την επαναστατική πάλη για εθνική απελευθέρωση ενάντια στο φασισμό. Η Γιουγκοσλαβία δεν ήταν η τέλεια χώρα, αλλά παρά τις εθνικές και θρησκευτικές διαφορές, οι Γιουγκοσλάβοι ζούσαν σαν μια γερή κοινότητα που την ένωναν όχι μόνο οι γλωσσικοί δεσμοί αλλά και οι πλούσιες κοινές παραδόσεις. Αυτές συμπεριλαμβάνουν μεικτούς γάμους, οικογενειακούς και φιλικούς δεσμούς και κοινές δράσεις. Τέτοιοι δεσμοί μπορούν να καταστραφούν μόνο από ένα σκληρό και ολοκληρωτικό πόλεμο.
Στο διεθνές κοινό, για πολύ καιρό και με σαφή πολιτική στόχευση, δημιουργήθηκε μια ψεύτικη και στρεβλή εικόνα σε σχέση με τις εξελίξεις στο έδαφος της πρώην Γιουγκοσλαβίας. Όλα παρουσιάστηκαν με μονομέρεια για να προστατευτούν οι πραγματικοί υπεύθυνοι και για να βγουν τα λάθος συμπεράσματα για το τι έγινε αλλά και σε σχέση με το υπόβαθρο του πολέμου ενάντια στην Γιουγκοσλαβία.
Υπάρχει ένα βασικό ιστορικό γεγονός που πρέπει να λάβει υπόψη κανείς όταν προσπαθεί να καταλάβει τι έγινε και ποιοι παράγοντες οδήγησαν τις εξελίξεις στο έδαφος της Γιουγκοσλαβίας από 1991 μέχρι σήμερα, δηλαδή τη βίαιη καταστροφή ενός ευρωπαϊκού κράτους.
Ένα πολυεθνικό, πολυπολιτιστικό, πολυθρησκευτικό κράτος καταστράφηκε. Ένα κράτος που είχε νομιμοποιηθεί ιστορικά και με ορούς διεθνούς δικαίου. Στο έδαφος του ιδρύθηκαν καθαρά εθνικά κράτη, μικρά εθνικά κράτη κατ’ εντολή της Γερμανίας και του Βατικανού, με τη βοήθεια των ΗΠΑ και της Ευρωπαϊκής Κοινότητας.
Η Γιουγκοσλαβία δε διαλύθηκε. Καταστράφηκε βάσει σχεδίου, με βίαιο τρόπο, μέσα από ένα πόλεμο στον οποίο διαπράχθηκαν πολλά εγκλήματα. Οι λαοί ακόμα και σήμερα βιώνουν τις συνέπειες αυτού του πολέμου και θα τις βιώνουν για πολλές γενιές ακόμα, για δεκαετίες. Ο πόλεμος ενάντια στην Γιουγκοσλαβία ήταν ολοκληρωτικός από κάθε άποψη.
Η διαδικασία με την οποία η Γιουγκοσλαβία διαμελίστηκε στις αρχές της δεκαετίας του ‘90 ήταν αναπόσπαστο μέρος ενός ευρύτερου σχεδίου. Το σχέδιο ήταν να δημιουργηθούν αμερικανικές σφαίρες επιρροής και εφαλτήρια για την περαιτέρω διείσδυση στην Ανατολή. Το γενικότερο αυτό πλαίσιο αποκαλύπτει τα πραγματικά κίνητρα, τους λόγους και τα ειδικά συμφέροντα των ΗΠΑ όταν ανέλαβαν την καταστροφή της Γιουγκοσλαβίας.
Για να διευκολυνθεί η παγκόσμια κυριαρχία τους στις αρχές της δεκαετίας του ’90, οι Ηνωμένες Πολιτείες εξαπέλυσαν μια σειρά πολέμους στα Βαλκάνια προκειμένου να επιβάλλουν τη συμμαχία του ΝΑΤΟ ως το νέο σύστημα συλλογικής ασφάλειας .
Η κρίση στη Γιουγκοσλαβία προωθήθηκε από τα Δυτικά συμφέροντα. Η εξεύρεση «λύσης» σε αυτή κρίση έγινε η αιτία για τη διαιώνιση του ΝΑΤΟ. Η γιουγκοσλαβική κρίση επέτρεψε στην Ουάσιγκτον να επαναπροσδιορίσει δημόσια και να αναδείξει το ρόλο του ΝΑΤΟ, μετατρέποντάς το από μια αμυντική συμμαχία περιορισμένη στις ΗΠΑ και στη Δυτική Ευρώπη σε μια συμμαχία που έχει ως στόχο την καθυπόταξη ανυπότακτων, εχθρικών καθεστώτων και χώρων. Αυτό γίνεται με το πρόσχημα της διατήρησης της παγκόσμιας ειρήνης και της πρόληψης ανθρωπιστικών καταστροφών που κατά κύριο λόγο είχαν προκληθεί από τους ίδιους.
Πριν από δεκαπέντε χρόνια ο γιουγκοσλαβικός λαός αντιστάθηκε ηρωικά ενάντια στη μεγαλύτερη στρατιωτική μηχανή από την εποχή του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου που στρεφόταν εναντίον μιας μικρής αλλά περήφανης κυρίαρχης, ανεξάρτητης χώρας.
Ο στόχος ήταν η συνθηκολόγηση της ΟΔ της Γιουγκοσλαβίας και η παράδοση των ελευθερίων της, της κυριαρχίας και της εδαφικής της ακεραιότητας.
Οι πρώτες εκρήξεις μετά την επίθεση από τη συμμαχία του ΝΑΤΟ σηματοδότησαν το τέλος του διεθνούς δικαίου, ανέστειλαν τον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών και έγραψαν νέες θλιβερές σελίδες στην ιστορία του κόσμου. Οι ηγέτες των χωρών του ΝΑΤΟ απέδειξαν ότι δεν ενδιαφέρονται για τις βασικές αρχές του διεθνούς δικαίου. Η επιθετικότητα του ΝΑΤΟ καταπάτησε ανοιχτά τον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, τους διεθνείς κανόνες του πολέμου και το ανθρωπιστικό δίκαιο, και πολλά άλλα διεθνή νομικά έγγραφα από συμβάσεις που αφορούν την οικολογία μέχρι και την προστασία των αμάχων σε πόλεμο .
Η ΟΔΓ και 12 εκατομμύρια άνθρωποι δέχτηκαν αμείλικτη επίθεση από τις 19 πιο ανεπτυγμένες χώρες, μέλη του ΝΑΤΟ, υπό την ηγεσία των ΗΠΑ.
Ο βομβαρδισμός της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας ήταν άγριος, βάναυσος, απάνθρωπος και προκάλεσε τεράστιο πόνο και θάνατο, την καταστροφή των οικονομικών και πολιτιστικών πόρων, και αποτέλεσε αιτία μιας από τις μεγαλύτερες οικολογικές καταστροφές του εικοστού αιώνα στην Ευρώπη .
Στις επιθέσεις που διήρκησαν εβδομήντα οκτώ ημέρες χωρίς διακοπή προκλήθηκαν σοβαρές ζημιές στις υποδομές, στις οικονομικές εγκαταστάσεις, σε σχολεία, σε κέντρα υγείας, σε εγκαταστάσεις μέσων μαζικής ενημέρωσης, σε πολιτιστικά μνημεία, σε εκκλησίες, σε μοναστήρια... Πάνω από 5.000 άνθρωποι σκοτώθηκαν και τραυματίστηκαν, κυρίως άμαχοι, μεταξύ των οποίων εκατοντάδες παιδιά, και προκλήθηκαν υλικές ζημιές αξίας άνω των εκατό δισεκατομμυρίων δολαρίων.
Είναι ξεκάθαρο ότι η εξέλιξη της κρίσης στο Κοσσυφοπέδιο το 1998 - 1999 ενθαρρύνθηκε από τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, κυρίως από τις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Γερμανία, με στόχο την επίτευξη των επεκτατικών τους φιλοδοξιών στο έδαφος της ΟΔΓ και των Βαλκανίων. Ας μην ξεχνάμε ότι η επιθετικότητα κατά της ΟΔΓ αποτέλεσε παράβαση του διεθνούς δικαίου και του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών αλλά και προπομπό για παρόμοιους πόλεμους στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ και στη Λιβύη και σήμερα εναντίον της Συρίας .
Ο πόλεμος κατά της Γιουγκοσλαβίας που εξαπολύθηκε από τις Ηνωμένες Πολιτείες και τους συμμάχους τους στο ΝΑΤΟ ήταν ένας πόλεμος που διεξαγόταν από τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις τόσο για τα πολιτικά όσο και για τα οικονομικά τους συμφέροντα. Τα κηρύγματα περί «ανθρώπινων δικαιωμάτων» ως προκάλυμμα για την ιμπεριαλιστική επέμβαση μπορούν να προκαλέσουν μόνο περιφρόνηση. Θα ήθελα να επισημάνω μερικά παραδείγματα αναφορικά με την ανησυχία των ιμπεριαλιστών για τα «ανθρώπινα δικαιώματα» για να αποκαλυφθεί η υποκρισία τους. Τα δικαιώματα των Βιετναμέζων, του λαού του Τιμόρ, των Κούρδων, των Παλαιστίνιων, των Ιρλανδών, των έγχρωμων και των ιθαγενών της Αμερικής, του λαού του Ελ Σαλβαδόρ, της Νικαράγουα, των Ιρακινών, του λαού της Ρουάντας, των Νοτιοαφρικανών κλπ σαφώς δεν ήταν στο μυαλό των ιμπεριαλιστών όταν αυτοί οι ίδιοι, ή με δικιά τους εντολή, μετέτρεψαν ολόκληρα έθνη σε πρόσφυγες, όταν βομβάρδισαν τις πόλεις τους, όταν βασάνισαν και άφησαν τους λαούς τους να λιμοκτονούν. Οι ιμπεριαλιστές, οι οποίοι δυο φορές αυτό τον αιώνα έχουν μετατρέψει όλο τον κόσμο σε ένα γιγαντιαίο σφαγείο, μπορούν να κηρύττουν για τα «ανθρώπινα δικαιώματα» μόνο από τον άμβωνα της υποκρισίας.
Ο πόλεμος κατά της Γιουγκοσλαβίας ήταν εκ φύσεως μια ανελέητη ιμπεριαλιστική κατάκτηση που είχε ως κύριο στόχο την οικονομική εκμετάλλευση και την κυριαρχία της Δύσης. Μέσα από την επακόλουθη διαδικασία ιδιωτικοποίησης στο πλαίσιο της μετάβασης από το σοσιαλισμό στον καπιταλισμό, οι δυτικές αυτοκρατορικές δυνάμεις πέτυχαν γρήγορα την επιβολή της ολοκληρωτικής βούλησης των μονοπωλιακών συμφερόντων τους. Βοηθήθηκαν από την τάξη των τοπικών και βαθιά διεφθαρμένων ολιγαρχιών, που δημιουργήθηκαν για το σκοπό αυτό.
Η στρατιωτική κατοχή του Κοσσυφοπεδίου ήταν άλλος ένας σκοπός του πολέμου. Διαμορφώθηκε ένα ψευδοκράτος του ΝΑΤΟ και ένοπλες ομάδες και οι έμποροι ναρκωτικών ξαφνικά μετατράπηκαν σε πολιτικές μαριονέτες του ΝΑΤΟ. Πέρσι, είχαν τρία δισεκατομμύρια δολάρια κέρδος μόνο από το λαθρεμπόριο ηρωίνης, αποκαλύπτοντας την αλληλεξάρτηση μεταξύ των παράνομων επιχειρήσεων και των δυτικών οικονομιών.
Αγαπητοί σύντροφοι
Η Γιουγκοσλαβία δεν υπάρχει πια, αλλά η χρησιμοποίηση του όρου «διάλυση» δεν δίνει μια αντικειμενική εξήγηση για το λόγο που εξαφανίστηκε. Η Γιουγκοσλαβία δε διαλύθηκε, τη διαμέλισαν δια της βίας και η μεγαλύτερη ευθύνη για αυτό, για όλα τα φοβερά εγκλήματα και τις τεράστιες υλικές ζημιές που έγιναν κατά τη διάρκεια των εμφυλίων πολέμων, ανήκει στα αιματοβαμμένα χέρια του ΝΑΤΟ, της ΕΕ και των Αμερικανών ιμπεριαλιστών. Αυτοί που με διάφορα εργαλεία καταστρέψανε την χώρα που αποτέλεσε κλειδί για το γεωστρατηγικό έλεγχο και την κυριαρχία τους στην περιοχή των Βαλκανίων .
Για να καλύψουν την ενοχή τους, οι ιμπεριαλιστές χρησιμοποίησαν τον πόλεμο για να δημιουργηθεί το Δικαστήριο της Χάγης, που είχε και έχει μόνο ένα σκοπό: να εκβιάσει πολιτικά για τους σκοπούς των ιμπεριαλιστών και να ρίξει τις ευθύνες σχεδόν αποκλειστικά στη σερβική πλευρά.
Με τη δημιουργία ιστορικών πεποιθήσεων, η τάση ήταν να αποκρύψουν τα γεγονότα που οδηγούν στους υπευθύνους για την καταστροφή της χώρας, τα αιματοβαμμένα ίχνη των οποίων βρίσκονται στις πρόσφατες πολεμικές επιχειρήσεις στη Γάζα, τη Συρία, σε όλη τη Μέση Ανατολή, στη Λιβύη, στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν... Οι ίδιοι ιμπεριαλιστικοί στόχοι, όπως ακριβώς και στην περίπτωση της πρώην Γιουγκοσλαβίας, είναι οι κύριοι παράγοντες αστάθειας και πολέμου σε παγκόσμιο επίπεδο. Προηγούμενο των πολέμων για το πετρέλαιο στην περιοχή της Μέσης Ανατολής ήταν οι ενέργειες για την υποταγή των βαλκανικών εθνών ως ένα οργανωτικό και γεωστρατηγικό υπόβαθρο των πολέμων στην ευρύτερη περιοχή.
Πρέπει να συμβάλουμε με όλες μας τις δυνάμεις στην ενίσχυση και διεύρυνση του φιλειρηνικού, αντιιμπεριαλιστικού κινήματος. Ενάντια στην ιμπεριαλιστική στρατιωτική παρουσία στα Βαλκάνια, στις ξένες βάσεις και στρατεύματα, στη συμμετοχή των στρατιωτικών δυνάμεων από τις βαλκανικές χώρες σε αποστολές του ΝΑΤΟ και της ΕΕ σε άλλες χώρες, όπως το Αφγανιστάν, το Ιράκ, o Περσικός Κόλπος κτλ.
Πρέπει να απαιτήσουμε την επιστροφή των στρατευμάτων από τις χώρες των Βαλκανίων που βρίσκονται στο εξωτερικό και να τερματιστεί η εμπλοκή των χωρών μας σε νέους ιμπεριαλιστικούς πολέμους.
Οι ιμπεριαλιστές χρησιμοποιούν στρατιωτικούς και όλους τους άλλους τρόπους για να κυβερνήσουν τον κόσμο και να διατηρήσουν τις σημερινές θέσεις τους. Ο μονός παράγοντας που μπορεί να τους εμποδίσει, να τους περιορίσει και τελικά να τους ανατρέψει είναι η ενότητα της παγκόσμιας εργατικής τάξης.
Οι κομμουνιστές πρέπει να αντιτάσσονται στη λογική του αστικού εθνικισμού και του ιμπεριαλισμού με τη λογική του προλεταριακού διεθνισμού και της ταξικής αλληλεγγύης, με τη λογική της πάλης για την ανατροπή της κυριαρχίας της αστικής τάξης σε κάθε έθνος και σε κάθε χώρα.
Ο Έλληνας ποιητής Ρήγας Φεραίος δήλωσε : «Καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή». Ο αγώνας για την ελευθερία δεν τελειώνει ποτέ και πιστεύω ότι μέσα από κοινές προσπάθειες μπορούμε να μετατρέψουμε τα Βαλκάνια σε μια νέα περιοχή ειρήνης και συνεργασίας. Αυτό θα επιτευχθεί όταν θα έχουμε ξεμπερδέψει με το ΝΑΤΟ και την ΕΕ.
ΚΑΤΩ ΤΟ ΝΑΤΟ!
ΚΑΤΩ Ο ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟΣ!
ΖΗΤΩ Η ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ!»
