Απολυμένοι/ες
καταστημάτων Metropolis
Όταν η ανάθεση της
Eurovision στον Ανδρέα Κουρή γίνεται σκάνδαλο διετίας
Όπως
πληροφορούμαστε από πληθώρα δημοσιευμάτων στον έντυπο και ηλεκτρονικό Τύπο, η
ανάθεση της διοργάνωσης του φετινού ελληνικού τελικού της Eurovision στο
τηλεοπτικό κανάλι MAD
του επιχειρηματία Ανδρέα Κουρή για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά είναι μια
τελειωμένη υπόθεση.
Σε τέτοιο βαθμό που
αποτελεί μια ακόμη πιο εξόφθαλμη σκανδαλώδη διαδικασία σε σχέση με πέρσι, κατά
την οποία ένας κρατικός φορέας παραχωρεί δωρεάν και ως δώρο μια τέτοια μεγάλη,
κερδοφόρα διοργάνωση μαζί με ένα (άγνωστο)
μέρος των κερδών της σε έναν ιδιώτη με τεράστιες οφειλές, εκτός των άλλων, και
προς το Δημόσιο.
Υπενθυμίζουμε
ότι και ο περσινός ελληνικός τελικός της
Eurovision, διοργανώθηκε από το MAD με απευθείας ανάθεση
από το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΡΤ, λίγους μήνες πριν μπει το λουκέτο στο
δημόσιο ραδιοτηλεοπτικό φορέα από την κυβέρνηση. Και, μάλιστα με παντελώς
αδιαφανείς διαδικασίες, αφού δεν έγινε ποτέ γνωστό ποιοι ήταν οι όροι αυτής της
συμφωνίας μεταξύ της ΕΡΤ και του MAD, αλλά και ποια ήταν τα κέρδη αυτής
της συνεργασίας τόσο για τους μεν όσοι
και για τους δε. Για το συγκεκριμένο ζήτημα δεν εκδόθηκε ουδεμία ανακοίνωση από
τη διοίκηση του δημόσιου φορέα που αξιοποιούσε τα χρήματα των ελλήνων
φορολογούμενων, ούτε καν στη «Διαύγεια», ως είχε υποχρέωση να κάνει σύμφωνα με το
νόμο.
Αλλά,
για ποιο νόμο άραγε να μιλάμε; Για ένα νόμο σαν αυτόν που μέσα σε ένα βράδυ
έριξε στο σκοτάδι τη δημόσια ραδιοτηλεόραση και άφησε στο δρόμο 2.500
εργαζόμενους; Μήπως για το νόμο που έχει μπερδέψει τα… μπούτια όχι των πολιτών,
αλλά των ίδιων των κυβερνητικών στελεχών, που αφορά τη ΝΕΡΙΤ και τη Δημόσια Τηλεόραση
(ΔΤ);
Αν
η σκανδαλώδης αδιαφάνεια στην ανάθεση του περσινού διαγωνισμού της Eurovision στο
MAD του Ανδρέα
Κουρή κυριάρχησε πέρσι, φέτος , με τις ταχυδακτυλουργίες της κυβέρνησης -και
προσωπικά του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά και του αρμόδιου υπουργού Παντελή
Καψή- αναμένεται να είναι ο μεγάλος
νικητής του διαγωνισμού. Διότι, απ’ όσο έχουμε καταλάβει, η ΝΕΡΙΤ είναι ο φορέας
που έχει τη δυνατότητα να διαχειριστεί τα δικαιώματα για τη διοργάνωση της Eurovision για την Ελλάδα. Επειδή, όμως, η
ΝΕΡΙΤ δεν έχει στελεχωθεί ακόμη, θα «νοικιάσει» τις τηλεοπτικές υπηρεσίες της ΔΤ, πληρώνοντας από τα δικά μας
λεφτά (το γνωστό ανταποδοτικό τέλος) . Με τη σειρά της, η ΔΤ θα προχωρήσει στη
συνδιοργάνωση της Eurovision με το μουσικό κανάλι MAD. Αν μη τι άλλο, αυτό το «τρενάκι» του «δώσε» ο
ένας στον άλλο είναι φανερό ότι τελικό αποδέκτη τού «πάρε» έχει τον Ανδρέα
Κουρή.
Το
ερώτημα είναι ένα και η απάντηση είναι εύκολο να δοθεί, διαφορετικά είναι
φανερό ότι ηθελημένα-μα διόλου επιμελημένα- αποκρύπτεται. Πόσα είναι τα «δώσε»
και πόσα τα «πάρε» σε αυτό το σκάνδαλο της ανάθεσης της Eurovision (με κρυφές
συμφωνίες κάτω από το τραπέζι) από μια δημόσια επιχείρηση που ανήκει στο
δημόσιο τομέα και εποπτεύεται από το Κράτος σε έναν ιδιώτη επιχειρηματία;
Και,
άραγε, γιατί δεν δίνεται στη δημοσιότητα η σύμβαση που υπογράφτηκε πέρσι μεταξύ
της διοίκησης της ΕΡΤ και του Ανδρέα
Κουρή για την ανάληψη του διαγωνισμού και γιατί κρύβεται η φετινή με τη ΝΕΡΙΤ ή
τη ΔΤ; Μα τι να λέμε τώρα; Ποιού διαγωνισμού (που λέει κι ένας άλλος νόμος για
τα νταλαβέρια του Δημοσίου); Ας μην ξεχνιόμαστε… Για απευθείας ανάθεση από το
Δημόσιο σε έναν ιδιώτη επιχειρηματία λέμε. Για ένα τόσο απλόχερο δώρο σε βαθμό
που το σόου φέτος θα ονομαστεί «Eurosong 2014 – a MAD show»! Για τα απευθείας
δώρα του κρατικού μηχανισμού σε επιλεγμένους επιχειρηματίες μιλάμε, λοιπόν.
Αυτά τα ίδια που χαρίζονται τόσα χρόνια στους καναλάρχες στην οικογένεια των
οποίων ανήκει και ο όμιλος MAD
του Ανδρέα Κουρή. Που,
παρεμπιπτόντως, τελευταία η κοιλιά του φουσκώνει και από την απλόχερη κρατική
διαφήμιση.
ΥΓ:
Κατά τα λοιπά, κανένας υπουργός δεν
γνωρίζει ότι ο Ανδρέας Κουρής κάνει δουλειές με το Κράτος συνεχίζοντας ακάθεκτος την επιχειρηματική του
δραστηριότητα, την ώρα που χρωστάει στο Δημόσιο, λόγος για τον οποίο είναι
άλλωστε υπόδικος. Όπως, επίσης, κανείς δε γνωρίζει για τους μισθούς και τις
αποζημιώσεις που οφείλει στους απολυμένους
των καταστημάτων Metropolis,
ισχυριζόμενος ότι «δεν έχει» να τους πληρώσει.
