Η πρώτη χρονιά της Μεταπολίτευσης με τα περίπτερα να έχουν γεμίσει ξανά εφημερίδες.
Ο δάσκαλος της έκτης δημοτικού με φωνάζει στο διάλειμμα, μου βάζει τρεις δραχμές στη χούφτα και μου λέει «πετάξου απέναντι και φέρε μου μια Ελευθεροτυπία».
Το μυαλό μου δεν μπορούσε να υπολογίσει την εξωφρενική κατάληξη που θα μπορούσε να έχει αυτή η δίλεπτη αγγαρεία, γιατί πολύ απλά δεν υπήρχε περίπτωση να σκεφτώ πως το ίδιο απόγευμα ο πατέρας μου, ο δάσκαλος και η διευθύντρια του δημοτικού θα κατέληγαν στα γραφεία της Ασφάλειας Προαστίων στον Περισσό.
Δια της υπηρεσιακής οδού ο περιπτεράς, παλιός χαφιές της ασφάλειας από τα χρόνια της χούντας, πήρε τηλέφωνο τον άνθρωπό του στο τμήμα, από το τμήμα πήραν τηλέφωνο τον πατέρα μου, εγώ απολογήθηκα για το «αμάρτημά» μου και ο πατέρας μου «έδωσε» τον δάσκαλο.
Δάσκαλοι, χαφιέδες, μαθητές και μπάτσοι, όλοι μαζί γίναμε ένα μεταπολιτευτικό κουβάρι στην προσπάθεια να μην λερωθεί ένα αθώο παιδί από το μελάνι της «αναρχοκομμουνιστικής» Ελευθεροτυπίας. Δεν θυμάμαι ποια ήταν η κατάληξη της υπόθεσης για τον δάσκαλο και μεταξύ μας ούτε και με ενδιέφερε ιδιαίτερα την εποχή εκείνη, που τα ενδιαφέροντά μου εξαντλούνταν στην μπάλα και το ποδήλατο.
Την κωμικοτραγική αυτή ιστορία μου έφεραν στο νου τα δημοσιεύματα των εφημερίδων που πάνε να μπλέξουν πάλι μαθητές, αστυνομία και καθηγητές σε ένα απίστευτο γαϊτανάκι χαφιεδολογίας στα σχολεία. Από τη μια η ΓΑΔΑ στέλνει φιρμάνι στα αστυνομικά τμήματα για καφέ γνωριμίας με τους διευθυντές των σχολείων της γειτονιάς και από την άλλη η δίκη μαθητών που συμμετείχαν σε καταλήψεις λυκείων.
Ο 20χρονος σήμερα Α.Ζ. συμμετείχε στην κατάληψη του ΕΠΑΛ Λουτρακίου τον χειμώνα του 2011 μαζί με δεκάδες ακόμη συμμαθητές του. Ήταν η εποχή που στα λύκεια της χώρας βασίλευαν οι φωτοτυπίες και χιλιάδες μαθητές αντιδρούσαν δυναμικά για τις τραγικές ελλείψεις της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Πανό στα κάγκελα, αλυσίδες με λουκέτα στις πόρτες, φωνές, συνθήματα και καταλήψεις ήταν το σκηνικό που επικρατούσε σε δεκάδες λύκεια της χώρας.
«Το σχολείο ήταν υπό διάλυση και αποφασίσαμε να αντιδράσουμε διεκδικώντας το αυτονόητο» λέει σήμερα ο Α.Ζ. που το 2011 ήταν στην ομάδα περιφρούρησης της κατάληψης. Τρία χρόνια μετά θα καθίσει στο εδώλιο του κατηγορουμένου αντιμετωπίζοντας βαρύτατες κατηγορίες για παρεμπόδιση λειτουργίας του λυκείου «καθώς εμπόδιζε μαθητές και εκπαιδευτικούς να προσέλθουν στις σχολικές εγκαταστάσεις». Στις 11 Απριλίου του 2014 ο Α.Ζ. μαζί με 15 ακόμη συμμαθητές του θα δικαστούν στο Πρωτοδικείο Κορίνθου για την κατάληψη του 2011 καθώς τα ονόματά τους είχε παραδώσει τότε στις αστυνομικές αρχές η διεύθυνση του σχολείου.
«Πριν από ένα περίπου ένα χρόνο μας είχαν καλέσει στην αστυνομία της Κορίνθου για κάποιες διευκρινήσεις» λέει η μητέρα του Α.Ζ. .«Δεν μας έδωσαν να καταλάβουμε πως κάτι ύποπτο συμβαίνει με τα παιδιά αφού στο σχολείο κατά την διάρκεια της κατάληψης δεν είχε γίνει η παραμικρή φθορά». Και όντως στο κατηγορητήριο δεν γίνεται η παραμικρή αναφορά σε φθορές που τυχόν προκάλεσαν οι καταληψίες μαθητές στο κτίριο του σχολείου όπου και γίνεται ξεκάθαρο πως διώκονται και μόνο για το κλείσιμο του σχολείου.
Πριν από λίγες ημέρες γονείς και μαθητές κλήθηκαν «δι' υπόθεσίν τους» στην ασφάλεια του Κερατσινίου. Αυτή τη φορά το τηλέφωνο χτύπησε σε κάποια σπίτια και η αστυνομική φωνή από την άλλη άκρη της γραμμής είπε το κλασσικό «το παιδί σας έχει μπλέξει». Δεν ήταν ο Μπαλούρδος της Ελληνοφρένειας, αλλά κανονικός αστυνομικός στη γραμμή. Του έπεσε το ακουστικό από το χέρι του έρμου του πατέρα και το μυαλό του ξεκίνησε να ταξιδεύει με τρόμο από την πρέζα και κατέληξε στα κουμπούρια και στους πυρήνες. Που να ήξερε ο χριστιανός πως το «μπλέξιμο» ήταν η συμμετοχή του μικρού στις καταλήψεις του Οκτώβρη; Και που να φανταζόταν πως οι απουσίες για τρεις μέρες κατάληψη θα έπρεπε να δικαιολογηθούν όχι στην λυκειάρχισσα αλλά στον αξιωματικό υπηρεσίας;
Νέοι καιροί, νέα ήθη θα έλεγε κανείς. Μα έλα που υποτίθεται πως το «φακέλωμα» των μαθητών είχε σταματήσει την εποχή που κόντεψα να βρω το μπελά μου για μια εφημερίδα. Κι όμως, η διευθύντρια του λυκείου στο Κερατσίνι είχε στείλει τα ονόματα των καταληψιών από το φθινόπωρο στην αστυνομία, βάζοντας τον διοικητή του τμήματος συνέταιρο στο σχολείο. Έτσι ωραία και δημοκρατικά τα πιτσιρίκια κατέληξαν, πέντε ολόκληρους μήνες μετά την κατάληψη, στο τμήμα για να ενημερωθούν από έναν ένστολο πως δεν θα τους επιτραπεί να συμπληρώσουν μηχανογραφικό -κοινώς πανελλαδικές γιοκ. Γιατί η υπηρεσία μπορεί να αργεί αλλά δεν ξεχνά. Και όταν η υπηρεσία θυμάται θέλει να μαθαίνει από το τι δουλειά κάνει η μάνα σου μέχρι τι ψηφίζει ο πατέρας σου.
Το επόμενο βήμα θα είναι στις θέσεις των απολυμένων σχολικών φυλάκων να φέρουν το Σώμα των Σχολικών Χωροφυλάκων που θα ελέγχει τσάντες, τετράδια, δακτυλικά αποτυπώματα, προφυλακτικά, κοινωνικά φρονήματα και μήκος μαλλιών.
