| ||||
| ||||
Στην εποχή της κοινωνικής εξαθλίωσης, απο πολιτικές που οδήγησαν
αυτόν τον τόπο στην παρακμή και την απελπισία, δεν θα περίμενε κανείς απο τους
εκπροσώπους αυτής της πολιτικής, που τώρα φορούν τη μάσκα του «σωτήρα» και
ζητωκραυγάζουν για φανταστικά «πλεονάσματα», να δώσουν μαθήματα δημοκρατίας.
Η προληπτική λογοκρισία, όμως και οι διώξεις σε βάρος δημοσιογράφων
που ασκούν και τιμούν το λειτούργημα που επέλεξαν -και το πλήρωσαν ακριβά- με
βαθύ αίσθημα ευθύνης προς της την αλήθεια, δεν είναι απλώς μια ακόμα
αντιδημοκρατική πράξη. Είναι η ακραία έκφραση αυταρχισμού μιας εξουσίας, που
δεν «ανέχεται» όποιον δεν συμμορφώνεται «προς τας υποδείξεις» και στοχεύει στην
εκμηδένιση της ελευθεροτυπίας, γιατί έτσι βολεύει.
Η δίωξη σε βάρος της Πόπης Χριστοδουλίδου και μάλιστα με τον
στρατιωτικό ποινικό κώδικα, λες και είναι...λοχίας, για ένα δημοσίευμα που δεν περιέχει
τίποτα απο αυτά που της καταμαρτυρούν, δεν είναι μια απόπειρα εκφοβισμού της ίδιας,
γιατί ξέρουν, (ή θα έπρεπε να ξέρουν), οτι αυτά δεν πιάνουν εδώ.
Είναι μήνυμα
προς τον κόσμο της δημοσιογραφίας, οτι όποιος τολμήσει να ξεφύγει απο τα πλαίσια
μιας απόλυτα ελεγχόμενης ενημέρωσης, που μεθοδεύεται συστηματικά τα τελευταία
χρόνια, θα μαρτυρήσει της «μάνας του το γάλα».
Διάλεξαν όμως λάθος άνθρωπο και λάθος τρόπο. Πόπη, είμαστε δίπλα
σου.
Κώστας Τομαράς, δημοσιογράφος
