Δήλωση
«[…]Είναι μια κατάσταση υποχρεωτικής νάρκης όπου, όσες πνευματικές αξίες
κατορθώσαμε να κρατήσουμε ζωντανές, με πόνους και κόπους, πάνε κι αυτές να
καταποντιστούν μέσα στα ελώδη, στεκάμενα νερά. Δὲ θα μου ήταν
δύσκολο να καταλάβω πως τέτοιες ζημιές δεν λογαριάζουν πάρα πολύ για ορισμένους
ανθρώπους. Δυστυχώς δεν πρόκειται μόνο γι’ αυτόν τον κίνδυνο. […] Όσο μένει η
ανωμαλία τόσο προχωρεί το κακό. […]»
Γιώργος Σεφέρης, 28 Μαρτίου 1969
Ήταν πριν από μερικά χρόνια που μιλούσα με έναν
πολύ αγαπημένο μου άνθρωπο, από εκείνους που σέβομαι πολύ για τη στάση που
τήρησαν την εποχή της χούντας αλλά και από τη μεταπολίτευση και πέρα, έξω από
κομματικές γραμμές και συνθήματα.
Του έλεγα λοιπόν ότι το εκδοτικό καθεστώς
στην Ελλάδα γίνεται πλέον σαν εκείνο τους χούντας όσον αφορά στη λογοκρισία. Κι
εκείνος σχεδόν ενοχλημένος αντέδρασε «Μπορεί να μην είσαι τελείως ελεύθερη
Αργυρώ αλλά τουλάχιστον σήμερα δεν
κινδυνεύεις να πας φυλακή στα καλά καθούμενα…». Δεν αντιστάθηκα. Δεν έχω ζήσει
χούντα. Ήμουν εξάλλου νεαρή δημοσιογράφος τότε. «Μπορεί να είμαι κι υπερβολική»,
σκέφτηκα… «Ας μην κάνω τέτοιες συγκρίσεις». Κατά τρόπο περίεργο εφησύχασα…
Ύστερα από τη δίωξη της Πόπης Χριστοδουλίδου
όμως τη θυμήθηκα ξανά εκείνη την ιστορία, εκείνο τον εσωτερικό διάλογο…
Το εκδοτικό καθεστώς της διαπλοκής έθεσε με
έμμεσο αλλά σαφή τρόπο πριν λίγα χρόνια στους υπαλλήλους του ένα επιτακτικό
δίλλημα: «Θες να είσαι υπάλληλος μου ή ανεξάρτητος και μαχητικός
δημοσιογράφος;» Πρώτη και καλύτερη η Χριστοδουλίδου έκανε τη δεύτερη επιλογή.
Έρχεται όμως τώρα το επίσημο κράτος να
συμπληρώσει τη βούληση του εκδοτικού μηχανισμού: «Ή θα είσαι υπάλληλος ενός
εκδότη και θα σε ονομάζουμε “ανεξάρτητο δημοσιογράφο” ή όχι και θα σε
ονομάζουμε “κατάσκοπο” και όταν μας έρθει, χωρίς κανένα λογικό, ηθικό,
δεοντολογικό ή άλλο έρεισμα, μπορεί να σε κλείσουμε και φυλακή»… Η
Χριστοδουλίδου επέλεξε πάλι πρώτη…
Ίσως να έχουν δίκιο όσοι λένε ότι δεν είναι
σωστές οι συγκρίσεις με τη χούντα. Δεν ξέρω, γεννήθηκα μετά το 1974. Ξέρω όμως
ότι αν έχουν δίκιο δεν είναι επειδή σήμερα δεν κινδυνεύεις να βρεθείς στη
φυλακή στα καλά καθούμενα… Τουλάχιστον όταν έχεις αποφασίσει ότι δεν θα είσαι
υπάλληλος κανενός αλλά ανεξάρτητος και μαχητικός δημοσιογράφος.
Πόπη μου πάντα θα στηρίζω την επιλογή σου είτε
είμαστε τελικά στο 1974 είτε στο 2014…
Αργυρώ Λύτρα, ανέργη δημοσιογράφος
