H ευχή του οικονομολόγου καθηγητή στο Πανεπιστήμιο του Τέξας, Τζέιμς Γκάλμπρεϊθ, για τους Ευρωπαίους, είναι να "ξαναβρούν την ελπίδα".
Ο γιος του έγκριτου οικονομολόγου Τζον Κένεθ Γκάλµπρεϊθ μίλησε στην "Αυγή" για την κρίση και
 για την αναγκαιότητα η Ευρώπη να αλλάξει πορεία και προσανατολισμό.

Από τη συζήτηση δεν θα μπορούσε να λείπει και ο ΣΥΡΙΖΑ, καθώς ο καθηγητής έχει συνυπάρξει περισσότερες από μία φορές στο ίδιο πάνελ με τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Τσίπρα,
τόσο στο Τέξας όσο και αλλού, και παρακολουθεί στενά το θέμα της ευρωπαϊκής κρίσης.
 "Η μόνη λογική πορεία που μπορεί να ακολουθήσει μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ είναι να φέρει εναλλακτική πολιτική και να επιμείνει τόσο έναντι των Ευρωπαίων εταίρων όσο και σε επίπεδο συντονισμού με άλλες χώρες που είναι σε παρόμοια κατάσταση.
 Μόνο τότε θα μπορούμε να ελπίζουμε για κάτι καλύτερο", υποστηρίζει.
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΓΙΑΜΑΛΗ
* Εδώ και πέντε χρόνια που έχει ξεσπάσει η κρίση διαβάζουμε πως οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι ακόμη και σε χώρες όπως η Ελλάδα. Πώς γίνεται αυτό;
H απάντηση στην κρίση είχε μία κατεύθυνση: τη διάσωση των χρηματοπιστωτικών οργανισμών, των πιστωτών και των μεγάλων τραπεζών, τόσο στην Ευρώπη όσο και στις ΗΠΑ. Το σχέδιο δεν συμπεριελάμβανε τη σταθεροποίηση των οικονομιών. Αντιθέτως, κυριαρχεί μια αφήγηση κατά την οποία κατηγορείται το κοινωνικό κράτος, ανοίγοντας έτσι τον δρόμο για την καταστροφή του. Δεν πρέπει να αποτελεί έκπληξη με βάση τον τρόπο που διαχειρίζονται την κρίση το ότι μεγάλη μερίδα των πλούσιων και ισχυρών διατηρούν και αυξάνουν τον πλούτο τους την ώρα που οι αδύναμοι εξαθλιώνονται.
* Στην Ελλάδα, όμως, μας λένε πως γινόμαστε πιο ανταγωνιστικοί με τα μέτρα λιτότητας. Η ύφεση ωστόσο παραμένει. Πώς το εξηγείτε;
Με δεδομένες τις πολιτικές που ακολουθούνται, το ότι υπάρχει ύφεση δεν πρέπει να μας εκπλήσσει. Ακολουθούνται πολιτικές που μειώνουν την οικονομική δραστηριότητα, η μείωση των μισθών είναι μόνο ένα μέρος, η μείωση των κοινωνικών υπηρεσιών είναι ένα άλλο μεγάλο μέρος, όπως και η αύξηση των φόρων. Όλα αυτά έχουν ως συνέπεια την ύφεση. Αν λάβουμε υπόψη τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της διάρθρωσης της ελληνικής οικονομίας, η μείωση του μέσου μισθού θα επέφερε μια πολύ μικρή αλλαγή ακόμη και σε καλύτερες περιόδους της οικονομίας, η οποία βασίζεται κυρίως στο παγκόσμιο εμπόριο, στον εφοπλισμό και κατά δεύτερο λόγο στο εισόδημα που μπορούν να δαπανούν άνθρωποι από άλλες χώρες για να περάσουν τις διακοπές τους στην Ελλάδα. Η μείωση στους μισθούς, λοιπόν, δεν επηρεάζει ιδιαιτέρως κανέναν από τους παραπάνω τομείς. Ξεπερνά τη φαντασία κάθε λογικού ανθρώπου η ιδέα πως, αν οι μισθοί πέσουν, οι γερμανικές εταιρείες θα φέρουν την έδρα τους στην Ελλάδα.
* Μας λένε, όμως, πως αν κάτσουμε ήσυχοι και έχουμε σταθερότητα, τα πράγματα θα πάνε καλύτερα.
Μετά το πέρας κάποιων χρόνων οι λογικοί άνθρωποι θα απορρίψουν αυτό το επιχείρημα. Τη γλιτώνει κάποιος με τέτοια επιχειρήματα τον πρώτο χρόνο ή τους πρώτους δεκαοχτώ μήνες, αλλά, αν ύστερα από πέντε χρόνια η κατάσταση συνεχίζει να χειροτερεύει και δεν υπάρχει καμία ένδειξη βελτίωσης, τότε καθίσταται σαφές πως οι πεποιθήσεις του ήταν απατηλές.
* Όπως γνωρίζετε, το πιθανότερο είναι η επόμενη κυβέρνηση στην Ελλάδα να είναι κυβέρνηση της Αριστεράς, με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που θεωρούν πως μια κυβέρνηση της Αριστεράς θα μπορούσε να κάνει την αλλαγή τρία χρόνια πριν πετυχαίνοντας καλύτερους όρους στη διαπραγμάτευση για το πακέτο διάσωσης, αλλά τώρα δεν θα καταφέρει και πολλά. Συμφωνείτε με αυτή την άποψη;
Noμίζω πως η μόνη ελπίδα της Ευρώπης βρίσκεται στην αποφασιστικότητα των κυβερνήσεων της Ελλάδας και άλλων χωρών να επιμείνουν για αλλαγή στην ευρωπαϊκή πολιτική. Αυτή είναι μια πιθανή λύση για διέξοδο από την κρίση, η οποία δεν περιλαμβάνει τεράστια αναστάτωση, οικονομική αναταραχή και κατάρρευση. Δεν ξέρουμε τι θα δείξει η κάλπη στις επόμενες εκλογές στην Ελλάδα ούτε ξέρουμε τι θα επακολουθήσει. Αν το αποτέλεσμα είναι αυτό που προβλέπετε, κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δηλαδή, δεν ξέρουμε πώς θα αντιδράσουν οι Ευρωπαίοι εταίροι της Ελλάδας. Προβλέπω ωστόσο πως η κατάσταση θα είναι πολύ δύσκολη και ότι η νέα κυβέρνηση θα πρέπει να είναι καλά προετοιμασμένη για το πώς θα "πιλοτάρει" για να βγει από τα αδιέξοδα. Αλλά μου φαίνεται ότι η μόνη λογική πορεία που μπορεί να ακολουθήσει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ είναι να φέρει μια εναλλακτική πολιτική και να επιμείνει τόσο έναντι των Ευρωπαίων εταίρων όσο και σε επίπεδο συντονισμού με άλλες χώρες που είναι σε παρόμοια κατάσταση. Μόνον τότε μπορούμε να ελπίζουμε για κάτι καλύτερο.
* Άρα, λοιπόν, η λύση είναι ένα κοινό μέτωπο των χωρών του Νότου;
Θα ήμουν αισιόδοξος ακόμη κι αν οι χώρες του Νότου συντονίζονταν για ένα θέμα. Είναι απαραίτητο για μια χώρα -για τους πολίτες της και την κυβέρνησή της- να εκφράσει μια εναλλακτική θέση. Μου φαίνεται πως θα είναι απόφαση της Ελλάδας το αν θα χρεωκοπήσει ή όχι. Πρόκειται για μεγάλη πρόκληση, αλλά θα είναι εξαιρετικά βοηθητικό όταν η Ελλάδα κληθεί να αποφασίσει να συμμετάσχουν και να ακολουθήσουν και άλλες χώρες -και μεγαλύτερες ακόμη, όπως η Ισπανία και η Ιταλία- και να συνειδητοποιήσουν πως οι προτάσεις που κάνει μια νέα κυβέρνηση για εναλλακτική πολιτική τις αφορούν και τις συμφέρουν. Αυτό θα είναι ένα βήμα μπροστά, αλλά ακόμη κι αν αυτό το βήμα το κάνει μία χώρα, θέτοντας σαφώς μια εναλλακτική πορεία ευρωπαϊκής πολιτικής, και πει "αυτό πρέπει να κάνουμε ως Ευρωπαίοι για να τελειώσει αυτή η κρίση και η καταστροφή του κοινωνικού κράτους που είναι ο συνδετικός ιστός των ευρωπαϊκών κοινωνιών και να πάψει η δαιμονοποίηση μιας χώρας", νομίζω πως θα είναι πράξη ειλικρίνειας και θάρρους. Όλοι αναγνωρίζουν το "περιμένετε και όλα θα βελτιωθούν στους επόμενους έξι μήνες που θα έρθει η ανάπτυξη" είναι ψευδές, δεν είναι μόνο προσπάθεια παραπλάνησης του εκλογικού σώματος, αλλά και των ίδιων που τα λένε.
* Γνωρίζετε πως σε μερικούς μήνες έχουμε ευρωεκλογές. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ είναι ο υποψήφιος του Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς για τη θέση του προέδρου του συμβουλίου της Ε.Ε. Τι συμβολίζει αυτή η υποψηφιότητα κατά τη γνώμη σας;
Νομίζω πως θα είναι μία χρήσιμη άσκηση. Αν δούμε πού ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ έναν χρόνο πριν, θα μπορούσαμε να πούμε πως επρόκειτο για μια απομονωμένη πολιτική δύναμη με πολύ λίγες άμεσες συμμαχίες, ακόμη και επαφές. Αυτό αλλάζει πολύ σύντομα. Πρώτον, οι Ευρωπαίοι πλέον είναι πιο εξοικειωμένοι με τις θέσεις -τις πραγματικές θέσεις- του ΣΥΡΙΖΑ και κατανοούν ότι πρόκειται για ένα κόμμα με ευρωπαϊκό προσανατολισμό. Συγκεκριμένα πρόκειται για ένα φιλοευρωπαϊκό κόμμα, το πρόγραμμα του οποίου είναι ίσως το μόνο που έχει στόχο τη διατήρηση του ευρωπαϊκού ιδεώδους. Έχει ξεκινήσει, λοιπόν, ένας διάλογος ανάμεσα στις προοδευτικές δυνάμεις της Ευρώπης που συμπεριλαμβάνει τον ΣΥΡΙΖΑ ως εταίρο. Αυτό το βλέπουμε και από την υποψηφιότητα Τσίπρα. Θα είναι μια άσκηση να έρθει στο προσκήνιο ένα εναλλακτικό πολιτικό πρόγραμμα. Είναι ελπιδοφόρα εξέλιξη.
* Θα μπορούσε κανείς να πει ότι από πλευράς οικονομικής πολιτικής οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι στ' αριστερά της Ευρώπης;
Θα έλεγα πως, κατά μία έννοια, ένας τέτοιος ισχυρισμός θα ήταν βάσιμος. Πρώτον, έχουμε μια μετριοπαθώς προοδευτική ομοσπονδιακή κυβέρνηση που επανεξελέγη. Δεύτερον, ενώ έχουν υπάρξει τεράστιες πιέσεις για να περιοριστεί η κοινωνική προστασία, το πρόγραμμα ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης δεν έχει σταματήσει. Οι κοινωνικοί οργανισμοί στις Ηνωμένες Πολιτείες -αν και λιγότερο ισχυροί από εκείνους της νότιας Ευρώπης- συνεχίζουν να λειτουργούν χωρίς περικοπές και σχετικά αποτελεσματικά. Ακόμη, έχουμε επεκτείνει την ασφάλεια υγείας σε όλον τον πληθυσμό με νέα νομοθεσία. Οπότε, συνολικά, η τάση στις Ηνωμένες Πολιτείες είναι πιο σταθερή, δεν συζητιέται συνεχώς η κρίση, η συζήτηση άλλαξε και αφορά το τι να κάνουμε. Δεν θα χρησιμοποιούσα τον διαχωρισμό αριστερά - δεξιά, αλλά, αν μη τι άλλο, δεν υπάρχει η αδυσώπητη δέσμευση για ανταγωνιστικότητα χωρίς να λαμβάνεται τίποτε άλλο υπόψη.
* Τι ευχή θα κάνατε για τους Ευρωπαίους;
Μα να ξαναγεννηθεί η ελπίδα και να στραφούν προς άλλες πολιτικές. Τι άλλο;