αναδημοσίευση
Τετ, 06/11/2013
Στη
δημιουργία των προϋποθέσεων για την ανατροπή για πάντα των αντιλαϊκών
πολιτικών και στην αναγκαία ανασυγκρότηση του εργατικού συνδικαλιστικού
κινήματος αναφέρθηκαν οι ομιλητές στην απεργιακή συγκέντρωση του ΠΑΜΕ
στην Αθήνα και την πλατεία Ομόνοιας.
Κεντρικός ομιλητής ήταν ο Μανώλης Καραντούσας, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Τροφίμων, Ποτών και Γάλακτος και πρόεδρος του σωματείου της ΕΒΓΑ. Χαιρετισμούς απηύθυναν νωρίτερα η Ευδοκία Σάπκα, εργαζόμενη στα Προγράμματα Απασχόλησης Νέων Ανέργων του ΟΑΕΔ, η Δώρα Βασιλοπούλου, μέλος του προεδρείου της ΟΓΕ και ο Γρηγόρης Παπαδόπουλος, πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων της COCA COLA Θεσσαλονίκης.
Ακολουθεί ολόκληρη η ομιλία του Μανώλη Καραντούσα
«Χαιρετίζουμε με υπερηφάνεια τους χιλιάδες εργαζόμενους, εργαζόμενες από όλους τους κλάδους και ιδιαίτερα τη νέα βάρδια της εργατικής τάξης, που θαρραλέα μπήκαν μπροστά στην οργάνωση του αγώνα εκεί που κρίνονται οι εξελίξεις. Εκεί που καθορίζονται και ωριμάζουν οι ανατροπές που έχει ανάγκη ο λαός μας. Στους τόπους δουλειάς, στα εργοστάσια.
Χαιρετίζουμε όλους όσοι είναι σήμερα στην απεργιακή συγκέντρωση του ΠΑΜΕ, που από τα ξημερώματα έχουν δώσει τη μάχη της περιφρούρησης, έχοντας ξεπεράσει δυσκολίες και εμπόδια, όπως το φόβο, τη μοιρολατρία, την ηττοπάθεια, την τρομοκρατία της κυβέρνησης και της εργοδοσίας, έχοντας ξεφύγει από το δόκανο των παρατάξεων του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού που αποφάσιζαν την απεργοσπασία.
Και η σημερινή μας απεργία και οι απεργιακές συγκεντρώσεις απέδειξαν για ακόμη μια φορά ποιοι έβαλαν πλάτη, ποιοι έδωσαν ό,τι καλύτερο μπορούσαν με τις όποιες αδυναμίες τους για την επιτυχία της απεργίας -και αυτοί πρώτοι ανάμεσα στους πρώτους, είμαστε εμείς, τα σωματεία που συγκροτούμε το ΠΑΜΕ- και ποιοι την υπονόμευσαν.
Σε ορισμένους κλάδους η συμμετοχή των εργαζόμενων στην απεργία είναι μικρή. Όχι βέβαια με δική μας ευθύνη. Υπονομεύτηκε για μια ακόμα φορά από τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό. Οι δυνάμεις του δεν έκαναν τίποτα, δεν κούνησαν ούτε το μικρό τους δακτυλάκι. Δεκάδες σωματεία που έχουν επιρροή ούτε καν συνεδρίασαν, ούτε γενική συνέλευση έκαναν, ούτε καν έκαναν κάποια ενέργεια ενημέρωσης των εργαζομένων.
Γιατί δεν θέλουν σύγκρουση με την εργοδοσία, την ΕΕ. Υπήρξαν δυνάμεις, όπως της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, που καταψήφισαν την απεργία στο όνομα της επανάστασης και με τη δικαιολογία ότι χρειάζεται απεργία διαρκείας.
Παλιοί και νέοι εργατοπατέρες συναγωνίζονται σε τεχνάσματα και κόλπα για το πώς θα υποτάξουν το κίνημα, θα το εγκλωβίσουν και θα το περιορίσουν στην εναλλαγή των κυβερνήσεων και όχι στην αναχαίτιση και στην ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής από όποια κυβέρνηση, όχι ενάντια στα μονοπώλια και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Να μας ξεστρατίσουν δηλαδή από το δρόμο της ταξικής πάλης.
Το επόμενο διάστημα πρέπει τα συνδικάτα μας, οι Λαϊκές Επιτροπές με οργανωμένο τρόπο και ουσιαστικό να κουβεντιάσουν τα συμπεράσματα από την απεργία. Κυρίως όμως να οργανώσουν τη συζήτηση στους τόπους δουλειάς για το πώς θα συνεχιστεί ο αγώνας στο συγκεκριμένο χώρο, στον κλάδο. Να βγουν στην επιφάνεια και οι αδυναμίες και να αποκαλυφτεί και να καταδικαστεί η στάση του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού.
Αυτό είναι αναγκαίο να γίνει γιατί μπροστά μας έχουμε ανοιχτά σοβαρά μέτωπα όπως:
- Ο αγώνας για την υπεράσπιση των συλλογικών συμβάσεων που δεν εφαρμόζονται και για την υπογραφή νέων συλλογικών συμβάσεων με αυξήσεις τους μισθούς.
- Η αποτροπή των απολύσεων και η προστασία των ανέργων που σήμερα πια αφορά την πλειοψηφία των νέων μας και σχεδόν όλες τις εργατικές, τις λαϊκές οικογένειες, με την απαίτηση όλοι οι άνεργοι να παίρνουν επίδομα που να μπορούν να ζουν και να είναι ασφαλιστικά καλυμμένοι. Να δώσουμε τη μάχη αυτή ανυποχώρητα για την προστασία των ανέργων, για να πάρουν όλοι επίδομα.
- Η κατάσταση στην Υγεία και την Πρόνοια όπου πια οι ελλείψεις σκοτώνουν στην κυριολεξία συνανθρώπους μας, τους δικούς μας ανθρώπους, γιατί δεν πάνε οι Λάτσηδες στα υποβαθμισμένα δημόσια νοσοκομεία.
- Τον αγώνα για τα σχολεία και τα πανεπιστήμια που αξίζουν τα παιδιά μας ενάντια σε αυτά τα σχολεία της ακριβοπληρωμένης αμάθειας, που μετατρέπει τα παιδιά μας μαζί με τα υπόλοιπα μέτρα τους σε γρανάζια της μηχανής τους, σε κακοπληρωμένο φθηνό και ευέλικτο εργατικό δυναμικό.
- Την υπεράσπιση των συντάξεων από τις παλιές περικοπές που έχουν αποφασιστεί και τις νέες που ετοιμάζονται.
- Το ξεπούλημα των δημόσιων οργανισμών και επιχειρήσεων και όλου του δημόσιου πλούτου που τα μονοπώλια τον απαιτούν και η κυβέρνηση και η τρόικα τους τον προσφέρουν.
- Την προστασία των οικογενειών μας από τα παλιά χαράτσια, αλλά και τη νέα φορολογική επιδρομή σε ό,τι μας έχει απομείνει.
Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να υποκύψουν στα εκβιαστικά διλήμματα της κυβέρνησης και της τρόικας ότι τα μέτρα σώζουν την πατρίδα και είναι αναγκαία. Αναγκαία είναι μόνο για τα κέρδη των πολυεθνικών.
Δεν πρέπει να υποκύψουν στους εκβιασμούς των προαπαιτούμενων για να έρθουν οι δόσεις και στους άλλους παρόμοιους εκβιασμούς. Προαπαιτούμενα για νέες αλυσίδες σε εμάς και νέα προνόμια στο κεφάλαιο.
Η δική μας μοναδική έγνοια πρέπει να είναι πώς θα δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για να ξεκουμπιστεί όχι μόνο αυτή η κυβέρνηση, αλλά και οι αντιλαϊκές πολιτικές μια για πάντα.
Συνάδελφοι - συναδέλφισσες,
Στο ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, στο ΠΑΜΕ, ξέρουμε ότι μια μεγάλη γενική απεργία δεν καθορίζεται η επιτυχία της από μόνο μια απόφαση ενός ΔΣ, αλλά από τη σύμφωνη γνώμη και τη συμμετοχή αυτών που θα απεργήσουν, τους ίδιους τους εργάτες. Ακόμη και μια απεργία σε ένα μικρό χώρο δουλειάς ή σε έναν όμιλο.
Μέγα ζήτημα σε μια μάχη, στη σύγκρουση με την εργοδοσία και την κυβέρνηση, είναι η αλληλεγγύη και συμπαράσταση όλων των εργαζόμενων, όλων των συνδικάτων. Αυτό δυναμώνει και δίνει την προοπτική της νικηφόρας εξέλιξης του αγώνα, είναι βασικό στοιχείο της ανασύνταξης του κινήματός μας. Το ζήτημα της αλληλεγγύης είναι καθήκον για όλους μας, χωρίς αυτό κανένας αγώνας δεν μπορεί να πάει μακριά.
Το παράδειγμα της COCA-COLA, του ομίλου της 3Ε, μας δείχνει το δρόμο. Η απεργία που έγινε στις 30 Οκτώβρη στα εργοστάσια του ομίλου δείχνει τις τεράστιες δυνατότητες που έχουν οι εργάτες όταν ενώνονται ενάντια στους δυνάστες τους.
Με πρωτοβουλία των 2 ομοσπονδιών της ΠΟΕΥΓΤΠ και ΠΟΕΕΠ έγινε σύσκεψη των σωματείων της COCA-COLA και αποφασίστηκε 24ωρη απεργία ως ένδειξη συμπαράστασης και αλληλεγγύης στις 33 απολύσεις που έχουν γίνει στο εργοστάσιο της Θεσσαλονίκης.
Στην ΕΒΓΑ, που ανήκει στον όμιλο Φιλίππου, η εργοδοσία ανακοίνωσε μειώσεις μισθών και περικοπές επιδομάτων. Το ταξικό σωματείο αντέδρασε από την πρώτη στιγμή, αρνήθηκε να κάτσει στο τραπέζι και να διαπραγματευτεί πόσα θα χάσουν οι εργαζόμενοι, οργάνωσε 2 μαζικές γενικές συνελεύσεις με καθολική συμμετοχή και αποφάσεις να συνεχιστούν οι κινητοποιήσεις που βρίσκονται στην 3η βδομάδα, να μη δεχτούν για κανέναν και καμία μείωση στους μισθούς και στα δικαιώματά τους, πήραν απόφαση για μαζική συμμετοχή στη σημερινή απεργία και είναι σήμερα εδώ.
Όμως φτάνει αυτό; Θα ήταν διαφορετικά αν όλα τα εργοστάσια και τα σωματεία στον όμιλο Φιλίππου έκαναν αυτό που έγινε στην COCA-COLA. Απεργία συμπαράστασης, γιατί μετά όπως και πριν την ΕΒΓΑ είχαν σειρά και έχουν άλλοι εργαζόμενοι που δουλεύουν στον όμιλο αυτό.
Ο αγώνας των χιλιάδων συναδέλφων στο εμπόριο για να μην καταργηθεί η κυριακάτικη αργία αφορά μόνο αυτούς; Όχι αφορά όλους μας. Υπάρχουν εργοστάσια που δουλεύουν 365 μέρες το χρόνο, 7 μέρες την εβδομάδα. Κατά συνέπεια, δεν θα πληρωθούν την προσαύξηση της αργίας αν καταργηθεί η Κυριακή και επειδή θα θεωρείται καθημερινή εργάσιμη, θα εντάσσεται όπως οι υπόλοιπες ημέρες στο εβδομαδιαίο πρόγραμμα.
Αυτό θα οδηγήσει σε περισσότερο χρόνο εργασίας με λιγότερες μέρες ξεκούρασης, θα επωφεληθούν οι εργοδότες από αυτό το κόστος, δηλαδή την απαλλαγή του επιπλέον και του ασφαλίστρου.
Θλιβόμαστε και αγανακτούμε όταν ακούμε εργαζόμενους να λένε ότι καλά κάνουν και ανοίγουν τα μαγαζιά την Κυριακή. Θα ήθελαν αυτοί και οι δικοί τους άνθρωποι να δουλεύουν και τις Κυριακές; Δεν μπορούν δηλαδή να πάνε κάποια άλλη ημέρα να ψωνίσουν;
Οι αγώνες που γίνονται στα νοσοκομεία στις ψυχιατρικές δομές για απολύσεις, για το κλείσιμο των μονάδων αφορά μόνο τους εργαζόμενους εκεί; Δεν αφορά τα φτωχά λαϊκά στρώματα; Τα "διόδια" των 25 ευρώ για να μπεις στο νοσοκομείο ή ακόμη το 1 ευρώ που θα πληρώνουν οι ασφαλισμένοι για κάθε συνταγή φαρμάκων είναι υπόθεση όλων των συναδέλφων σε αυτούς τους χώρους;
Υπάρχουν περιπτώσεις που έχουν γίνει πράξη τα παραπάνω, όπως με την παρέμβαση από τις ταξικές δυνάμεις στον ΟΑΕΔ που η διοίκησή του προσπαθεί να τρομοκρατήσει τους νέους συναδέλφους που κάνουν την πρακτική τους, λέγοντάς τους ότι δεν έχουν δικαίωμα να απεργήσουν και ότι θα υποστούν συνέπειες όποιοι απεργήσουν.
Όπως στον "ΝΙΚΑ", που παρά την τρομοκρατία της εργοδοσίας για να κάμψει το ηθικό των εργαζομένων και να διαλύσει την επιτροπή του Συνδικάτου Τροφίμων και Ποτών που είχε δημιουργηθεί πριν 2 μήνες (και που κάποιοι φοβήθηκαν και έκαναν πίσω), η εργοδοσία πήρε την απάντησή της από περισσότερους εργαζόμενους που έχουν συσπειρωθεί γύρω από το συνδικάτο και επανεξέλεξαν νέα επιτροπή.
Συναγωνιστές και συναγωνίστριες,
Οι τελευταίες εξελίξεις με τη δολοφονική επίθεση έξω από τα γραφεία της Χρυσής Αυγής στο Ν. Ηράκλειο αξιοποιείται στο έπακρο από την κυβέρνηση και τα διάφορα επιτελεία του συστήματος.
Το εργατικό λαϊκό κίνημα έχει πείρα από τέτοιου είδους προβοκάτσιες, ξέρει να απαντήσει στους μηχανισμούς του κράτους, του παρακράτους, στην κυβέρνηση και την ΕΕ.
Άλλωστε οι δηλώσεις τόσο του Δένδια όσο και της επίσημης θέσης της κυβέρνησης μέσω του εκπροσώπου της είναι στην κατεύθυνση της χειραγώγησης της λαϊκής οργής και αντίδρασης για την άγρια δολοφονική πολιτική τους.
Στόχος τους ήταν και είναι το οργανωμένο εργατικό κίνημα.
Η θεωρία των δύο άκρων έχει έναν και μοναδικό στόχο, να χτυπήσουν όποιον σηκώνει κεφάλι.
Εμείς τους λέμε ότι λάθος πόρτα χτυπήσανε, όχι μόνο δεν θα το σκύψουμε, αλλά θα οργανώσουμε καλύτερα τους αγώνες, θα συζητήσουμε κι άλλους εργάτες, αγρότες, μικρούς έμπορους και αυτοαπασχολούμενους για να συγκροτήσουμε ενιαίο μέτωπο, για να ανατρέψει όχι μόνο αυτήν την κυβέρνηση, αλλά και την κυρίαρχη πολιτική της εξουσίας των μονοπωλίων.
Ο δρόμος για τη δική μας ανάπτυξη περνάει μέσα από τη συμμαχία της εργατικής τάξης με τα υπόλοιπα καταπιεζόμενα στρώματα, με στόχο να γίνουμε εμείς αφέντες του πλούτου που παράγουμε.
Συναγωνιστές - συναγωνίστριες,
Γίνεται πολύς λόγος για το μείγμα της διαχείρισης που πρέπει να υπάρξει. Ακόμα και κεφαλαιοκράτες και τα παπαγαλάκια τους, που με λύσσα έχουν στηρίξει τα αντιλαϊκά μέτρα, τα βάζουν με την τρόικα, την Μέρκελ κλπ.
Να μην ξεγελαστούμε. Ο καυγάς τους είναι για το ποιος από αυτούς θα χάσει τα λιγότερα, θα κερδίσει τα περισσότερα.
Είναι καθήκον της η εργατική τάξη να παρεμποδίσει την εφαρμογή των παλιών μέτρων, αλλά και των νέων που προετοιμάζουν. Και μπορεί να το κάνει. Πολύ χειρότερα θα ήταν τα πράγματα, πιο γρήγορα θα είχαν παρθεί τα αντιλαϊκά μέτρα, αν δεν είχαν γίνει έστω αυτοί οι αγώνες, αν δεν υπήρχαν τα ταξικά συνδικάτα, αν δεν υπήρχε το ΠΑΜΕ.
Παρόμοια μέτρα τα έχουν περάσει χρόνια τώρα και εκεί που δεν υπήρχαν μνημόνια, όπως σε Γερμανία, Γαλλία, Δανία, Ισπανία και αλλού. Στη χώρα μας υπήρξε καθυστέρηση, παρότι χρόνια τώρα οι βιομήχανοι, οι τραπεζίτες, το μεγάλο κεφάλαιο πιέζει να καταργηθούν οι ΣΣΕ, να κοπούν οι κοινωνικές παροχές (στην Υγεία, στην Πρόνοια, στην Παιδεία, στον Αθλητισμό, στον Πολιτισμό κλπ.). Και σε αυτό έπαιξε ρόλο το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, το ΠΑΜΕ.
Παρ' όλα αυτά ακόμα διατηρούμε μια σειρά κατακτήσεις και δικαιώματα γιατί αντιστεκόμαστε. Αυτά θέλουν να ξεπατώσουν όταν λένε ότι πρέπει να επιταχύνουν τις αναδιαρθρώσεις.
Συναγωνιστές - συναγωνίστριες,
Να παλέψουμε με μεγαλύτερη δύναμη, με σχέδιο, με την κατάλληλη τακτική κάθε φορά μαζί με τα συνδικάτα που πρέπει να γίνουν στρατηγεία των αγώνων.
Να ανοίξουμε στο μέγιστο την αντιπαράθεση με την εργοδοσία για τις μειώσεις μισθών, για τις απολύσεις. Να ανοίξουμε μέτωπο με το ΣΕΒ για τη στάση του και την ευθύνη που έχει, καθώς για να υπερασπιστούν τα κέρδη τους, τα κέρδη των μονοπωλίων, βυθίζουν στη φτώχεια, στην ανεργία και στην εξαθλίωση όλο και μεγαλύτερο κομμάτι του λαού.
Να μην ανεχτούμε να δουλεύουμε ήλιο με ήλιο για 300 ευρώ. Να μην ανεχτούμε να μην μπορούμε να πάρουμε φάρμακα, να μην έχουμε γιατρό, εξετάσεις, δασκάλους και σχολεία για τα παιδιά μας. Να μη δεχτούμε να πάψουμε να έχουμε όνειρα για μια ζωή που μας αξίζει.
Παράγουμε τα πάντα, τρόφιμα και εξαπλώνεται η πείνα, φάρμακα και πεθαίνουν άνθρωποι, μέχρι πού θα φτάσει αυτή η κατάσταση;
Και όλα αυτά για να συνεχίσουν να ζουν μέσα στη χλιδή και στον πλούτο μια χούφτα πλουτοκράτες. Γιατί να συνεχίσουμε να βάζουμε πλάτη για τους επιχειρηματίες, για να γλιτώσουν τα κέρδη τους; Γιατί να στηρίζουμε την οικονομία, όπως μας λέει η κυβέρνηση, αφού μας ετοιμάζουν ζωή κόλαση;
Να πούμε ΟΧΙ για όλα αυτά, να υπάρξει ξεσηκωμός σε κάθε τόπο δουλειάς, σε κάθε εργατογειτονιά.
Συναγωνιστές - συναγωνίστριες,
Η αντίσταση θα μεγαλώνει μέσα από τους καλά οργανωμένους αγώνες μας, έτσι θα αποχτά η τάξη μας εμπιστοσύνη στη δύναμή της και θα ανοίγει και θα γίνει πιο ορατή η προοπτική η εργατική τάξη να πάρει τον πλούτο που παράγει στα χέρια της.
Τα συνδικάτα, τα στελέχη τους έχουμε χρέος και ύψιστο καθήκον να είμαστε κοντά στους συναδέλφους, να τους βοηθάμε από το προσωπικό, ατομικό τους πρόβλημα μέχρι το συλλογικό.
Τα εμπόδια που θα συναντήσουμε είναι πολλά, εμείς δηλώνουμε ότι δεν πρόκειται να τα κάνουμε σημαία μας.
Το επόμενο διάστημα πρέπει να δράσουμε συγκεκριμένα. Να αξιοποιήσουμε νέες δυνάμεις που βγήκαν από τους αγώνες και να τους βοηθήσουμε να αναλάβουν καθήκοντα.
Όπου θα ξεσπούν αγώνες, να γίνει προσπάθεια να οργανωθούν καλύτερα με μαζικές διαδικασίες και συμμετοχή των εργαζομένων, να υπάρξει έμπρακτη αλληλεγγύη από όλα τα συνδικάτα.
Να μην υπάρχει συμβιβασμός και καμία συμφωνία για μειώσεις μισθών, με μισθούς πείνας 300 ευρώ, με την αποδοχή ατομικών συμβάσεων, με την εξάπλωση της ανεργίας, με τη φτώχεια, την εξαθλίωση, με συντάξεις-ψίχουλα.
Έχουμε χρόνια χύσει τόνους ιδρώτα για να πληρώσουμε τα ασφαλιστικά ταμεία, τώρα βάζουν διόδια και στα νοσοκομεία.
Από την άλλη μειώνουν τις ασφαλιστικές εισφορές στους εργοδότες, τους δίνουν νέες φοροαπαλλαγές.
Μέχρι εδώ, φτάνει πια, δεν θα ανεχτούμε άλλες απολύσεις, ούτε απελευθέρωσή τους, ούτε μείωση μισθών, συντάξεων, ούτε κατάργηση του εφάπαξ και όλα αυτά που ετοιμάζουν.
Κάθε σωματείο, κάθε κλάδος να πάρει όλα τα μέτρα για την οργάνωση της ανασύνταξης του εργατικού κινήματος.
Πρέπει και μπορούμε να πετύχουμε».
Στην απεργιακή συγκέντρωση του ΠΑΜΕ στην Αθήνα χαιρέτισε η Ευδοκία Σάπκα, εργαζόμενη στα Προγράμματα Απασχόλησης Νέων Ανέργων του ΟΑΕΔ. (Δείτε εδώ το χαιρετισμό)
«Απευθύνουμε χαιρετισμό σε όλους τους εργαζόμενους που συμμετέχουν σήμερα στις μεγαλειώδεις απεργιακές κινητοποιήσεις σε όλη τη χώρα και ιδιαίτερα σε όλους τους νέους και τις νέες που έδωσαν για πρώτη φορά τη μάχη της γενικής απεργίας κάτω από πρωτόγνωρες συνθήκες.
Εμείς οι νέοι άνεργοι, απόφοιτοι της Δευτεροβάθμιας και Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης, που είμαστε στα Προγράμματα Απασχόλησης Νέων του ΟΑΕΔ (voucher) σήμερα απεργούμε και διαδηλώνουμε!
Γνωρίζουμε πλέον από πρώτο χέρι ότι τα προγράμματα αυτά (πεντάμηνα ή οχτάμηνα) δεν φτιάχτηκαν για να αντιμετωπιστεί το τεράστιο πρόβλημα της ανεργίας των νέων, αλλά για να δοθούν στους μεγαλοεπιχειρηματίες παχυλές επιδοτήσεις και να εξασφαλίσουν "τζάμπα" εργαζόμενους!
Πρόκειται για προγράμματα υπερεκμετάλλευσης με μισθό 400 ευρώ, που δεν τα δίνει καν ο εργοδότης, αλλά είναι στην ουσία χρήματα που μάζεψαν με τη ληστεία του λαϊκού εισοδήματος, χωρίς ασφαλιστική κάλυψη (παρά μόνο για εργατικό ατύχημα), χωρίς συντάξιμα ένσημα!!
Φτιάχτηκαν για να διαπαιδαγωγηθεί η νέα βάρδια της εργατικής τάξης στην απλήρωτη δουλειά, στη δουλειά με μεροκάματο-χαρτζιλίκι, στη δουλειά χωρίς ασφάλιση!! Δηλαδή μαύρη εργασία με τη βούλα του κράτους και της ΕΕ!! Να ρίξουμε τις απαιτήσεις μας από το δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή δουλειά, από το δικαίωμα στη δωρεάν Υγεία, στην Ασφάλιση, στον Αθλητισμό και τον Πολιτισμό.
Τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε είναι πολλά:
Πολλοί από μας δεν έχουμε δει ακόμα ούτε ένα ευρώ, παρόλο που έχουμε ολοκληρώσει τα θεωρητικά μαθήματα και μπαίνουμε πια στον τρίτο μήνα πρακτικής!!
Μας λένε πως θα πληρωθούμε μετά το τέλος του προγράμματος, ενώ όλοι μας έχουμε μεγάλη ανάγκη τα χρήματα για την επιβίωσή μας, την επιβίωση των οικογενειών μας, που επίσης μαστίζονται από τη φτώχεια, την ανεργία!
Ωστόσο καλούμαστε να πληρώνουμε κανονικά τα έξοδα της μεταφοράς μας από και προς τη δουλειά (ολόκληρα εισιτήρια, ΚΤΕΛ, βενζίνες).
Πολλοί από μας δεν μπορούμε καν βιβλιάριο υγείας να βγάλουμε!!
Η απάντησή μας πρέπει να είναι μία: ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΠΑΝΤΟΥ.
Να μη μείνει νέος άνεργος μόνος του!! Η λαϊκή αλληλεγγύη είναι το όπλο μας!!
Οργανωνόμαστε για την ανατροπή της βαρβαρότητας που μας καταδικάζει στη μόνιμη ανασφάλεια, στη μισοανεργία, στη φτώχεια.
Η απάντηση των νέων, εργαζομένων και ανέργων, είναι μία και καθαρή: Οργάνωση στα σωματεία μας, στις Επιτροπές Ανέργων και τις Λαϊκές Επιτροπές.
Δυναμώνουμε το ΠΑΜΕ, παλεύουμε για δουλειά και ζωή με δικαιώματα!!
Απαιτούμε: Να μας δώσουν τώρα τα χρήματα που μας χρωστάνε!!
Να πληρωνόμαστε για τη δουλειά μας κάθε μήνα!!
Να παρέχεται σε όλους μας πλήρης ιατροφαρμακευτική κάλυψη!!
Να μας βάλουν κανονικά συντάξιμα ένσημα!
Να έχουμε δωρεάν πρόσβαση σε όλα τα μέσα μαζικής μεταφοράς για όσο καιρό είμαστε άνεργοι!!
Δούλοι του 21ου αιώνα δεν θα γίνουμε!!».
Εκ μέρους της ΟΓΕ χαιρέτισε η Δώρα Βασιλοπούλου, μέλος του προεδρείου της Ομοσπονδίας Γυναικών. (Δείτε εδώ το χαιρετισμό)
«Συναγωνιστές, συναγωνίστριες, φίλοι και φίλες,
Εκ μέρους της Ομοσπονδίας Γυναικών Ελλάδας απευθύνουμε θερμό χαιρετισμό στη σημερινή απεργιακή μας συγκέντρωση.
Το ριζοσπαστικό γυναικείο κίνημα, η Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδας, οι Σύλλογοι και οι Ομάδες μας βρισκόμαστε σήμερα εδώ, αλλά και στις συγκεντρώσεις που γίνονται σε όλη την Ελλάδα, μαζί με το ΠΑΜΕ, την ΠΑΣΥ, την ΠΑΣΕΒΕ, το ΜΑΣ, για να διατρανώσουμε την αντίθεσή μας στα βάρβαρα μέτρα και την αντιλαϊκή πολιτική κυβέρνησης και Ευρωπαϊκής Ένωσης, για να διεκδικήσουμε τη ζωή που μας αξίζει.
Είμαστε εδώ, απεργούμε και διαδηλώνουμε, γιατί είμαστε γυναίκες των εργατικών - λαϊκών οικογενειών που ζούμε στο πετσί μας τις συνέπειες αυτής της πολιτικής, εργάτριες που δουλεύουν από το πρωί ως το βράδυ για ένα κομμάτι ψωμί, απλήρωτες εργαζόμενες των ελαστικών σχέσεων και των μισθών-χαρτζιλίκι, αυταπασχολούμενες που βάζουν λουκέτο στα μαγαζιά τους, άνεργες, μετανάστριες, σπουδάστριες, μανάδες, που δε δέχονται να γίνουν τα παιδιά τους σκλάβοι του 21ου αιώνα.
Γιατί δε δεχόμαστε
- να πληρώνουμε εμείς την κρίση τους
- να δουλεύουμε ήλιο με ήλιο για να πλουτίζουν μια χούφτα κεφαλαιοκράτες
- να είμαστε φθηνά εξαρτήματα στη μηχανή τους και όποτε το χρειάζονται να μας ρίχνουν στην ανεργία.
Γιατί αρνούμαστε να θυσιάζονται οι ζωές και οι ανάγκες μας, οι δικές μας και των οικογενειών μας, στο βωμό του κεφαλαίου.
Είμαστε εδώ γιατί είναι η θέση μας εδώ, στη Λαϊκή Συμμαχία, που είναι η μόνη διέξοδος, η μόνη προοπτική για τις γυναίκες του καθημερινού μόχθου.
Παλεύουμε ενάντια στο πετσόκομμα μισθών και συντάξεων, τη διάλυση της Κοινωνικής Ασφάλισης και την αύξηση των ορίων ηλικίας για συνταξιοδότηση, ενάντια στα μέτρα που μας θέλουν να δουλεύουμε μέχρι τα βαθιά γεράματα για μια σύνταξη-ψίχουλα.
Αγωνιζόμαστε για την υπεράσπιση της κυριακάτικης αργίας, για να υπάρχουν ανθρώπινα ωράρια για όλους, να έχουν όλοι οι εργαζόμενοι τη δυνατότητα να περνάνε την Κυριακή με τις οικογένειές τους και όχι να τη βγάζουν δουλεύοντας ατελείωτες ώρες μέσα στα μεγάλα καταστήματα και τις πολυεθνικές για να αυξάνουν αυτές τα κέρδη τους.
Δίνουμε μάχη ενάντια στην εμπορευματοποίηση Υγείας - Πρόνοιας και τη διάλυση όλων των κοινωνικών δομών, ενάντια στο παραπέρα χτύπημα της μητρότητας. Δε δεχόμαστε να απολύονται οι έγκυες γιατί κοστίζουν στα αφεντικά, να πετιούνται οι ανασφάλιστες γυναίκες εκτός νοσοκομείων, να μένουν χωρίς τις απαραίτητες εξετάσεις οι άνεργες, οι γυναίκες που δεν έχουν να πληρώσουν.
Παλεύουμε για δημόσια δωρεάν Παιδεία, για σχολεία και πανεπιστήμια που θα μορφώνουν τα παιδιά μας, χωρίς να χρειάζεται να βάλουμε βαθιά το χέρι στην τσέπη, για σύγχρονους, ασφαλείς, δημόσιους και δωρεάν βρεφονηπιακούς σταθμούς για όλα τα παιδιά της προσχολικής ηλικίας.
Καλούμε και από αυτό το βήμα κάθε εργαζόμενη που αγανακτεί με όσα ζει, που προβληματίζεται, να σπάσει το φόβο και να κάνει τώρα το βήμα, να στρατευτεί μαζί μας στον αγώνα για μια ζωή που θα ανταποκρίνεται στις σύγχρονες ανάγκες μας.
Γιατί σήμερα υπάρχουν όλες οι δυνατότητες να ζούμε καλύτερα, να έχουμε όλοι και όλες δουλειά με δικαιώματα, με αξιοπρεπείς μισθούς, σύνταξη και ασφάλιση, να έχουμε δωρεάν Παιδεία και Υγεία, πρόσβαση στον Πολιτισμό και τον Αθλητισμό, στην αναψυχή, στις διακοπές.
Καλούμε τις γυναίκες της εργατικής λαϊκής οικογένειας να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους, να αγωνιστούν για τη ζωή τη δική τους και των παιδιών τους.
Να ξεπεράσουν δισταγμούς και αυταπάτες και να πάρουν ενεργά μέρος στην οργάνωση της πάλης στους χώρους δουλειάς και στις γειτονιές.
Να γραφτούν και να συμμετέχουν στα σωματεία τους, στις Επιτροπές Αγώνα, στους συλλόγους γυναικών, στις συνελεύσεις και στις δραστηριότητές τους.
Να πυκνώσουν τις γραμμές του εργατικού - λαϊκού και του ριζοσπαστικού γυναικείου κινήματος, να δυναμώσουν τη λαϊκή συμμαχία, τη δική τους συμμαχία.
Τώρα είναι η ώρα να ορθώσουμε το ανάστημά μας διεκδικώντας το παρόν και το μέλλον μας.
Έχουμε τη δύναμη να τους σταματήσουμε, συσπειρωμένοι στα σωματεία και τους συλλόγους μας. Όλοι μαζί ενωμένοι μπορούμε να νικήσουμε!».
Χαιρετισμό απήυθυνε και ο Γρηγόρης Παπαδόπουλος, προέδρος του Σωματείου Εργαζομένων της COCA COLA Θεσσαλονίκης (Δείτε εδώ το χαιρετισμό)
«Εκφράζουμε την αντίθεσή μας στην αντεργατική πολιτική», τόνισε στο χαιρετισμό του ο Γρηγόρης Παπαδόπουλος, πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων της COCA COLA Θεσσαλονίκης.
Σημείωσε ότι για 37 μέρες συνεχίζονται οι απεργιακές κινητοποιήσεις ενάντια στις απολύσεις εργαζομένων από την πολυεθνική COCA COLA και ευχαρίστησε τους χιλιάδες ανθρώπους που καθημερινά στηρίζουν τον αγώνα των απεργών. Υπογράμμισε ότι η πολυεθνική δεν είναι ανίκητη και πως δεν θα περάσει ούτε η προσπάθεια ποινικοποίησης των αγώνων ούτε η προσπάθεια διάσπασης των εργαζομένων.
Κεντρικός ομιλητής ήταν ο Μανώλης Καραντούσας, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Τροφίμων, Ποτών και Γάλακτος και πρόεδρος του σωματείου της ΕΒΓΑ. Χαιρετισμούς απηύθυναν νωρίτερα η Ευδοκία Σάπκα, εργαζόμενη στα Προγράμματα Απασχόλησης Νέων Ανέργων του ΟΑΕΔ, η Δώρα Βασιλοπούλου, μέλος του προεδρείου της ΟΓΕ και ο Γρηγόρης Παπαδόπουλος, πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων της COCA COLA Θεσσαλονίκης.
Ακολουθεί ολόκληρη η ομιλία του Μανώλη Καραντούσα
«Χαιρετίζουμε με υπερηφάνεια τους χιλιάδες εργαζόμενους, εργαζόμενες από όλους τους κλάδους και ιδιαίτερα τη νέα βάρδια της εργατικής τάξης, που θαρραλέα μπήκαν μπροστά στην οργάνωση του αγώνα εκεί που κρίνονται οι εξελίξεις. Εκεί που καθορίζονται και ωριμάζουν οι ανατροπές που έχει ανάγκη ο λαός μας. Στους τόπους δουλειάς, στα εργοστάσια.
Χαιρετίζουμε όλους όσοι είναι σήμερα στην απεργιακή συγκέντρωση του ΠΑΜΕ, που από τα ξημερώματα έχουν δώσει τη μάχη της περιφρούρησης, έχοντας ξεπεράσει δυσκολίες και εμπόδια, όπως το φόβο, τη μοιρολατρία, την ηττοπάθεια, την τρομοκρατία της κυβέρνησης και της εργοδοσίας, έχοντας ξεφύγει από το δόκανο των παρατάξεων του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού που αποφάσιζαν την απεργοσπασία.
Και η σημερινή μας απεργία και οι απεργιακές συγκεντρώσεις απέδειξαν για ακόμη μια φορά ποιοι έβαλαν πλάτη, ποιοι έδωσαν ό,τι καλύτερο μπορούσαν με τις όποιες αδυναμίες τους για την επιτυχία της απεργίας -και αυτοί πρώτοι ανάμεσα στους πρώτους, είμαστε εμείς, τα σωματεία που συγκροτούμε το ΠΑΜΕ- και ποιοι την υπονόμευσαν.
Σε ορισμένους κλάδους η συμμετοχή των εργαζόμενων στην απεργία είναι μικρή. Όχι βέβαια με δική μας ευθύνη. Υπονομεύτηκε για μια ακόμα φορά από τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό. Οι δυνάμεις του δεν έκαναν τίποτα, δεν κούνησαν ούτε το μικρό τους δακτυλάκι. Δεκάδες σωματεία που έχουν επιρροή ούτε καν συνεδρίασαν, ούτε γενική συνέλευση έκαναν, ούτε καν έκαναν κάποια ενέργεια ενημέρωσης των εργαζομένων.
Γιατί δεν θέλουν σύγκρουση με την εργοδοσία, την ΕΕ. Υπήρξαν δυνάμεις, όπως της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, που καταψήφισαν την απεργία στο όνομα της επανάστασης και με τη δικαιολογία ότι χρειάζεται απεργία διαρκείας.
Παλιοί και νέοι εργατοπατέρες συναγωνίζονται σε τεχνάσματα και κόλπα για το πώς θα υποτάξουν το κίνημα, θα το εγκλωβίσουν και θα το περιορίσουν στην εναλλαγή των κυβερνήσεων και όχι στην αναχαίτιση και στην ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής από όποια κυβέρνηση, όχι ενάντια στα μονοπώλια και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Να μας ξεστρατίσουν δηλαδή από το δρόμο της ταξικής πάλης.
Το επόμενο διάστημα πρέπει τα συνδικάτα μας, οι Λαϊκές Επιτροπές με οργανωμένο τρόπο και ουσιαστικό να κουβεντιάσουν τα συμπεράσματα από την απεργία. Κυρίως όμως να οργανώσουν τη συζήτηση στους τόπους δουλειάς για το πώς θα συνεχιστεί ο αγώνας στο συγκεκριμένο χώρο, στον κλάδο. Να βγουν στην επιφάνεια και οι αδυναμίες και να αποκαλυφτεί και να καταδικαστεί η στάση του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού.
Αυτό είναι αναγκαίο να γίνει γιατί μπροστά μας έχουμε ανοιχτά σοβαρά μέτωπα όπως:
- Ο αγώνας για την υπεράσπιση των συλλογικών συμβάσεων που δεν εφαρμόζονται και για την υπογραφή νέων συλλογικών συμβάσεων με αυξήσεις τους μισθούς.
- Η αποτροπή των απολύσεων και η προστασία των ανέργων που σήμερα πια αφορά την πλειοψηφία των νέων μας και σχεδόν όλες τις εργατικές, τις λαϊκές οικογένειες, με την απαίτηση όλοι οι άνεργοι να παίρνουν επίδομα που να μπορούν να ζουν και να είναι ασφαλιστικά καλυμμένοι. Να δώσουμε τη μάχη αυτή ανυποχώρητα για την προστασία των ανέργων, για να πάρουν όλοι επίδομα.
- Η κατάσταση στην Υγεία και την Πρόνοια όπου πια οι ελλείψεις σκοτώνουν στην κυριολεξία συνανθρώπους μας, τους δικούς μας ανθρώπους, γιατί δεν πάνε οι Λάτσηδες στα υποβαθμισμένα δημόσια νοσοκομεία.
- Τον αγώνα για τα σχολεία και τα πανεπιστήμια που αξίζουν τα παιδιά μας ενάντια σε αυτά τα σχολεία της ακριβοπληρωμένης αμάθειας, που μετατρέπει τα παιδιά μας μαζί με τα υπόλοιπα μέτρα τους σε γρανάζια της μηχανής τους, σε κακοπληρωμένο φθηνό και ευέλικτο εργατικό δυναμικό.
- Την υπεράσπιση των συντάξεων από τις παλιές περικοπές που έχουν αποφασιστεί και τις νέες που ετοιμάζονται.
- Το ξεπούλημα των δημόσιων οργανισμών και επιχειρήσεων και όλου του δημόσιου πλούτου που τα μονοπώλια τον απαιτούν και η κυβέρνηση και η τρόικα τους τον προσφέρουν.
- Την προστασία των οικογενειών μας από τα παλιά χαράτσια, αλλά και τη νέα φορολογική επιδρομή σε ό,τι μας έχει απομείνει.
Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να υποκύψουν στα εκβιαστικά διλήμματα της κυβέρνησης και της τρόικας ότι τα μέτρα σώζουν την πατρίδα και είναι αναγκαία. Αναγκαία είναι μόνο για τα κέρδη των πολυεθνικών.
Δεν πρέπει να υποκύψουν στους εκβιασμούς των προαπαιτούμενων για να έρθουν οι δόσεις και στους άλλους παρόμοιους εκβιασμούς. Προαπαιτούμενα για νέες αλυσίδες σε εμάς και νέα προνόμια στο κεφάλαιο.
Η δική μας μοναδική έγνοια πρέπει να είναι πώς θα δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για να ξεκουμπιστεί όχι μόνο αυτή η κυβέρνηση, αλλά και οι αντιλαϊκές πολιτικές μια για πάντα.
Συνάδελφοι - συναδέλφισσες,
Στο ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, στο ΠΑΜΕ, ξέρουμε ότι μια μεγάλη γενική απεργία δεν καθορίζεται η επιτυχία της από μόνο μια απόφαση ενός ΔΣ, αλλά από τη σύμφωνη γνώμη και τη συμμετοχή αυτών που θα απεργήσουν, τους ίδιους τους εργάτες. Ακόμη και μια απεργία σε ένα μικρό χώρο δουλειάς ή σε έναν όμιλο.
Μέγα ζήτημα σε μια μάχη, στη σύγκρουση με την εργοδοσία και την κυβέρνηση, είναι η αλληλεγγύη και συμπαράσταση όλων των εργαζόμενων, όλων των συνδικάτων. Αυτό δυναμώνει και δίνει την προοπτική της νικηφόρας εξέλιξης του αγώνα, είναι βασικό στοιχείο της ανασύνταξης του κινήματός μας. Το ζήτημα της αλληλεγγύης είναι καθήκον για όλους μας, χωρίς αυτό κανένας αγώνας δεν μπορεί να πάει μακριά.
Το παράδειγμα της COCA-COLA, του ομίλου της 3Ε, μας δείχνει το δρόμο. Η απεργία που έγινε στις 30 Οκτώβρη στα εργοστάσια του ομίλου δείχνει τις τεράστιες δυνατότητες που έχουν οι εργάτες όταν ενώνονται ενάντια στους δυνάστες τους.
Με πρωτοβουλία των 2 ομοσπονδιών της ΠΟΕΥΓΤΠ και ΠΟΕΕΠ έγινε σύσκεψη των σωματείων της COCA-COLA και αποφασίστηκε 24ωρη απεργία ως ένδειξη συμπαράστασης και αλληλεγγύης στις 33 απολύσεις που έχουν γίνει στο εργοστάσιο της Θεσσαλονίκης.
Στην ΕΒΓΑ, που ανήκει στον όμιλο Φιλίππου, η εργοδοσία ανακοίνωσε μειώσεις μισθών και περικοπές επιδομάτων. Το ταξικό σωματείο αντέδρασε από την πρώτη στιγμή, αρνήθηκε να κάτσει στο τραπέζι και να διαπραγματευτεί πόσα θα χάσουν οι εργαζόμενοι, οργάνωσε 2 μαζικές γενικές συνελεύσεις με καθολική συμμετοχή και αποφάσεις να συνεχιστούν οι κινητοποιήσεις που βρίσκονται στην 3η βδομάδα, να μη δεχτούν για κανέναν και καμία μείωση στους μισθούς και στα δικαιώματά τους, πήραν απόφαση για μαζική συμμετοχή στη σημερινή απεργία και είναι σήμερα εδώ.
Όμως φτάνει αυτό; Θα ήταν διαφορετικά αν όλα τα εργοστάσια και τα σωματεία στον όμιλο Φιλίππου έκαναν αυτό που έγινε στην COCA-COLA. Απεργία συμπαράστασης, γιατί μετά όπως και πριν την ΕΒΓΑ είχαν σειρά και έχουν άλλοι εργαζόμενοι που δουλεύουν στον όμιλο αυτό.
Ο αγώνας των χιλιάδων συναδέλφων στο εμπόριο για να μην καταργηθεί η κυριακάτικη αργία αφορά μόνο αυτούς; Όχι αφορά όλους μας. Υπάρχουν εργοστάσια που δουλεύουν 365 μέρες το χρόνο, 7 μέρες την εβδομάδα. Κατά συνέπεια, δεν θα πληρωθούν την προσαύξηση της αργίας αν καταργηθεί η Κυριακή και επειδή θα θεωρείται καθημερινή εργάσιμη, θα εντάσσεται όπως οι υπόλοιπες ημέρες στο εβδομαδιαίο πρόγραμμα.
Αυτό θα οδηγήσει σε περισσότερο χρόνο εργασίας με λιγότερες μέρες ξεκούρασης, θα επωφεληθούν οι εργοδότες από αυτό το κόστος, δηλαδή την απαλλαγή του επιπλέον και του ασφαλίστρου.
Θλιβόμαστε και αγανακτούμε όταν ακούμε εργαζόμενους να λένε ότι καλά κάνουν και ανοίγουν τα μαγαζιά την Κυριακή. Θα ήθελαν αυτοί και οι δικοί τους άνθρωποι να δουλεύουν και τις Κυριακές; Δεν μπορούν δηλαδή να πάνε κάποια άλλη ημέρα να ψωνίσουν;
Οι αγώνες που γίνονται στα νοσοκομεία στις ψυχιατρικές δομές για απολύσεις, για το κλείσιμο των μονάδων αφορά μόνο τους εργαζόμενους εκεί; Δεν αφορά τα φτωχά λαϊκά στρώματα; Τα "διόδια" των 25 ευρώ για να μπεις στο νοσοκομείο ή ακόμη το 1 ευρώ που θα πληρώνουν οι ασφαλισμένοι για κάθε συνταγή φαρμάκων είναι υπόθεση όλων των συναδέλφων σε αυτούς τους χώρους;
Υπάρχουν περιπτώσεις που έχουν γίνει πράξη τα παραπάνω, όπως με την παρέμβαση από τις ταξικές δυνάμεις στον ΟΑΕΔ που η διοίκησή του προσπαθεί να τρομοκρατήσει τους νέους συναδέλφους που κάνουν την πρακτική τους, λέγοντάς τους ότι δεν έχουν δικαίωμα να απεργήσουν και ότι θα υποστούν συνέπειες όποιοι απεργήσουν.
Όπως στον "ΝΙΚΑ", που παρά την τρομοκρατία της εργοδοσίας για να κάμψει το ηθικό των εργαζομένων και να διαλύσει την επιτροπή του Συνδικάτου Τροφίμων και Ποτών που είχε δημιουργηθεί πριν 2 μήνες (και που κάποιοι φοβήθηκαν και έκαναν πίσω), η εργοδοσία πήρε την απάντησή της από περισσότερους εργαζόμενους που έχουν συσπειρωθεί γύρω από το συνδικάτο και επανεξέλεξαν νέα επιτροπή.
Συναγωνιστές και συναγωνίστριες,
Οι τελευταίες εξελίξεις με τη δολοφονική επίθεση έξω από τα γραφεία της Χρυσής Αυγής στο Ν. Ηράκλειο αξιοποιείται στο έπακρο από την κυβέρνηση και τα διάφορα επιτελεία του συστήματος.
Το εργατικό λαϊκό κίνημα έχει πείρα από τέτοιου είδους προβοκάτσιες, ξέρει να απαντήσει στους μηχανισμούς του κράτους, του παρακράτους, στην κυβέρνηση και την ΕΕ.
Άλλωστε οι δηλώσεις τόσο του Δένδια όσο και της επίσημης θέσης της κυβέρνησης μέσω του εκπροσώπου της είναι στην κατεύθυνση της χειραγώγησης της λαϊκής οργής και αντίδρασης για την άγρια δολοφονική πολιτική τους.
Στόχος τους ήταν και είναι το οργανωμένο εργατικό κίνημα.
Η θεωρία των δύο άκρων έχει έναν και μοναδικό στόχο, να χτυπήσουν όποιον σηκώνει κεφάλι.
Εμείς τους λέμε ότι λάθος πόρτα χτυπήσανε, όχι μόνο δεν θα το σκύψουμε, αλλά θα οργανώσουμε καλύτερα τους αγώνες, θα συζητήσουμε κι άλλους εργάτες, αγρότες, μικρούς έμπορους και αυτοαπασχολούμενους για να συγκροτήσουμε ενιαίο μέτωπο, για να ανατρέψει όχι μόνο αυτήν την κυβέρνηση, αλλά και την κυρίαρχη πολιτική της εξουσίας των μονοπωλίων.
Ο δρόμος για τη δική μας ανάπτυξη περνάει μέσα από τη συμμαχία της εργατικής τάξης με τα υπόλοιπα καταπιεζόμενα στρώματα, με στόχο να γίνουμε εμείς αφέντες του πλούτου που παράγουμε.
Συναγωνιστές - συναγωνίστριες,
Γίνεται πολύς λόγος για το μείγμα της διαχείρισης που πρέπει να υπάρξει. Ακόμα και κεφαλαιοκράτες και τα παπαγαλάκια τους, που με λύσσα έχουν στηρίξει τα αντιλαϊκά μέτρα, τα βάζουν με την τρόικα, την Μέρκελ κλπ.
Να μην ξεγελαστούμε. Ο καυγάς τους είναι για το ποιος από αυτούς θα χάσει τα λιγότερα, θα κερδίσει τα περισσότερα.
Είναι καθήκον της η εργατική τάξη να παρεμποδίσει την εφαρμογή των παλιών μέτρων, αλλά και των νέων που προετοιμάζουν. Και μπορεί να το κάνει. Πολύ χειρότερα θα ήταν τα πράγματα, πιο γρήγορα θα είχαν παρθεί τα αντιλαϊκά μέτρα, αν δεν είχαν γίνει έστω αυτοί οι αγώνες, αν δεν υπήρχαν τα ταξικά συνδικάτα, αν δεν υπήρχε το ΠΑΜΕ.
Παρόμοια μέτρα τα έχουν περάσει χρόνια τώρα και εκεί που δεν υπήρχαν μνημόνια, όπως σε Γερμανία, Γαλλία, Δανία, Ισπανία και αλλού. Στη χώρα μας υπήρξε καθυστέρηση, παρότι χρόνια τώρα οι βιομήχανοι, οι τραπεζίτες, το μεγάλο κεφάλαιο πιέζει να καταργηθούν οι ΣΣΕ, να κοπούν οι κοινωνικές παροχές (στην Υγεία, στην Πρόνοια, στην Παιδεία, στον Αθλητισμό, στον Πολιτισμό κλπ.). Και σε αυτό έπαιξε ρόλο το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, το ΠΑΜΕ.
Παρ' όλα αυτά ακόμα διατηρούμε μια σειρά κατακτήσεις και δικαιώματα γιατί αντιστεκόμαστε. Αυτά θέλουν να ξεπατώσουν όταν λένε ότι πρέπει να επιταχύνουν τις αναδιαρθρώσεις.
Συναγωνιστές - συναγωνίστριες,
Να παλέψουμε με μεγαλύτερη δύναμη, με σχέδιο, με την κατάλληλη τακτική κάθε φορά μαζί με τα συνδικάτα που πρέπει να γίνουν στρατηγεία των αγώνων.
Να ανοίξουμε στο μέγιστο την αντιπαράθεση με την εργοδοσία για τις μειώσεις μισθών, για τις απολύσεις. Να ανοίξουμε μέτωπο με το ΣΕΒ για τη στάση του και την ευθύνη που έχει, καθώς για να υπερασπιστούν τα κέρδη τους, τα κέρδη των μονοπωλίων, βυθίζουν στη φτώχεια, στην ανεργία και στην εξαθλίωση όλο και μεγαλύτερο κομμάτι του λαού.
Να μην ανεχτούμε να δουλεύουμε ήλιο με ήλιο για 300 ευρώ. Να μην ανεχτούμε να μην μπορούμε να πάρουμε φάρμακα, να μην έχουμε γιατρό, εξετάσεις, δασκάλους και σχολεία για τα παιδιά μας. Να μη δεχτούμε να πάψουμε να έχουμε όνειρα για μια ζωή που μας αξίζει.
Παράγουμε τα πάντα, τρόφιμα και εξαπλώνεται η πείνα, φάρμακα και πεθαίνουν άνθρωποι, μέχρι πού θα φτάσει αυτή η κατάσταση;
Και όλα αυτά για να συνεχίσουν να ζουν μέσα στη χλιδή και στον πλούτο μια χούφτα πλουτοκράτες. Γιατί να συνεχίσουμε να βάζουμε πλάτη για τους επιχειρηματίες, για να γλιτώσουν τα κέρδη τους; Γιατί να στηρίζουμε την οικονομία, όπως μας λέει η κυβέρνηση, αφού μας ετοιμάζουν ζωή κόλαση;
Να πούμε ΟΧΙ για όλα αυτά, να υπάρξει ξεσηκωμός σε κάθε τόπο δουλειάς, σε κάθε εργατογειτονιά.
Συναγωνιστές - συναγωνίστριες,
Η αντίσταση θα μεγαλώνει μέσα από τους καλά οργανωμένους αγώνες μας, έτσι θα αποχτά η τάξη μας εμπιστοσύνη στη δύναμή της και θα ανοίγει και θα γίνει πιο ορατή η προοπτική η εργατική τάξη να πάρει τον πλούτο που παράγει στα χέρια της.
Τα συνδικάτα, τα στελέχη τους έχουμε χρέος και ύψιστο καθήκον να είμαστε κοντά στους συναδέλφους, να τους βοηθάμε από το προσωπικό, ατομικό τους πρόβλημα μέχρι το συλλογικό.
Τα εμπόδια που θα συναντήσουμε είναι πολλά, εμείς δηλώνουμε ότι δεν πρόκειται να τα κάνουμε σημαία μας.
Το επόμενο διάστημα πρέπει να δράσουμε συγκεκριμένα. Να αξιοποιήσουμε νέες δυνάμεις που βγήκαν από τους αγώνες και να τους βοηθήσουμε να αναλάβουν καθήκοντα.
Όπου θα ξεσπούν αγώνες, να γίνει προσπάθεια να οργανωθούν καλύτερα με μαζικές διαδικασίες και συμμετοχή των εργαζομένων, να υπάρξει έμπρακτη αλληλεγγύη από όλα τα συνδικάτα.
Να μην υπάρχει συμβιβασμός και καμία συμφωνία για μειώσεις μισθών, με μισθούς πείνας 300 ευρώ, με την αποδοχή ατομικών συμβάσεων, με την εξάπλωση της ανεργίας, με τη φτώχεια, την εξαθλίωση, με συντάξεις-ψίχουλα.
Έχουμε χρόνια χύσει τόνους ιδρώτα για να πληρώσουμε τα ασφαλιστικά ταμεία, τώρα βάζουν διόδια και στα νοσοκομεία.
Από την άλλη μειώνουν τις ασφαλιστικές εισφορές στους εργοδότες, τους δίνουν νέες φοροαπαλλαγές.
Μέχρι εδώ, φτάνει πια, δεν θα ανεχτούμε άλλες απολύσεις, ούτε απελευθέρωσή τους, ούτε μείωση μισθών, συντάξεων, ούτε κατάργηση του εφάπαξ και όλα αυτά που ετοιμάζουν.
Κάθε σωματείο, κάθε κλάδος να πάρει όλα τα μέτρα για την οργάνωση της ανασύνταξης του εργατικού κινήματος.
Πρέπει και μπορούμε να πετύχουμε».
Στην απεργιακή συγκέντρωση του ΠΑΜΕ στην Αθήνα χαιρέτισε η Ευδοκία Σάπκα, εργαζόμενη στα Προγράμματα Απασχόλησης Νέων Ανέργων του ΟΑΕΔ. (Δείτε εδώ το χαιρετισμό)
«Απευθύνουμε χαιρετισμό σε όλους τους εργαζόμενους που συμμετέχουν σήμερα στις μεγαλειώδεις απεργιακές κινητοποιήσεις σε όλη τη χώρα και ιδιαίτερα σε όλους τους νέους και τις νέες που έδωσαν για πρώτη φορά τη μάχη της γενικής απεργίας κάτω από πρωτόγνωρες συνθήκες.
Εμείς οι νέοι άνεργοι, απόφοιτοι της Δευτεροβάθμιας και Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης, που είμαστε στα Προγράμματα Απασχόλησης Νέων του ΟΑΕΔ (voucher) σήμερα απεργούμε και διαδηλώνουμε!
Γνωρίζουμε πλέον από πρώτο χέρι ότι τα προγράμματα αυτά (πεντάμηνα ή οχτάμηνα) δεν φτιάχτηκαν για να αντιμετωπιστεί το τεράστιο πρόβλημα της ανεργίας των νέων, αλλά για να δοθούν στους μεγαλοεπιχειρηματίες παχυλές επιδοτήσεις και να εξασφαλίσουν "τζάμπα" εργαζόμενους!
Πρόκειται για προγράμματα υπερεκμετάλλευσης με μισθό 400 ευρώ, που δεν τα δίνει καν ο εργοδότης, αλλά είναι στην ουσία χρήματα που μάζεψαν με τη ληστεία του λαϊκού εισοδήματος, χωρίς ασφαλιστική κάλυψη (παρά μόνο για εργατικό ατύχημα), χωρίς συντάξιμα ένσημα!!
Φτιάχτηκαν για να διαπαιδαγωγηθεί η νέα βάρδια της εργατικής τάξης στην απλήρωτη δουλειά, στη δουλειά με μεροκάματο-χαρτζιλίκι, στη δουλειά χωρίς ασφάλιση!! Δηλαδή μαύρη εργασία με τη βούλα του κράτους και της ΕΕ!! Να ρίξουμε τις απαιτήσεις μας από το δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή δουλειά, από το δικαίωμα στη δωρεάν Υγεία, στην Ασφάλιση, στον Αθλητισμό και τον Πολιτισμό.
Τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε είναι πολλά:
Πολλοί από μας δεν έχουμε δει ακόμα ούτε ένα ευρώ, παρόλο που έχουμε ολοκληρώσει τα θεωρητικά μαθήματα και μπαίνουμε πια στον τρίτο μήνα πρακτικής!!
Μας λένε πως θα πληρωθούμε μετά το τέλος του προγράμματος, ενώ όλοι μας έχουμε μεγάλη ανάγκη τα χρήματα για την επιβίωσή μας, την επιβίωση των οικογενειών μας, που επίσης μαστίζονται από τη φτώχεια, την ανεργία!
Ωστόσο καλούμαστε να πληρώνουμε κανονικά τα έξοδα της μεταφοράς μας από και προς τη δουλειά (ολόκληρα εισιτήρια, ΚΤΕΛ, βενζίνες).
Πολλοί από μας δεν μπορούμε καν βιβλιάριο υγείας να βγάλουμε!!
Η απάντησή μας πρέπει να είναι μία: ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΠΑΝΤΟΥ.
Να μη μείνει νέος άνεργος μόνος του!! Η λαϊκή αλληλεγγύη είναι το όπλο μας!!
Οργανωνόμαστε για την ανατροπή της βαρβαρότητας που μας καταδικάζει στη μόνιμη ανασφάλεια, στη μισοανεργία, στη φτώχεια.
Η απάντηση των νέων, εργαζομένων και ανέργων, είναι μία και καθαρή: Οργάνωση στα σωματεία μας, στις Επιτροπές Ανέργων και τις Λαϊκές Επιτροπές.
Δυναμώνουμε το ΠΑΜΕ, παλεύουμε για δουλειά και ζωή με δικαιώματα!!
Απαιτούμε: Να μας δώσουν τώρα τα χρήματα που μας χρωστάνε!!
Να πληρωνόμαστε για τη δουλειά μας κάθε μήνα!!
Να παρέχεται σε όλους μας πλήρης ιατροφαρμακευτική κάλυψη!!
Να μας βάλουν κανονικά συντάξιμα ένσημα!
Να έχουμε δωρεάν πρόσβαση σε όλα τα μέσα μαζικής μεταφοράς για όσο καιρό είμαστε άνεργοι!!
Δούλοι του 21ου αιώνα δεν θα γίνουμε!!».
Εκ μέρους της ΟΓΕ χαιρέτισε η Δώρα Βασιλοπούλου, μέλος του προεδρείου της Ομοσπονδίας Γυναικών. (Δείτε εδώ το χαιρετισμό)
«Συναγωνιστές, συναγωνίστριες, φίλοι και φίλες,
Εκ μέρους της Ομοσπονδίας Γυναικών Ελλάδας απευθύνουμε θερμό χαιρετισμό στη σημερινή απεργιακή μας συγκέντρωση.
Το ριζοσπαστικό γυναικείο κίνημα, η Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδας, οι Σύλλογοι και οι Ομάδες μας βρισκόμαστε σήμερα εδώ, αλλά και στις συγκεντρώσεις που γίνονται σε όλη την Ελλάδα, μαζί με το ΠΑΜΕ, την ΠΑΣΥ, την ΠΑΣΕΒΕ, το ΜΑΣ, για να διατρανώσουμε την αντίθεσή μας στα βάρβαρα μέτρα και την αντιλαϊκή πολιτική κυβέρνησης και Ευρωπαϊκής Ένωσης, για να διεκδικήσουμε τη ζωή που μας αξίζει.
Είμαστε εδώ, απεργούμε και διαδηλώνουμε, γιατί είμαστε γυναίκες των εργατικών - λαϊκών οικογενειών που ζούμε στο πετσί μας τις συνέπειες αυτής της πολιτικής, εργάτριες που δουλεύουν από το πρωί ως το βράδυ για ένα κομμάτι ψωμί, απλήρωτες εργαζόμενες των ελαστικών σχέσεων και των μισθών-χαρτζιλίκι, αυταπασχολούμενες που βάζουν λουκέτο στα μαγαζιά τους, άνεργες, μετανάστριες, σπουδάστριες, μανάδες, που δε δέχονται να γίνουν τα παιδιά τους σκλάβοι του 21ου αιώνα.
Γιατί δε δεχόμαστε
- να πληρώνουμε εμείς την κρίση τους
- να δουλεύουμε ήλιο με ήλιο για να πλουτίζουν μια χούφτα κεφαλαιοκράτες
- να είμαστε φθηνά εξαρτήματα στη μηχανή τους και όποτε το χρειάζονται να μας ρίχνουν στην ανεργία.
Γιατί αρνούμαστε να θυσιάζονται οι ζωές και οι ανάγκες μας, οι δικές μας και των οικογενειών μας, στο βωμό του κεφαλαίου.
Είμαστε εδώ γιατί είναι η θέση μας εδώ, στη Λαϊκή Συμμαχία, που είναι η μόνη διέξοδος, η μόνη προοπτική για τις γυναίκες του καθημερινού μόχθου.
Παλεύουμε ενάντια στο πετσόκομμα μισθών και συντάξεων, τη διάλυση της Κοινωνικής Ασφάλισης και την αύξηση των ορίων ηλικίας για συνταξιοδότηση, ενάντια στα μέτρα που μας θέλουν να δουλεύουμε μέχρι τα βαθιά γεράματα για μια σύνταξη-ψίχουλα.
Αγωνιζόμαστε για την υπεράσπιση της κυριακάτικης αργίας, για να υπάρχουν ανθρώπινα ωράρια για όλους, να έχουν όλοι οι εργαζόμενοι τη δυνατότητα να περνάνε την Κυριακή με τις οικογένειές τους και όχι να τη βγάζουν δουλεύοντας ατελείωτες ώρες μέσα στα μεγάλα καταστήματα και τις πολυεθνικές για να αυξάνουν αυτές τα κέρδη τους.
Δίνουμε μάχη ενάντια στην εμπορευματοποίηση Υγείας - Πρόνοιας και τη διάλυση όλων των κοινωνικών δομών, ενάντια στο παραπέρα χτύπημα της μητρότητας. Δε δεχόμαστε να απολύονται οι έγκυες γιατί κοστίζουν στα αφεντικά, να πετιούνται οι ανασφάλιστες γυναίκες εκτός νοσοκομείων, να μένουν χωρίς τις απαραίτητες εξετάσεις οι άνεργες, οι γυναίκες που δεν έχουν να πληρώσουν.
Παλεύουμε για δημόσια δωρεάν Παιδεία, για σχολεία και πανεπιστήμια που θα μορφώνουν τα παιδιά μας, χωρίς να χρειάζεται να βάλουμε βαθιά το χέρι στην τσέπη, για σύγχρονους, ασφαλείς, δημόσιους και δωρεάν βρεφονηπιακούς σταθμούς για όλα τα παιδιά της προσχολικής ηλικίας.
Καλούμε και από αυτό το βήμα κάθε εργαζόμενη που αγανακτεί με όσα ζει, που προβληματίζεται, να σπάσει το φόβο και να κάνει τώρα το βήμα, να στρατευτεί μαζί μας στον αγώνα για μια ζωή που θα ανταποκρίνεται στις σύγχρονες ανάγκες μας.
Γιατί σήμερα υπάρχουν όλες οι δυνατότητες να ζούμε καλύτερα, να έχουμε όλοι και όλες δουλειά με δικαιώματα, με αξιοπρεπείς μισθούς, σύνταξη και ασφάλιση, να έχουμε δωρεάν Παιδεία και Υγεία, πρόσβαση στον Πολιτισμό και τον Αθλητισμό, στην αναψυχή, στις διακοπές.
Καλούμε τις γυναίκες της εργατικής λαϊκής οικογένειας να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους, να αγωνιστούν για τη ζωή τη δική τους και των παιδιών τους.
Να ξεπεράσουν δισταγμούς και αυταπάτες και να πάρουν ενεργά μέρος στην οργάνωση της πάλης στους χώρους δουλειάς και στις γειτονιές.
Να γραφτούν και να συμμετέχουν στα σωματεία τους, στις Επιτροπές Αγώνα, στους συλλόγους γυναικών, στις συνελεύσεις και στις δραστηριότητές τους.
Να πυκνώσουν τις γραμμές του εργατικού - λαϊκού και του ριζοσπαστικού γυναικείου κινήματος, να δυναμώσουν τη λαϊκή συμμαχία, τη δική τους συμμαχία.
Τώρα είναι η ώρα να ορθώσουμε το ανάστημά μας διεκδικώντας το παρόν και το μέλλον μας.
Έχουμε τη δύναμη να τους σταματήσουμε, συσπειρωμένοι στα σωματεία και τους συλλόγους μας. Όλοι μαζί ενωμένοι μπορούμε να νικήσουμε!».
Χαιρετισμό απήυθυνε και ο Γρηγόρης Παπαδόπουλος, προέδρος του Σωματείου Εργαζομένων της COCA COLA Θεσσαλονίκης (Δείτε εδώ το χαιρετισμό)
«Εκφράζουμε την αντίθεσή μας στην αντεργατική πολιτική», τόνισε στο χαιρετισμό του ο Γρηγόρης Παπαδόπουλος, πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων της COCA COLA Θεσσαλονίκης.
Σημείωσε ότι για 37 μέρες συνεχίζονται οι απεργιακές κινητοποιήσεις ενάντια στις απολύσεις εργαζομένων από την πολυεθνική COCA COLA και ευχαρίστησε τους χιλιάδες ανθρώπους που καθημερινά στηρίζουν τον αγώνα των απεργών. Υπογράμμισε ότι η πολυεθνική δεν είναι ανίκητη και πως δεν θα περάσει ούτε η προσπάθεια ποινικοποίησης των αγώνων ούτε η προσπάθεια διάσπασης των εργαζομένων.
