Απεβίωσε ο εισαγγελέας Εμμανουήλ-Ρούσσος Παπαδάκης
" Μπορώ να αντέξω τον πόνο από τον καρκίνο μου, που πρόσφατα έγινε
«συντροφιά» μου, αλλά δεν μπορώ να αντέξω τον πόνο του λαού μου που έχει
γονατίσει και κομματιάζεται.
Ούτε μπορώ να αντέξω τον πόνο χιλιάδων συνανθρώπων μου, οι οποίοι
στερούνται της ελπίδας, των προοπτικών και του δικαιώματος στη ζωή,
εξαιτίας των πράξεων κάποιων άπληστων, ανίκανων και διψασμένων για
εξουσία πολιτικών. Αναρωτιέται κανείς ποιος τους έδωσε το δικαίωμα";
WWW.RODIAKI.GR
αναδημοσίευση
5-10-2013 18:47
Ο Εμμανουήλ – Ρούσσος Παπαδάκης γεννήθηκε στα Χανιά το 1948, σπούδασε Νομικά και Πολιτικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στην Εγκληματολογία στο ίδιο Πανεπιστήμιο.
Εισήλθε στο δικαστικό σώμα τον Οκτώβριο του 1975, ενώ στο βαθμό του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου προήχθη τον Σεπτέμβριο του 2006.
Τον Μάρτιο του 2012 αναδείχθηκε πρόεδρος της Ένωσης Εισαγγελέων Ελλάδος (ΕΕΕ) και οι παρεμβάσεις του είχαν συζητηθεί σε πανελλήνιο επίπεδο.
Είχε ορισθεί –μεταξύ άλλων- αρμόδιος για θέματα περιβάλλοντος και προστασίας ζώων, αλλά και ως αντιπρόσωπος της Ελλάδας στο Γνωμοδοτικό Συμβούλιο των Ευρωπαίων Εισαγγελέων, στο Συμβούλιο της Ευρώπης και είχε εκπροσωπήσει τη χώρα σε διεθνή συναντήσεις.
Ήταν επιστημονικός συνεργάτης του Πανεπιστημίου Αιγαίου και εκ των βασικών συντακτών της «Χάρτας Αιγαίου για μια εκπαιδευτική μεταρρύθμιση με βάση τι ανθρώπινες αξίες».
Η κηδεία του θα γίνει σήμερα, Σάββατο, στη μία μετά το μεσημέρι από το Πρώτο Νεκροταφείο Αθηνών.
Για το θάνατο του Εμμανουήλ Ρούσσου Παπαδάκη εκδόθηκε ανακοίνωση από την Ένωση Εισαγγελέων Ελλάδος , αλλά και ψήφισμα από τον Δικηγορικό Σύλλογος Ρόδου.
Στο ψήφισμα του ΔΣΡ αναφέρονται τα εξής:
«Το Διοικητικό Συμβούλιο του Δικηγορικού Συλλόγου Ρόδου στο θλιβερό άγγελμα του θανάτου του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Ρούσσου Εμμανουήλ Παπαδάκη συνήλθε έκτακτα και αποφάσισε τα παρακάτω:
1) Η Δικαιοσύνη στερείται των Υπηρεσιών ενός έντιμου, θαρραλέου και με ανοικτούς ορίζοντες σκέψης και κρίσης Εισαγγελικού Λειτουργού, ο οποίος καθόλη την σταδιοδρομία του ετίμησε την ιδιότητά του.
Η Ρόδος και η Δωδεκάνησος γενικότερα είχε την τύχη να υπηρετήσει στο Εφετείο Δωδ/σου ως Αντεισαγγελέας Εφετών, δέθηκε με τον τόπο τον οποίο αγάπησε και τον θεωρούσε σαν μια άλλη πατρίδα του. Δεν πτοήθηκε ποτέ οτιδήποτε και ιδίως από την ασθένεια του, την οποία για μεγάλο χρονικό διάστημα πολέμησε κι ενίκησε.
Εμείς που τον γνωρίσαμε θα τον έχουμε πάντοτε στη μνήμη μας και στην καρδιά μας, άλλωστε κι ο ίδιος μας έλεγε ότι «όταν πεθάνω να με καλείτε και θα έρχομαι πάντα κοντά σας». Για μας λοιπόν θα είναι πάντα αλησμόνητος .
2) Να κατατεθεί το ποσό των 100 € στο Θεραπευτήριο παίδων Ρόδου ʼγιος Ανδρέας.
Από το Δ.Σ. του Δικηγορικού Συλλόγου Ρόδου
Ο Πρόεδρος
Κωνσταντίνος Σαρρής”
«Πρέπει να είμαστε ήρωες, όχι μηδενικά»
Συγκλονιστική ήταν η εξομολόγηση που έκανε ο εκλιπών πέρσι τον Σεπτέμβριο προσφωνώντας τον Κον Μπεντίτ.
«Πρέπει να είμαστε ήρωες και όχι μηδενικά(We must be Heroes, not Zeros)» , είχε πει τότε Ρούσσος Παπαδάκης.
Ολόκληρη η προσφώνηση:
“Στον αγωνιστή Κον Μπεντίντ
Θα ήθελα να σας εκφράσω τη βαθιά μου ευγνωμοσύνη για τη θαρραλέα στάση σας, αφού σκεφτήκατε τη τωρινή δοκιμασία που περνάει η χώρα μου. Σύντομα θα γιορτάσουμε την 44η επέτειο του Μάη του ’68. Πιστεύω πως έχει έρθει η ώρα να ανοίξουμε ένα νέο κύκλο μίας νέας εποχής. Είναι καθήκον σας, δεν έχετε κανένα δικαίωμα να το αρνηθείτε, είναι καθήκον σας και για τους ίδιους τους εαυτούς σας.
Ο Μαουρίς Μποντέλ αναφέρει ότι ένας άνδρας γίνεται άνθρωπος όταν υπερβαίνει τον εαυτό του και αυτό πρέπει να κάνουμε.
Μπορώ να αντέξω τον πόνο από τον καρκίνο μου, που πρόσφατα έγινε «συντροφιά» μου, αλλά δεν μπορώ να αντέξω τον πόνο του λαού μου που έχει γονατίσει και κομματιάζεται.
Ούτε μπορώ να αντέξω τον πόνο χιλιάδων συνανθρώπων μου, οι οποίοι στερούνται της ελπίδας, των προοπτικών και του δικαιώματος στη ζωή, εξαιτίας των πράξεων κάποιων άπληστων, ανίκανων και διψασμένων για εξουσία πολιτικών. Αναρωτιέται κανείς ποιος τους έδωσε το δικαίωμα;
Τον επόμενο Μάη θα οδηγηθούμε σε μία νέα εποχή, παίρνοντας το … τρένο με τον τρόπο του Μαχάτμα Γκάντι, ειρηνικά χωρίς βία, αποκαθιστώντας τον ρυθμό της παγκόσμιας αρμονίας, έντεχνα συνυφασμένης με τον Πλατωνικό Ιδεαλισμό και τον Αριστοτελικό Ρεαλισμό, αλλά πάνω από όλα, φέρνοντας πίσω την αγάπη και την ηθική που έχουμε ξεχάσει.
Για να οδηγήσουμε το τρένο της ανθρωπότητας στην Κοιλάδα των Ανθρώπινων Αξιών.
"Πρέπει να είμαστε ήρωες, όχι μηδενικά“.
Να βλέπουμε την δικαιοσύνη σαν ένα όνειρο που διαρκώς προσπαθούμε να πραγματώσουμε
Επίκαιρη είναι η αναφορά του τον Ιανουάριο του 2012 προς τα μέλη της Ένωσης Εισαγγελέων όπου ανέφερε:
«Θα ήθελα να επαναλάβω αυτό που επανειλημμένα έχω πει : ν’ αφήσουν την δικαστική εξουσία να επιτελέσει το έργο της και να σταματήσει η όποια πολιτική ή επαγγελματική εκμετάλλευσή της. Τα Ραδιοτηλεοπτικά λαϊκά παραδικαστήρια δεν προάγουν τον νομικό πολιτισμό και το δίκαιο, όταν γίνεται υπέρβαση των ορίων της κριτικής, μάλιστα όταν επιδιώκεται πολιτικό όφελος ή το κέρδος της τηλεθέασης, παραπλανώντας την κοινή γνώμη και προσπαθώντας να ασκήσουν πίεση στην δικαιοσύνη.
Όσο για τις ατυχείς δηλώσεις του κ. Υπουργού Υγείας «περί μακελειού» που (υπό την κάλυψη της βουλευτικής ασυλίας) άπτεται της πρόκλησης σε τέλεση πλημμελήματος, θα ήθελα να του πω ας ασχοληθεί με το Νοσοκομείο της Ρόδου, που έμεινε χωρίς πετρέλαιο θέρμανσης και αναλώσιμα υλικά για να τα χορηγήσει τελικά η Μ.Κ.Ο., ας ασχοληθεί με το Νοσοκομείο Σύρου, όπου οι συγγενείς ασθενών μεταφέρουν ηλεκτρικές θερμάστρες για να τους ανακουφίζουν.
Ακόμη ας ασχοληθεί με το μερίδιο από την συλλογική ευθύνη που αναλογεί για την «αποπροστασία» του πολίτη από την αύξηση της εγκληματικότητας (απότοκο πολιτικής τακτικής).
Όσοι διαχρονικά ασκώντας εξουσία, μας έφθασαν σ’ αυτή την κατάσταση, που οδήγησαν εκατοντάδες νέων στην ανεργία στερώντας τους το όνειρο και την ελπίδα στη ζωή, δεν πρέπει να προκαλούν και δεν έχουν καμία θέση ανάμεσά μας.
Αποδόμησαν από την παιδεία τις ανθρώπινες αξίες*, το ήθος, την ειλικρίνεια, την καλοσύνη, την αγάπη, καλλιεργώντας τ’αντίθετα, προβάλλοντας και υπερασπίζοντας το εγώ τους αντί το εμείς (την ενότητα), αυξάνοντας την απληστία και όχι το μέτρο (κατά την Αριστότελεια διατύπωση).
Όσον αφορά δικαστές και εισαγγελείς καλό είναι όπου είναι απαιτητικοί με τους άλλους να είναι πρώτα απαιτητικότεροι και αυστηρότεροι με τους εαυτούς τους, το λάθος του άλλου να το συγχωρούν όχι όμως το δικό τους (ώστε να μην το επαναλάβουν), να κάνουν διαρκή αυτοκριτική γιατί όποιος την αφήνει, εγκαταλείπει μια από τις βασικές λειτουργίες της νόησης και στερεί από μια ιδιότυπη με τον εαυτό του διαλεκτική γόνιμη σύνθεσή της.
Να γίνονται παρατηρητές αλλά και παρατηρούμενα αντικείμενα συγχρόνως, να εξορθολογίζουν την έρευνα, την ποινική δίωξη, την προσωρινή κράτηση αφού οι υπερβολές αναιρούν το δίκαιο.
Στο δίλημμα των πολιτών «τον νόμο να φοβούμαι ή τον δικαστή» να μην καταλήγουν στο δεύτερο, γιατί αυτό σημαίνει ότι αφήσαμε το δίκαιο να διολισθήσει σε μέσο εκδικήσεως ή αδράνειας και θα μεταβληθούμε έτσι σε Νέρωνες και Ηρόστρατους της δικαιοσύνης.
Τέλος, οι νομικοί (αλλά και οι συντεταγμένες εξουσίες) να βλέπουμε και να αντιμετωπίζουμε την δικαιοσύνη σαν ένα όνειρο που διαρκώς προσπαθούμε να πραγματώσουμε.»
