ΣΧΟΛΙΟ
Ερχόμενος, πριν από λίγο, με το αυτοκίνητο από τον ΕΔΟΕΑΠ στον Πειραιά άκουσα στο ραδιόφωνο την μαρτυρία ενός από τους φίλους του αδικοχαμένου παλικαριού, αμέσως μετά την ολοκλήρωση της κατάθεσής του στην ΓΑΔΑ. Από τον έντονα φορτισμένο, πλην όμως ψύχραιμο, λόγο του συγκράτησα λίγα πράγματα. 1ον) ότι ο Παύλος δεν ήταν κομματικοποιημένος, 2ον) ότι ο Παύλος ήταν λεβέντης και εργάτης της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης Περάματος, 3ον) ότι ήταν ανοιχτά ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΑΣ και κυρίως ΑΝΘΡΩΠΟΣ, 4ον) ότι δεν προκάλεσε, 5) ότι η ΣΥΜΜΟΡΙΑ αυτή ψάχνει θύματα...
Τελικώς, δεν άργησε να χυθεί το αίμα. Ευχόμαστε να είναι το τελευταίο, όμως τα πράγματα έχουν γίνει ήδη πολύ επικίνδυνα για την ίδια την κοινωνία, η οποία βομβαρδίζεται καθημερινώς από τα φασιστικά μνημονιακά-κυβερνητικά μέτρα, έρχεται τώρα να αντιμετωπίσει κατάματα τον ίδιο τον ΦΑΣΙΣΜΟ. Δηλαδή, το ΝΤΑΗΛΙΚΙ, γιατί πρωτίστως αυτό είναι φασισμός. Επιβάλω δια της βίας και του τσαμπουκά την άποψή μου και τις θέσεις μου και βρίζω, ξυλοφορτώνω, και τελικά σκοτώνω. Έχοντας σφυρίξει πριν για ...τις απαραίτητες ενισχύσεις. Δεν θα με απασχολούσε καθόλου εάν ο δολοφόνος του Παύλου δεν σχετιζόταν με την "Χ.Α.". Θα ήταν το ίδιο ΦΑΣΙΣΤΑΣ.
Πρέπει να μας απασχολήσει όμως και πολύ σοβαρά, ως κοινωνία. Που πλήττεται μεν, έχει τις ευθύνες της δε. Γιατί η νοοτροπία αυτή καλλιεργείται σε καθημερινό πεδίο διαμορφώνοντας συνειδήσεις και συμπεριφορές σε νέα παιδιά, αφού προέρχεται από έναν επίσημο φορέα, πολιτικό και εκλεγμένο με την ψήφο μέρους αυτής της ίδιας της κοινωνίας...
Τσαμπουκάδες τύπου, "κάτσε κάτω ρε χοντρέ", "παχύδερμο", βιαιοπραγίες στον τηλεοπτικό αέρα, "εγέρθητι", παραστρατιωτικά τάγματα και παρατάγματα σε δημόσιους (ακροδεξιούς, μάλιστα) χώρους, επιθέσεις σε οτιδήποτε διαφορετικό από αυτούς, ξένο (πριν) και ντόπιο (τώρα), τραυματισμοί, εν ψυχρώ δολοφονίες προκειμένου να επιβληθούν πλήρως. Παντού και ΜΟΝΟ με την βία. Σφυρίξαμε και έρχονται οι ενισχύσεις.
Εάν όλα αυτά και πλείστα άλλα παρόμοιας και ΠΑΡΑΝΟΜΗΣ νοοτροπίας, όχι μόνον μας αφήνουν αδιάφορους, αλλά μέρος της ελληνικής αυτής κοινωνίας τα επικροτεί και δηλώνει απερίφραστα ότι θα τα δυναμώσει, δίνοντας στον ιδεολογικό φορέα που τα εκφράζει την τρίτη θέση στον πολιτικό χάρτη, ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΕΊΝΑΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΑ. Δεν αξίζει στην ιστορία και τον πολιτισμό μας.
Εξίσου, βεβαίως, επικίνδυνη είναι η πολιτική της εξουσίας, η οποία από την μία πατάσσει στον σβέρκο σύσσωμη την κοινωνία, από την άλλη ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙ (τουλάχιστον μέχρι σήμερα) την θεωρία των "δύο άκρων". Εύχομαι και ελπίζω να αναθεωρήσουν οι κυβερνητικοί υπάλληλοι, γιατί όταν θυσιάζονται όλα στο βωμό της μικροπολιτικής τότε έρχεται ως φυσικό επακόλουθο το χθεσινό δολοφονικό γεγονός. Ας προλάβουμε τα ερχόμενα... Όχι άλλο αίμα.
Υ.Γ.
Διαφωνούσα και διαφωνώ -καθέτως και οριζοντίως- για τον αποκλεισμό της όποιας άποψης από τον δημόσιο διάλογο. Είναι δήθεν και φτιαχτό. Τελεία και παύλα. Αφήστε τους να εκτεθούν και να εκθέσουν τις ...απόψεις τους (αναλυτικώς μάλιστα) επί παντός επιστητού. Γιατί, ούτως ή άλλως, θα τις εκθέσουν. Ο αποκλεισμός πέραν του αντιδημοκρατικού φέρει πάντα τα αντίθετα αποτελέσματα.
Μέχρι εκεί.
ΛΑΜΠΡΟΣ Θ. ΠΑΠΑΞΕΝΑΚΗΣ
