Το
ψωμί της ξενιτιάς είναι πικρό το νερό της θολό και το στρώμα σκληρό
(...) Το ψωμί της ξενιτιάς είναι ξερό και με δάκρυ πικρό το 'χω βρέξει
κι εγώ (...)».Λόγια κατανοητά. Σε όλους.
Πλην ναζιστών, ρατσιστών και ομοειδών φασιστών και τραμπούκων.
*
«Να σου δώσω μια να σπάσεις / αχ βρε κόσμε γυάλινε / και να φτιάξω μια καινούργια / κοινωνία άλληνε».Λόγια κατανοητά. Από όλους.
Πλην καπιταλιστών, εκμεταλλευτών, καταπιεστών και των σμπίρων τους.
Νίκος Μπογιόπουλος
"ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ"
αναδημοσίευση
