από το http://financialcrimesnews.blogspot.gr
αναδημοσίευση
Πολύς λόγος γίνεται τις τελευταίες ημέρες για τις παγίδες των λεγόμενων δίμηνων συμβάσεων στο «μεταβατικό» φορέα. Δεν θα αναλύσουμε ούτε τα νομικά, ούτε τα πολιτικά, ούτε τα ηθικά επιχειρήματα, αυτό έχει εξαντληθεί ως διαδικασία, με απόλυτη επάρκεια.
Θα σταθούμε όμως στα επιχειρήματα, ότι εργαζόμενοι εξαπατούνται και εκβιάζονται και ενδεχομένως να ζητήσουν και το λόγο, από όσους τους παγίδεψαν στις δίμηνες συμβάσεις της συμφοράς. Εδώ ας μας επιτραπεί να διατυπώσουμε την άποψη, ότι δεν συμφωνούμε στο ότι υπάρχουν εργαζόμενοι που δεν είναι επαρκώς ενημερωμένοι, ή ότι υπάρχουν πνευματικά μειονεκτούντες. Παιδική χαρά με απονήρευτα παιδάκια που τα ξεγελάς με ζαχαρωτά, δεν υπάρχει στην ΕΡΤ, εδώ και χρόνια.
Δεν εξαπατήθηκε κανείς. Και δεν εκβιάζεται όποιος δεν θέλει να εκβιαστεί, το άλλοθι είναι κυριολεκτικά της συμφοράς. Οικιοθελώς και συνειδητά το έπραξαν, όσοι-ες έκαναν αυτή την επιλογή.
Δεν πρόκειται «να ζητήσουν τα ρέστα» αν αποδειχτεί «άνθρακες ο θησαυρός», αφού η επιλογή να δένεις την τύχη σου με τα μνημονιακά επιτελεία, σε οδηγεί στο να είσαι πάντα «φρόνιμος». Έτσι ΔΕΝ διαδήλωναν όλοι οι συμβασιούχοι τα προηγούμενα χρόνια, όταν έληγαν οι συμβάσεις τους, έτσι ΔΕΝ τους συμπαραστέκονταν όλοι οι μόνιμοι-αορίστου χρόνου, μερικοί μάλιστα φαντασιώνονταν ότι τα κενά των συμβασιούχων θα τους έφερναν υπερωριακή απασχόληση και πρόσθετες αποδοχές (α ρε Καραμήτροι), έτσι ΔΕΝ απεργούσαν όλοι στην ΕΡΤ, αφήνοντας κουτοπόνηρα να βγάλουν άλλοι το φίδι από την τρύπα, έτσι το ίδιο κουτοπόνηρα επιχειρούν να επενδύσουν στο «ουδέν μονιμότερο του προσωρινού» για νέες παρατάσεις των διμήνων, έτσι υπήρξαν χειροκροτητές των μνημονιακών βουλευτών που χρόνια τώρα τους έταζαν «εξαιρέσεις», έτσι ΔΕΝ συμμετείχαν όλοι σε σταθερή βάση σε όλες τις κινητοποιήσεις που προηγήθηκαν. Από αυτό το target group αλιεύει η κυβέρνηση τους πρόθυμους.
Αν στο μέλλον κάποιος από αυτούς πιαστεί κορόιδο και τον «αδειάσουν» αυτοί που θεωρεί προστάτες του, για ένα ξεροκόμματο, μάλλον δεν θα πείσει ούτε τον εαυτό του. Άσε που δεν θα τον κλάψει και κανένας.
Κανείς πια δεν είναι και δεν μπορεί να παριστάνει τον αθώο, τον απονήρευτο και τον ανήξερο, όλα είναι πολιτικές επιλογές και κυρίως η στάση ζωής, αν θα είναι λεβέντικη ή καμπουριαστή...
