Παρασκευή, 14 Ιουνίου 2013
www.greektv-com.blogspot.gr
αναδημοσίευση
της Ματίνας Παπαχριστούδη
Η απόφαση για 24ωρες συνεχιζόμενες απεργίες είναι ομόφωνη από όλα τα σωματεία του κλάδου των ΜΜΕ. Έγινε δηλαδή αυτό που χρόνια τώρα συζητάνε, ζητάνε οι εργαζόμενοι. Mε
επίκεντρο το πραξικοπηματικό λουκέτο στην ΕΡΤ, δηλαδή το χτύπημα της
κυβέρνησης σε εργασιακό επίπεδο -2.654 απολύσεις με μια ανακοίνωση και
σε επαγγελματικό επίπεδο- φίμωση της ελεύθερης ενημέρωσης, ο κλάδος
αφυπνίστηκε.
Και η απεργία με άξονα την ΕΡΤ μετατράπηκε σε γενική απεργία σε όλα τα ΜΜΕ. Για τα εργασιακά και την ελευθερία του δημοσιογράφου να εργάζεται ως δημοσιογράφος και όχι ως ενσωματωμένος δούλος. Σε όλα τα ΜΜΕ.Να όμως που οι "αμαρτίες" του παρελθόντος ξαναχτυπτούν ύπουλα. Η ταύτιση των δημοσιογραφικών εργασιακών-επαγγελματικών συμφερόντων με τα συμφέροντα των επιχειρηματιών εκδοτών-καναλαρχών διαπερνά μεγάλο μέρος του δημοσιογραφικού κλάδου. "Ρωτήσατε τον εκδότη(το αφεντικό μου δηλαδή), μήπως δώσει μια σελίδα για την απεργία της ΕΡΤ", ρωτάνε συντάκτες, συνδικαλιστές κατ΄ άλλα.
Το διακύδευμα είναι η μη έκδοση των κυριακάτικων φύλλων. Αυτό δηλαδή που ζητούσε ο κλάδος τόσα χρόνια για να μπορέσει να μείνει όρθιος στην εργοδοτική λαίλαπα της επίθεσης σε εργασιακά και δημοσιογραφικά δικαιώματά μας.
Τώρα που έφθασε η στιγμή πολλοί δημοσιογράφοι(και συνδικαλιστές), αντί να βγουν και να πουν "ναι είμαστε απεργοσπάστες, είμαστε με τα αφεντικά, με την κυβέρνηση", "θέλουμε να είμαστε παπαγαλάκια, δούλοι, να αμειβόμαστε με 500 ευρώ και να λέμε και ευχαριστώ", επιδίδονται σε "αντάρτικο". Ναι, ναι απεργία... Και από πίσω, συνομιλίες με τους εκδότες, προτάσεις να δοθεί μισή σελίδα, ένα κομμάτι, μια σελίδα για τον αγώνα της ΕΡΤ. Για να βγει το κυριακάτικο φύλλο. Λες και η γενική απεργία αφορά μόνο την ΕΡΤ και όχι όλο τον κλάδο.
Οι δημοσιογράφοι έχουν απόφαση των σωματείων τους (ομόφωνη) για συνεχιζόμενες 24ωρες απεργίες. Οι διάφορες συσκέψεις που συγκαλούνται για σήμερα Παρασκευή στις εφημερίδες είναι εργοδοτικές συναντήσεις με στόχο να τρομοκρατήσουν τους συντάκτες για να βγουν τα κυριακάτικα. Αν θέλουν να τα βγάλουν, ας τα βγάλουν. Χωρίς όμως την εργασία των απεργών δημοσιογράφων. Έτσι κι αλλιώς η ύλη τους, χωρίς την αντίσταση, την αξιοπρέπεια των δημοσιογράφων, διαφημιστική θα είναι. Και διαπλεκόμενη.
Οι δημοσιογράφοι των ΜΜΕ δεν έχουν τα ίδια ακριβώς συμφέροντα με τους εκδότες και εργοδότες. Οι πρώτοι μιλανε με την κοινωνία, οι δεύτεροι μιλάνε με την οικονομική -πολιτική εξουσία. Εκεί είναι η κόκκινη γραμμή.
Και η απεργία με άξονα την ΕΡΤ μετατράπηκε σε γενική απεργία σε όλα τα ΜΜΕ. Για τα εργασιακά και την ελευθερία του δημοσιογράφου να εργάζεται ως δημοσιογράφος και όχι ως ενσωματωμένος δούλος. Σε όλα τα ΜΜΕ.Να όμως που οι "αμαρτίες" του παρελθόντος ξαναχτυπτούν ύπουλα. Η ταύτιση των δημοσιογραφικών εργασιακών-επαγγελματικών συμφερόντων με τα συμφέροντα των επιχειρηματιών εκδοτών-καναλαρχών διαπερνά μεγάλο μέρος του δημοσιογραφικού κλάδου. "Ρωτήσατε τον εκδότη(το αφεντικό μου δηλαδή), μήπως δώσει μια σελίδα για την απεργία της ΕΡΤ", ρωτάνε συντάκτες, συνδικαλιστές κατ΄ άλλα.
Το διακύδευμα είναι η μη έκδοση των κυριακάτικων φύλλων. Αυτό δηλαδή που ζητούσε ο κλάδος τόσα χρόνια για να μπορέσει να μείνει όρθιος στην εργοδοτική λαίλαπα της επίθεσης σε εργασιακά και δημοσιογραφικά δικαιώματά μας.
Τώρα που έφθασε η στιγμή πολλοί δημοσιογράφοι(και συνδικαλιστές), αντί να βγουν και να πουν "ναι είμαστε απεργοσπάστες, είμαστε με τα αφεντικά, με την κυβέρνηση", "θέλουμε να είμαστε παπαγαλάκια, δούλοι, να αμειβόμαστε με 500 ευρώ και να λέμε και ευχαριστώ", επιδίδονται σε "αντάρτικο". Ναι, ναι απεργία... Και από πίσω, συνομιλίες με τους εκδότες, προτάσεις να δοθεί μισή σελίδα, ένα κομμάτι, μια σελίδα για τον αγώνα της ΕΡΤ. Για να βγει το κυριακάτικο φύλλο. Λες και η γενική απεργία αφορά μόνο την ΕΡΤ και όχι όλο τον κλάδο.
Οι δημοσιογράφοι έχουν απόφαση των σωματείων τους (ομόφωνη) για συνεχιζόμενες 24ωρες απεργίες. Οι διάφορες συσκέψεις που συγκαλούνται για σήμερα Παρασκευή στις εφημερίδες είναι εργοδοτικές συναντήσεις με στόχο να τρομοκρατήσουν τους συντάκτες για να βγουν τα κυριακάτικα. Αν θέλουν να τα βγάλουν, ας τα βγάλουν. Χωρίς όμως την εργασία των απεργών δημοσιογράφων. Έτσι κι αλλιώς η ύλη τους, χωρίς την αντίσταση, την αξιοπρέπεια των δημοσιογράφων, διαφημιστική θα είναι. Και διαπλεκόμενη.
Οι δημοσιογράφοι των ΜΜΕ δεν έχουν τα ίδια ακριβώς συμφέροντα με τους εκδότες και εργοδότες. Οι πρώτοι μιλανε με την κοινωνία, οι δεύτεροι μιλάνε με την οικονομική -πολιτική εξουσία. Εκεί είναι η κόκκινη γραμμή.
