Αναδημοσίευση από τη στήλη "Η Άποψή Μας" του "Ριζοσπάστη", Πέμπτη 14 Φλεβάρη 2013.
www.902.gr
αναδημοσίευση
Στην
Πάρο, το Κέντρο Υγείας έχει σχεδόν κατεβάσει ρολά, αφού δεν έχει ούτε
γενικό γιατρό, ούτε νοσηλευτές, ούτε καν παιδίατρο για τα 2.500 παιδιά
Πάρου - Αντίπαρου.
Στους Λειψούς, η διάγνωση γίνεται ακόμη και μέσω
τηλεφώνου όταν απουσιάζει ο μοναδικός γιατρός του νησιού, ενώ ακόμη και
για μια απλή εξέταση αίματος οι κάτοικοι πρέπει να ταξιδεύουν στα
μεγαλύτερα νησιά.
Στη Λέσβο, ένας άνθρωπος έχασε τη ζωή του, επειδή το
μοναδικό ασθενοφόρο του νησιού παραμένει ακινητοποιημένο λόγω έλλειψης
οδηγού. Στην Ιεράπετρα της Κρήτης γίνονται κινητοποιήσεις ενάντια στο
κλείσιμο του νοσοκομείου που συνεχώς συρρικνώνεται σε ιατρικό και
νοσηλευτικό προσωπικό.
Καθημερινά, χιλιάδες άνθρωποι και παιδιά κινδυνεύουν με επιβάρυνση
της υγείας τους, ή να χάσουν τη ζωή τους ή και πεθαίνουν επειδή δεν
έχουν καμία δωρεάν πρόσβαση σε δημόσιες υπηρεσίες και δομές. Το μόνο
«φάρμακο» που μπορεί να σώσει κάποιον είναι να έχει τα χρήματα να
αγοράσει υπηρεσίες Υγείας, τη μεταφορά του στις δομές, τη θεραπεία και
τα φάρμακα, ενώ ο ιδιωτικός τομέας Υγείας γιγαντώνεται και ο δημόσιος
εμπορευματοποιείται πλήρως.
Ο ΕΟΠΥΥ έχει τεράστια χρέη και δεν μπορεί να ανταποκριθεί στην παροχή υπηρεσιών Υγείας στους ασφαλισμένους. Τα νοσοκομεία συγχωνεύονται και συρρικνώνονται. Αυτή η πραγματικότητα, όμως, δεν είναι αντικειμενική. Δεν υπάρχει έλλειψη επιστημόνων, γιατρών, νοσηλευτών. Ούτε αδυναμία εκσυγχρονισμού και επέκτασης των υποδομών και του τεχνολογικού εξοπλισμού. Αλλά στο όνομα του «νοικοκυρέματος» των οικονομικών του κράτους παύουν να καλύπτουν τις ανάγκες του πληθυσμού για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.
Το αντίθετο, όμως, γίνεται. Λειτουργούν ελάχιστα εργαστήρια του ΙΚΑ λόγω έλλειψης αντιδραστηρίων και δίνονται οι εξετάσεις στα ιδιωτικά διαγνωστικά κέντρα με χαράτσωμα ασφαλισμένων και ΕΟΠΥΥ. Αυτό δεν είναι «οικονομία» για τα Ταμεία, κοστίζει περισσότερο. Δίνονται διάφοροι τομείς των νοσοκομείων σε επιχειρηματίες (φύλαξη, καθαριότητα, σίτιση) πληρώνοντας περισσότερα στον εργολάβο, όμως είναι συνειδητή επιλογή να ενισχύονται οι επιχειρηματικοί όμιλοι. Είναι συνειδητή επιλογή να απαλλαγεί το κράτος από το «βάρος» της Υγείας - Πρόνοιας, να μειωθεί το μη μισθολογικό κόστος των εργαζομένων και μέσω της υποβάθμισης των δημόσιων υπηρεσιών Υγείας να ευνοηθούν οι επενδύσεις σε αυτόν τον κερδοφόρο τομέα. Τα περισσότερα μέτρα που παίρνονται σήμερα έχουν σχεδιαστεί από προχτές, όπως η αυτοτελής λειτουργία των νοσοκομείων με δικά τους έσοδα, το ταξίμετρο στα ασθενοφόρα του ΕΚΑΒ, που τα κόμιστρα θα επιβαρύνουν τον ασθενή ή τα ασφαλιστικά Ταμεία, το «άνοιγμα» της αγοράς της Υγείας για επενδύσεις.
Επομένως, αυτή η πολιτική πηγάζει από την πολιτική της ΕΕ και των κυβερνήσεων, πολιτική συνύπαρξης του δημόσιου τομέα Υγείας και της επιχειρηματικής δραστηριότητας, ακριβώς για να ενισχύεται το εμπόριο, η αγοραπωλησία, οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι. Αυτή η πολιτική και αυτή η οικονομία «κόβουν τα πόδια» της προόδου που θα μπορούσε να σημειωθεί, αν αξιοποιούνταν η επιστήμη, η τεχνολογία και το ανθρώπινο δυναμικό προς όφελος των κοινωνικών αναγκών.
Οι δημόσιες δομές θα επεκτείνονταν, αντί να συρρικνώνονται γιατί οι ανάγκες όχι μόνο πολλαπλασιάζονται, αλλά πολλαπλασιάζονται και οι δυνατότητες να ικανοποιηθούν.
Πρέπει να γίνει αντικείμενο σκέψης και συζήτησης στα σωματεία και τις Λαϊκές Επιτροπές, πώς γίνεται να έχουμε τέτοια αλματώδη ανάπτυξη της επιστήμης και της τεχνολογίας και σήμερα να κινδυνεύουν ανθρώπινες ζωές λες και ζούμε στο Μεσαίωνα. Και οργάνωση παλλαϊκού αγώνα για αποκλειστικά δημόσιο δωρεάν σύστημα Υγείας.
Ο ΕΟΠΥΥ έχει τεράστια χρέη και δεν μπορεί να ανταποκριθεί στην παροχή υπηρεσιών Υγείας στους ασφαλισμένους. Τα νοσοκομεία συγχωνεύονται και συρρικνώνονται. Αυτή η πραγματικότητα, όμως, δεν είναι αντικειμενική. Δεν υπάρχει έλλειψη επιστημόνων, γιατρών, νοσηλευτών. Ούτε αδυναμία εκσυγχρονισμού και επέκτασης των υποδομών και του τεχνολογικού εξοπλισμού. Αλλά στο όνομα του «νοικοκυρέματος» των οικονομικών του κράτους παύουν να καλύπτουν τις ανάγκες του πληθυσμού για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.
Το αντίθετο, όμως, γίνεται. Λειτουργούν ελάχιστα εργαστήρια του ΙΚΑ λόγω έλλειψης αντιδραστηρίων και δίνονται οι εξετάσεις στα ιδιωτικά διαγνωστικά κέντρα με χαράτσωμα ασφαλισμένων και ΕΟΠΥΥ. Αυτό δεν είναι «οικονομία» για τα Ταμεία, κοστίζει περισσότερο. Δίνονται διάφοροι τομείς των νοσοκομείων σε επιχειρηματίες (φύλαξη, καθαριότητα, σίτιση) πληρώνοντας περισσότερα στον εργολάβο, όμως είναι συνειδητή επιλογή να ενισχύονται οι επιχειρηματικοί όμιλοι. Είναι συνειδητή επιλογή να απαλλαγεί το κράτος από το «βάρος» της Υγείας - Πρόνοιας, να μειωθεί το μη μισθολογικό κόστος των εργαζομένων και μέσω της υποβάθμισης των δημόσιων υπηρεσιών Υγείας να ευνοηθούν οι επενδύσεις σε αυτόν τον κερδοφόρο τομέα. Τα περισσότερα μέτρα που παίρνονται σήμερα έχουν σχεδιαστεί από προχτές, όπως η αυτοτελής λειτουργία των νοσοκομείων με δικά τους έσοδα, το ταξίμετρο στα ασθενοφόρα του ΕΚΑΒ, που τα κόμιστρα θα επιβαρύνουν τον ασθενή ή τα ασφαλιστικά Ταμεία, το «άνοιγμα» της αγοράς της Υγείας για επενδύσεις.
Επομένως, αυτή η πολιτική πηγάζει από την πολιτική της ΕΕ και των κυβερνήσεων, πολιτική συνύπαρξης του δημόσιου τομέα Υγείας και της επιχειρηματικής δραστηριότητας, ακριβώς για να ενισχύεται το εμπόριο, η αγοραπωλησία, οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι. Αυτή η πολιτική και αυτή η οικονομία «κόβουν τα πόδια» της προόδου που θα μπορούσε να σημειωθεί, αν αξιοποιούνταν η επιστήμη, η τεχνολογία και το ανθρώπινο δυναμικό προς όφελος των κοινωνικών αναγκών.
Οι δημόσιες δομές θα επεκτείνονταν, αντί να συρρικνώνονται γιατί οι ανάγκες όχι μόνο πολλαπλασιάζονται, αλλά πολλαπλασιάζονται και οι δυνατότητες να ικανοποιηθούν.
Πρέπει να γίνει αντικείμενο σκέψης και συζήτησης στα σωματεία και τις Λαϊκές Επιτροπές, πώς γίνεται να έχουμε τέτοια αλματώδη ανάπτυξη της επιστήμης και της τεχνολογίας και σήμερα να κινδυνεύουν ανθρώπινες ζωές λες και ζούμε στο Μεσαίωνα. Και οργάνωση παλλαϊκού αγώνα για αποκλειστικά δημόσιο δωρεάν σύστημα Υγείας.
Αναδημοσίευση από τη στήλη "Η Άποψή Μας" του "Ριζοσπάστη", Πέμπτη 14 Φλεβάρη 2013.
